Temat: Kiedy jest ciemno

Temat: Kiedy jest ciemno
Czas: 105 min.
Prowadzący: Aleksandra Czyżewska
Ilość osób: 16
Miejsce: harcówka
Grupa wiekowa: 6-10 lat
Cele zbiórki:
kształcący
- kształtowanie umiejętności manualnych
- rozwijanie umiejętności aktorskich
wychowawczy
- uświadomienie, że każdy człowiek się czegoś boi i nie trzeba się tego wstydzić. Warto
powiedzieć o tym innym ludziom, podzielić się z nimi naszymi obawami, a oni z pewnością
postarają się nam pomóc przezwyciężyć strach
- ukazanie (na przykładzie gwiazd), że ludzie, mimo iż się różnią pod wieloma względami,
tworzą jedność, uzupełniają się nawzajem
poznawczy
-zapoznanie z podstawowymi gwiazdozbiorami
-wprowadzenie pojęcia gwiazdozbiór, gwiazda
-zapoznanie z techniką składania papieru – origami
Zamierzenia
- umie wyjaśnić, co to jest gwiazda, gwiazdozbiór
- rozróżnia podstawowe gwiazdozbiory (Wielki Wóz, Mały Wóz)
- umie wyjaśnić na czym polega sztuka origami
- potrafi pracować w grupie
- rozumie, że czasem pracując w grupach osiągamy lepsze efekty niż jakbyśmy pracowali
indywidualnie
FORMA
1. Powitanie
2. Gawęda
OPIS
Zuchy stają w kręgu, każdy
wypowiada swoje imię, kładąc prawą
rękę na ręce drużynowej (przyboczna
dyskretnie odnotowuje obecność). Na
końcu rękę kładzie przyboczna.
Wszystkie prawe ręce podnosimy do
góry, krzycząc „Wesołe Biedronki!”
Chłopiec jest urwisem, uwielbia
imponować kolegom, ma wśród nich
szacunek. Nikt jednak nie wie, że
bardzo boi się ciemności i duchów.
Spokojnie zasypia tylko wtedy, kiedy
ma zapaloną lampkę. Jednak pewnych
wakacji jego tata postanawia zabrać
go na obóz (pod namioty). Pełen
obaw chłopiec z niepokojem oczekuje
pierwszej nocy bez światła. Jednak
kiedy ona nadchodzi, ze zdziwieniem
stwierdza, że wcale nie jest tak
strasznie. Ognisko nie tylko ogrzewa,
CZAS
3 min.
MATERIAŁY
-----------------------
5 min.
-----------------------
ale także daje dużo światła. Chłopiec
z zafascynowaniem patrzy w
wyjątkowo gwieździste niebo,
a obserwując gwiazdy całkowicie
zapomina o strachu. Po pewnym
czasie chłopiec zaczyna rozpoznawać
gwiazdozbiory, potrafi także nazwać
poszczególne gwiazdy. Dzięki
obozowi znalazł on swoją pasję, lecz
przede wszystkim przestał bać się
ciemności i nocy, ponieważ to właśnie
ona umożliwiała mu rozwijanie
swoich zainteresowań.
3. Zabawa „Duchy”
4. Zabawa
„wydzierankowe
potwory””
5. Zabawa
„Rysowanie
strachów”
6. Pląs „Duchy”
Dzieci dzielimy na 4-osobowe grupy.
Z każdej wybieramy jedną osobę,
która będzie „duchem”. Grupy dostają
materiały (korzystają z nich wspólnie)
potrzebne do „ubrania ducha”. Zuchy
mogą także wykorzystywać w tym
celu elementy swojego ubioru – buty,
czapkę, rękawiczki, okulary.
Następuje prezentacja „duchów”.
Każda z grup otrzymuje pochwałę za
np. oryginalność, estetykę,
pomysłowość itp.
Dzieci dzielimy na 4-osobowe grupy
(inne niż przy zabawie „Duchy”).
Każda grupa dostaje brystol. Z
wydzieranek musi stworzyć
najbardziej śmiesznego/strasznego
(dzieci mogą wybrać)
ducha/potworka. Po skończeniu każda
z grup musi przedstawić swoją pracę
za pomocą gestykulacji (bez słów),
przekazać co jest na zdjęciu, dlaczego
itp.
Siadamy w kręgu. Każdy mówi, czy
boi się ciemności, dlaczego tak (jeśli
nie, może powiedzieć, czego innego
się boi). Każdy rysuje na kartce coś,
co go napawa przerażeniem. Po
skończeniu rysunków krótka
rozmowa – dzieci po kolei opisują, co
narysowały – pokazanie, że w świetle
dziennym nasze „strachy” nie są aż
takie straszne, a czasami wręcz
śmieszne.
Stajemy w kręgu.
