SCENARIUSZ ZAJĘCIA

Prawa dziecka
SCENARIUSZ ZAJĘCIA
1. Temat kompleksowy: „W oczekiwaniu na Mikołaja rozmawiamy o swoich prawach
i obowiązkach”.
2. Temat zajęcia: „Ja jestem i ty jesteś”.
3. Grupa wiekowa: 5-latki.
4. Data: 04.12.06.
5. Prowadząca: Małgorzata Mrotek.
6. Cele ogólne:

poznanie podstawowych praw człowieka,

zawieranie przyjaźni, poznawanie odczuć i potrzeb rówieśników,

poznawanie i stosowanie praw dziecka w codziennych sytuacjach,

odróżnianie i szanowanie odrębności drugiej osoby,

szanowanie godności innych, oczekiwanie tego samego w stosunku do własnej osoby,
7. Cele operacyjne: dzieci –

potrafią określić, co to znaczy mieć do czegoś prawo,

wymieniają zasady i normy zgodnego przebywania w grupie rówieśniczej,

mają poczucie własnego sprawstwa oraz poczucie przestrzeni,

komunikują się z rówieśnikami,

koncentrują uwagę na gestach kolegi,

wierzą we własne siły, czują się ośmielone w grupie rówieśniczej,

potrafią skoncentrować się na własnych potrzebach, ale dostrzegają też potrzeby
drugiego człowieka,

zdobywają informacje o rówieśnikach z grupy,

potrafią powiedzieć, co to jest prawo i obowiązek,

potrafią korzystać ze swoich praw, uwzględniając także swoje obowiązki,

czują się potrzebne w swojej grupie, na równi z innymi,

uzasadniają motywy danego zachowania,

określają cechy różniące ludzi,

porównują i dostrzegają podobieństwa i różnice pomiędzy sobą i innymi ludźmi,
Opracowała: Małgorzata Mrotek
1
Prawa dziecka
8. Przebieg:

„Iskierka przyjaźni” – powitanie w kole.

„Dobra i zła niania” – wysłuchanie opowiadania nauczycielki. Próby oceny
zachowań bohaterów. Poszukiwanie odpowiedzi na pytania:
- Do czego ma prawo dziecko?
- Do czego ma prawo dorosły?
- Jakie mają obowiązki?
- Dlaczego postępowanie niań było niewłaściwe?

„Wizyty” – zab. ruch. Wybrane dziecko ma bębenek i stoi z boku, pozostałe dzieci
chodzą w rozsypce w czasie, gdy gra muzyka. Na pauzę dzieci zatrzymują się, a dziecko trzymające bębenek wybiera kolegę, do którego idzie w rytmie przez siebie
granym i przekazuje mu bębenek.

„Kłębek przyjaźni” – zab. integrująca. Dzieci dostarczają informacji o swoich
potrzebach, marzeniach i upodobaniach w czasie podawania „włóczkowego kłębka”
do wybranego kolegi z grupy (tworzenie pajęczyny). Pajęczynkę rozplątują poprzez
ponowne turlanie kłębka do osoby, od której otrzymały kłębek

„Niedokończone zdania”- zab. dyd.-ruch. Dzieci tańczą przy muzyce, a na przerwę
kończą zdania: „Dobrze, gdy…”, „Źle, gdy…”, „Przyjemnie, gdy…”, „Ładnie,
gdy…”, „Wypada, … gdy…”

„Prawa dziecka” – rozmowa na temat wiersza M. Brykczyńskiego:
Nikt mnie siłą nie ma prawa zmuszać do niczego.
A szczególnie do zrobienia czegoś niedobrego.
Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi.
I mam prawo sam wybierać, w co się będę bawić.
Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić, wyzywać.
I każdego zawsze mogę na ratunek wzywać.
Jeśli mama albo tata już nie mieszka z nami,
Nikt nie może mi zabronić spotkać ich czasami.
Nikt nie może moich listów czytać bez pytania.
Mam też prawo do tajemnic i własnego zdania.
Mogę żądać, żeby każdy uznał moje prawa.
A gdy różnię się od innych, to jest moja sprawa.
Dzieci zapamiętują najważniejsze prawa podane w wierszu.
Opracowała: Małgorzata Mrotek
2
Prawa dziecka

