Sześć lat później wybuchła wojna secesyjna, w której - Alma
advertisement
Pociąg szpitalny Wojna była pierwszą okazją do ratowania życia ludzkiego przez przewożenie chorych i rannych żołnierzy pociągiem na tyły. Kolej powiększa skalę wojny Sześć lat później wybuchła wojna secesyjna, w której naprzeciw siebie stanęła amerykańska Północ, czyli unioniści i amerykańskie Południe, czyli konfederaci. Kwestią sporną było niewolnictwo, a kolej odgrywała w tej wojnie znaczącą rolę od samego jej początku. W 1859 roku pechowy afroamerykański bagażowy Heyward Shepherd został zabity, kiedy wyszedł na peron w Harper’s Ferry w stanie Wirginia, gdy nadjeżdżał ekspres z Baltimore do Ohio. Shephard miał pecha, bo natknął się na grupę napastników dowodzonych przez abolicjonistę Johna Browna (w jego bandzie było kilku Afroamerykanów) i oberwał kulkę. Brown planował zdobyć miejscowy arsenał i uzbroić zbuntowanych niewolników. Tymczasem wszczęto alarm i pułkownik Robert E. Lee posłał do miasteczka osiemdziesięciu sześciu marines, którzy Nic się nie dzieje, pojmali i powiesili Browna. dopóki wszystko się porusza. Przez całą wojnę secesyjną, od 1861 do 1865 roku Motto korpusu transportowego US Army linia Baltimore–Ohio znajdowała się na linii ognia pomiędzy Południem a Północą, przy czym unioniści próbowali jej bronić, a konfederaci – zniszczyć. Południe było w gorszej sytuacji, ponieważ dysponowało tylko 14 484 km torów (na Północy było 35 406 km torów) o różnym rozstawie, co wymagało czasochłonnego przesiadania się z jednego pociągu do drugiego. Mimo to konfederaci szybko 96 50 na j s ły n n i e js z y ch l i n i i k ol e j o w y c h w hist o r ii nauczyli się korzystać z kolei do dowozu swoich żołnierzy na miejsce walk. W lipcu 1861 roku, kiedy generał unionistów Irvin McDowell wysłał 35 000 żołnierzy w kierunku Manassas w Wirginii z zadaniem przejęcia linii kolejowej, generał konfederatów Pierre G.T. Beauregard stanął naprzeciw nich z 23 000 żołnierzy. Szala zwycięstwa przechyliła się na stronę konfederatów, kiedy koleją dotarło na miejsce kolejnych 10 tysięcy żołnierzy. Generał konfederatów „Stonewall” Jackson wiedział, jakie strategiczne znaczenie mają lokomotywy i stacje kolejowe i dlatego w maju 1861 roku zniszczył na placu manewrowym w Martinsburgu ponad czterdzieści lokomotyw obsługujących linię Baltimore–Ohio. W tym samym czasie „Jeb” Stuart zajął stacje kolejowe i telegrafy, wysyłając mylące wiadomości przed podpaleniem budynków stacyjnych. Obie strony używały w konflikcie specjalnej artylerii montowanej na platformach kolejowych, a w ostatecznej batalii o Georgię i Wirginię generałowie unii Grant i Sherman wykorzystywali linie kolejowe. Na początku wojny secesyjnej przesunięcie armii o 20 mil (32 km) zajmowało cały dzień; teraz tylko godzinę. Koleje poszerzały skalę wojny. K olej pod specjalnym nadzorem Kiedy wybuchła wojna secesyjna, prezydent Lincoln oddał koleje i telegrafy pod kontrolę rządu. Dyrektor naczelny linii kolejowej Erie, C. Callum otrzymał stopień generała brygady i był odpowiedzialny za kolej (w 1862 roku), natomiast główny inżynier kolei filadelfijskiej Herman Haupt miał zajmować się konserwacją i naprawą infrastruktury kolejowej. Liczni obserwatorzy przypisywali później sukces wojsk Północy odpowiedniemu zarządzaniu kolejami. Pamiętali o tym także wojskowi w XX wieku. Ilekroć wybuchała jakaś wojna, rządy natychmiast przejmowały kontrolę nad koleją. Strategiczne tory Amerykańskie linie kolejowe, takie jak ta w Tennessee, rozszerzały skalę konfliktu w czasie wojny secesyjnej. Wielka Krymska Cen traln a Lin ia Kolejowa 97
