OTYŁOŚĆ A DEPRESJA

OTYŁOŚĆ A DEPRESJA
dr n. med.JUSTYNA
MATULEWICZ –GILEWICZ
Otyłość a depresja
• Powszechna choroba metaboliczna związana z
nadmiarem tkanki tłuszczowej >25% u mężczyzn i
>30% u kobiet
• Bezpośrednia przyczyna otyłości-dodatni bilans
energetyczny u osób z predyspozycją genetyczną
• Podział otyłości wg wskaźnika masy ciała BMI
nadwaga BMI 25-30,otyłość I stopnia BMI 30-35,
otyłość II stopnia BMI 35-40,otyłość III stopnia
wskaźnik powyżej 40
Otyłość a depresja
• Otyłość skraca życie poprzez wielorakie konsekwencje
metaboliczne
• Powstaje cukrzyca, zawał serca, udar mózgu, NT,
nowotwory piersi,endomertium,okrężnicy,zespół
bezdechu,
• Zwiększone ryzyko dyslipidemii, kamicy pęcherzyka
żółciowego, hiperurikemii, choroby zwyrodnieniowej ,
• Cierpienie psychiczne –depresja,izolacja od
otoczenia,ograniczenie aktywności
,zawodowej,ograniczenie korzystania z różnych form
rekreacji i podejmowania pracy w wielu zawodach
Otyłość a depresja
•
•
•
•
Roczna chorobowość dorosłej populacji 6-12%
Odsetek wyższy u osób starszych,
Wzrost zachorowalności na depresję,
Zwiększona rozpoznawalność i poszerzenie kryteriów
diagnostycznych,
• Wzrost zachorowań poprzez starzenie się
populacji,nasilenie negatywnego wpływu czynników
środowiskowych i psychologicznych,wzrost liczby
substancji chemicznych mogą działać depresjogennie
Otyłość a depresja
• Przebieg przewlekły
• Nawrotowość sięgająca 100%
• Wieloletnie utrzymywanie się objawów u 10-20%
pacjentów
• Mała wrażliwość na leczenie
• Wskaźnik samobójstw kilkakrotnie wyższy niż w
populacji
• 15-25% zgonów w depresji jest zamachem
samobójczym
Otyłość a depresja
• Współistnienie otyłości i depresji dotyczy głównie kobiet
• Zwiększone ryzyko zgonu bezpośrednie i poprzez
zwiększenie zapadalności na inne choroby
• 40% pacjentów umrze przed 65 rokiem życia
• Leczenie trudne,ze względu na wzajemnie indukowanie
się objawów powinno być kompleksowe
• Formy leczeniafarmakologiczne,psychoterapia,rehabilitacja zalecenie
zmiany stylu życia
• Zmiana nawyków żywieniowych,ograniczenie
używek,ograniczenie czasu spędzonego biernie przed
Współistnienie cukrzycy i depresji
• Obciążenia dotyczące chorych:konieczność stałego
utrzymywania diety,przeprowadzania ćwiczeń
fizycznych,inwazyjne monitorowanie
glikemii,wielokrotne w ciągu dnia injekcje insuliny
• Przebieg depresji u tych chorych gorszy
• Czas leczenia do uzyskania remisji podobny
• Mniej niż 10% po remisji pozostaje w niej 5 lat
• Nawroty choroby co roku
• Dorośli chorzy na cukrzycę typu 1 i 2- ocenia się ,że
występi depresja w ciągu życia na 14,4-32,5 %
Współistnienie depresji i cukrzycy
• Depresja bywa skojarzona z zaburzeniami osobowości
jak niska samoocena,pesymizm,słaba
koncentracja,utrata zainteresowania codziennymi
czynnościami
• Dorośli gorzej funkcjonują w życiu codziennym
• Mają gorszą jakość życia
• Mają gorszą kontrolę metaboliczną
• Mają zwiększone ryzyko powikłań mikro i
makroangiopatii
• Niższe stężenie hemoglobiny glikolizowanej HbA1c
zapowiada ustąpienie depresji
Współistnienie depresji i cukrzycy
• Leki przeciwdepresyjne mogą mieć działanie
diabetogenne
• Fluoksetyna nie ma tego działania
• Leczenie jest dłuższe ,nawroty występują
częściej ,bardziej zdecydowane
Nefropatia cukrzycowa
• Stałe utrzymujące się wydalanie albumin z moczem
przekraczające 0,3 g /dobę u chorych na cukrzyce typu
1. Lub 2. Przy nieobecności innych chorób nerek
• Czynniki patogenetyczne:genetyczne,hyperglikemia,
hyperlipidemia,nadciśnienie tętnicze,nadmierne
spożywanie białka ,palenie papierosów
• Zalecenie PTD 2005 zmniejszenie ryzyka wystąpienia
nefropatii i/lub spowolnienia jej bardzo dobra kontrola
glikemii,RR,lipidów.U chorych na cukrzycę typ1. Po 5.
Latach jej trwania i u wszystkich chorych na cukrzycę
typ.2 od chwili rozpoznania 1 raz w roku oznaczyć
mikroalbuminurię.
Nefropatia cukrzycowa