Piotr Paweł Bauć - ZNP okręg pomorski
advertisement
Uwagi do opinii projektu budżetu przesłanej przez „ZG” do sejmowej Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży Punkt 1 – Założenia budżetowe. 1/ Trzeci akapit. Podano, że wskaźnik udziału wydatków na oświatę i wychowanie oraz edukacyjną opiekę wychowawczą wynosi 13,5% oraz w nawiasie, że w roku 2013 wynosił on 13,06%. Następnie podano, że wzrost tego wskaźnika jest śladowy i wynosi 0,03%. Różnica między 13,5% i 13,06% wynosi 0,44%. 2/ Czwarty akapit. Podawane przez MEN wskaźniki są mylące, bo nie obejmują wszystkich wydatków ze środków publicznych na oświatę , w tym między innymi majątkowych. Oznacza to, że nie można ich porównywać z danymi dotyczącymi rzeczywistych wydatków na edukację w stosunku do PKB w krajach Unii Europejskiej. 3/ Szósty akapit. a/ Spadek wielkości subwencji oświatowej na rok 2014 w stosunku do jej wielkości w roku 2013 wynosi 0,03%, a nie 0,02%. Wynika to z faktu, że nastąpiło zmniejszenie tej części subwencji o 5063 tys. w stosunku do założeń przyjętych przez rząd w pierwszej wersji budżetu z początku września br. /błąd nieistotny/. b/ Subwencja oświatowa na rok 2013 w stosunku do jej wielkości w roku 2012 nie wzrosła, jak podano, o 2,07%. Zeszłoroczne dane MEN w tym zakresie były błędne, bo nie uwzględniały wzrostu subwencji oświatowej o 450 mln z tytułu rekompensaty jst wydatków, wynikających z podniesienia o 2% składki, będącej kosztem pracodawcy. W efekcie wzrost subwencji oświatowej na rok 2013 był niewielki /0,89%/, co przy wzroście płac nauczycieli o 2,5% średniorocznie spowodowało zwiększenie nacisku na jst w kierunku redukcji zatrudnienia. Punkt 2 – Uwagi do założeń budżetowych. Podpunkt 1, czwarty akapit. Całkowicie błędna uwaga. W skład wskaźników europejskich wchodzą wszystkie wydatki na edukację – od przedszkola do szkolnictwa wyższego. Dodam, że podane najwyższe nakłady w stosunku do wartości PKB dotyczą krajów, w których finansowanie zadań oświatowych jest oparte głównie na wydatkach lokalnych, a nie na wydatkach budżetu państwa. Poza tym dane europejskie wymagają podawania ich w pełnym kontekście porównań , bo ich uproszczone rozumienie prowadzi do fałszywych wniosków. Na przykład: - Najniższy w UE wskaźnik w tym zakresie ma Luksemburg, ale wobec wysokiego w tym kraju PKB per capita, jest to kwota na ucznia wyższa pod względem siły nabywczej niż w Polsce. -Rumunia w stosunku do swojego PKB przeznacza na edukację więcej niż Polska, ale efektywna kwota na ucznia jest niższa niż w naszym kraju. Podpunkt 2, pierwszy akapit. Nie jest prawdą, że niż demograficzny jest przyczyną redukcji zatrudnienia. Niż stwarza takie możliwości , ale ich nie wymusza. Głównym czynnikiem sprawczym redukcji zatrudnienia są skutki działania art.30a KN i, co istotne, znaczne zadłużenie jst. Warto dodać, że powoływanie przez jst szkół niepublicznych jest sprzeczne z Konstytucją RP i ustawami kompetencyjnymi jst. Uwaga typu „należy zauważyć jednak ze smutkiem /…/” w oficjalnym piśmie skierowanym do Sejmu, ma charakter infantylny. A w świetle działania szkoły, której organem prowadzącym jest ZNP, wydaje się być nie na miejscu. 