Psychologiczne aspekty cukrzycy dott. Joanna Okulska, psycholog Pojawienie się choroby przewlekłej jest bezsprzecznie wydarzeniem, które burzy dotychczasową równowagę zarówno na poziomie biologicznym, jak i psychicznym. Diagnoza cukrzycy zmusza pacjenta do rozstania się z obrazem własnego ciała sprzed choroby. Dochodzi do głosu nowa wizja siebie samego, to jest osoby chorej. Siłą rzeczy więc pojawia się poczucie straty. Zaakceptowanie sytuacji choroby jest procesem, który wymaga czasu i wysiłku, i jest porównywalny z doświadczeniem żałoby po stracie bliskiej osoby. Należy zmierzyć się z faktem, że cukrzyca jest chorobą nieuleczalną (zmiana jaką za sobą niesie jest więc bezpowrotna i nieodwracalna), postępującą, wymagającą codziennie naszego czasu i zaangażowania, a jej przebieg zależy w dużej mierze od naszego stylu życia, który z kolei znacząco się zmienia ze względu na chorobę. Jednym słowem nic nie jest już tak samo jak przedtem. Leczenie cukrzycy jest bardzo złożonone i w dużym stopniu związane z czynnikami natury psychologicznej, jako że stan psychiczny pacjenta znacząco przyczynia sie do zastosowania się do zaleceń lekarskich. Pacjenci, u których zdiagnozowano cukrzycę zmagają się z silnym lękiem przed utratą kontroli nad chorobą i nad własnym życiem. Diagnoza jest bowiem związana z bolesnym uświadomieniem sobie niechcianej i wszechogarniającej zmiany. Z dnia na dzień pojawia sie totalna zależność od leczenia, które zaburza dotychczasowy styl życia. Dominującym uczuciem jest poczucie straty. Wystąpienie cukrzycy zwiększa w istotny sposób podatność pacjentów na depresję (cierpi na nią ponad 20% diabetyków, a niektórzy autorzy mówią wręcz o 30 %) i zaburzenia lękowe (pojawiają sie one u ponad 30% pacjentów). Warto zauważyć, że depresja jest jednym z podstawowych czynników, które w niekorzystny sposób wpływają na wyniki leczenia. Zwłaszcza ci pacjenci, którzy odczuwają bezradność wobec przebiegu choroby, jak również ci, którzy mają poczucie nieskuteczności stosowanej terapii, są na nią podatni. Również lęk ma tutaj istotne znaczenie, gdyż jego nadmiar powoduje pojawienie się błędnego koła: wpływa na hiperglikemię, i na odwrót, hiperglikemia wpływa na wzrost poziomu odczuwanego lęku. Oprócz emocji, wynikających z diagnozy, w grę wchodzą także myśli pacjenta na temat przyczyn choroby i wynikające z nich uczucia. Nierzadko mamy do czynienia z poczuciem winy, jak gdyby choroba była karą za niewłaściwy styl życia. Negatywne emocje dość często skutkują brakiem współpracy z lekarzem. Warto więc przyjrzeć się z bliska przeżyciom pacjenta, gdyż w aktywny sposób wpływają one na przebieg terapii i na jakość życia. Wsparcie psychologiczne jest istotnym elementem procesu leczenia i przystosowania do życia z cukrzycą. Zwykle polega ono na wypracowaniu i wzmocnieniu w pacjencie poczucia wpływu na przebieg choroby. dott. Joanna Okulska, psycholog tel.+39 3338096049 via Sannio, 37, Rzym www.facebook.com/PolskiPsychologRzym Dott. Joanna Okulska jest polskim psychologiem, członkiem Ordine degli Psicologi del Lazio. Zajmuje się m.in. leczeniem depresji, nerwic, zaburzeń lękowych i uzależnień oraz wsparciem psychologicznym w chorobach przewlekłych i przygotowaniem psychologicznym do zabiegów chirurgicznych. Pracuje zarówno w języku polskim jak i włoskim. Przyjmuje, po uprzednim umówieniu się, w prywatnym gabinecie przy via Sannio 37, w dzielnicy San Giovanni. Dane kontaktowe: dott. Joanna Okulska +39 3338096049 www.facebook.com/PolskiPsychologRzym