Dlaczego bicie jest głupie?

BICIE JEST GŁUPIE!! DLACZEGO?
 bo jest atakiem na godność dziecka - a przecież każdy człowiek ma prawo do
poszanowania jego godności i integralności.
 bo zaburza rozwój dziecka – bicie przez najbliższe osoby odbiera dziecku
odwagę życiową i sprawia, że dziecko staje się osobą niepewną, o niskim
poczuciu własnej wartości.
 bo utrudnia myślenie – bicie budzi lęk, który zaburza myślenie i
zapamiętywanie, nie uczy dziecka jak zachować się poprawnie, za to wywołuje
lęk i przerażenie, obawę przed kolejnymi razami.
 bo uczy przemocy – bite dziecko uczy się, że „silniejszy ma zawsze rację”,
„silniejszy ma prawo bić słabszego”, a „problemy zamiast rozumem łatwiej
rozwiązać siłą”.
 bo niszczy relacje – gdy dziecko boi się rodzica, nie zwróci się do niego o pomoc
w trudnych sytuacjach. Skorzysta z rad niedoświadczonych rówieśników lub
będzie szukać ucieczki od problemu np. w narkotyki lub alkohol.
 bo niszczy autorytet rodzica – dziecko z czasem zorientuje się, że bijemy, gdyż
nie umiemy poradzić sobie z własną złością – i przestanie szanować rodzica.
 bo uczy że lepiej jest KŁAMAĆ – gdy dziecko popełni błąd lub zrobi coś złego, z
lęku przed biciem będzie kłamało, na przykład zrzuci winę na młodszego brata.
 bo klapsy stają się coraz mocniejsze – bite dziecko przyzwyczaja się do
klapsów i czasem wręcz udaje, że klaps nie boli („To wcale nie bolało!”). Aby
uzyskać ten sam efekt rodzic nieświadomie może bić coraz mocniej i
spowodować uszkodzenie ciała dziecka.
 bo może prowadzić do urazów fizycznych (siniaki, krwiaki podtwardówkowe,
uszkodzenia nerwów, zespół dziecka potrząsanego)
 przekazuje nielogiczną argumentację – „biję cię dla twojego dobra”, „biję cię,
bo uderzyłeś swoja siostrę”.
 bo przyczynia się do zwiększenia ilości zachowań agresywnych u dziecka –
im częściej dziecko jest bite tym częściej ono samo bije inne dzieci oraz
rodzeństwo (Straus and Gelles, 1990; Wolfe, 1987)
 bo to udawanie, że klaps ma funkcję edukacyjną – podczas gdy zazwyczaj jest
po prostu wyładowaniem złości, frustracji i poczucia niemocy rodzica.
 bo jest to przekazywanie przemocy z pokolenia na pokolenie- nie wszyscy,
którzy byli bici, sami biją. Lecz wszyscy, którzy biją swoje dzieci, byli bici w
dzieciństwie.
 bo prowokuje poczucie złości i chęć zemsty, które pozostaje w dziecku.
Dowody naukowe
 Im częściej dziecko jest bite, tym częściej ono samo bije inne dzieci oraz
rodzeństwo (Straus, Gelles, 1990; Wolfe, 1987)
 Wyniki badań jasno pokazują, że dzieci w wyniku kar fizycznych mają większe
problemy ze zdrowiem psychicznym (Gershoff, E. T. (2008).
 Znaleziono bardzo mało dowodów, które wskazywałyby, że bicie dzieci trwale
poprawia ich zachowanie (Gershoff, E. T., 2008).
 Istnieje duża ilość dowodów mówiących, że dzieci, które otrzymują kary cielesne
przejawiają więcej zachowań agresywnych i zachowań antysocjalnych (Gershoff,
E. T., 2008).
 Stosowanie kar fizycznych zwiększa ryzyko powstawania urazów fizycznych i
chorób (Gershoff, E. T., 2008).
 Dorośli, którzy w dzieciństwie otrzymywali lanie w dorosłości częściej chorują na
depresję i częściej stosują przemoc (Berkowitz, 1993; Strassberg, Dodge, Pettit,
& Bates, 1994; Straus, 1994; Straus & Gelles, 1990; Straus & Kantor, 1992).
 Istnieje stały wzór powstawania zjawiska znęcania się, który zaczyna się od
uderzenia, a potem wymyka się spod kontroli (Kadushin & Martin, 1981; Straus
& Yodanis, 1994).
 Im częściej dziecko dostaje klapsy tym bardziej jest prawdopodobne, że jako
dorosły będzie biło swoje dzieci, partnera lub innych ludzi (Julian & McKenry,
1993; Straus, 1991; Straus, 1994; Straus & Gelles, 1990; Straus & Kantor,
1992; Widom, 1989; Wolfe, 1987).
 Kary cielesne zwiększają prawdopodobieństwo, że dziecko w odwecie będzie
obrażało swoich rodziców, szczególnie gdy podrośnie (Brezina, 1998).
 Uderzenie dziecka daje mu jasny sygnał, że stosowanie przemocy to
akceptowalny sposób rozwiązywania problemów (Straus, Gelles, & Steinmetz,
1980; Straus, Sugarman, & Giles-Sims, 1997).
 Karcenie cielesne jest poniżające, przyczynia się do poczucia bezradności i
upokorzenia, pozbawia dziecko poczucia własnej wartości i szacunku do samego
siebie i może prowadzić do wycofywania się dziecka bądź do agresji (Sternberg et
al., 1993; Straus, 1994).
 Kary fizyczne niszczą zaufanie miedzy rodzicem a dzieckiem, a jako narzędzi
wychowawcze nie zmniejszają zachowań agresywnych i przestępczych (Straus,
1994).
 Dzieci, które regularnie dostają lanie są bardziej skłonne do oszukiwania i
kłamania, nieposłuszeństwa w szkole, częściej znęcają się nad innymi i są mniej
wrażliwe na zło (Straus, Sugarman, & Giles-Sims, 1997).
 Kary cielesne mają niekorzystny wpływ na rozwój poznawczy dziecka. Dzieci,
których rodzice stosują kary fizyczne mają gorsze wyniki w szkole (Straus &
Mathur, 1995; Straus & Paschall, 1998).