Patologia narządu żucia Patologia Patologia (patos - cierpienie, logos - nauka) nauka o chorobie zajmuje się całością zjawisk czynnościowych i morfologicznych, składających się na proces chorobowy, podstawowymi zadaniami patologii są: badanie istoty choroby, przyczyn i warunków ich rozwoju oraz zejścia Patologia dwa podstawowe działy: patofizjologia – bada czynności życiowe chorego ustroju w celu poznania podstawowych praw rządzących powstawaniem, przebiegiem i zejściem procesów patologicznych anatomia patologiczna (patomorfologia) – opisuje zmiany chorobowe i wiąże je z zaburzeniami czynnościowymi Budowa układu stomatognatycznego UKŁAD STOMATOGNATYCZNY przestrzenią o kształcie czworościanu, podstawą, którego jest podniebienie ,wierzchołkiem natomiast jest okolica kości gnykowej. Budowa układu stomatognatycznego Podstawową składową US jest jama ustna wraz z jej organami: wargi, policzki, podniebienie dno jamy ustnej , język mięśnie żucia, mimiczne gruczoły ślinowe stawy skroniowo-żuchwowe, zęby i przyzębie Funkcje układu stomatognatycznego Sterowane przez OUN żucie 1 mowa połykanie oddychanie kreowanie wyglądu zewnętrznego NARZĄD ŻUCIA Zespól tkanek i narządów jamy ustnej biorących udział w procesie żucia, czyli przyjmowania i rozdrabniania pokarmów. NARZĄD ŻUCIA składa się z: połączenie zębowo-zębodołowe stawy skroniowo-żuchwowe zespół nerwowo-mięśniowy ośrodkowy układ nerwowy NARZĄD ŻUCIA istnieje ścisła współzależność czynnościowa między wszystkimi elementami tego układu braki zębowe czy nieprawidłowości zgryzowe powodują zaburzenia żucia i zmiany w przyzębiu lub stawie skroniowo-żuchwowym NARZĄD ŻUCIA odwrotnie, choroby w obrębie przyzębia (parodontopatie) powodują zmianę położenia lub utratę zębów, co zaburza czynność żucia zaburzenia równowagi nerwowo-mięśniowej i czynności żucia wpływają na przebudowę stawu skroniowo-żuchwowego i ograniczają ruchy żuchwy (artropatie) NARZĄD ŻUCIA osobowość i stresy poprzez układ nerwowo-żuchwowy mogą wpływać szkodliwie na zęby, powodując nadmierne ścieranie, przeciążenie przyzębia i stawu skroniowo- żuchwowego (parafunkcje) Jama ustna Jama ustna jest pierwszym odcinkiem układu pokarmowego. Jest ograniczona z przodu przez wargi (górna i dolna), bocznie przez policzki, od góry przez górny przedsionek jamy ustnej i podniebienie twarde, od dołu przez przedsionek dolny i dno jamy ustnej. Z tyłu ograniczona jest przez migdałki 2 podniebienne. Do kości części twarzowej głowy, w tym do narządu żucia, należą dwie największe kości: parzysta - szczęka i nieparzysta - żuchwa. Żuchwa jest jedyną kością w ustroju ludzkim, której ruchy odbywają się dzięki równocześnie działającym symetrycznym stawom. Budowa narządu zębowego cechy uzębienie człowieka dwupokoleniowe – zawiera zęby mleczne i stałe różnokształtne – zawiera zęby różniące się między sobą kształtem i budową ścisłe przyleganie zębów do siebie, bez występowania luk Budowa narządu zębowego zawiązki zębów stałych znajdują się pod zębami mlecznymi, we wspólnym zębodole, oddzielone od nich przegroda kostną przed okresem wymiany zębów wyróżnicowują się w zębodole komórki kościogubne(osteoklasty), które rozpoczynają zniszczenie przegrody kostnej i korzeni zębów mlecznych, powodując ich wypadanie rozwój zębów jest procesem długotrwałym w rozwoju narządu zębowego wyodrębnia się trzy procesy: - tworzenie się zawiązków zębowych - mineralizacja zębów - wyrzynanie się zębów Budowa zęba zęby zbudowane są głównie z zębiny korzeń i część szyjki umocowane są w zębodole za pomocą wiązadeł, resztę szyjki zęba obejmuje dziąsło korona zęba wystaje nad dziąsłem budowa makroskopowa składa się z korony, szyjki i korzenia (lub korzeni) wypełniony jest miazgą, naczyniami krwionośnymi i nerwami budowa mikroskopowa tkanka twarda zęba: szkliwo, zębina, cement korzeniowy 3 tkanka miękka zęba: miazga zęba szyjka zęba znajduje się na granicy korony i korzenia w warunkach zdrowych jest osłonięta dziąsłem między szyjką a dziąsłem występuje niewielka szczelina nazywana kieszonką dziąsłową zębina podstawowa twarda tkanka zęba podobna do tkanki kostnej, silnie przesycona solami wapnia, tworząca masę i szkielet zęba w obrębie korony zęba przykryta jest szkliwem, w obrębie korzenia – cementem zębina otacza jamę zęba, która jest wypełniona miazgą szkliwo twarda zewnętrzna warstwa pokrywająca zębinę korony zębów