"Porównanie przedszkola opartego na zasadach pedagogiki
advertisement
Porównanie przedszkola opartego na zasadach pedagogiki konwencjonalnej z przedszkolem reprezentującym zasady pedagogiki Marii Montessori. Dorota Kapusta Maria Montessori uważała, że dziecko od narodzin do 6 roku życia jest odkrywcą, który głównie wykorzystuje swoje zmysły budując siebie i swój intelekt poprzez przyswajanie tego, co istnieje w jego otoczeniu - języka, zwyczajów, kultury, pojęcia piękna, religii. „Daj mi czas i pomóż mi zrobić samodzielnie” – to główne przesłanie Marii Montessorii. Pracuję w przedszkolu samorządowym opartym na zasadach pedagogiki konwencjonalnej. W miarę poznawania zasad pedagogiki Marii Montessori zaczęłam mimowolnie porównywać je z tymi, które stosowałam na co dzień. Różnice pojawiły się w kilku zasadniczych kwestiach: organizacji przedszkola, codziennej pracy opiekuńczej, wychowawczej i dydaktycznej, działalności dzieci i roli nauczyciela. W przedszkolu tradycyjnym istniej podział na grupy wiekowe w których jest realizowany program dostosowany odpowiednio do możliwości dzieci. Dzieci z poszczególnych grup zwykle mają okazję do kontaktów ze sobą podczas zabawy w ogrodzie, wycieczki, zabawy karnawałowej lub andrzejkowej rzadko natomiast mają kontakt ze sobą podczas zwyczajnego dnia w przedszkolu. W przedszkolu montesoriańskim obowiązują odmienne społecznie reguły. Dzieci są zróżnicowane wiekowo (zwykle zróżnicowanie to obejmuje trzy roczniki) i łączone w jedną grupę, sprzyja to wymianie wzajemnych zdolności i umiejętności. Dzieci młodsze uczą się od starszych kolegów – starsi służą pomocą młodszym a wszyscy uczą przestrzegać reguł: nie rań, nie niszcz, nie przeszkadzaj choć w przedszkolu konwencjonalnym również tworzymy kodeksy zachowań pozytywnych i negatywnych do których dzieci są obowiązane się dostosować. W przedszkolach tradycyjnych ramowy rozkład dnia pobytu dziecka w przedszkolu jest podporządkowany organizacji posiłków o ściśle określonych porach, obowiązkowym zajęciom, zajęciom dodatkowym. Praca odbywa się głównie z całą grupą jedynie praca z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych lub z dziećmi zdolnymi odbywa się w małych kilku osobowych grupach. Na dowolne zabawy mają dzieci czas po zajęciach, w ogrodzie, po południu podczas rozchodzenia się do domu. Zupełnie inaczej jest w przedszkolu Montessori. Dzieci zdobywają wiedzę i praktyczne umiejętności poprzez własną aktywność, w przemyślanym środowisku pedagogicznym. Samodzielnie i swobodnie wybierają rodzaj, miejsce, czas i formę pracy, przy zachowaniu reguł społecznych. Dominuje praca indywidualna lub z partnerem. Ćwiczą dokładność i wytrwałość przy wykonywaniu konkretnych zadań, realnie oceniają swoje umiejętności. Praca z całą grupą jest prowadzona j podczas lekcji ciszy, zabawy z piosenkami i muzyką, pracy z materiałem religijnym, gimnastyki , wycieczki, spacerów, uroczystości, swobodnych zabaw w ogrodzie. Nauczyciel w tradycyjnym przedszkolu ustala plan zajęć, realizuje program zatwierdzony przez MEN lub realizuje programy wewnętrzne zatwierdzone prze Radę Pedagogiczną, stymuluje do działania, motywując za pomocą nagród, pochwał, zwraca się do całej grupy. W pedagogice Montessori nauczyciel: indywidualnie zajmuje się dzieckiem, jest przewodnikiem dziecka, obserwatorem jego postępów. Służy pomocą obserwuje a obserwacja ta jest środkiem użytym przez dorosłych do poznania świata dziecka. Nauczyciel z szacunkiem i uwagą obserwuje postępy i trudności dziecka, jest jego przewodnikiem i pomocnikiem. Nauczyciel jest pośrednikiem pomiędzy otoczeniem i dzieckiem, pomaga dziecku samodzielnie odkrywać rzeczywistość. Dziecko otrzymuje konieczną pomoc, gdy próbuje coś samodzielnie zrobić. Najwięcej różnic pomiędzy przedszkolami dostrzegłam w zakresie materiału