1 Podpunkt 3. Brak opinii wobec danych podanych w tym punkcie. Podpunkt 4. Finansowanie pracy nauczycieli przy ustnych egzaminach maturalnych jest problematyczne. Poza tym subwencja oświatowa jest wsparciem dla jst /orzeczenie TK z 9.06.2010r./ a nie zabezpieczeniem wszystkich żądań jst. Warto to podkreślić tym bardziej, że większość powiatów ziemskich prowadzących szkoły, w których edukacja kończy się egzaminem maturalnym, wydaje na zadania edukacyjne „subwencjonowane” mniej , niż wynosi otrzymywana przez nie subwencja oświatowa. Drugi akapit tego podpunktu zawiera dane wymagające wyjaśnienia, czego dotyczą – szczególnie liczby w nawiasie: ”wynosiły 202 mln i 50 mln”/?/. Nieporozumieniem jest opinia, że jst „nie są podmiotem odpowiedzialnym za przygotowanie i realizacje egzaminów zewnętrznych”. Są – OKE przygotowują jedynie testy egzaminacyjne i sprawdzają ich wyniki. Podpunkt 5. Uwaga wynika z braku wiedzy o zasadach finansowania zadań oświatowych w Polsce: - subwencja oświatowa jest wsparciem dla jst , co nie oznacza, że ma być równa ponoszonym przez nie kosztom /orzeczenie TK/; -dodatek uzupełniający jest wynagrodzeniem nauczycieli. Niestety, cały ten podpunkt jest kompromitujący dla jego autorów i powinien być cytowany na szkoleniach jako przykład niekompetencji. Punkt 3. – Konkluzja. Pierwszy akapit. Zadania oświatowe tylko w niewielkim stopniu są finansowane z budżetu państwa /”szkoły ministerialne”, rezerwy celowe/. Subwencja ogólna, której częścią jest subwencja oświatowa, jest dochodem własnym jst. Wsparcie budżetu państwa dla jst jest znaczne, pomimo tego, że – jak zauważono w punkcie1, pierwszy akapit – planowane dochody budżetu państwa wzrastają w stosunku do roku 2013 jedynie o 0,43%. Dochody własne jst maleją, ale nie ma to przełożenia na koszty działania urzędów. Poza tym efektywność działania jst w zakresie ich pozyskiwania też jest znacznie zróżnicowana, co wynika głównie z jakości działania poszczególnych jst. Nie jest prawdą stwierdzenie z trzeciego akapitu, że departament finansów samorządu terytorialnego w MF nie analizuje stanu finansów jst. Uwagi ogólne. 1. Subwencja oświatowa zaplanowana na rok 2014 po raz pierwszy od chwili jej powstania w 1999 roku, czyli od 16 lat, jest niższa niż subwencja z poprzedniego roku. 2. Po raz pierwszy od co najmniej pięćdziesięciu lat nauczyciele nie otrzymują podwyżki wynagrodzeń. Podwyżki płac nauczycieli, którzy są funkcjonariuszami publicznymi, powinny mieć co najmniej taka dynamikę jak podwyżki wynagrodzeń administracji samorządowej na stanowiskach wybieralnych. 3. Jeśliby założyć, że podwyżki wynagrodzeń nauczycieli należy zaplanować w wysokości wzrostu wynagrodzeń brutto w gospodarce narodowej, czyli 3,45%, to część oświatowa subwencji ogólnej powinna wzrosnąć o około 1,2 mld /przy wzroście płac administracji i obsługi w tempie zakładanej inflacji/. O taką kwotę wzrosła rezerwa celowa na zwiększenie dostępności wychowania przedszkolnego /poz.76/, które jest zadaniem własnym gmin i na którego realizację otrzymują one udział w dochodach PIT, CIT oraz subwencję 2 wyrównawczą. Można zatem przyjąć, że nauczyciele sfinansują przywracanie zakresu realizowania tego zadania przez gminy do stanu, w jakim je w roku 1991 przejęły. 