Autyzm

Autyzm
Autyzm – pojęcie ogólne
Jest to skomplikowany zespół
upośledzenia rozwoju, w którym istotną rolę
odgrywa funkcjonowanie mózgu.
Jest to choroba neurologiczna. W
typowych przypadkach pojawia się w pierwszych
trzech latach życia.
Ocenia się, że autyzm występuje u
około 2 do 6 na 1000 osób, przy czym jest
cztery razy częstszy u mężczyzn niż u kobiet.
Przyczyny autyzmu
Prawdopodobnie, u podłoża wszystkich
zaburzeń spektrum autyzmu leżą defekty
neurologiczne o szczegółowo nieznanej
etiologii. Do najczęściej wymienianych,
potencjalnych przyczyn ich powstawania
należą:
• wiek ojca (od 40 i więcej lat zwiększa ryzyko zachorowania
na autyzm),
• zaburzenia metaboliczne ( przede wszystkim nietolerancja
glutenu i kazeiny, zaleca się dietę pozbawioną tych
substancji),
• urazy okołoporodowe,
• uszkodzenia centralnego układu nerwowego,
• toksoplazmoza (wrodzona),
• dziecięce porażenie mózgowe,
• poważne infekcje i intensywne antybiotykoterapie w
okresie niemowlęcym,
• alergie i osłabiona sprawność immunologiczna,
• obniżona zdolność do detoksykacji,
• zatrucie rtęcią i metalami ciężkimi.
Badania przesiewowe
Autyzm dziecięcy:
Rodzice zazwyczaj jako pierwsi zauważają odbiegające od normy
zachowania u ich dzieci. Wprowadzenie leczenia z
opóźnieniem może wpłynąć na jego długoterminowe efekty
i dlatego następujące oznaki powinny zostać poddane
ocenie przez specjalistę bez zwlekania:
Brak gaworzenia przed 12 miesiącem życia.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Brak gestykulacji (wskazywanie, machanie na pożegnanie itp.)
Brak wypowiadania słów przed 16 miesiącem życia.
Nie składa słów w pary w wieku 2 lat.
Nie reaguje na imię.
Nawet w pierwszych miesiącach życia nie próbuje odpowiadać na czyjąś
obecność i unika kontaktu wzrokowego.
Wydaje się obojętne na ludzi, często woli być same.
Utrata jakichkolwiek umiejętności językowych i zdolności społecznych w każdym
wieku.
Inne objawy:
1. Słaby kontakt wzrokowy.
2. Nie potrafi się bawić zabawkami.
3. Nadmiernie porządkuje zabawki lub inne przedmioty.
4. Jest przywiązane do jednej zabawki lub przedmiotu.
5. Nie uśmiecha się.
6. Czasem wydaje się upośledzone słuchowo.
7. Urojenia.
8. Omamy.
Manifestowanie obojętności. Nieumiejętność szukania pocieszenia.
Przyłączanie się do innych tylko wtedy, gdy osoba
dorosła je do tego nakłania i mu towarzyszy.
Jednostronna aktywność.
Wyrażanie potrzeb przez używanie ręki dorosłego.
Bezustanne mówienie tylko na jeden temat.
Powtarzanie słyszanych słów i dźwięków bezpośrednio po ich usłyszeniu
(echolalia). Osłabienie zdolności nawiązania lub podtrzymania rozmowy
pomimo braku zaburzeń mowy; mowa zaburzona (np. powtarzanie
pytania zamiast udzielenia odpowiedzi).
Nieadekwatny do sytuacji śmiech. Kłopoty z panowaniem nad emocjami.
Czasami niszczenie przedmiotów, atakowanie innych lub samookaleczanie się.
W swojej frustracji niektórzy biją się w głowę, wyrywają sobie włosy lub gryzą
ramiona.
Potrzeba niezmienności. Rozpacz z powodu zmian; trzymanie się rutyny lub
rytuałów bez określonego celu.
Brak zabaw twórczych, opartych na wyobraźni. Anormalnie intensywne
zajmowanie się jakąś działalnością lub jednym przedmiotem.
Czasami - duża sprawność w wykonywaniu pewnych czynności, ale nie w
zadaniach, które wymagają zrozumienia społecznego.
Leczenie
Obecnie autyzm może być leczony
(farmakologicznie i behawioralnie), ale nie jest
wyleczalny.
Wczesna diagnoza i działanie są niezbędne
w celu zapewnienia jak najlepszego rozwoju
dziecka.
Uważa się powszechnie, że nie jest
możliwe stworzenie w pełni działającego leku,
bo na autyzm wpływają cechy mózgu
determinowane na bardzo wczesnym etapie
rozwoju.
Kilka wskazówek dotyczących dzieci
autystycznych dla nauczycieli
Pamiętaj, że mimika i inne społeczne
wskazówki mogą nie zostać zrozumiane.
Większość osób dotkniętych autyzmem ma
trudności z odczytywaniem wyrazu twarzy
oraz mowy ciała.
Jeżeli wydaje ci się, że uczeń niczego się nie
uczy wykonując dane zadanie, to rozbij je na
krótsze etapy lub przedstaw je na kilka
sposobów (np. wizualnie, słownie, fizycznie).
Unikaj wielomówstwa. Bądź konkretny. Używaj
krótszych zdań, jeżeli zauważysz, że uczeń nie do
końca cię rozumie. Chociaż prawdopodobnie nie
ma on problemów ze słuchem i słucha tego, co
mówisz, może mieć trudności ze zrozumieniem
tego, co chcesz przede wszystkim przekazać, jak
również z wyłapaniem istotnych informacji.
Przygotowuj ucznia na wszelkie zmiany w
otoczeniu lub w rozkładzie zajęć, takie jak
zwoływane zebrania, zastępstwa nauczycieli czy
zmiany terminów. Aby przygotować go do zmiany,
stosuj harmonogramy sporządzone na piśmie lub
w formie obrazkowej.
OPRACOWAŁA:
Marta Dejnek
Ewelina Gawryluk