Tekst pląsu:
4 białe
prześcieradła; 2
rolki papieru
toaletowego; folia
aluminiowa; 4 pary
nożyczek; 12
pędzelków; farbki
plakatowe; 3
pojemniczki z
wodą; 8
dwumetrowych
wstążek;
20min. 5 białych brystoli;
4 bibuły; 4
wydzieranki
(samoprzylepne);
10
min.
15
min.
20 białych kartek;
2 pudełka kredek;
temperówka;
5 min.
-----------------------
„My jesteśmy zuchy, hop sa, hop sa
sa.
Niestraszne nam duchy, hop sa, hop
sa sa.
Potwory, wampiry, hop sa, hop sa sa.
Ich się nie boimy, hop sa, hop sa sa.
7. Zabawa „puzzle
gwiazd”
8. Zabawa
„origami”
9. Pląs „ajajaj”
Hop podskakujemy
Sa przeskakujemy o jedno miejsce w
prawo
Hop klaśnięcie w kolana
Sa sa dwa klaśnięcia w dłonie
Siadamy w kręgu – pytanie, czy
dzieci pamiętają, co zafascynowało
chłopca (gwiazdy). Dzielimy dzieci
na 4-osobowe grupy. Każda z grup
dostaje „puzzle”, z których po
ułożeniu powstaną gwiazdozbiory. Po
ukończeniu układania nazywamy
poszczególne gwiazdozbiory.
Wprowadzenie definicji
gwiazdozbioru (grupa gwiazd) i
gwiazdy (kulisty, świecący twór).
Rozdajemy dzieciom karteczki z
rysunkami tych gwiazdozbiorów i
podpisem (do wklejenia do zeszytu).
Krótka rozmowa o tym, że dopiero
kilka gwiazd tworzy całość, że każda
gwiazda jest inna (chociaż nie zawsze
jest to widać „gołym” okiem), a
jednak wszystkie doskonale się łączą,
tworząc gwiazdozbiór. Pokazanie, że
w życiu ludzkim jest tak samo.
Siedzimy w kręgu. Drużynowy krótko
mówi o sztuce origami (co to jest, z
jakiego kraju pochodzi ta sztuka).
Potem krok po kroku pokazuje
dzieciom, jak zginać kartkę, aby
otrzymać trójkąt (dzieci powtarzają po
kolei każdy krok). W celu uzyskania
gwiazdki łączymy dwa trójkąty.
(zał.1). Na sam koniec układamy
powstałe gwiazdki w wybrany
gwiazdozbiór, wzorując się
karteczkami otrzymanymi wcześniej.
Ajajaj, ajajaj, ajajaj,
Ile gwiazd na niebie jest,
Ajajaj, ajajaj, ajajaj,
Dziś bawimy się the best.
Gwiazdozbiory niebo chowa,
15
min.
4 kartony z
narysowanymi
gwiazdozbiorami
(Mały Wóz,
Wielki Wóz,
Smok, Żyrafa),
pocięte w kształt
puzzli; 16
karteczek z
czterema
gwiazdozbiorami;
15
min.
30 kartek w
kształcie kwadratu;
1 klej;
7 min.
-----------------------
Ajajaj, ajajaj, ajajaj,
Kto policzyć wszystkie zdoła,
Ajajaj, ajajaj, ajajaj,
Jest tu Smok, Żyrafa też,
Ajajaj, ajajaj, ajajaj,
Mały wóz tu również jest.
Ajajaj – łapiemy się za głowę
Ajajaj – klaszczemy raz w kolana,
raz w dłonie
Ajajaj – klaszczemy raz w dłonie, raz
w kolana
Ile gwiazd na niebie jest –
pokazujemy ręką jakiś punkt na górze
Dziś bawimy się the best –
pokazujemy dwa kciuki podniesione
do góry
Gwiazdozbiory niebo chowa –
wykonujemy gest, jakbyśmy kogoś
tulili
Jest tu Smok – „ziejemy” ogniem
Żyrafa też – stojąc na palcach
wyciągamy szyję
10. Podsumowanie
11. Zakończenie
Siadamy w kręgu. Dzieci kolejno
5 min.
mówią, co im się podobało na zbiórce,
a co nie. Pałeczka przechodzi z rąk do
rąk (prawo do mówienia ma osoba,
która trzyma pałeczkę).
Krąg przyjaźni.
5 min.
Piosenka:
„Złociste iskry lecą w mrok,
A w oczach ognia blask.
Zawiążmy już przyjaźni krąg,
Rozstania nadszedł czas.
Niechaj dłoń dłoni uścisk da,
Nie trzeba zbędnych słów.
Zuch każdy w zuchu brata ma,
Do zobaczenia znów.”
Iskierka przyjaźni
pałeczka
-----------------------
Zał.1