4. Uporczywe powtarzanie za jst, że subwencja jest za mała, jest działaniem na szkodę nauczycieli, bo daje samorządom alibi na drastyczne nieraz cięcia w zakresie wydatków oświatowych. Ustalanie wielkości wsparcia budżetu państwa dla jst jest uprawnieniem komisji wspólnej rządu i samorządu. Warto dodać, że w okresie 2002-2009 dochody jst wzrosły niemal dwukrotnie a wielkość subwencji kontestowano niemal corocznie /nawet w roku 2003/. W tym samym czasie udział wydatków oświatowych jst w stosunku do wydatków ogółem zmalał o ponad 5%. Warto analizować wsparcie budżetu państwa dla budżetów jst w kontekście całokształtu stanu finansów państwa i samorządów. Gdańsk, 20.11.2013 Franciszek Potulski 3 ZPE/302/10/KL/13 Warszawa, 23 października 2013 r. Szanowny Pan Piotr Paweł Bauć Przewodniczący Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży Sejmu RP Zarząd Główny Związku Nauczycielstwa Polskiego w nawiązaniu do Informacji o projekcie budżetu państwa na rok 2014 w zakresie oświaty i wychowania oraz edukacyjnej opieki wychowawczej a także części 30 „Oświata i wychowanie” – negatywnie opiniuje założenia budżetowe państwa na rok 2014 w zakresie oświaty. 1. Założenia budżetowe. Z danych zawartych w projekcie ustawy budżetowej na 2014 r. planowane dochody budżetu państwa przewiduje się w wysokości 276.912,2 mln zł. W porównaniu do wartości 275.729,4 mln zł z 2013 r. stanowi to wzrost o 0,43 %. W projekcie budżetu na 2014 r. wysokość wydatków w zakresie oświaty i wychowania oraz edukacyjnej opieki wychowawczej wynosi 43.811,9 mln zł, tj. kształtuje się na poziomie o 2,51% wyższym w porównaniu z ustawą budżetową na rok 2013 (42.739,2 mln zł). Planowany w 2014 r. wskaźnik udziału wydatków na oświatę i wychowanie oraz edukacyjną opiekę wychowawczą wynosi 13,5 % (13,06% w 2013 r.). W projekcie budżetu na rok 2014 w porównaniu do roku ubiegłego zapisany został śladowy wzrost (0,03 % - identyczny jak w roku ubiegłym) udziału wydatków na oświatę i wychowanie oraz edukacyjną opiekę wychowawczą w całości wydatków budżetu państwa (sama wartość tego udziału stanowi powrót do jego wartości sprzed kilku lat – co trudno traktować jako pozytywne osiągnięcie rządu). Planowany udział wydatków na oświatę i wychowanie w PKB został zaprojektowany na ten rok w wysokości tylko 2,54%, malejąc o 0,07 %. Jednakże należy zwrócić uwagę, że wielkość tego wskaźnika musi być odnoszona do 1% wzrostu PKB, planowanego w 2014 r. Mamy więc do czynienia z utrzymaniem trendu spadkowego w zakresie udziału wydatków na oświatę w relacji do PKB; w roku ubiegłym wynosił on bowiem 2,60% (w 2009 r. 2,63 %, w 2008 r. - 2,65%, w 2007 r. - 2,70%, w 2006 r. - 2,87% zaś w 2005 r. – 3,00%). 2 W przyszłym roku zaplanowano realny wzrost PKB na poziomie 2,5%, co wprawdzie stanowi lekki wzrost w odniesieniu do 1,5% PKB z roku ubiegłego (1% wzrostu), ale należy odnotować tendencję zahamowania lub spadku wielkości udziału wydatków na oświatę i wychowanie w PKB, ze względu na niekorzystnie ukształtowany wskaźnik wzrostu PKB w porównaniu do lat ubiegłych (2,2% PKB w 2013 r., 2,5% PKB w 2012 r., 3,5% PKB w 2011 r., 3,8% w 2010 r.). W projekcie budżetu na rok 2014 w zakresie oświaty i wychowania oraz edukacyjnej opieki wychowawczej zmniejszono część oświatową subwencji ogólnej o 9.600.000 zł (39.499,6 mln zł w stosunku do 39.509,2 mln zł w roku ubiegłym – co daje spadek o 0,02%). Przypomnieć należy, że w projekcie budżetu państwa w roku ubiegłym część oświatowa subwencji wzrastała o 2,07%. 