rozwojowego czyli mówiąc językiem przedszkolnym - pomocy. W przedszkolach montessoriańskich wykorzystywany jest oryginalny zestaw pomocy dydaktycznych zwany materiałem Montessori. Dzieci wybierają materiał, który proponowany im jest zgodnie z zasadą stopniowania trudności. Samodoskonalenie możliwe jest dzięki zastosowaniu materiału z kontrolą błędu. Materiał ten uporządkowany jest zgodnie z rozwojem poszczególnych umiejętności. Otoczenie jest starannie uporządkowane tak aby wspomagało harmonijny rozwój dziecka. Tradycyjne dywany zostały tu zastąpione małymi dywanikami dla każdego dziecka. Dzieci mogą je sobie samodzielnie zabrać i na nich pracować na dowolnie wybranym materiale. Dziecko szczęśliwe i radosne będzie chętniej i szybciej się uczyć. Wszystkie materiały są uporządkowane tematycznie i łatwo dostępne - umieszczone w zasięgu ręki dziecka. Ważne jest aby każda rzecz posiadała swoje miejsce. Porównując własne przedszkole i montesoriańskie dostrzegłam również wiele wspólnych cech. Przez wiele lat obserwując dzieci zauważyłam że dzieci chętniej podejmują zabawy przy użyciu naturalnych materiałów. Znacznie wzbogaciłam kąciki przyrody o eksponaty za pomocą których dziecko może w sposób bezpośredni poznawać świat, może działać. Powstał tzw. kącik do ćwiczeń małej motoryki z całym mnóstwem rzeczy do przesypywania, przenoszenia, spinania, nawlekania. Kącik matematyczny to zbiorowisko wielu rzeczy niepotrzebnych dla wielu ale wszystko może służyć do liczenia, mierzenia itp. Zbierane pudła, pudełka pudełeczka służą dzieciom do wielu zabaw wiele ciekawszych od zabawy różnokolorowymi , plastikowymi samochodami, lalkami itp. Największe moje zainteresowanie wzbudziły zestawy tzw. kopciuszki. Wzorując się na montesoriańskich pomocach zaczęłam gromadzić wszelkie drobne przedmioty. Zgromadzone przedmioty zaciekawiły dzieci i częściej do nich sięgały niż do plastikowych samochodów czy innych kolorowych zabawek. Porównanie przedszkola opartego na zasadach pedagogiki konwencjonalnej z przedszkolem reprezentującym zasady pedagogiki Marii Montessori. Dorota Kapusta Maria Montessori uważała, że dziecko od narodzin do 6 roku życia jest odkrywcą, który głównie wykorzystuje swoje zmysły budując siebie i swój intelekt poprzez przyswajanie tego, co istnieje w jego otoczeniu - języka, zwyczajów, kultury, pojęcia piękna, religii. „Daj mi czas i pomóż mi zrobić samodzielnie” – to główne przesłanie Marii Montessorii. Pracuję w przedszkolu samorządowym opartym na zasadach pedagogiki konwencjonalnej. W miarę poznawania zasad pedagogiki Marii Montessori zaczęłam mimowolnie porównywać je z tymi, które stosowałam na co dzień. Różnice pojawiły się w kilku zasadniczych kwestiach: organizacji przedszkola, codziennej pracy opiekuńczej, wychowawczej i dydaktycznej, działalności dzieci i roli nauczyciela. W przedszkolu tradycyjnym istniej podział na grupy wiekowe w których jest realizowany program dostosowany odpowiednio do możliwości dzieci. Dzieci z poszczególnych grup zwykle mają okazję do kontaktów ze sobą podczas zabawy w ogrodzie, wycieczki, zabawy karnawałowej lub andrzejkowej rzadko natomiast mają kontakt ze sobą podczas zwyczajnego dnia w przedszkolu. W przedszkolu montesoriańskim obowiązują odmienne społecznie reguły. Dzieci są zróżnicowane wiekowo (zwykle zróżnicowanie to obejmuje trzy roczniki) i łączone w jedną grupę, sprzyja to wymianie wzajemnych zdolności i umiejętności. Dzieci młodsze uczą się od starszych kolegów – starsi służą pomocą młodszym a wszyscy uczą przestrzegać reguł: nie rań, nie niszcz, nie przeszkadzaj choć w przedszkolu konwencjonalnym również tworzymy kodeksy zachowań pozytywnych i negatywnych do których dzieci są obowiązane się dostosować. W przedszkolach tradycyjnych ramowy rozkład dnia pobytu dziecka w przedszkolu jest podporządkowany