Psychopatologia w4

Wykład 4
Zaburzenia czynnościowe
Obniżenie nastroju
Nastrój depresyjny – zazwyczaj składa się z 3 zasadniczych elementów: niskie poczucie
własnej wartości niska samoocena niska samoocena własnej przyszłości i przeszłości którą
interpretuje jako pełna przykrości.
Depresyjno – dysforyczny – to jest przeplatania smutku zniechęcenia nigdy nie osiąga
poziomu rozpaczy. Z drugiej strony obok tego obniżonego nastroju występuje dysforyczny
który charakteryzuje się wyrażaniem uczuć złości. Towarzyszą mu zwykle mierna samoocena
własnych wydarzeń i w sposób negatywny rozważa rozwiązanie sytuacji w której się znalazła.
Różnica między depresją a smutkiem – cos tam … czy istnieje różnica między normalnym
smutkiem a smutkiem depresyjnym ?? różni się tym że ten drugi jest żywy(zwykły) a ten
drugi jest martwy(depresyjny).
Dystymiczny – na pierwszy plan wysuwa się złe samopoczucie osoby związane również z
somatycznym nie tylko psychicznym. Osoba ma wrażenie że ciężko przechodzi się jej od
jednego sądu do drugiego jest nadpobudliwa lękliwość oraz hipochondryczność poczucie
wyczerpania. Hipochondryczność łączy się z tym ze po jednym problemie pojawia się od razu
następny.
Podwyższenie nastroju:
1. Nastrój maniakalny – poczucie euforii osoba jest aktywna pod ekscytowana, ma
tysiące pomysłów na minutę – zawyżenie samooceny osoba ma głębokie przekonania
o własnych możliwościach. Zauważają swoją przeszłość jako jedno pasmo sukcesów
również przekonani z możliwościami na przyszłość.
2. Euforyczny – jest to taka wesołkowatość wzmożenie nastroju może być że normalni
ludzie przeżywają stany euforii (po dobrym seksie środki psychoaktywne)
3. Moriatyczny (moria) – pusta wesołkowatość, błaznowanie nie wyrafinowane żarty. W
schizofrenii w zespołach urojeniowych.
4. Ekstatyczny – zwykle jest powiązany z doświadczaniem lub posiadaniem jakiejś idei.
Uczucia związane z wiarą jest często powiązane ze zmożonym nastrojem.
Lęk – zagrożenie z nieokreślonego źródła:
1. Uogólniony (przewlekły, wolnopłynący) – mało zmieniający się – mają tendencje do
podłączania się pod różne myśli które człowieka w danej chwili gdzieś nachodzą.
Utrzymują się u niektórych osób dość długi czas. U ludzi w cyklu życia mało się
zmieniają.
2. Napadowy (napady paniki) – krótko trwałe, powtarzające się epizody o wysokim
nasileniu. Zupełnie co innego  przeżywa krótko trwałe napady paniki często
powtarzające się w pewnych okolicznościach.
3. Fobie – nawykowe unikanie pewnych sytuacji lękorodnych.
Złość – dysforia, której towarzyszy:
1. Przekonanie o pokrzywdzeniu lub żalu do siebie „?????”
2. Wzbudzenie ruchowe – przerzucanie z jednej aktywności do drugiej
3. Wzbudzenie wegetatywne – widać to na skórze źrenicy, wydziela się ślina,
Złość może mieć charakter uogólniony lub wybuchów (wściekłość)
Zaburzenie dynamiki przebiegu emocji:
1. zobojętnienie uczuciowe – hipopatia lub apatia w zależności od tego w jakim stopniu
jest nasilone jakich uczuć dotyczy … rozpiętość ma dotyczyć w jakim zakresie z jaką
siłą w zależności od tego w jak wielu uczuciach które mogły by być przeżywane w
różnych zakresach jest przeżywane w granicach zera. (rozpiętość i różnorodność)
2. Spłycenie uczuciowe – bladość, monotonia – jest podobne do tego do góry. Osoba
przeżywa wszystko w okolicy zera. Zazwyczaj uważane jest za ważny objaw takich
zaburzeń jak uszkodzenie OUN czy upośledzeń.
3. Zubożenie uczuciowe – to jest pojęcie które zrobiło ogromną karierę w
psychopatologii. Generalnie charakteryzowano osoby w tej kategorii jeżeli przed
wystąpieniem jakiegoś procesu chorobowego osoba charakteryzowała się duża
zmiennością, barwnością uczuć. Uproszczenie, prymitywizacja, przewaga uczuć
prymitywnych i potrzeb biologicznych. Jest przerabiana w rozwoju wielu uzależnień.