„Różnię się od ciebie…, podobny jestem do ciebie…” – nauczycielka rozpoczyna
rozmowę z dziećmi, motywując je do następnej zabawy i dostrzegania podobieństw
i różnic między nimi:
„Popatrzcie, każdy z nas ma nos, oczy, usta, uszy, włosy. Niby wszyscy mamy to samo,
ale przecież każdy z nas jest inny. Ludzie różnią się między sobą: jedni mają oczy niebieskie,
inni zielone czy brązowe. Różnimy się między sobą nie tylko kolorem oczu czy kształtem
nosa. Nosimy różne imiona. Mamy różne zdolności. Jedno dziecko umie ładnie rysować,
drugie śpiewać. Pomimo różnic każdy z nas jest tak samo ważny”.
Obejrzenie rysunków, które dzieci wykonały wcześniej (przed zajęciem) i rozmowa na ich
temat. Dzieci poznają ulubione zabawki swoich kolegów, ich ulubione potrawy, zwierzątka,
miejsca pobytu itp. Zapamiętują kto ma takie same jak oni upodobania.
Zabawa – 1 dziecko stoi wewnątrz koła i wyszukuje dwoje innych: jedno dziecko podobne
do siebie i jedno różniące się od siebie. Następnie w parach dzieci określają swoje różnice
i podobieństwa, podając sobie wycięte serca: zielone – jestem podobny, czerwone – różnię się
od ciebie.

„Kto to jest?” – zabawa. Dziecko z zawiązanymi oczami rozpoznaje kolegę poprzez
dotykanie jedynie włosów, twarzy, ubrania. Po skończonej zabawie nauczycielka
zadaje pytania:
- W jaki sposób rozpoznawaliście kolegów? Skąd wiedzieliście, kogo dotykacie?
- Co by było, gdyby wszyscy mieli takie same oczy, nosy, włosy?
- Czy chcielibyście żyć w świecie takich samych ludzi?
- Czy ludzie w innych krajach wyglądają tak samo, jak ludzie w Polsce?
- Czym się różnią?
Obejrzenie obrazków przedstawiających dzieci różnych narodowości – odsłonięcie gazetki
tematycznej. Wysłuchanie krótkich opowiadań dotyczących różnych zdarzeń, z których dzieci
samodzielnie wyciągają wnioski – formułują prawa dziecka.

„Prawda – nieprawda” – nauczycielka wypowiada różne zdania, a dzieci reagując
na stwierdzenia prawdziwe – klaszczą, a na nieprawdziwe – tupią nogami.
- Nikt nie może mnie zmuszać do robienia złych rzeczy.
- Mogę zmusić mojego kolegę, żeby grał ze mną w piłkę.
- Nikt nie może czytać moich listów bez pozwolenia.
- Mogę bawić się tylko z kolegami, których wybierze Kacper.
- Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi.
- Mam prawo do tajemnic i własnego zdania.
Opracowała: Małgorzata Mrotek
3
Prawa dziecka
- Mogę bawić się tylko z koleżankami, które wybierze Kasia.
- Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić i bić.

„Ustalenie norm przedszkolaka” – rozmowa na temat umów, jakie panują w grupie:
- czy wszystkie dzieci przestrzegają umów?
- czym grozi nieprzestrzeganie umów?
- czy możemy innym dzieciom przeszkadzać i dokuczać?
Dzieci wspólnie tworzą normy zachowania w grupie, nauczycielka zapisuje je na planszy.
Dzieci ozdabiają planszę wg własnych pomysłów: odciskają swoje dłonie umoczone w farbie,
wycinają kartonu i kolorują kredkami lub w inny sposób ozdabiają swoje dłonie, odciskają
swoje palce.
Po zakończeniu pracy dzieci nauczycielka zawiesza plansze w sali, by można było
odwoływać się do zawartych tam norm i dokładnie ich przestrzegać w życiu w grupie
przedszkolnej.

„Serdeczny taniec” – zabawa z Klanzy na zakończenie zajęć.
Opracowała: Małgorzata Mrotek
4