2. Uwagi do założeń budżetowych. 1) Śladowy wzrost nakładów państwa w zakresie oświaty i wychowania w żaden sposób nie zabezpiecza płynności finansowania zadań oświatowych. Jest to teza tym bardziej uzasadniona, że część oświatowa subwencji ogólnej ulega zmniejszeniu. Można więc wyrazić wątpliwość, czy obecne działania władz publicznych w dziedzinie edukacji w Polsce wpisują się w ramy Strategii Lizbońskiej, zgodnie z którą wszystkie państwa członkowskie powinny dołożyć starań, aby gospodarka europejska stała się „gospodarką opartą na wiedzy.” Rolę edukacji i szkoły jako istotnego narzędzia polityki spójności wyeksponowano również w „Strategicznych Wytycznych Wspólnoty dotyczących polityki spójności na lata 2007- 2013”. Realizacji powyższych celów, zgodnie z przyjętymi przez Polskę standardami, musi towarzyszyć zagwarantowanie w budżecie państwa odpowiednich środków finansowych. Zatem realizacja strategicznych założeń konwergencyjnych państwa polskiego do wymogów Unii Europejskiej na najbliższe lata musi wymagać ustalenia stałego wzrostu tych nakładów lub przynajmniej ustalenia stałego udziału tych środków w Produkcie Krajowym Brutto. Wydatki na edukację w Unii Europejskiej wynoszą około 5% PKB, zaś średnia trzech najlepszych wyników 4 w UE wynosi 7,3% PKB.1 Wartości te powinny stanowić standard także w polskich warunkach budżetowych. Niestety udział wydatków na oświatę i wychowanie w PKB został zaprojektowany na 2014 r. w wysokości tylko 2,54%. Mamy więc do czynienia z utrzymaniem trendu spadkowego w zakresie faktycznego udziału wydatków na oświatę w relacji do PKB. 2) Z uzasadnienia Informacji wynika, że korekta wysokości subwencji oświatowej związana jest z okolicznością zmniejszenia wydatków oświatowych na wynagrodzenia nauczycieli. Po pierwsze, wynika to z braku podwyżek wynagrodzeń nauczycielskich w tym roku. Po drugie, wiąże się to z nowelizacją Karty Nauczyciela, która zakłada głęboką zmianę systemu wynagrodzeń, a także utratę pewnych uprawnień nauczycielskich. Po trzecie zaś – jest to z całą pewnością skutkiem znacznego spadku liczby etatów nauczycielskich, determinowanego niżem demograficznym występującym wśród obecnego pokolenia uczniów. Jednakże bardziej zbliżonym do rzeczywistości uzasadnieniem zmniejszenia kwoty subwencji są oszczędności dokonane przez organy prowadzące, które w drodze określonych czynności prawnych dokonują fikcyjnych likwidacji szkół samorządowych, zastępując je powoływanymi przez siebie szkołami prywatnymi. W wyniku takich działań pozbawiają jednych nauczycieli prawa do zatrudnienia na podstawie Karty Nauczyciela, zaś innych - jakiegokolwiek zatrudnienia. Wywołuje to oczywiście określony skutek finansowy, który jak widać został dostrzeżony także w projektowanym budżecie państwa. Należy zauważyć jednak ze smutkiem, że działania organów prowadzących, mające na celu „wyprowadzanie” Karty Nauczyciela z polskich szkół, wpisują się w ogólną tendencję działania władz publicznych odnośnie spraw oświatowych. Wydaje się, że wynika to wprost z przyjętej przez Rząd 1(http://europa.eu.int/comm/eurostat/Public/datashop/printproduct/en/catalogue=Eurostat&product=1-ir010- EN&mode=download, str.20). 