Kultura popularna w Japonii

załącznik do zarządzenia Rektora UG nr 78/R/11
Nazwa przedmiotu
Kultura popularna w Japonii
Kod ECTS
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Historyczny, Instytut Archeologii, Zakład Etnologii
Studia
kierunek
Etnologia
stopień
Studia pierwszego stopnia
tryb
stacjonarne
specjalność
Etnologia
specjalizacja
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Mgr Marta Jaworska
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
Liczba punktów ECTS
A. Formy zajęć
Konwersatorium
2
B. Sposób realizacji
zajęcia w sali dydaktycznej
mini-badania terenowe
C. Liczba godzin
30
Cykl dydaktyczny
Od roku akademickiego 2014/2015 do roku akademickiego 2016/2017
Rok II semestr 3
Status przedmiotu
 do wyboru
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
konwersatorium oparte o przeczytane teksty, krótkie
wykłady, pokazy materiałów medialnych, analizę
dyskursu
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub
wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
 zaliczenie
B. Formy zaliczenia
 zaliczenie ustne
C. Podstawowe kryteria
 obecność na zajęciach – dopuszczalne są dwie
nieusprawiedliwione obecności, każda nadprogramowa
nieusprawiedliwiona nieobecność musi zostać nadrobiona
(60%)
 aktywne uczestnictwo w dyskusji podczas zajęć, w tym
znajomość lektur zadanych na poszczególne zajęcia (40%)
Skala ocen: poniżej 50% - ocena niedostateczna, 51-60% - dostateczny,
61-70% - dostateczny plus, 71-80% - dobry, 81-90% - dobry plus, 91100% bardzo dobry
Szczegółowe informacje na temat składowych ocen i form ich
sprawdzania są zawarte w dokumencie Formy i kryteria oceniania
efektów kształcenia na kierunku etnologia UG i omawiane są na
pierwszych zajęciach.
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Należy określić:
A. Wymagania formalne – brak
B. Wymagania wstępne – brak
Cele przedmiotu
Celem kursu jest zapoznanie studentów z teorią badań nad współczesną kulturą popularną, poznanie narzędzi, umożliwiających
rozróżnienie kultury popularnej, powszechnej od kultury ludowej; kultury wysokiej i niskiej oraz jej roli w społeczeństwie.
Badania nad kulturą popularną są przede wszystkim charakterystyczne w dziedzinie kulturoznawstwa, jednak zastosowanie tej
metodyki badań i analizy dyskursu w kontekście społecznym, daje antropologom możliwość poznania zasad działania
współczesnego społeczeństwa, grup etnicznych i subkultur w oparciu o ich praktyki kulturowe.
Analiza wybranych aspektów kultury popularnej zostanie przedstawiona na podstawie praktyk kulturalnych w Japonii. Główny
nacisk zostanie położony na kwestię gender, performence arts, analizy dyskursu telewizyjnego oraz filmowego, przemysłu
rozrywkowego. Podczas kursu zostaną pokazane wybrane fotografie, filmy, programy telewizyjne i nagrania koncertów jako
ilustracje przykładów oraz przedmioty analizy tekstów kultury.
Treści programowe
1. Co to jest kultura popularna?
Chris Barker, Studia kulturowe. Teoria i praktyka, Kraków 2005, str. 63 – 79.
Joke Hermes, Kultura popularna 3.0, http://www.mocak.pl/joke-hermes-kultura-popularna-3-0 (dostęp: 25 września
2014)
2. Kultura ludowa a kultura powszechna.
Kultura ludowa, kultura masowa, kicz, folklor (definicje), Słownik etnologiczny. Terminy ogólne, Z. Staszczak (red.)
Józef Burszta, Chłopskie źródła kultury, Warszawa 1985, str. 298 – 317, 325 – 334
3. Soft power japońskiej kultury popularnej.
Jean Marie Bouissou, Popular culture as a tool for soft power: myt hor reality? Manga in four European countries, [w:]
Popular Culture and the State in East and Southeast Asia, Nissim Otmazgin, Eyal Ben-Ari (red.), London New York
2012, str. 46 – 64.
