Złamania kości i uszkodzenia stawów.

Złamania kości
rąk i nóg
( Prezentacja może zawierać zdjęcia o
brutalnej treści )
Złamania
Przerwanie ciągłości
tkanki kostnej.
Mechanizm złamania:





złamanie przez zgięcie – gdy siła urazu działa
prostopadle do kości podpartej na obu końcach,
złamanie przez skręcenie – powstaje wskutek działania
siły skręcającej trzon wokół długiej osi kości,
złamanie przez przesunięcie – gdy uraz przesuwa kość
podpartą w pobliżu jego działania.
złamanie przez rozerwanie – następuje wskutek
nadmiernego rozciągnięcia,
złamanie przez zgniecenie – powstaje przede wszystkim
w kościach o budowie gąbczastej pod wpływem urazu
działającego wzdłuż osi kości.
Rodzaje złamań kości:

proste - gdy dochodzi do uszkodzenia tylko
kości

powikłane - gdy oprócz kości uszkodzeniu
ulegają też inne tkanki, np. nerwy lub naczynia
krwionośne

wieloodłamowe - gdy kość łamie się na wiele
części
Złamania kości :
Zamknięte- to takie, gdzie odłamy
złamanych kości nie przebiły skóry i nie
pojawiła się rana.
 Otwarte- to złamanie, przy którym kości
przebiły skórę i takiemu złamaniu na ogół
towarzyszy krwawienie.




Po złamaniu odłamy mogą powrócić do
prawidłowego ustawienia lub też może nastąpić
przesunięcie odłamów. Pierwszy rodzaj złamań
określa się jako złamanie bez przemieszczenia,
drugi jako złamanie z przemieszczeniem.
Powodem przemieszczenia mogą być:
działanie urazu,
pociąganie mięśni przyczepiających się do kości,
przenoszenie chorego, próby poruszania kończyną,
niewłaściwe opatrunki.
Objawy złamania:






porażenie czynności kończyny,
ból, który pojawia się natychmiast po złamaniu i
nasila się przy próbach ruchu oraz ucisku
miejsca urazu,
krwiak, sińce, obrzęk,
zniekształcenie zarysów kończyny,
nieprawidłowa ruchomość,
trzeszczenie.

Porażenie czynności złamanego odcinka kończyny oznacza
ograniczenie i upośledzenie czynności kończyny. Dla złamania
charakterystycznym objawem jest ściśle umiejscowiona ostra
bolesność nad szparą złamania oraz bolesność pośrednia – ból
powstający przy uderzeniu, zginaniu lub pociąganiu odległych okolic.

Krwiak w pierwszych godzinach po wypadku przejawia się obrzękiem
okolicy złamania i zatarciem rysów kończyny. Zasinienie skóry pojawia
się z chwilą przesiąknięcia krwi do tkanki podskórnej.

Zniekształcenie rysów kończyny jest przejawem przemieszczania
odłamów złamania. Zniekształcenie często polega na skróceniu
kończyny.

Nieprawidłowa ruchomość i trzeszczenie są pewnymi dowodami
złamania. Nieprawidłowa ruchomość dotyczy przede wszystkim kości
długich. Niekiedy słychać przy tym trzeszczenie wywołane tarciem o
siebie odłamów. Nie wolno rozmyślnie sprawdzać trzeszczenia i
nieprawidłowej ruchomości. Objawy te świadczą o zagrożeniu
powikłaniami i powinny być ostrzeżeniem przed próbą jakichkolwiek
ruchów lub przenoszenia chorego. Należy dążyć do jak najszybszego
unieruchomienia miejsca złamania.
Powikłania złamań kości:
Wyróżniamy ogólne i miejscowe powikłania
złamań. Do powikłań ogólnych należą:
 wstrząs,
 zator tłuszczowy
 odleżyny,
 zapalenie płuc.
Z miejscowych powikłań najważniejsze to:
 złamanie otwarte,
Rozdarcie skóry może nastąpić w trojaki sposób:
• przez przebicie skóry od wewnątrz ostrym odłamem kości,
• poprzez siłę urazu, który przebija skórę i łamie kość (np.
złamania postrzałowe),
• rany znajdujące się w okolicy złamania, w których nie stwierdza
się jednak bezpośredniej łączności ze złamaniem. Ponieważ
ustalenie przebiegu rany natrafia często na trudności, a
zakażenie z rany przenika na ogół przez tkanki do miejsca
złamania, złamanie takie traktuje się również jako otwarte.
~ złamanie otwarte prowadzi do:
- odpływu krwiaka – opóźnienie zrostu,
- zakażenia kości.
Rozpoznanie otwartego złamania jest proste. Często z rany sterczy złamana
kość, a w krwi wyciekającej z rany widać kropelki tłuszczu pochodzące ze
szpiku kostnego.

uszkodzenie narządów sąsiednich
(stawu, naczyń, pni nerwowych,
płuca).
- uszkodzenie stawów następuje
wskutek pęknięcia kości w obrębie
powierzchni
stawowej.
Szpara
złamania przebiega przez staw.
Towarzyszy temu zawsze krwiak
stawu.
- uszkodzenie naczyń krwionośnych
i nerwów – obrażenia te mogą być
spowodowane poprzez skaleczenie
ostrymi odłamami kostnymi po
wypadku w następstwie braku
unieruchomienia lub przy próbie
nastawienia złamania.
Zagrożenie uszkodzeniem t. ramiennej
przez odłam kości ramiennej.
Gojenie się złamania:



