Mgławica Oriona - Eu-Hou

Oryginał poniższego tekstu znajduje się pod tym adresem. Nasze tłumaczenie jest miejscami dość
swobodne, staraliśmy się jednak wiernie trzymać ducha oryginału. Liczymy zatem na wyrozumiałość z
Waszej strony. Dorota i Jacek Kuprasowie. www.djkupras.blogspot.com
Mgławica Oriona - Wtedy i Obecnie
Widok z teleskopu Galileusza
Galileusz zwrócił swoją lunetę w stronę konstelacji Oriona w 1610 roku. Obserwując Drogę
Mleczną znalazł rejon na nieboskłonie, który wyglądał jak mglisty lub zachmurzony obiekt.
W rzeczywistości był mnóstwem słabo świecących gwiazd położonych tuż obok siebie,
które tylko teleskop mógł rozróżnić.
Patrząc na Mgławicę Oriona odkrył to samo zjawisko. Zamiast jednej bądź dwóch gwiazd
widocznych nieuzbrojonym okiem, zobaczył wiele jasnych plamek. Wywnioskował, że tak
jak Droga Mleczna, tak mglisty rejon Pasu Oriona, dzięki potężniejszemu teleskopowi
pozwoli rozróżnić grupy małych pięknie ułożonych gwiazd.
Powyżej: Oryginał szkicu Galileusza przedstawiający trzy gwiazdy w Pasie Oriona oraz
Mgławicę Oriona (źródło: Octavo Corp./Warnock Library)
Co dostrzegłeś przy pomocy MicroObservatory?
Na tle ciemnego nieba Mgławica Oriona dla nieuzbrojonego oka widoczna jest jako
migocząca gwiazda. Czy Mgławica pojawia się na zdjęciach wykonanych za pomocą
Mikroobserwatorium? Czy wygląda jak mgiełka czy chmura, czy może
Mikroobserwatorium rozróżnia mnóstwo gwiazd? Czy może jest mieszaniną obu?
By zobaczyć zdjęcie Oriona, możesz otworzyć je w programie MicroObservatory image
processing software.
Powyżej: Archiwalna
Mikroobsarwatorium
fotografia
Mgławicy
Oriona
wykonana
przy
użyciu
Mgławica Oriona - 400 lat później
Wnioskowanie Galileusza, iż „mleczna” Mgławica Oriona złożona z gwiazd może zostać
zobaczona przez dobry czy też wystarczająco dobry teleskop, nie było wcale przypadkiem.
Mgławica ta faktycznie jest rozległym obłokiem gazów i pyłów, które są budulcem dla
następnej generacji gwiazd w naszej galaktyce.
Mgławica Oriona nie jest jedynym rejonem w galaktyce gdzie formują się gwiazdy, jest
natomiast obszarem nam najbliższym. Dzięki sile grawitacji znajdujące się tam kłaczki
gazów miejscami zbijają się, co raz bardziej tworząc stopniowo kule. Gęstość
i temperatura tych kul stopniowo wzrastają i stają się w końcu tak wysokie, że zostają
zainicjowane reakcje jądrowe dające początek nowym gwiazdom.
W Mgławicy Oriona rodzą się ich tysiące. Ich intensywne światło oraz wiatry gwiazdowe
(strumienie naładowanych cząstek) powodują formowanie się pozostałego pyłu i gazu na
kształt jak gdyby kokonu. Dzięki obserwacjom zjawisk w Mgławicy Oriona mamy, zatem
możliwość śledzenia procesu powstawania gwiazd. Nasze Słońce zostało utworzone
przez obłok podobny do Mgławicy Oriona pięć miliardów lat temu.
Poniżej: fotografia Mgławicy Oriona wykonana w podczerwieni przy pomocy Teleskopu
Spitzer’a (źródło: NASA/JPL-Caltech/T. Megeath)
Ponieważ podczerwiań o wiele lepiej przenika
przez gęste chmury pyłu i gazu, obserwacje w
tym paśmie umożliwiają nam wejrzenie w samo
serce gwiazdotwórczego rejonu jakim jest
Mgławica Oriona.
W tym obrazie, ciemne
regiony nie są pustą przestrzenią, ale chmurami
pyłu,
które
zatrzymują
światło
gwiazd
znajdujących się za nim. Czerwony blask
widoczny na zdjęciu to wodór, który jest
podgrzewany przez intensywne ultrafioletowe
światło nowonarodzonych gwiazd.
Nie tylko w Mgławicy Oriona tworzą się nowe
gwiazdy. Wiele nowych gwiazd jest otoczonych
dyskami pyłu i gazu. Materiał tego dysku może
się zagęścić i utworzyć przez następne miliardy
lat planety bądź brązowe karły.
Najprawdopodobniej w gigantycznych globulach
gazu i pyłu, zwanych Proplydami, powstaną
nowe układy słoneczne.
Powyżej Proplydy - przyszłe Układy Słoneczne - utworzone wewnątrz Mgławicy Oriona (
źródło: NASA/STScI)
Z biegiem czasu, gdy nowopowstałe w Mgławicy Oriona gwiazdy wydmuchają
w przestrzeń resztki mgławicowego gazu, powstanie z nich gromada przypominająca
wyglądem Plejady lub Ul, które badał Galileusz. Jeśli chcesz wykonać ich zdjęcie przy
pomocy Mikroobserwatorium, możesz wrócić do Galileo activity.
Dowiedz się więcej:
Rok 2009 został ogłoszony Międzynarodowym Rokiem Astronomii aby uczcić czterysetną
rocznicę odkryć dokonanych przez Galileusza. Dowiedz się więcej na ten temat,
odwiedzając następujące strony:
Główna strona obchodów Międzynarodowego Roku Astronomii 2009 (ang).
Międzynarodowy Rok Astronomii 2009 w Polsce.
Strona NASA Międzynarodowego Roku Astronomii 2009 (ang.).
By zobaczyć widok Mgławicy Oriona zrobiony przy pomocy teleskopu Hubble’a odwiedź
stronę: http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/nebula/2006/01/
Tutaj znajdują się pozostałe teksty poświęcone odkryciom Galileusza. Zobacz, jak
zmieniło się nasze postrzeganie Wszechświata na przestrzeni ostatnich 400 lat.
Zapraszam także do odwiedzenia strony: www.djkupras.blogspot.com i zapoznania się
z mitem o Orionie:
http://djkupras.blogspot.com/2008/02/mity-sigaj-gwiazd.html
http://djkupras.blogspot.com/2008/02/mity-sigaj-gwiazd-orion-2.html