Śnieżka

Mapa regionu
• Sudety – to pasmo górskie rozciągnięte na
długości ok. 260 km od Bramy Łużyckiej na
zachodzie po Bramę Morawską na
wschodzie, w południowo - zachodniej
części Polski. Najwyższą grupą górską
Sudetów są Karkonosze. Ich powierzchnia
wynosi ok. 700 km2, z czego na terytorium
Polski przypada ok. 270 km2.
• Karkonosze ciągną się od Przełęczy
Szklarskiej na zachodzie do Przełęczy
Okraj na wschodzie. Ich długość osiąga
ok. 36 km. Przełęcz Karkonoska dzieli
Karkonosze na wyższą część wschodnią
ze Śnieżką (1603 m n.p.m.) oraz niższą
część zachodnią z Wielkim Szyszakiem
(1509 m n.p.m.). Od północy Karkonosze
sąsiadują z Kotliną Jeleniogórską
i Rudawami Janowickimi, a od południa,
już na terenie Czech, z Pogórzem
Karkonoskim.
• W średniowieczu Karkonosze zostały nazwane przez
osadników niemieckich Górami Olbrzymimi. Stało się
tak za sprawą imponującego wrażenia, jakie daje
oglądanie tych gór od strony Kotliny Jeleniogórskiej.
Uwagę zwraca ich masywna i zwarta bryła i duża
wysokość w stosunku do dna kotliny. Powierzchnia
Karkonoszy jest na ogół wyrównana. Jedynie Śnieżka
swoim kopułowatym kształtem wyraźnie wyrasta
ponad okoliczne grzbiety. Masyw Karkonoszy
przecinają długie, głębokie doliny, dzieląc go na liczne
grzbiety np. Grzbiet Główny (Śląski), Grzbiet Czeski,
Czarny i Kowarski.
• Charakterystyczną cechą Karkonoszy są
granitowe skałki o różnych kształtach
i rozmiarach. Do najbardziej znanych zalicza
się Pielgrzymy, Słonecznik, Końskie Łby.
Na powierzchni tych skałek widoczne są
półkoliste zagłębienia o średnicy do 1,5 m,
które wbrew dawnym sądom, nie są misami
ofiarnymi z czasów pogańskich lecz
kociołkami wietrzeniowymi.
• Obok łagodnych zwykle stoków Karkonoszy
występują głębokie kotły polodowcowe.
W niszach tych, w epoce lodowcowej,
gromadził się śnieg, który pod naporem
kolejnych warstw przekształcał się w lód
lodowcowy. Spływające w dół stoku jęzory
lodowcowe żłobiły podłoże. W ten sposób
powstały kotły, z których sześć znajduje się
po stronie polskiej. Są to między innymi:
Wielki Staw, Mały Staw i Śnieżne Kotły.
• Karkonosze należą do jednostki geologicznej zwanej
blokiem karkonosko-izerskim, a w jej obrębie do
masywu karkonoskiego i wschodniej osłony granitu
karkonoskiego. Granit karkonoski zbudowany jest z
gnejsów, granitów rumburskich, łupków
łyszczykowych, amfibolitów, fyllitów, zieleńców,
marmurów i innych skał metamorficznych.
W bloku karkonosko – izerskim nie znajdują się
jedynie Karkonosze. W jego skład wchodzą również:
Góry i Pogórze Izerskie, Kotlina Jeleniogórska oraz
Rudawy Janowickie. Południowo-wschodnia część
Karkonoszy (Lasockiego Grzbietu) zbudowana jest
z osadowych serii skalnych należących do niecki
śródsudeckiej: zlepieńców, piaskowców, mułowców
i łupków ilastych.
• W czasie waryscyjskich ruchów górotwórczych,
(górny karbon) nastąpiła intruzja granitu
karkonoskiego. Spowodowała ona m.in.
przeobrażenie łupków w hornfelsy.
Okres denudacji i erozji doprowadził do zniszczenia
skał okrywy i odsłonił głębinowe granity. Wiele ruchów
skalnych, głównie w trzeciorzędzie, sprawiło, że
główny masyw Karkonoszy został wysunięty na
powierzchnię. Jednak podniesiona została tylko część
bloku karkonosko – sudeckiego. Na swoim miejscu
pozostała Kotlina Jeleniogórska. Po zakończeniu
alpejskich ruchów górotwórczych nasilił się okres
zlodowaceń, lądolodów i erozji.
Skały, z których zbudowana
jest Śnieżka
•gnejs
•granit
•łupek łyszczykowy
•hornfelsy
Źródła
•http://pl.wikipedia.org/wiki/Gnejs
•http://pl.wikipedia.org/wiki/Hornfels
•http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81upek
•http://www.gc.maricopa.edu/earthsci/imagearchive/GRANIT_GN
EISS_big.jpg
•http://pl.wikipedia.org/wiki/Karkonosze
•http://www.mapa-online.pl/mapa,Karpacz.html
•„Karkonosze” – Maria Goczoł – Gontarek, Maciej Gontarek,
Andrzej Paczos, Jelenia Góra 1994 r.
•„Słownik geograficzno – krajoznawczy Polski”, red. Maria Irena
Mileska, PWN, Warszawa 1994r.
Kamil Chorągwicki
Jakub Czerwonka
Maciej Panek