Postępowanie z chorymi na raka trzustki Andrzej Deptała Oddział Kliniczny Onkologii Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych AM w Warszawie Rak trzustki Zachorowalność i umieralność Rak trzustki częściej występuje w krajach uprzemysłowionych W Europie zachorowalność na raka trzustki jest większa w krajach północnych niż śródziemnomorskich Standaryzowany współczynnik zachorowalności (i pozycja w strukturze zachorowań) w Polsce w 2000 r.: mężczyźni – 6,9 (11 miejsce), kobiety – 4,2 (14 miejsce) Standaryzowany współczynnik umieralności (i pozycja w strukturze umieralności) w Polsce w 2000 r.: mężczyźni – 8,1 (6 miejsce), kobiety – 5,1 (7 miejsce) Rak trzustki Czynniki ryzyka Styl życia: Czynniki środowiskowe (< 5% raków): Palenie tytoniu – największe narażenie zwykle po 15-20 latach palenia lub po > 10 latach od zaprzestania Ekspozycja na naftylaminę, benzydynę, DDT i pochodne, produkty przeróbki benzyny Przewlekłe zapalenie trzustki – w skojarzeniu z cechami ekogenetycznymi (nadregulacja cytochromu P-450, N-acetylotransferaza – wolna acetylacja karcinogenów) Czynniki dziedziczne: Dziedziczne zapalenie trzustki – mutacja genu dla typsynogenu; choroba rozwija się przez 21 r.ż. Dziedziczny rak trzustki – występuje w 3-5% przypadków i najczęściej stwierdza się związek z BRCA-2, 4q32-33, FANCC Patologia nowotworów trzustki > 90% nowotworów trzustki to nowotwory złośliwe nabłonkowe: 5% nowotworów trzustki to nowotwory neuroendokrynne, najczęściej niewydzielające: Ductal adenocarcinoma – 80-90% Inne carcinoma: adenosquamous, oncocytic, clear cell, giant cell, signet ring, mucinous, anaplastic, cystadenocarcinoma Gastrinoma – zwykle złośliwy Najczęściej łagodne: insulinoma, glucagonoma, VIP-oma, somatostatinoma Pozostałe < 5% to mięsaki lub chłoniaki Etiopatogeneza raka trzustki Normalny nabłonek przewodów trzustkowych Amplifikacja Her-2/neu Hyperplasia/PanIN 1A K-Ras (12p) Hyperplasia/PanIN 1B p16 (9q) DPC4 (18q) Dysplasia low grade/PanIN 2 TP53 (17p) Dysplasia high grade/PanIN 3 TP53 (17p) ± BRCA-2 (13q) ± MLH1/MSH2 (2,3) Rak Objawy raka trzustki Niecharakterystyczne: bóle brzucha (80%), anorexia (65%), utrata wagi (60%), pełność po posiłku (60%), męczliwość (45%), kacheksja (44%), osłabienie, nudności lub zaparcia (40%) Lokalizacja guza w trzustce warunkuje objawy: ~60% głowa – Żółtaczka, wyczuwalny guz ~10% trzon lub ~8% ogon – Bóle, często z promieniowaniem do pleców lub łopatki ~6% kilka sąsiednich okolic anatomicznych – suma objawów ~16% trudno ustalić lokalizację anatomiczną – różne objawy W 65% przypadków objawy zależą od przerzutów: Wątroba ~45% Płuca ~30% Otrzewna (wodobrzusze) ~25% Rak trzustki Zespoły paraneoplastyczne Nawracający zespół Trousseau – wędrujące zapalenie żył powierzchownych Nawracająca idiopatyczna zakrzepica żył głębokich Zespół panniculitis-arthritis-eosinophilia (guzy uwalniające lipazę) Dermatomyositis, polymyositis Rak trzustki Historia naturalna choroby Średnie całkowite przeżycie od momentu rozpoznania = 3-7 miesięcy Średnie przeżycie 1 roku = 10-15% Przeżycie 5-letnie = 0,4-3% W 15-20% przypadków raka guz jest resekcyjny i ograniczony do trzustki, ale 5letnie przeżycie u 10-20% Trwają badania nad rolą inhibitorów COX-2 w prewencji pierwotnej raka Rak trzustki Zaawansowanie kliniczne Choroba ograniczona do trzustki Choroba o zaawansowaniu lokoregionalnym Mediana przeżycia = 13-18 miesięcy Mediana przeżycia = 6-12 miesięcy Choroba uogólniona (przerzutowa, rozsiana) Mediana przeżycia = 3-5 miesięcy Rak trzustki Zaawansowanie wg TNM Choroba ograniczona do trzustki T1 ( 2 cm) lub T2 (> 2 cm) i N0 i M0 Choroba o zaawansowaniu lokoregionalnym Rak wątpliwy co do pierwotnej resekcji Rak pierwotnie nieresekcyjny N1 i T1-T2 i M0 T3 (guz penetruje poza trzustkę, ale nie nacieka SMA ani CA), każdy N i M0 T4 (guz penetruje poza trzustkę i nacieka SMA lub CA), każdy N i M0 Choroba uogólniona (przerzutowa, rozsiana) M1, każdy T, każdy N Rak