Warszawa, MDP.0760.4.2017.AB Pani Justyna Socha Wiceprezes Zarządu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Wiedzy o Szczepieniach „STOP NOP” odpowiadając na petycję „o przestrzeganie Konstytucji, Praw Pacjenta i Praw Człowieka oraz zaniechanie nakładania uciążliwych grzywien w celu przymuszenia do szczepienia” przekazaną pismem z dnia 1 marca 2017 r. skierowanym do Wojewody Łódzkiego, uprzejmie przekazuję następujące informacje i wyjaśnienia. Obowiązek szczepień ochronnych wynika z przepisów ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1866, z późn. zm.), która w art. 5 zobowiązuje osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do poddawania się szczepieniom ochronnym, wskazując jednocześnie, że w przypadku osoby nieposiadającej pełnej zdolności do czynności prawnych odpowiedzialność za wypełnienie przedmiotowego obowiązku ponosi osoba, która sprawuje prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, albo opiekun faktyczny w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 186, z późn. zm.). Wykaz obowiązkowych szczepień ochronnych i grupy osób obowiązanych do poddania się tym szczepieniom zostały określone w art. 17 ust. 1 ww. ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 849, z późn. zm.) wydanym na podstawie upoważnienia zawartego w art. 17 ust. 10 ww. ustawy. Uzupełnieniem ww. regulacji prawnych jest ogłaszany corocznie przez Głównego Inspektora Sanitarnego w drodze komunikatu Program Szczepień Ochronnych zawierający szczegółowe wskazania dotyczące stosowania poszczególnych szczepionek, wynikające z aktualnej sytuacji epidemiologicznej, przepisów wydanych na podstawie ust. 10 i art. 19 ust. 10 oraz zaleceń. Przedmiotowy komunikat jest ogłaszany w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, a podstawę prawną do jego wydawania stanowi art. 17 ust. 11 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Należy również wskazać, że zgodnie z art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1412, z późn. zm.) do zakresu działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej w dziedzinie zapobiegania i zwalczania chorób zakaźnych należy ustalanie zakresu i terminów szczepień ochronnych oraz sprawowanie nadzoru w tym zakresie. W związku z powyższym, w przypadku stwierdzenia uchylania się rodziców lub opiekunów od wypełnienia ustawowego obowiązku szczepień dzieci konieczne jest podejmowanie działań w celu przymuszenia osób zobowiązanych (rodziców lub opiekunów dzieci) do wypełnienia tego obowiązku. Kwestie sposobu egzekwowania ww. obowiązku szczepień, jako obowiązku o charakterze niepieniężnym, zostały określone w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 § 1 pkt 10 ww. ustawy egzekucji administracyjnej podlegają obowiązki niepieniężne pozostające we właściwości organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego lub przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie przepisu szczegółowego, przy czym zgodnie z art. 3 § 1 ww. ustawy egzekucję administracyjną stosuje się nie tylko do obowiązków, które wynikają z decyzji lub postanowień właściwych organów, lecz w zakresie administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego również wtedy, gdy obowiązki wynikają bezpośrednio z przepisu prawa (tj. nie podlegają konkretyzacji w formie decyzji administracyjnych), chyba że przepis szczególny zastrzega dla tych obowiązków tryb egzekucji sądowej. W świetle art. 5 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej są wierzycielem obowiązku szczepień ochronnych, jako obowiązku o charakterze niepieniężnym wynikającego wprost z przepisu prawa. Tym samym w przypadku upłynięcia terminów wykonania obowiązku poddania dziecka szczepieniom ochronnym przez jego rodzica 2 lub opiekuna państwowy powiatowy inspektor sanitarny, jako organ PIS uprawniony do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązku poddawania dzieci szczepieniom ochronnym, powinien – zgodnie z dyspozycją art. 15 § 1 ustawy z dnia 16 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji – za pocztowym potwierdzeniem doręczenia przesyłki poleconej wysłać osobie zobowiązanej (lub osobom zobowiązanym) do poddania dziecka szczepieniom ochronnym pisemne upomnienie zawierające wezwanie do wykonania tego obowiązku, z pouczeniem o skierowaniu sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego w przypadku jego niewykonania. Po upływie 7 dni od doręczenia tego upomnienia państwowy powiatowy inspektor sanitarny będący wierzycielem ww. obowiązku powinien niezwłocznie skierować wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego do wojewody właściwego dla miejsca zamieszkania zobowiązanego (rodzica lub opiekuna dziecka) lub w przypadku braku miejsca zamieszkania właściwego ze względu na miejsce pobytu zobowiązanego. We wniosku o wszczęcie egzekucji administracyjnej obowiązku o charakterze niepieniężnym wierzyciel powinien wskazać organowi egzekucyjnemu środek egzekucyjny. W postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym obowiązków o charakterze niepieniężnym środkami egzekucyjnymi są: ˗ grzywna w celu przymuszenia, ˗ wykonanie zastępcze, ˗ odebranie rzeczy ruchomej, ˗ odebranie nieruchomości, opróżnienie lokali i innych pomieszczeń, ˗ przymus bezpośredni. Mając na uwadze charakter rozważanego obowiązku to właśnie grzywna w celu przymuszenia jest tym środkiem egzekucyjnym, który wydaje się skutecznie prowadzić do wyegzekwowania obowiązku poddania się szczepieniom ochronnym, zgodnie bowiem z art. 119 ustawy z dnia 16 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji jest ona nakładana, gdy egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego m.in. obowiązku wykonania czynności, a w szczególności czynności, której z powodu jej charakteru nie może spełnić inna osoba za zobowiązanego. Grzywnę nakłada się również, jeżeli nie jest celowe zastosowanie innego środka egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym. Przytoczone przesłanki zachodzą w rozważanej sprawie, jako że nie ulega wątpliwości, iż obowiązku szczepienia dziecka nie może wykonać inna osoba, poza tą której ten obowiązek dotyczy. 3 Wysokość grzywny w celu przymuszenia, w zależności od charakteru egzekwowanego obowiązku, reguluje art. 121 ustawy z dnia 16 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W świetle ww. przepisów grzywna w celu przymuszenia może być co do zasady nakładana kilkakrotnie w tej samej lub wyższej kwocie (z wyjątkiem egzekucji dotyczącej spełnienia przez zobowiązanego obowiązku wynikającego z przepisów prawa budowlanego). Każdorazowo nałożona grzywna nie może przekraczać kwoty 10 000 zł, a w stosunku do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej kwoty 50 000 zł. Grzywny nakładane wielokrotnie nie mogą łącznie przekroczyć kwoty 50 000 zł, a w stosunku do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej kwoty 200 000 zł. Jednocześnie, należy zaznaczyć, że zobowiązanemu służy prawo zgłoszenia zarzutów i wniesienia zażalenia w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (art. 33 i 34 ustawy z dnia 16 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji). Ponadto, zobowiązanemu służy prawo wniesienia zażalenia na postanowienie o nałożeniu grzywny (art. 122 § 3 ww. ustawy). Do wiadomości: Pan Zbigniew Rau Wojewoda Łódzki ul. Piotrkowska 104, 90-926 Łódź 4