3 „Strategii Zarządzania Długiem Sektora Finansów Publicznych 2013-2016”2, która ogranicza swobodę budżetową samorządów terytorialnych w zakresie pozyskiwania środków finansowych. Zatem najważniejszym skutkiem ograniczenia wysokości subwencji oświatowej, będzie pogłębienie procesu bezprawnej likwidacji szkół i masowej prywatyzacji oświaty publicznej - z jednoczesnym wyzbyciem się przez państwo odpowiedzialności za realizację konstytucyjnych zadań w zakresie oświaty. 3) Z Informacji wynika, że w projekcie budżetu państwa w zakresie oświaty i wychowywania zrezygnowano z finansowania programów (m.in.): - „Bezpieczna i przyjazna szkoła” – w kwocie 6.000 tys. zł (rezerwa celowa poz. 37), - „Pilotaż Wieloletniego Programu Rządowego „Cyfrowa Szkoła” – w kwocie 1.000 tys. zł (rezerwa celowa poz. 65), - „Środki przeznaczone na uzupełnienie wydatków Centralnej i Okręgowych Komisji Egzaminacyjnych w związku z realizacją zadania dotyczącego przeprowadzania egzaminów zawodowych” – w kwocie 4.687 tys. zł (rezerwa celowa poz. 72). 4) W budżecie oświatowym na rok 2014 ponownie nie zabezpieczono środków finansowych przeznaczonych na sfinansowanie kosztów pracy nauczycieli przy ustnych egzaminach maturalnych. W Informacji nie podano żadnych danych dotyczących kosztów finansowania tego zadania. W projekcie budżetu państwa w rozdziale 80145 („Komisje egzaminacyjne”) znajduje się jedynie pozycja odnosząca się do finansowania statutowej działalności m.in. Centralnej Komisji Egzaminacyjnej. Koszt tego zadania wynosić ma 22.486 tys. zł - w porównaniu do 40.310 tys. zł w roku ubiegłym (przykładowo w planie budżetu na rok 2012 środki te wynosiły 202.079 tys. zł. i 50.184 tys. zł). Z pozycji tej z całą pewnością zostanie sfinansowana działalność m.in. Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, jednak nie będą z tej pozycji finansowane wynagrodzenia nauczycieli biorących udział w części ustnej egzaminu maturalnego, gdyż te mają pochodzić z subwencji oświatowej, ponieważ praca ta finansowana jest tak jak za pracę w godzinach ponadwymiarowych – a więc stanowi tę część wynagrodzenia, która finansowana jest z subwencji oświatowej. Powstaje więc uzasadniona wątpliwość, czy przewidziane w budżecie środki skonsumują powstałe potrzeby związane z pracą nauczycieli w części ustnej egzaminu maturalnego, skoro nie stanowią one nawet wyodrębnionego zadania w ramach Informacji. Będzie to zadanie finansowane ze środków subwencji oświatowej, wydatkowanej z puli wynagrodzeń nauczycielskich, zatem organy prowadzące ponownie poniosą część skutków finansowych przeprowadzania egzaminów zewnętrznych, mimo że formalnie nie są one podmiotem odpowiedzialnym za przygotowanie i realizację egzaminów zewnętrznych. 