Przestrzeo wektorowa. Baza, wymiar przestrzeni wektorowej. Angelika Michałowska PRZESTRZEŃ WEKTOROWA Nieformalnie: Zbiór obiektów (wektorów), które można dodawać i skalować. Formalnie: Zbiór , w którym określone są dwa działania: > dodawanie elementów przestrzeni > mnożenie przez elementy, nieleżące do danego ciała DEFINICJA Przestrzeń liniowa (wektorowa) Niech x,y ∈ V i ⍺, β ∈ F. Niepusty zbiór V, w którym określone jest działanie dwuargumentowe: dodawania i mnożenia, nad ciałem F nazywamy przestrzenią wektorową, jeżeli: (*) V jest grupą abelową ze względu na dodawanie (**) Dla wszystkich x,y ∈ V i ⍺, β ∈ F zachodzą równości: ⍺(x+y) = ⍺x + ⍺y (⍺+ β)x= ⍺x+ βx ⍺(β)x= (⍺β)x 1x=x UWAGA Elementy zbioru V – wektory Elementy ciała F - skalary DEFINICJA Liniowa niezależność Ciąg wektorów x1 x2,…, xs przestrzeni wektorowej V nad ciałem F nazywamy liniowo niezależnym, jeżeli równość ⍺1x1 +⍺2x2+ … + ⍺sxs = 0 (1) jest możliwa tylko wtedy, gdy ⍺1 = ⍺2 = … = ⍺s = 0 Przykład 1 (liniowa niezależność) Badanie liniowej niezależności wektorów A= B= 0 1 2 0 1 0 1 1 w przestrzeni liniowej macierzy. ROZWIĄZANIE: ⍺1, ⍺2 dowolne skalary, należące do F ⍺1 A + ⍺2 B= 0 Otrzymujemy: 1 1 2 (2) 2 2 0 1 0 Przyrównując odpowiednie wyrazy dostajemy: ⍺1 = ⍺2 = 0 (4) A zatem wektory A i B są liniowo niezależne. 0 0 (3) DEFINICJA WYMIAR PRZESTRZENI WEKTOROWEJ Przestrzeń wektorową V nazywamy n – wymiarową, jeżeli istnieje w niej tylko n liniowo niezależnych wektorów. UWAGA ! Jeżeli można znaleźć dowolną liczbę wektorów niezależnych, wówczas przestrzeń nazywamy nieskończenie wymiarową. Przykład: zbiór wszystkich wielomianów o współczynnikach rzeczywistych nad ciałem liczb rzeczywistych DEFINICJA Baza przestrzeni wektorowej Dowolny uporządkowany zbiór n wektorów liniowo niezależnych n-wymiarowej przestrzeni V nazywamy bazą przestrzeni. Przykład 2 (baza) Pokazać, że wektory e1 = (1,0,1,0) e2 = (1,1,0,0) e3 = (0,1,1,1) e4 = (0,0,1,1) tworzą bazę w R4 Rozwiązanie: Należy sprawdzić czy te wektory są liniowo niezależne. ⍺1, ⍺2 , ⍺3, ⍺4 dowolne skalary, należące do F ⍺1 e1 + ⍺2 e2 + ⍺3 e3 + ⍺4 e4 = 0 (5) Otrzymujemy: (⍺1 + ⍺2, ⍺2 + ⍺3, ⍺1 + ⍺3+ ⍺4, ⍺3 + ⍺4) = (0,0,0,0) (6) Porównując odpowiednie współrzędne i rozwiązując układ równań dostajemy: ⍺1 = ⍺2 = ⍺3 = ⍺4 = 0 (7) Zatem e1, … , e4 są liniowo niezależne, a dalej tworzą bazę w R4 Przykład 3 Przedstawienie wektora x=(2,0,-1,-2) w bazie z przykładu 2. Rozwiązanie: Przyrównując lewą stronę równania (6) z przykładu 2 do wektora x otrzymujemy: (⍺1 + ⍺2, ⍺2 + ⍺3, ⍺1 + ⍺3+ ⍺4, ⍺3 + ⍺4) = (2,0,-1,-2) (8) Przyrównując odpowiednie współrzędne otrzymujemy układ równań: 1 2 2 0 2 3 1 3 4 1 3 4 2 Rozwiązując go otrzymujemy: ⍺1 =1, ⍺2=1, ⍺3 =-1, ⍺4 =-1 (9) TWIERDZENIE Układ wektorów e1, … en jest bazą przestrzeni wtedy i tylko wtedy, gdy wektory e1, … en są liniowo niezależne i dowolny wektor x tej przestrzeni jest kombinacją liniową wektorów e1, … en DEFINICJA Kombinacja liniowa Wektor y przestrzeni V nad ciałem F nazywamy kombinacją liniową wektorów x1,…, xk, gdy: y = ⍺1x1 +⍺2x2+ … + ⍺kxk Bibliografia: 1. A. Romanowski „Algebra liniowa” 2. Wikipedia: > http://pl.wikipedia.org/wiki/Przestrze%C5%84_liniowa > http://pl.wikipedia.org/wiki/Baza_%28przestrze%C5%84_liniowa%29