Wskazówkowe przyrządy pomiarowe śluzą do wskazywania za pomocą wskazówki wartości wielkości mierzonej z określoną dokładnością. Odczyt wartości mierzonej umożliwia podziałka umieszczona na tarczy podziałowej przyrządu. Wskazówkowy elektryczny przyrząd pomiarowy (miernik elektryczny) jest przetwornikiem elektromechanicznym, w którym następuje zamiana doprowadzonej energii elektrycznej na energię mechaniczną ruchu obrotowego organu ruchowego przyrządu. Układ elektryczny zapewnia odpowiednie właściwości przetwarzania wielkości elektrycznej na kąt odchylenia wskazówki. Dokładność miernika charakteryzuje tzw. Klasa dokładności. Klasa dokładności to liczba określająca w procentach wartości błędu granicznego danego miernika. Polskie normy przewidują następujące klasy dokładności: 0,05; 0,1; 0,2; 0,5; 1; 1,5; 2,5; 5. Tarcza podziałkowa przyrządu wskazówkowego oprócz podziali zawiera oznaczenie partii, rodzaj przyrządu, nazwę firmy i typ. Na tarczy podziałowej przyrządu znajdują się również inne oznaczenia określające bliżej jego specjalne właściwości, przeznaczenie, niektóre dane znamionowe. Do pomiarów bezpośrednich prądu stosuje się amperomierze. Do pomiarów prądu stałego są przeznaczone głównie amperomierze (miliamperomierze, mikroamperomierze) magnetometryczne. Prąd można mierzyć także metodą pośrednią. Pośrednie pomiary prądu polegają na pomiarze spadku napięcia wywołanego przepływem mierzonego prądu na rezystorze o znanej wartości rezystancji. Celem ćwiczenia jest poznanie różnych układów nastawiania żądanych wartości prądu, poznanie róznych metod pomiaru prądu stałego oraz wyrobienie umiejętności posługiwania się amperomierzem. Prąd stały mierzy się amperomierzem magnetoelektrycznym. Prąd w układzie możemy regulować za pomocą opornicy suwakowej w układzie jednostopniowym i dwu stopniowym jak pokazane na rysunku. Rezystor nastawny włącza się w obwód szeregowo a jego rezystancja zależy od położenia suwaka (styku ruchomego). W obwodzie elektrycznym w którym rezystancja ulega mianie zmienia się również natężenia prądu. Związek między prądem i napięciem w obwodzie wyrażamy prawem Ohma umożliwia pośredni pomiar prądu I=U/R. Jednostopniowe układy nastawiania prądu umożliwiają nastawienie żądanej wartości prądu w szerokim zakresie. Nie zezwalają jednak na precyzyjne nastawienie żądanej wartości prądu. Stosuje się wtedy dwustopniowe układy nastawiania prądu. Napięcie elektryczne mierzymy woltomierzem, a do pomiaru napięcia stałego używamy woltomierza a budowie magnetoelektrycznej. Przyrząd ten może mieć budowę analogową lub cyfrową. Chcąc zmierzyć napięcie ogniwa (baterii) należy + baterii połączyć z zaciskiem + woltomierza, a biegun ujemny z zaciskiem ujemnym. Woltomierze analogowe Va i Vc podłączamy równolegle. W wielu przypadkach zachodzi konieczność pomiaru napięcia o wartości większej niż napięcie odpowiadające największemu zakresowi woltomierza. Stosuje się wtedy dzielnik napięcia. Dzielnik napięcia jest złożony z dwóch rezystorów połączonych szeregowo. Dołącza się ich do zacisków źródła napięcia U1. Napięcie U1 wymusza przepływ prądu I1=U1/R1=R2. Prąd ten wywołuje na rezystorze R2 spadek napięcia U2=I1R1=R2/R1+R2 *U1. Pod warunkiem że pomiar napięcia U2 odbywa się bez poboru prądu (I2=0) lub gdy prąd ten jest pomijalnie mały. Znając wartość rezystancji R1, R2 i napięcia U2 można określić wartość napięcia U1 U1=R1+R2/R2 *U2. Często zachodzi potrzeba budowania układów w których można nastawić żądaną wartość napięcia (w zadanych granicach). Stosuje się wtedy źródło napięcia i rezystor nastawny. Układ taki nazywamy potencjometrycznym. Końce rezystora R łączy się z biegunami ogniw za pośrednictwem wyłącznika. Do jednego z zacisków rezystora dołączony jest woltomierz magnetoelektryczny Va lub cyfrowy Vc. Na zaciskach woltomierza występuje napięcie U2 którego wartość zależy od położenia suwaka rezystora R. Jeżeli wykorzysta się ruch postępowy suwaka to U2=I2/I *U1 a przy ruchu obrotowym U2=γ2/ γ *U1 przy czym γ2 jest kątem obrotu, a γ całkowitym kątem obrotu. Potencjometr R umożliwia nastawienie napięcia w zakresie od 0 do U max. Napięcie U max jest zbliżone do napięcia (U max>-U1). W układzie przedstawionym na rysunku należy zmierzyć napięcie U2 woltomierzem magnetoelektrycznym i woltomierzem cyfrowym dla kilku położeń suwaka rezystora R. W celu dokładniejszego nastawienia napięcia stosuje się dwa rezystory nastawne łączone szeregowo. Układ rezystorów połączonych szeregowo zasila się ze źródła napięcia stałego lub baterii akumulatora. Woltomierz magnetoelektryczny Va lub woltomierz cyfrowy Vc służą do pomiaru napięcia między stykami ruchomymi tych rezystorów. Rezystor o większej rezystancji znamionowej służy do zgrubnego nastawienia napięcia, a rezystor o mniejszej rezystancji znamionowej służy do precyzyjnego nastawienia napięcia. Najbardziej rozpowszechnioną metodą pomiaru rezystancji jest metoda pośrednia za pomocą amperomierza i omomierza. Sposób pomiaru wynika wprost z prawa Ohma. Stosowane są dwa układy pomiarowe –do pomiaru rezystancji małych i do pomiaru rezystancji dużych. Wartość mierzonej rezystancji zostaje wyznaczona za wskazań obu mierników. Pomiar jest obarczony błędem (uchybem). Jest to tzw błąd metody pomiarowej. Nienależny on od dokładności użytych przyrządów, przyrządów tylko konfiguracji obwodu. Wartość błędu można obliczyć w procentach. W przypadku pierwszego układu ze wzoru: δ1=l/1+Rv/Rx *100. Ze wzoru wynika że błąd spowodowany niedokładnością metody pomiarowej jest mniejszy gdy zastosujemy woltomierz o dużej rezystancji wewnętrznej Rv do pomiaru rezystancji Rx o małej wartości. Dla drugiego układu pomiar jest obarczony błędem metody który wyraża się wzorem : δ2=Ra/Rx *100. Błąd spowodowany niedokładnością metody jest mniejszy w przypadku stosowania amperomierza o małej rezystancji wewnętrznej Ra do pomiaru rezystancji Rx o dużej wartości. Pomiar rezystancji omomierzem. Omomierze są miernikami służącym do szybkiego pomiaru rezyatcji. Cechują się niezbyt dużą dokładnością pomiaru. Stosuje się do sprawdzania wartości rezystancji różnych elementów aparatury i sprzętu elektrycznego oraz do wyszukiwania miejsc przerw lub zwarć w obwodach elektrycznych.