portal nauczycieli edukacji polskiej Rośliny

portal nauczycieli edukacji polskiej
Rośliny doniczkowe, które hodujemy w domach służą nam przede wszystkim do ozdoby. Musimy im
jednak w zamian poświęcać swój czas, dbać o nie i przede wszystkim pielęgnować. Istnieje teoria,
że kiedy rozmawiamy z kwiatami, one odpowiedzą nam pięknym rozwojem i kwitnieniem. W cyklu
artykułów poświęconych roślinom doniczkowym opiszemy tym razem tę, która najczęściej gości
w naszych domach, czyli
PAPROTKĘ (Polypodium)
Jest to roślina należąca do rodziny paprotkowatych, która liczy sobie około 100 gatunków. W Polsce
występuje tylko jeden – paprotka zwyczajna. Paprotka doniczkowa pochodzi od paproci leśnych,
których uwarunkowania ukształtowały się już miliardy lat temu. Jest rośliną wieloletnią, o pojedynczopierzastych liściach, wyrastających z kłącza o długim ogonku liściowym.
Paprocie, mimo że nie kwitną, mogą przez wiele lat zdobić nasze mieszkania. W ich towarzystwie
doskonale się odpoczywa, ponieważ wydzielają dużo wilgoci i tlenu, a także mają zdolność pochłaniania toksyn.
STANOWISKO
Pierwszym warunkiem pięknego i zdrowego rozwoju paprotki jest znalezienie jej odpowiedniego
stanowiska. Optymalne będzie miejsce półcieniste. Zawsze MUSIMY PAMIĘTAĆ, że:
• nie wolno stawiać paprotki w miejscu silnie nasłonecznionym (nawet przez krótką część dnia) – ona
tego po prostu nie lubi;
• nie możemy umieścić jej blisko kaloryfera czy grzejnika, ponieważ zbyt wysoka temperatura powoduje żółknięcie i opadanie liści.
Paprotki lubią świeże powietrze, więc powinniśmy często wietrzyć pomieszczenie, w którym się znajdują. Możemy rozpylać wokół nich wodę, używając do tego specjalnego rozpylacza lub po prostu
pojemnika, który zostaje nam po środku do mycia okien.
PIELĘGNACJA
Paprotki podlewamy wodą z kranu, najlepiej odstaną, żeby uniknąć przedostania się do rośliny ewentualnych zanieczyszczeń. Dobrze jest nawozić je co 2–3 tygodnie, używając np. nawozów do roślin
zielonych z dużą zawartością azotu. Pamiętajmy, że nawozy zawsze rozcieńczamy. Unikniemy w ten
sposób zasolenia podłoża, na co paprocie są szczególnie wrażliwe.
Nie powinniśmy też często przesadzać naszych paprotek, ponieważ nie bardzo to lubią. Jeśli już zdecydujemy się na ten krok, pamiętajmy, aby nie przesadzać ich do zbyt dużych doniczek, ponieważ
może to zahamować wzrost roślin. Najlepiej przesadzać paprocie na wiosnę.
Niestety, czasem nasze paprotki mogą zachorować, chociaż rośliny domowe rzadziej zapadają
na choroby niż rośliny ogrodowe. Najczęściej spotykaną chorobą paproci jest żółknięcie i opadanie
liści oraz pojawienie się na nich plam. Występuje też gnicie łodyg i pokazują się skupiska ciemnych
kropek, będących zarodnikami. Konsekwencją zbyt wysokiej temperatury powietrza może być
pojawienie się tarczników i miseczników (maleńkich owadów żerujących na roślinach). Mają one
początkowo postać jaj i larw, ale kiedy dorosną mogą po prostu wysysać soki roślinne, co powoduje
opadanie liści. Szkodniki te najlepiej usunąć wodą mydlaną i delikatną szczoteczką. Przed czyszczeniem liści zakrywamy ziemię folią, żeby mydliny nie dostały się do jej wnętrza. Potem nacieramy liście
wydawnictwo edukacja polska
Sp. z o.o.
portal nauczycieli edukacji polskiej
rozcieńczonym roztworem denaturatu. Pamiętajmy o tym, że gdy nasza paprotka zachoruje, musimy
od razu usunąć uszkodzone liście i pędy, żeby choroba nie rozprzestrzeniała się na inne rośliny.
Paprotki lubią spokój, nie chcą być dotykane, potrącane. Dotykając czubka ich liści, możemy sprawić,
że rośliny uschną. W takim przypadku możemy je podlać rozcieńczonym naparem z czarnej herbaty
lub wodą z mlekiem (na litr wody około ½ szklanki mleka).
Na koniec ciekawostka związana z hodowlą paproci. Podobno roślina ta blednie, kiedy jej właściciel
jest chory. Wszystkim miłośnikom paprotek życzę więc nieustającego zdrowia. Ich podopiecznym
oczywiście też!
wydawnictwo edukacja polska
Sp. z o.o.