5) W „Informacji o projekcie budżetu państwa na rok 2014 w zakresie oświaty i wychowania” nie została również wyodrębniona pozycja związana z kosztami wypłat tzw. dodatku uzupełniającego w związku z niewypłaceniem nauczycielom wynagrodzenia w wysokości przewidzianej prawem. Obowiązek 5 wypłaty dodatku uzupełniającego występuje do końca roku, w którym wyliczono nieosiągnięcie stawek średniego wynagrodzeń nauczycieli - a więc faktycznie w ramach tych samych środków subwencyjnych. Nie jest to składnik wynagrodzenia nauczycieli, więc formalnie nie powinien być uwzględniony w części oświatowej subwencji ogólnej dotyczącej wynagrodzeń. Powstaje więc wątpliwość, z jakich źródeł dodatek uzupełniający będzie wypłacany i czy mają to być środki pochodzące z części oświatowej subwencji ogólnej, czy też innej. Informacja jednak nie zawiera żadnych danych na ten temat. Brak jest korelacji między zadaniem jednostek samorządu terytorialnego związanym z wypłatą dodatku uzupełniającego a koniecznością zagwarantowania przez państwo w dochodach organów prowadzących źródeł jego finansowania. Być może jest to związane z normatywnym odejściem od dokonywania analizy 2 http://orka.sejm.gov.pl/Druki7ka.nsf/0/B467A5251590D524C1257A88004CFBD2/%24File/755-strategia.pdf 4 osiągania średnich wynagrodzeń na poszczególnych stopniach awansu zawodowego na rzecz wyliczania średniej wartości łącznie ze wszystkich stawek średniego wynagrodzenia. Takie rozwiązanie w sposób ewidentny ograniczy wysokość dodatku uzupełniającego, o ile nie doprowadzi do zaprzestania jego wypłaty. 3. Konkluzja. Związek Nauczycielstwa Polskiego uważa, że wzrost wydatków budżetu państwa, jaki został zaplanowany na rok 2014, nie gwarantuje prawidłowej realizacji zadań oświatowych państwa. Tym samym zagrożona jest realizacja pozostałych zadań, których wykonywanie jest nadal aktualnym zadaniem oświatowym finansowanym z budżetu państwa. Ogromną częścią kosztu wykonywania zadań oświatowych państwa zostały obciążone budżety jednostek samorządu terytorialnego, które w związku z nowymi zasadami rozliczania długu publicznego, obniżeniem wpływów w ramach dochodów własnych, często nie są w stanie prawidłowo wykonywać swych zadań w tym zakresie; nie tylko ze względu na brak środków finansowych, ale i niemożność ich pozyskania w drodze kredytu. Zdaniem ZNP budżet państwa powinien zakładać możliwość realnego finansowania zadań publicznych. Z tego względu prawidłowy plan finansowy państwa musi być poprzedzony analizą finansową rzeczywistych dochodów samorządu terytorialnego. Występujące już dziś problemy jednostek samorządu terytorialnego z finansowaniem zadań własnych wskazują, że minister właściwy do spraw finansów publicznych nie dokonuje właściwej analizy rzeczywistych możliwości finansowych organów prowadzących szkoły. Niedofinansowanie zadań oświatowych w budżecie państwa, będzie pogłębiało, już i dziś bardzo widoczny, proces narastania patologii w systemie oświaty. Bezpośrednim skutkiem przyjętych założeń budżetowych będzie więc dalsze przekazywanie prowadzenia szkół przez organy prowadzące podmiotom prywatnym. Może to prowadzić do zakwestionowania realizacji konstytucyjnego obowiązku zagwarantowania przez państwo równego dostępu do edukacji publicznej. Tym samym nieodzownym jest przeznaczenie większej niż dotychczas części PKB na naukę i oświatę. Tylko inwestycje skierowane na zdobywanie wiedzy i samokształcenie przynoszą najwyższe stopy zwrotu, stąd polityka budżetowa państwa powinna kłaść nacisk przede wszystkim na powyższe zależności. Zatem budżet państwa w większym stopniu musi przekładać się bezpośrednio na realny i odczuwalny wzrost nakładów na naukę i oświatę. Przedłożony projekt budżetu nie odzwierciedla rzeczywistych