MAM HAKA NA RAKA

1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Co to jest chłoniak
Chłoniaki są łagodne i złośliwe
Gdzie najczęściej się umiejscawiają
Objawy
Przyczyny powstawania
Zachorowania na chłoniaka
Rozpoznanie i diagnostyka
Warto wiedzieć
Źródła
•
Chłoniaki są to choroby nowotworowe, w których następuje nieprawidłowy wzrost
komórek układu limfatycznego (chłonnego). Normalnie, komórki dzielą się w
organizmie w sposób uporządkowany i kontrolowany. Jeśli jednak z jakiegoś
powodu proces ten wymyka się spod kontroli i komórki zaczynają dzielić się i
wzrastać, bez zachowania jakiegokolwiek porządku, formując się w jedną lub
więcej grup węzłów chłonnych, tworzą w ten sposób chłoniaka. Chłoniaki mogą
umiejscawiać się w węzłach chłonnych i każdej innej tkance oraz narządzie, co
odróżnia Chłoniaki od innych nowotworów. Układ chłonny człowieka jest zespołem
komórek, tkanek, naczyń i narządów wyspecjalizowanych w rozpoznawaniu i
eliminacji mikroorganizmów, struktur białkowych oraz komórek obcych lub
własnych, ale poważnie zmienionych. Układ chłonny jest częścią układu
odpornościowego, broniącego organizm między innymi przed infekcjami. Układ
naczyń chłonnych ma charakter otwarty. Naczynia chłonne (limfatyczne)
rozpoczynają się w przestrzeniach międzykomórkowych śródtkankowych, łączą się
w naczynia o coraz większym świetle prowadząc do węzłów chłonnych. Do
narządów limfatycznych oprócz wspomnianych węzłów chłonnych należy także:
grasica, migdałki, skupienia tkanki limfatycznej w błonie śluzowej jelit (kępki
Peyera), śledziona oraz szpik kostny.
• Chłoniaki przewlekłe rozwijają się bardzo
wolno i nie wymagają leczenia przez miesiące,
a nawet lata i nie da się ich trwale wyleczyć.
Jednak często można osiągnąć stan remisji
choroby, który może utrzymywać się długo i
czas życia chorych może być podobny do osób
zdrowych w tym samym wieku
• Chłoniaki agresywne z kolei rozwijają się
szybciej, zazwyczaj dają także objawy i
wymagają natychmiastowego leczenia.
Przeżycie chorych bez leczenia wynosi od kilku
do kilkunastu miesięcy. W przypadku
chłoniaków agresywnych istnieje możliwość
trwałego wyleczenia. Odsetek uzyskiwanych
całkowitych remisji przekracza 60%, natomiast
wyleczeń około 40-50%.
• Chłoniaki dzieli się na ziarnice złośliwą (tzw. chorobę
Hodgkina) oraz pozostałe (tzw chłoniaki nieHodgkinowskie), inny podział to chłoniaki indolentne
(łagodne) oraz złośliwe. Najczęściej występują w
węzłach chłonnych, wątrobie i śledzionie, powodując
powiększenie tych narządów lub tkanek. Jednak
występować one mogą we wszystkich narządach, np.
szpiku kostnym, przewodzie pokarmowym, mózgu,
płucach, rdzeniu kręgowym, kościach, skórze. Niestety
rzadko udaje się wykryć chorobę ograniczoną do
jednego narządu lub tkanki, u większości chorych już w
chwili rozpoznania jest to choroba uogólniona
• Prawie połowa chorych z chłoniakami ma tzw. objawy ogólne, takie
jak: gorączka powyżej 38 stopni, która utrzymuje się przez kilka
tygodni, spadek wagi ciała, występowanie zlewnych, nocnych
potów. To najczęstsze objawy chłoniaków złośliwych. Jednak tylko
ok. jedna czwarta chorych na chłoniaki indolentne (łagodne)
wykazuje obecność tych objawów. Czasem chory sam wyczuwa
powiększone węzły chłonne pod pachami, w okolicy szyi, okolicy
nadobojczykowej, czasem jest to po prostu postępujące osłabienie,
brak apetytu, zmęczenie, uczucie pełności w jamie brzusznej, bóle
głowy. – Ponieważ jednak objawy te mogą występować w różnych
innych stanach chorobowych, a chory na chłoniaki może nie mieć
żadnych objawów, u niektórych chorych rozpoznanie choroby jest
sztuką.
