słownik biblijny B

Baranek – ofiara zastępcza, symbol stosunku człowieka do Boga, Chrystus
W Biblii baranek (owieczka), ze względu na łatwość, z jaką poddaje się poleceniom
pasterza, i ze względu na to, że zazwyczaj trzyma się blisko pasterza, jest symbolem
idealnego stosunku człowieka do Boga. Baranek, jak żadne inne zwierzę, daje się również
łatwo prowadzić na zabicie, dlatego jest w Starym Testamencie ulubionym zwierzęciem
składanym na ofiarę. Jest często ofiarą składaną zastępczą, czyli składaną po to, by ktoś inny
został uratowany. Mówi o tym historia Abrahama i Izaaka (Rdz 22,1-18), a także historia
Paschy - czyli nocy, w którą Anioł Pański wytracił wszystko, co było pierworodne w Egipcie,
ale ominął domy oznaczone krwią baranka, dzięki czemu Izraelici mogli opuścić Egipt (Wj
12,1-14). Na pamiątkę tego ostatniego zdarzenia każdego roku, 14. dnia miesiąca Nisan (jest
to pierwszy miesiąc w kalendarzu żydowskim), ojcowie rodzin składali na dziedzińcu
Świątyni Jerozolimskiej ofiarę z baranka, którego następnie spożywano podczas wieczerzy
paschalnej.
Jezus zmarł dokładnie w tym samym czasie, kiedy w Świątyni zabijano baranki na
wieczerzę paschalną. Jan Chrzciciel nazwał Jezusa prawdziwym barankiem paschalnym (J
1,29), św. Paweł napisał, iż „Chrystus został złożony w ofierze jako nasza Pascha” (1 Kor
5,7), a św. Piotr, że zostaliśmy odkupieni nie za cenę rzeczy przemijających, lecz
„drogocenną krwią Chrystusa jako baranka niepokalanego i bez skazy” (1 P 1,19).
Apokalipsa św. Jana pokazuje Chrystusa na końcu czasów jako Baranka, który będzie
Sędzią (Ap 6,16), ale też Dobrym Pasterzem (Ap 7,14-17) i Oblubieńcem, jednoczącym się na
zawsze ze swoją oblubienicą, czyli społecznością wiernych (Ap 19,7).
Bojaźń Boża – znak zerwania przez człowieka więzi z Bogiem, sprawiedliwość
W Starym Testamencie pojawienie się Boga (czyli teofania) i Jego czyny, a nawet On
sam wywołują lęk i przerażenie (Iz 6,5; Wj 34,10; Jr 20,11). W istocie bojaźń ta jest znakiem
zerwania więzi z Bogiem. Po teofanii następują bowiem słowa uspokajające (Rdz 15,1) –
przeciwko temu, komu Bóg daje obietnicę, nikt niczego nie może zdziałać (Lb 14,9; Pwt
1,29).
W Biblii lęk przed Bogiem uważa się często za motyw moralnego postępowania.
Człowiek „bojący się Boga” to człowiek pobożny, sprawiedliwy (Ps 1), który na drodze życia
kieruje się radami Pana (Ps 15,12.14).
Biodra – źródło życia, symbol nienaruszalności przysięgi, symbol siły
W języku hebrajskim istnieje kilka terminów oznaczających jednocześnie biodra,
lędźwie i okolice pachwiny. Te części ciała człowieka uważano za siedlisko mocy
rozrodczych, dlatego terminy te są często używane w znaczeniu „źródło życia” (Rdz 35,11; 1
Krl 8,19). Mówi się często o potomstwu wychodzącym z bioder mężczyzny (Hbr 7,5.10).
Kiedy w starożytności składano komuś przysięgę, kładziono mu rękę na biodrach (Rdz
24,2; 47,29).
Biodra są w Biblii symbolem siły (Hi 40,16; Prz 31,17). Chwiejące się biodra to obraz
zaniku sił witalnych (Ps 69,24)
Powtarzające się wiele razy przepasywanie bioder jest symbolem gotowości do
wyruszenia w drogę, do działania (Wj 12,11; 1 Krl 18,46; 1 P 1,13, Ef 6,14).