Joanna Zaremba Penk, Japońska popkultura narzędziem podboju świata, [w:] Japoński soft power, Adrianna Wosińska
(red.), Toruń 2010, str. 203 – 216.
4. Tekstualność kultury masowej.
Chris Barker, Studia kulturowe. Teira i praktyka, Kraków 2005, 126 – 136
Stuart Hall, Kodowanie i dekodowanie, „Przekazy i Opinie” 1987-1/2
5. Tożsamość w kulturze popularnej.
Gordon Mathews, Global Culture/Indicidual Identity, London New York 2000, str. 30 – 75.
6. Kobieta w kulturze popularnej Japonii.
Susan Napier, Vampire Girls, Psych Girls, Flying Women and Sailor Scouts: Four faces of the young female in Japanese popular culture, [w:] The Worlds of Japanese Popular Culture, D.P. Martinez (red.), Cambridge 1998, str. 91 –
109.
7. Subkultury Japonii. Pokaz krótkich filmów dokumentalnych i dyskusja.
8. Media telewizyjne w Japonii. Różnice odbioru i rzeczywistości.
Andrew A. Painter, Japanese Daytime Television, Popular Culture and Ideology, Journal of Japanese Studies, 19: 2, str.
295 – 325.
9. Jdrama – co to jest? Jak to odbierać? Pokaz kilku przykładowych japońskich dram i dyskusja.
10. Performance art w Japonii. Przykład agencji rozrywkowej Johnny’s Entertainment. Pokaz filmowy i dyskusja.
11. J-culture
Steffi Richter, Between „cool” and „beautiful”: Trans/Nationalizing J-culture.
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Chris Barker, Studia kulturowe. Teoria i praktyka, Kraków 2005
Kultura ludowa, kultura masowa, kicz, folklor (definicje), Słownik etnologiczny. Terminy ogólne, Z. Staszczak (red.)
Józef Burszta, Chłopskie źródła kultury, Warszawa 1985
Joanna Zaremba Penk, Japońska popkultura narzędziem podboju świata, [w:] Japoński soft power, Adrianna Wosińska
(red.), Toruń 2010.
Stuart Hall, Kodowanie i dekodowanie, „Przekazy i Opinie” 1987-1/2
B. Literatura uzupełniająca
Joke Hermes, Kultura popularna 3.0, http://www.mocak.pl/joke-hermes-kultura-popularna-3-0 (dostęp: 25 września
2014)
Jean Marie Bouissou, Popular culture as a tool for soft power: myt hor reality? Manga in four European countries, [w:]
Popular Culture and the State in East and Southeast Asia, Nissim Otmazgin, Eyal Ben-Ari (red.), London New York
2012, str. 46 – 64.
Gordon Mathews, Global Culture/Indicidual Identity, London New York 2000, str. 30 – 75.
Susan Napier, Vampire Girls, Psych Girls, Flying Women and Sailor Scouts: Four faces of the young female in Japanese popular culture, [w:] The Worlds of Japanese Popular Culture, D.P. Martinez (red.), Cambridge 1998, str. 91 –
109.
Andrew A. Painter, Japanese Daytime Television, Popular Culture and Ideology, Journal of Japanese Studies, 19: 2, str.
295 – 325.
Efekty uczenia się
H1A_W05 Ma podstawową
wiedzę o powiązaniach
dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych dla
studiowanego kierunku
studiów z innymi
dziedzinami dyscyplinami
naukowymi obszaru albo
obszarów, z których został
wyodrębniony studiowany
kierunek studiów
H1A_W07. Zna i rozumie
podstawowe metody
analizy i interpretacji
różnych wytworów kultury
właściwe dla wybranych
tradycji, teorii lub szkół
badawczych w zakresie
dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych właściwych dla
studiowanego kierunku
studiów.