organizacji posiłków o ściśle określonych porach, obowiązkowym zajęciom, zajęciom dodatkowym. Praca odbywa się głównie z całą grupą jedynie praca z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych lub z dziećmi zdolnymi odbywa się w małych kilku osobowych grupach. Na dowolne zabawy mają dzieci czas po zajęciach, w ogrodzie, po południu podczas rozchodzenia się do domu. Zupełnie inaczej jest w przedszkolu Montessori. Dzieci zdobywają wiedzę i praktyczne umiejętności poprzez własną aktywność, w przemyślanym środowisku pedagogicznym. Samodzielnie i swobodnie wybierają rodzaj, miejsce, czas i formę pracy, przy zachowaniu reguł społecznych. Dominuje praca indywidualna lub z partnerem. Ćwiczą dokładność i wytrwałość przy wykonywaniu konkretnych zadań, realnie oceniają swoje umiejętności. Praca z całą grupą jest prowadzona j podczas lekcji ciszy, zabawy z piosenkami i muzyką, pracy z materiałem religijnym, gimnastyki , wycieczki, spacerów, uroczystości, swobodnych zabaw w ogrodzie. Nauczyciel w tradycyjnym przedszkolu ustala plan zajęć, realizuje program zatwierdzony przez MEN lub realizuje programy wewnętrzne zatwierdzone prze Radę Pedagogiczną, stymuluje do działania, motywując za pomocą nagród, pochwał, zwraca się do całej grupy. W pedagogice Montessori nauczyciel: indywidualnie zajmuje się dzieckiem, jest przewodnikiem dziecka, obserwatorem jego postępów. Służy pomocą obserwuje a obserwacja ta jest środkiem użytym przez dorosłych do poznania świata dziecka. Nauczyciel z szacunkiem i uwagą obserwuje postępy i trudności dziecka, jest jego przewodnikiem i pomocnikiem. Nauczyciel jest pośrednikiem pomiędzy otoczeniem i dzieckiem, pomaga dziecku samodzielnie odkrywać rzeczywistość. Dziecko otrzymuje konieczną pomoc, gdy próbuje coś samodzielnie zrobić. Najwięcej różnic pomiędzy przedszkolami dostrzegłam w zakresie materiału rozwojowego czyli mówiąc językiem przedszkolnym - pomocy. W przedszkolach montessoriańskich wykorzystywany jest oryginalny zestaw pomocy dydaktycznych zwany materiałem Montessori. Dzieci wybierają materiał, który proponowany im jest zgodnie z zasadą stopniowania trudności. Samodoskonalenie możliwe jest dzięki zastosowaniu materiału z kontrolą błędu. Materiał ten uporządkowany jest zgodnie z rozwojem poszczególnych umiejętności. Otoczenie jest starannie uporządkowane tak aby wspomagało harmonijny rozwój dziecka. Tradycyjne dywany zostały tu zastąpione małymi dywanikami dla każdego dziecka. Dzieci mogą je sobie samodzielnie zabrać i na nich pracować na dowolnie wybranym materiale. Dziecko szczęśliwe i radosne będzie chętniej i szybciej się uczyć. Wszystkie materiały są uporządkowane tematycznie i łatwo dostępne - umieszczone w zasięgu ręki dziecka. Ważne jest aby każda rzecz posiadała swoje miejsce. Porównując własne przedszkole i montesoriańskie dostrzegłam również wiele wspólnych cech. Przez wiele lat obserwując dzieci zauważyłam że dzieci chętniej podejmują zabawy przy użyciu naturalnych materiałów. Znacznie wzbogaciłam kąciki przyrody o eksponaty za pomocą których dziecko może w sposób bezpośredni poznawać świat, może działać. Powstał tzw. kącik do ćwiczeń małej motoryki z całym mnóstwem rzeczy do przesypywania, przenoszenia, spinania, nawlekania. Kącik matematyczny to zbiorowisko wielu rzeczy niepotrzebnych dla wielu ale wszystko może służyć do liczenia, mierzenia itp. Zbierane pudła, pudełka pudełeczka służą dzieciom do wielu zabaw wiele ciekawszych od zabawy różnokolorowymi , plastikowymi samochodami, lalkami itp. Największe moje zainteresowanie wzbudziły zestawy tzw. kopciuszki. Wzorując się na montesoriańskich pomocach zaczęłam gromadzić wszelkie drobne przedmioty. Zgromadzone przedmioty zaciekawiły dzieci i częściej do nich sięgały niż do plastikowych samochodów czy innych kolorowych zabawek.
