Kliknij tutaj, aby pobrać

Z MODLITWY NA NADZWYCZAJNY
JUBILEUSZ MIŁOSIERDZIA
„Któż jak Bóg!”
Parafia św. Michała Archanioła
Panie Jezu Chryste,
Ty zechciałeś, aby Twoi słudzy
przybrani byli w słabość po to,
aby mogli okazywać słuszne współczucie tym,
którzy trwają w niewiedzy i błędzie:
niech każda osoba, która się do nich zwraca,
czuje się oczekiwana i kochana.
niech doświadcza przebaczenia od Boga.
Poślij Twojego Ducha i uświęć wszystkich nas
Jego namaszczeniem, aby Jubileusz Miłosierdzia
był rokiem łaski od Pana, a Twój Kościół
z odnowionym entuzjazmem mógł nieść
Dobrą Nowinę ubogim,
głosić wolność więźniom i uciśnionym
oraz przywracać wzrok niewidomym.
Prosimy o to za wstawiennictwem Maryi,
Matki Miłosierdzia, Ciebie, który
z Ojcem i Duchem Świętym
żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Amen.
Krzydlina Mała Nr 46
_______________________________________
NOWE ŻYCIE W CHRYSTUSIE
„Błogosławieni miłosierni,
Albowiem oni miłosierdzia dostąpią”
„Potrzebujemy nieustannie kontemplować tajemnicę Miłosierdzia.
Jest ona dla nas źródłem radości, ukojenia i pokoju. Jest
warunkiem naszego zbawienia. Miłosierdzie: to jest słowo, które
objawia Przenajświętszą Trójcę. Miłosierdzie: to najwyższy i
ostateczny akt, w którym Bóg wychodzi nam na spotkanie.
Miłosierdzie jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu
człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata,
którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie: to droga, która
łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję
bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu.
Jest moim życzeniem, aby chrześcijanie przemyśleli podczas
Jubileuszu uczynki miłosierdzia względem ciała i względem ducha.
Będzie to sposobem na obudzenie naszego sumienia, często
uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa, a także umożliwi nam
coraz głębsze wejście w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są
uprzywilejowanymi dla Bożego Miłosierdzia. Przepowiadanie
Jezusa przedstawia te uczynki miłosierdzia, abyśmy mogli poznać,
czy żyjemy jak Jego uczniowie, czy też nie”.
( Z bulli ojca św. Franciszka MISERICORDIAE VULTUS
zapowiadającej Rok Miłosierdzia ).
W Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, 8 grudnia, Ojciec
Święty otworzył święte drzwi w Bazylice św. Piotra na Watykanie
rozpoczynając Nadzwyczajny Rok Jubileuszowy Bożego
Miłosierdzia. W Katedrze Wrocławskiej, ks. Arcybiskup otwierając
drzwi katedry zapoczątkował go w całej naszej Archidiecezji. W
naszej świątyni parafialnej, rozpoczęliśmy obchody Roku
Miłosierdzia peregrynacją figury NMP z Fatimy po rodzinach
naszej wspólnoty parafialnej.
Odpowiadając na życzenie Ojca Świętego, na łamach naszej
parafialnej gazetki, będziemy czynić refleksje nad uczynkami
miłosierdzia co duszy i co do ciała, aby „coraz głębiej wejść w serce
Ewangelii” i dzięki temu poznać „czy żyjemy jak Jego uczniowie
czy też nie”. Krótka „katecheza” na temat każdego z uczynków,
będzie tematem poszczególnego numeru gazetki.
Prawdę mówiąc, nie musielibyśmy odkrywać uczynków
miłosierdzia względem ciała, gdyby nasza znajomość Pisma
Świętego była odpowiednio głęboka. Przecież w Nowym
Testamencie czytamy słowa Pana Jezusa:
„ Byłem głodny, a daliście Mi jeść;
Byłem spragniony, a daliście Mi pić;
Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie;
Byłem nagi, a przyodzialiście Mnie;
Byłem chory, a odwiedziliście Mnie;
Byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie”
( Mt 25, 34 – 46 )
W tych słowach odnajdujemy biblijną podstawę dla tradycyjnej,
katechizmowej „litanii” uczynków miłosierdzia:
1. Głodnych nakarmić
2. Spragnionych napoić
3. Nagich przyodziać
4. Przybyszów w dom przyjąć
5. Więźniów pocieszać
6. Chorych nawiedzać
7. Umarłych grzebać
Wielki chrześcijański apologeta zapisał słynne zdanie
wypowiedziane przez sąsiadów chrześcijan z Kartaginy. Kiedy
Kartagińczycy patrzyli na wyznawców Ewangelii, ich reakcją były
słowa:
Patrzcie jak oni się miłują!!!. Była to prawdziwa postawa będąca
realizacją słów Chrystusa: Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami
moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali. ( J 13,35 )
Człowiek, to nie tylko ciało. Oprócz ciała jest i dusza w
człowieku. O nią trzeba dbać niemniej niż o ciało. Dlatego,
kolejnych siedem uczynków miłosiernych jest równie ważnych, co
te pierwsze. Zanim zaczniemy je wyliczać w „katechizmowej
litanii”, już na samym początku można spróbować dać im wspólne
miano, można je nazwać „ siedmioma twarzami ewangelizacji:
1. Wątpiącym dobrze radzić – (sytuacja zwątpienia w cel i sens
życia i w wartość wiary)
2. Nieumiejętnych pouczać – (nieumiejętność życia a
zwłaszcza jak żyć zgodnie z wiarą)
3. Grzeszących upominać – (nie wszystkie uczynki są dobre.
Wobec złych nie mogę milczeć)
4. Strapionych pocieszać – (duchowa radość i nadzieja jest nie
tylko dla mnie, ale trzeba umieć się
nią dzielić)
5. Krzywdy cierpliwie znosić – (Nie zawsze są oczywiste
słowa modlitwy Ojcze nasz; „jako
i my odpuszczamy naszym winowajcom)
6. Urazy chętnie darować – (Przebaczajcie sobie tak jak i Bóg
nam przebaczył w Chrystusie)
7. Modlić się za żywych i umarłych – (Jeżeli z Chrystusem
umieram to z Nim i żyć będę)
Uczynki miłosierdzia względem ciała i uczynki miłosierdzia
względem duszy stają się jak dwa skrzydła nadające
chrześcijaninowi dynamizmu. Charytatywna troska o potrzeby ciała
i ewangelizacyjna troska o potrzeby duszy to dwa profile stanowiące
prawdziwe oblicze ucznia Chrystusa. Jest to wielkie pragnienie Ojca
Świętego, aby w tym Roku stały się one dla nas jak papier
lakmusowy i okazją do rachunku sumienia z mojej postawy i
przynależności do Chrystusa. Ale błędem byłoby myślenie, iż jest to
apel tylko na ten Jubileuszowy Rok. To jest program Ewangelii. To
jest program Chrystusa, który inspirować winien zawsze.