4. Zaleganie – długotrwałe utrzymywanie się tych samych uczuć - najbardziej znana
postać zalegania uczuciowego to u osób które są mściwe. Uczucia mogą zalegać
bardzo długo szczególnie takie związane ze złością i chęcią ukarania. Zazwyczaj o
zaleganiu mówimy u osób u których w układzie nerwowym przeważa pobudzanie.
5. Lepkość uczuć – niemożność oderwania się od nich, przejścia nad nimi do porządku.
Niemożność oderwania się od uczuć które się przeżywa i przejście do porządku
dziennego. Mówią o takim stanie która nie ustająco powraca do tego samego uczucia
pod wpływem różnych bodźców.
6. Chwiejność uczuciowa – labilność – łatwość przechodzenia od jednego uczucia do
drugiego najczęściej o przeciwnym znaku. Mówimy też gdy występuje duża
dysproporcja między uczuciami a sytuacja aktualną. Jest charakterystyczna w
histerycznych zespołach. To także przechodzenie od smutku do radości (do śmiechu)
jest charakterystyczna dla dzieci  Może być związana z lekami.
Ambiwalencja w psychopatologii – to jednoczesne przeżywanie + i – uczuć.
7. Nieotrzymanie uczuć – jest to tendencja do gwałtownych reakcji – zadania związane z
manifestowaniem uczuć gdy zawodzi kontrola. Mamy do czynienia z zaburzeniami
kontroli zew i wew.
Zbieżność ekspresji z przeżyciami:
Zaburzenia motywacji:
Motywacja to mechanizmy zaangażowane w uruchomienie, ukierunkowanie,
podtrzymanie i zakończenie działania
Zwiększenie/zmniejszenie napędu psychomotorycznego czyli zmiana przejawów
aktywności. ?????????
Zaburzenia świadomości:
Zaburzenia przytomności:
Ilościowe:
Senność patologiczna
Sopor
Śpiączka
Jakościowe
Przymglenie
Zamącenie
Zwężenie
Zaburzenia poczucia:
Otoczenia/ samego siebie
Derealizacja:
Poczucia czasu i miejsca – osoba nie wie w jakim okresie jest
Depersonalizacja – może dotyczyć całej świadomości – w zakresie tożsamości osoba
może widzieć siebie w kilku tożsamościach jaźniach lub w innej tożsamości np.
napoleona.
Schemat ciała – w różnych zaburzeniach odżywiania.
Schematu ciała
Wyłączanie świadomości: - działanie układu wstępującego i stępującego mamy do
czynienia z optymalnym działaniem OUN.
1. Senność – charakterystyczna na wykładach szczególnie rano i u żołnierzy wyraźnie
zmniejszona aktywność nie ostrość spostrzegania w kontakcie. Jeśli tej osobie się nie
przeszkadza to ona zasypia  jeśli chcemy by jakoś zareagowała to potrzeba
stosowania wyraźnych bodźców. Też syndromy chorobowe – przy chorobach
somatycznych przy niektórych chorobach organicznych.
2. Stan pół śpiączki (sopor) – stan pogłębiającej się senności związana z wyłączaniem się
świadomości … mogą zanikać pewne odruchy i tworzyć się odruchy patologiczne. Z
taką osobą zaburzony jest kontakt jest on nie pełny. Często wywołany zmianami w
organizmie przez leki
3. Śpiączka (coma) – wyłączenie przytomności – zanik odruchu źrenicznego
rogówkowego może wystąpić w stanie agonii.
Jakościowe zmiany (strumienia) świadomości: - zmiany często związane ze stanem
chorobowym lub u osób zażywających środki psychotropowe
1. przymglenie – wrażenie jak by była we mgle . zaburzenia orientacji czasu i miejsca.
Gdy mamy do czynienia z przymgleniem występuje amnezja.
2. Zmącenie – jest to lżejszy stan od przymglenia – niema zaburzeń orientacji czasu i
miejsca tylko zaburzenia spostrzegania osoba widzi jasność ciemność kontury różnych
kształtów – deliria iluzje omamy. Jest też charakterystyczne dla wielu uszkodzeń
OUN
3. Zwężenie – najmniej intensywne zaburzenie – doznajemy go na skutek silnych emocji
wtedy wyraźnie pole widzenia ulega zwężeniu. Mamy wrażenie, że nie jesteśmy w
stanie skorzystać z wszystkich swoich możliwości.
Koniec psychopatologii ogólnej 
DSM IV – uzupełnij
Aspekt strachu i lęku: - gdy doświadczamy strachu i lęku trudno stwierdzić co przeżywamy.
Kiedy jest jakieś wydarzenie które jest realne ……