jest to najsilniej zmineralizowana i najtwardsza tkanka występująca w organizmie niewrażliwa na ból, chroni głębsze warstwy zęba szkliwo jest zbudowane w 96-98% z materii nieorganicznej w postaci kryształów dwuhydroksyapatytu czego efektem jest niezwykła twardość. miazga zęba zawartość komory i przewodu korzeniowego zęba jest to tkanka łączna zawierająca naczynia krwionośne, limfatyczne i włókna nerwowe jej warstwę zewnętrzną stanowią komórki zębinotwórcze(odontoblasty) Jednostka strukturalno-czynnościowa Miazga jest niedojrzałą , galaretowatą tkanką łączną typu embrionalnego, bogato unaczynioną i unerwioną. Miazga posiada komórki zębinotwórcze zwane odontoblastami. -Tworzenie zębiny - Odżywianie zęba - Funkcja czuciowa 4 - Funkcja obronna Funkcje miazgi - jama zęba wypełniona żywą miazgą jest główną drogą odżywczą zęba. - odżywianie miazgi i twardych tkanek zęba odbywa się dzięki dobrze rozwiniętemu układowi naczyń krwionośnych. - odżywianie zębiny odbywa się z udziałem sieci kanalików zębinowych, wypełnionych sokami tkankowymi i wypustkami odontoblastów. Odżywianie zęba -miazga rejestruje ból, bez względu na rodzaj bodźca oraz jego lokalizację. - receptory czuciowe(włókna odontoblastów) przekazują bodźce fizyczne i chemiczne do miazgi zęba Funkcja czuciowa Funkcja obronna Przyzębie Tkanki które: - zakotwiczają zęby w kościach szczęk - zapewniają międzyzębowe połączenia w łuku zębowym - podtrzymują nabłonkową wyściółkę jamy ustnej (również w obszarze wyrzniętych zębów) Podział przyzębia Brzeżne (periodontium marginale): - dziąsło - okostna - kość wyrostka zębodołowego - cement korzeniowy (kostniwo) Wierzchołkowe KOŚĆ WYROSTKA ZĘBODOŁOWEGO 5 Stanowi strukturę podporową zęba. Składa się z : Właściwej kości zębodołu, którą stanowi blaszka zbita otaczająca korzenie zębów z drobnymi otworkami dla naczyń i nerwów. Graniczy ona z ozębną Z blaszki zewnętrznej zbitej Z kości gąbczastej między oboma blaszkami OZĘBNA - Zwana więzadłem ozębnowym - tkanka łączna wyścielająca zębodół - otaczającą korzeń zęba i przytwierdzającą go do kości. - 60% jej masy stanowią włókna kolagenowe, biegnące między kością zębodołu a cementem. Miejsce, w którym ona się znajduje nosi nazwę szpary lub przestrzeni ozębnowej. CEMENT KORZENIOWY Kostniwo, czyli cement (cementum) jest zmineralizowaną pokrywającą korzeń zęba Morfologicznie wyróżniamy dwa rodzaje cementu: cement bezkomórkowy- pierwotny- przylega bezpośrednio do zębiny,zwiększa swoją grubość w miarę zbliżania się do wierzchołka korzenia cement komórkowy- tworzy się na powierzchni cementu bezkomórkowego. Grubość jego warstwy zwiększa się w miarę zbliżania do wierzchołka korzenia Wolne dziąsło Wolny brzeg dziąsłowy + brodawki międzyzębowe Średnia szerokość ok. 1mm Nie jest przyczepione ani do zęba, ani do kości Otacza ząb w okolicy szyjki (kołnierz) Tworzy rowek dziąsłowy przy przejściu w dziąsło przyczepione Przebieg girlandowaty W przestrzeniach międzyzębowych łączy się z brodawkami międzyzębowymi Brodawki międzyzębowe Wypełniają przestrzenie międzyzębowe 6 Szczyt brodawki dochodzi do punktu stycznego W przestrzeniach międzyzębowych kształt siodła lub przełęczy U dzieci bardziej spłaszczone i grubsze niż u dorosłych Rowek dziąsłowy = szczelina dziąsłowa Niewidoczny, oceniany zgłębnikiem periodontologicznym Przestrzeń między szyjką zęba a strefą dziąsła wolnego (nieprzyczepionego) W warunkach prawidłowych ma 0,5- 1,5 mm głębokości (średnio 0,69 mm), głębszy w obrębie zębów bocznych niż przednich i stycznie niż policzkowo/językowo Dziąsło przyczepione/zębodołowe Szare lub bladoróżowe (jaśniejsze u dzieci niż u dorosłych, u blondynów niż u brunetów; melanoplakia dziąsła) Mocno przyczepione do kości Między dziąsłem wolnym (brzeżnym) a ruchomą błoną śluzową wyrostka zębodołowego Szerokość różna- w szczęce > w żuchwie Zdrowe dziąsło Zdrowe dziąsło- melanoplakia (nagromadzenie komórek barwnikowych w warstwie komórek nabłonka lub w tkance łącznej) Płyn dziąsłowy Płyn znajdujący się w szczelinie dziąsłowej. Przesącza z tkanki łącznej przez cienki nabłonek rowka. Funkcja: - oczyszczanie szczeliny dziąsłowej - zawiera białka osocza, które zwiększają adhezję nabłonka do zęba - posiada właściwości przeciwbakteryjne - skład płynu dziąsłowego: białka, przeciwciała, antygeny, enzymy, elementy komórkowe Dzienna ilość wydzielanego płynu: 0,5 – 2,4 ml. 7