•
•
•
•
•
•
•
•
W większości przypadków nie można podać przyczyny. Podobnie trudno jest określić przyczyny
przyrastającej systematycznie liczby zachorowań na chłoniaki (upatruje się je w przedłużeniu
długości życia zarówno kobiet, jak i mężczyzn oraz w coraz większym skażeniu środowiska
naturalnego człowieka). Wśród możliwych mechanizmów mogących przyczynić się do wystąpienia
chłoniaka zwraca się przede wszystkim uwagę na:
a.
zaburzenia regulacji immunologicznej (biorcy szpiku, zespoły niedoborów
immunologicznych, schorzenia autoimmunologiczne, infekcje wirusem HIV)
b.
infekcje wirusowe (EBV, HCV)
c.
przyjmowanie leków immunosupresyjnych
d.
ekspozycja na środki chemiczne owado- i grzybobójcze (pestycydy, herbicydy),
rozpuszczalniki chemiczne farb, karcinogeny zawarte w dymie tytoniowym
e.
infekcje bakteryjne (helicobacter pylori, chlamydia)
f.
dieta bogata w tłuszcze i związki azotowe
Wskutek przewlekłego działania wyżej wymienionych czynników, może dochodzić do zmian w
układzie genetycznym i do aktywacji onkogenów. Nie można jednak z całą pewnością wskazać, że
osoba narażona na w/w czynniki zachoruje na chłoniaka i odwrotnie – chorobę rozpoznaje się u
osób, które nie były wcześniej narażone na wskazane szkodliwe czynniki .
• a. Według ostatnich danych Światowej Organizacji Zdrowia
(WHO), co roku wzrasta o około 4-5% liczba zachorowań na
chłoniaki, które stanowią 5-6 przyczynę zgonów pośród wszystkich
chorób nowotworowych. W Polsce szacuje się, że co roku
zachorowuje ponad 6000 osób na chłoniaki, w tym około 1000 na
chłoniaka Hodgkina
• b. Ryzyko zachorowania na chłoniaki nieziarnicze według danych
epidemiologicznych Krajowego Rejestru Nowotworów wzrasta wraz
z wiekiem i dotyczy najczęściej osób po 55. roku życia. Wśród
najczęściej występujących nowotworów w Polsce chłoniaki
zajmowały 6. pozycję u mężczyzn i 7. u kobiet
• c. Udział chłoniaka Hodgkina w zachorowaniach na nowotwory w
Polsce wynosi 0,5%. W 2010 roku zanotowano ponad 700
zachorowań na to schorzenie.
• W przypadku podejrzenia chłoniaka, lekarz kieruje
pacjenta do specjalistyczego ośrodka w celu wykonania
badań diagnostycznych. Najważniejszym badaniem jest
badanie histopatologiczne węzła chłonnego lub innej
tkanki chorobowo zmienionej. W celu wykonania
takiego badania, konieczna jest biopsja (wycięcie
chirurgiczne) węzła lub wycinek pobrany z
odpowiedniego miejsca (np. migdałek, żołądek,
śródpiersie). Zazwyczaj jest to niewielki zabieg
umożliwiający usunięcie całego węzła chłonnego lub
jego części. Zabieg ten można wykonać w znieczuleniu
miejscowym (lub ogólnym.
Należy obalić wiele nieprawdziwych mitów związanych z
chłoniakami.
• *,,Wszystkie chłoniaki są nieuleczalne” – nieprawda. Ok. 85
proc. chorych na ziarnice można wyleczyć, zaś u większości
poddanych leczeniu wydłużyć życie.
• *”Jak węzły bolą to na pewno rak” – nieprawda, ból węzłów
spowodowany jest infekcją lub zapaleniem, węzły w
chorobach nowotworowych choć często duże – nie bolą.
• *“Jeśli chudnę to pewnie mam raka” – nieprawda. Utrata
wagi ciała może być spowodowana wieloma różnymi
chorobami (choroby przemiany materii, cukrzyca,
nadczynność tarczycy).
• *“Im szybciej rozpocznie się leczenie tym chory będzie
dłużej żył” – nieprawda. Wiele chłoniaków łagodnych
nie wymaga leczenia, a pacjenci umierają na te same
choroby na jakie umierają ich rówieśnicy.
• * “Lepiej nie leczyć raka bo się uzłośliwi” – nieprawda.
Decyzje o leczeniu podejmuje lekarz indywidualnie u
każdego chorego. O losie pacjenta decyduje biologia,
choroby oraz stadium zaawansowania w czasie
rozpoznania.
• *“Chemia zabija, dlatego nie warto iść do lekarza” –
nieprawda. Ogromna większość chorych na chłoniaki
zawdzięcza życie chemioterapii.
• * “W Polsce nie ma leków na chłoniaki, najlepiej leczyć się
za granica lub tam kupić leki” – nieprawda. Wszystkie
istotne leki stosowane w leczeniu chłoniaków mamy w
Polsce, i są one refundowane przez NFZ.
• *”Zamiast chemii lepiej stosować leki niekonwencjonalne
(zioła, wyciąg z chrząstki rekina, wilka-kora) – nieprawda.
Można je brać, bo nie przeszkadzają w leczeniu, ale nie
wolno rezygnować wtedy z leczenia chemią.
• *”Chłoniaki są zakaźne i dziedziczne” – nieprawda.
Chłoniaki są niezakaźne i nie są chorobami przenoszonymi z
pokolenia na pokolenie.
• http://onkologia.org.pl/chloniaki/
• http://www.onkologia.neostrada.pl/chloniak.h
tm
• http://hematoonkologia.pl/info-ochorobach/chloniaki-ziarnica-zlosliwa
• http://www.skutecznylekarz.pl/choroba/chlon
iaki/138/C.html