Przez organizację krwiaka w miejscu
złamania tworzy się młoda tkanka
łączna bogata w naczynia i komórki
pochodzące z krwi, okostnej, szpiku i
otaczającej jej tkanki łącznej.
Tkanka ta obejmuje szeroko odłamy
złamania i układa się później w
beleczki.
Dopiero
po
kilku
tygodniach blizna łącznotkankowa
stopniowo ulega nasyceniu solami
wapnia i nabiera wytrzymałości.
Nazywa się ją kostniną.
Kość gąbczasta – zrost szybki i
pewny
Kość zbita – zrost powolny
Schemat powstawania zrostu złamania.
Przebieg zrastania kości nie zawsze jest prawidłowy.
Przyczyny ogólne mogące zaburzać tworzenie się
blizny kostnej to:
zaburzenia hormonalne,
 niedostateczne odżywienie,

Przyczyny miejscowe:
 brak styku odłamów,
 wsunięcie się mięśnia między odłamy
kostne,
 niedostateczne unieruchomienie.
Zaburzenia w tworzeniu zrostu
między odłamami złamanej kości:


zrost opóźniony – gdy po 6 miesiącach
jeszcze nie ma zrostu,
brak zrostu – gdy po 12 miesiącach
występuje brak zrostu, zwany także
stawem rzekomym.
- Staw rzekomy hipertroficzny – w
którym szpara złamania jest otoczona
nadmiarem kostniny. Stwierdza się
pogrubienie okolicy złamania. Przyczyną
jest
zazwyczaj
niedostateczne
unieruchomienie.
- Staw rzekomy hipotroficzny – jest
określany jako biologicznie nieczynny.
Nie widać kostniny, końce odłamów są
zwężone.
Staw
rzekomy
wymaga
leczenia
operacyjnego.
Staw rzekomy.
Doraźne postępowanie w złamaniach:








ocena miejsca zdarzenia,
ocena wstępna poszkodowanego (badanie miejscowe, ABC),
wywiad (rodzaj wypadku, miejsce bólu),
sprawdzenie dotykiem ruchomości i ewentualnej bolesności
pozostałych kończyn i tułowia, aby nie przeoczyć innych obrażeń,
unieruchomienie złamanej kończyny w takim ułożeniu, w jakim
znajdowała się ona po wypadku. Nie należy zmieniać ustawienia
złamanych kości,
podanie środków przeciwbólowych,
w przypadku złamania otwartego nie należy wprowadzać do rany
sterczącego na zewnątrz odłamu kości. Po dezynfekcji skóry wokół
rany należy założyć jałowy opatrunek, a następnie unieruchomić
kończynę,
jak najwcześniejsze przewiezienie chorego do szpitala, gdyż z
upływem czasu nasilają się przykurcze mięśni, zwiększa się
niebezpieczeństwo przemieszczenia tkanek miękkich między odłamy
kości, narasta obrzęk, powstają zaburzenia w krążeniu krwi w
kończynie,
a
w
złamaniach
otwartych
zwiększa
się
prawdopodobieństwo wystąpienia zakażenia.
Doraźne unieruchomienie złamania
Unieruchomienie złamanej kończyny daje następujące korzyści:
 zapobiega dalszemu przemieszczaniu się odłamów i uszkodzeniu
sąsiednich narządów,
 znosi lub łagodzi ból, a przez to zapobiega powstaniu lub pogłębieniu
wstrząsu,
 zabezpieczenie przed przesuwaniem się różnych warstw tkanek
względem siebie i zwolnienie przepływu chłonki umożliwia ograniczenie
zakażenia.


Przy braku odpowiedniego sprzętu uzyskuje się praktyczne, doraźne
unieruchomienie kończyny w następujący sposób:
kończynę górną ustala się przez przywiązanie jej do tułowia,
kończynę dolną ustala się przez związanie jej ze zdrową kończyną.
Zasada Potta: „szyna powinna ujmować przynajmniej dwa
stawy sąsiadujące ze złamaniem”.
Zakładanie opatrunków unieruchamiających należy wykonywać w pozycji
leżącej chorego, gdyż chroni to przed pogłębieniem wstrząsu. Do
unieruchomienia stosuje się wiele rodzajów szyn. Należy przestrzegać
odpowiedniego doboru szyn pod względem długości oraz odpowiedniego ich
modelowania, aby odpowiadały kształtom kończyny.
Szyny Kramera:
Dzięki możliwości zginania szyny
Kramera dopasowują się do kształtu
kończyny. Stosuje się je w
unieruchamianiu obrażeń i złamań
kości kończyn górnych i dolnych.

Dają się łatwo formować.

Przed zastosowaniem przygotować:


wyścielić watą

owinąć bandażem
Przymocować do kończyny opaską
elastyczną lub zwykłym bandażem.
Dziękujemy