Leki antyarytmiczne
advertisement
Leki antyarytmiczne Zaburzenia rytmu serca Arytmia – nieregularne następstwo skurczów serca Skurcz dodatkowy – spowodowany bodźcem wyzwolonym poza prawidłowym rytmem serca Zaburzenia tworzenia bodźców • Nomotopowe • Ektopowe Zaburzenia przewodzenia bodźców • Opóźnienie • Częściowe zablokowanie • Całkowite zablokowanie Leki antyarytmiczne I. a. b. c. Leki stabilizujące błony komórkowe Leki przedłużające czas trwania potencjału czynnościowego Leki skracające czas trwania potencjału czynnościowego Leki nie wpływające na czas trwania potencjału czynnościowego II. Leki β-adrenolityczne III. Leki wydłużające czas trwania potencjału czynnościowego, bez wpływu na fazę 0 IV. Antagoniści kanałów wapniowych Potencjał czynnościowy mięśnia sercowego Leki stabilizujące błony komórkowe Działają poprzez blokowanie kanałów sodowych, podobnie jak leki znieczulające miejscowo, działają w fazie 0 Hamują szerzenie się potencjału czynnościowego Leki przedłużające czas trwania potencjału czynnościowego (Ia) Przedłużają dodatkowo okres repolaryzacji Chinidyna i prokainamid Chinidyna Hamuje pobudliwość i kurczliwość mięśnia sercowego, zwalnia szybkość przewodzenia przedsionkowokomorowego, działa cholinolitycznie i słabo αadrenolitycznie Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, podlega metabolizmowi w wątrobie do metabolitów działających słabo antyarytmicznie Stosowana w niemiarowościach nadkomorowych i komorowych Prokainamid Działanie podobne do chinidyny W mniejszym stopniu niż chinidyna działa ujemnie ino- i chronotropowo Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, w ok. 50% wydalany z moczem w postaci niezmienionej Skuteczniej opanowuje arytmie komorowe niż nadkomorowe Wskazania – przedwczesne skurcze komorowe, częstoskurcz komorowy Leki skracające czas trwania potencjału czynnościowego (Ib) Lidokaina Fenytoina Meksyletyna Tokainid Lidokaina (lignokaina) Działa szybko i krótko!!! W dawkach leczniczych nie zmniejsza kurczliwości serca, nie obniża ciśnienia krwi, nie wpływa na przewodnictwo przedsionkowo-komorowe Wskazania – niemiarowości komorowe o różnej etiologii Lek pierwszego rzutu w ciężkich niemiarowościach komorowych zagrażających życiu oraz w zatruciu glikozydami Fenytoina W dawkach leczniczych nie wpływa na przewodnictwo przedsionkowo - komorowe Duże osobnicze różnice w szybkości biotransformacji leku w wątrobie!!! Wskazania – niemiarowości w zatruciu glikozydami Meksyletyna Umiarkowane działanie inotropowe ujemne Najmniejsze, w porównaniu z innymi lekami antyarytmicznymi, działanie proarytmiczne!!! Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego Wskazania – leczenie i zapobieganie komorowym zaburzeniom rytmu Leki nie wpływające na czas trwania potencjału czynnościowego (Ic) Propafenon Enkainid Lorkainid Flekainid Propafenon Wykazuje również słabe cechy leku β-adrenolitycznego i antagonisty wapnia Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego Wskazania – nadkomorowe i komorowe skurcze przedwczesne, częstoskurcze i tachyarytmie, napadowe migotanie przedsionków Leki β-adrenolityczne (II) Hamowanie wpływu endogennych katecholamin na serce Działanie stabilizujące błony komórkowe Hamowanie przewodzenia w układzie przewodzącym Wskazania – niemiarowości pochodzenia nadkomorowego, choroby i stany ze zwiększonym napięciem układu adrenergicznego (nadczynność tarczycy, guz chromochłonny nadnerczy, duży wysiłek fizyczny, stany napięcia emocjonalnego) Leki wydłużające czas trwania potencjału czynnościowego (III) Amiodaron Bretylium Działają w fazie 3 Blokują kanały potasowe Amiodaron Działa ujemnie chronotropowo Ma działanie adrenolityczne, zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen, rozszerza naczynia wieńcowe Zawiera jod i może powodować zaburzenia czynności tarczycy Działa wolno, nawet po podaniu dożylnym; nawet po całkowitym odstawieniu leku jego działanie utrzymuje się przez 10-45 dni Wskazania – zapobieganie i leczenie komorowych i nadkomorowych zaburzeń rytmu, w których inne leki antyarytmiczne są nieskuteczne lub przeciwwskazane Antagoniści kanałów wapniowych (IV) Werapamil Hamuje powstawanie impulsów w węźle zatokowym Hamuje przewodnictwo w węźle przedsionkowokomorowym Stosowany głównie w niemiarowościach nadkomorowych oraz niemiarowościach komorowych wywołanych chorobą niedokrwienną serca