potrzeb niezbędnych do realizacji zadań edukacyjnych, a rok 2014 będzie kolejnym rokiem poważnego niedoszacowania subwencji oświatowej i narastania patologii w wykonywania zadań państwa w zakresie edukacji. Z tego względu ZNP negatywnie opiniuje założenia budżetowe państwa na rok 2014 w zakresie oświaty i wychowania. Z poważaniem (-) Krzysztof Baszczyński 6 Analiza porównawcza wybranych pozycji planów budżetowych państwa w latach 2012,2013 i 2014 Lp. 1 Pozycja w budżecie 2 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10 Dochody Wydatki Deficyt /-/ Rok 2012 wykonanie Rok 2013 plan 3 287 595 114 327 294 440 324637369 99,19 51 565 000 47725145 -3839855 11,88 % 18,70 % 17,23 1,41 81403652 81 403 652 77 957 123 95,77 75249104 75 249 104 78 348 825 104,12 3 653 729 + 6154548 + 6 154 548 Nadwyżka - 391702 --- 1 766,46 1766,46 1 766,46 1 766,46 100,0 2 618,10 2 717,59 2 717,59 2 717,59 2717,59 100,0 318 001 861 30 406 746 Wydatki z UE 68 309 048 10,57 % 2 717,59 2 651,20 2 717,59 4,2 % 2,7 % 1,6 % 2,4 % + 0,8 3522 3713 - 92 3621 3746 103,45 239 150 240 247 980 007 103,69 174 050 000 179 030 000 102,86 22 000 000 23 250 000 105,68 40 900 000 43 700 000 106,85 1 600 516 1 654 110 103,35 Przeciętne wynagrodzenie brutto w gosp.n. 12 Dochody podatkowe ogółem 248 274 572 Dochody VAT 120 000 697 Dochody CIT 25 144 736 Dochody PIT 39 809 425 Środki z UE bezzwrotne 2 177 309 14 15 16 Subwencja ogólna 17 Część oświatowa Część wyrównawcza 18 19 20 21 Subwencja na ucznia Standard A Rezerwy celowe na zadania oświatowe W tym zwiększenie dostępności wych. przedszk. Poz.76 Stopa bezrobocia kraj/woj. 6 100,43 11 13 6:5 Lub różnica 7 276912224 64 655 320 Kb- kierownicze stanowiska Kb1 /1.01-31.08/ Kb2 /1.09-31.12/ Kb średnioroczna nauczycieli Inflacja Plan 275 729 440 Deficyt dochody Dochody z UE Deficyt 4 299 385 300 - 23 655 860 334 950 800 - 7 656 360 35 565 000 + 16 000 000 Rok 2014 Plan po nowelizacji 5 266 982 697 - 27 832 457 192 208 239 - 18 158 239 29 638 450 - 7 638 450 42 936 000 - 2 036 000 1595952 + 4564 50 217 812* + 450 000 50 667 812 38711095* + 450 000 39 161 095 51 556 309** 51 251 407 51 251 407 51206360 -5063 tys. 99,91 39 805 955** 39 511 053 39 511 053 39499597 -5063 tys. 99,97 8 738 802 9 014 093 9 014 093 8 847 783 98,16 7 403,10 7 403,10 5 193,16 5 193,16 1 292 231 1 414 300 2 483 411 175,59 320 000 504 000 1 567 000 310,91 13,1*** 13,8 7043,37 7107,15 4 942,4245 4 999,8802 1 042 968 --- 13,4 Stan na XII 7 * Część oświatowa subwencji ogólnej została zwiększona o 450 mln w roku 2012 z tytułu rekompensaty dla jst za zwiększenie o 2 % składki rentowej. Stąd: 1) wyższy niż w planie były: standard A i subwencja na ucznia. 2) niższy wskaźnik wzrostu subwencji oświatowej w roku 2013 w stosunku do roku 2012. ** subwencja oświatowa (a zatem i cała subwencja ogólna) została zmniejszona o 294 902 tys. w stosunku do wersji przyjętej przez rząd w pierwszej wersji budżetu. *** stopa bezrobocia w miesiącach letnich jest na ogół niższa niż według stanu na dzień 31.XII. ze względu na zatrudnienie sezonowe. 1) Prognoza wzrostu PKB + 2,5 % do kwoty 1721,5 mld zł. 2) W skład subwencji ogólnej wchodzi „uzupełnienie subwencji ogólnej” w wysokości 335 999 tys. (w roku 2013 kwota ta wynosiła 366 500 tys.zł). 8