Wiedza
K_W09 Ma podstawową wiedzę o powiązaniach etnologii i antropologii kulturowej z innymi
naukami humanistycznymi oraz społecznymi: kulturoznawstwem, filozofią, historią, archeologią,
socjologią
K_W12. Zna podstawowe metody analizy i interpretacji faktów kulturowych właściwych zarówno
dla terenów europejskich jak i pozaeuropejskich.
K_W13. Zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji różnych wytworów kultury
właściwe dla różnych szkół w etnologii i antropologii kulturowej.
K_W16. Ma uporządkowaną wiedzę szczegółową o związku języka z kulturą.
K_W17. Ma podstawową wiedzę o instytucjach kultury, ich znaczeniu w przekazie, podtrzymaniu
i kreowaniu dóbr kulturowych oraz orientację we współczesnym życiu kulturalnym.
Umiejętności
K_U01. Samodzielnie zdobywa i utrwala wiedzę w sposób uporządkowany i systematyczny przy
zastosowaniu nowoczesnych technik pozyskiwania, klasyfikowania i analizowania informacji,
zgodnie ze wskazówkami opiekuna naukowego.
K_U05. Korzysta z technologii informacyjnej, multimediów i zasobów Internetu. Potrafi
krytycznie oceniać i opracowywać wykorzystywane zasoby Internetu.
K_U06. Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami
badawczymi i pojęciami właściwymi etnologii i antropologii kulturowej.
K_U07. Potrafi posługiwać się podstawowymi pojęciami stosowanymi w etnologii i antropologii
kulturowej.
K_U09. Umie interpretować wytwory kulturowe za pomocą typowych metod interpretacji,
uwzględniając ich miejsce w procesie historyczno-kulturowym.
H1A_W09. Ma
świadomość kompleksowej
natury języka oraz
złożoności i historycznej
zmienności jego znaczeń.
H1A_W10. Ma
podstawową wiedzę o
instytucjach kultury i
orientację we
współczesnym życiu
kulturalnym.
H1A_U01. Potrafi
wyszukiwać, analizować,
oceniać, selekcjonować i
użytkować informację z
wykorzystaniem różnych
źródeł i sposobów.
H1A_U03. Umie
samodzielnie zdobywać
wiedzę i rozwijać
umiejętności badawcze
kierując się wskazówkami
opiekuna naukowego.
H1A_U04. Potrafi
posługiwać się
podstawowymi ujęciami
teoretycznymi,
paradygmatami
Kompetencje społeczne (postawy)
K_K01. Zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego
dokształcania się i rozwoju zawodowego.
K_K02. Jest otwarty na nowe idee i gotowy do przeformułowania swojego stanowiska.
K_K11. Uznaje i szanuje różnice punktów widzenia determinowane różnym podłożem
narodowym i kulturowym.
K_K12. Uczestniczy w życiu kulturalnym korzystając z różnych mediów i różnych jego form.
badawczymi i pojęciami
właściwymi dla
studiowanej dyscypliny w
zakresie nauk
humanistycznych w
typowych sytuacjach
profesjonalnych.
H1A_U05. Potrafi
rozpoznać różne rodzaje
wytworów kultury
właściwych dla studiowanej
dyscypliny w zakresie nauk
humanistycznych oraz
przeprowadzić ich
krytyczną analizę i
interpretację z
zastosowaniem typowych
metod, w celu określenia
ich znaczeń, oddziaływania
społecznego, miejsca w
procesie historycznokulturowym.
H1A_K01. Rozumie
potrzebę uczenia się przez
całe życie.
H1A_K05. Ma świadomość
odpowiedzialności za
zachowanie dziedzictwa
kulturowego regionu, kraju,
Europy.
H1A_K06. Uczestniczy w
życiu kulturalnym
korzystając z różnych
mediów i różnych jego
form.
Kontakt
[email protected]