trzustki Ocena zaawansowania Spiralna CT jamy brzusznej z podaniem kontrastu MRI z podaniem kontrastu – nie ma przewagi nad CT, w przypadkach gdy obraz CT niejasny Endoskopowa ultrasonografia (EUS) Laparoskopia ± laparoskopowa ultrasonografia Badanie RTG KLP – ocenia tylko cechę M Inne, mające czasami znaczenie pomocnicze: USG jamy brzusznej – ocenia tylko cechę M Gastroduodenoskopia – pomocnicza w ustaleniu czy rak nie wywodzi się czasami z rejonu bańki Vatera Endoskopowa wsteczna cholangiopankreatografia (ECPW) – pomocnicza w ustaleniu czy rak nie wywodzi się z przewodów żółciowych + odbarczenie żółtaczki Rak trzuski Ocena zaawansowania w CT Spiralna CT cienkowarstwowa z podaniem kontrastu i.v. podstawą oceny klinicznego zaawansowania; w opisie niezbędne: Brak lub obecność przerzutów odległych Opis drożności SMV i PV i związek z guzem Związek guza z SMA, CA, HA, GDA Obecność lub nieobecność naczyń patologicznych Przy spełnieniu w/w kryteriów badania, CT pozwala na wykonanie resekcji guza u ponad 75% chorych Rak trzustki Operacyjność w CT Resekcyjność guza warunkują: Nieobecność zmian nowotworowych poza trzustką Drożność SMV i PV Obecność marginesu zdrowej tkanki pomiędzy guzem, a okolicznymi tętnicami, zwłaszcza SMA i CA (margines zaotrzewnowy = krezkowy) Rak trzustki Zaawansowanie w PET Wynik PET nie zmienia postępowania terapeutycznego u większości chorych, u których stopień zaawansowania oceniono na postawie CT, ponieważ: Brak swoistości w różnicowaniu zmian zapalnych i nowotworowych Dość duża częstość nietolerancji glukozy wśród pacjentów z chorobami trzustki (fałszywie ujemny wynik PET) Rak trzustki Ocena laparoskopowa W 4-15% przypadków laparoskopia umożliwia wykrycie zmian niewidocznych w CT Nierozwiązane kwestie: Czy laparoskopia powinna być elementem oceny stopnia zaawansowania i decydować o podjęciu lub zaniechaniu operacji? Czy laparoskopię wykonywać tuż przed laparotomią w czasie tego samego znieczulenia? Czy wykonywać laparoskopię rutynowo czy jedynie u niektórych pacjentów (u tzw. high risk)? Rak trzustki Markery CA 19.9 Forsmark i wsp.: poziom > 90 U/ml i > 200 U/ml – czułość odpowiednio 85% i 95% w przypadku podejrzenia klinicznego Ritts i wsp.: połączenie KT z pomiarem z markera przy braku żółtaczki – dodatnia wartość predykcyjna 99-100%, jeżeli poziom CA 19.9 > 100 U/ml Tian i wsp.: poziom > 750 U/ml – wysokie prawdopodobieństwo choroby rozsianej Rak trzustki Diagnoza przed operacją BAC (FNA) – pod kontrolą USG lub CT Bezpieczna i wiarygodna Znacznie mniej powikłań niż biopsja gruboigłowa lub chirurgiczna w czasie operacji pod kontrolą wzroku Mniej wyników fałszywie ujemnych niż biopsje śródoperacyjne BAC pod kontrolą ultrasonografii endoskopowej – standard? Rak trzustki Endosonografia (EUS) + BAC „Złoty standard” w ośrodkach wykonujących kilkaset badań rocznie – ponieważ wynik zależy od doświadczenia osoby badającej Zalety: Umożliwia rozpoznanie choroby (czułość 91%, swoistość 100%) Można połączyć jednoczasowo z ECPW i umieszczeniem protezy w drogach żółciowych Lepiej niż CT uwidacznia zajęcie SMA i CA oraz okoliczne węzły chłonne (< 1 cm) Umożliwia ocenę zaawansowania patologicznego (pTNM) Rak trzustki Po co to wszystko? I. Aby uniknąć niepotrzebnej laparotomii, która z punktu widzenia onkologicznego będzie tylko diagnostyczną (np. chirurg wykona tylko zespolenie omijające) II. Aby ustalić optymalną sekwencję terapeutyczną: 1. 2. W pierwszym etapie operacja W pierwszym etapie leczenie onkologiczne zachowawcze, a dopiero po nim operacja Rak trzustki Dlaczego tak? Ponieważ mediana przeżycia po zespoleniach omijających = przeżycie w chorobie uogólnionej (3-5 miesięcy) II. Ponieważ mediana przeżycia po resekcjach niedoszczętnych = przeżycie w chorobie o zaawansowaniu lokoregionalnym leczonej metodami onkologicznymi zachowawczymi (6-12 miesięcy) I. Anatomia trzustki Żyła wrotna Głowa Żyła krezkowa górna Aorta Trzon Ogon Rak trzustki Spojrzenie onkologa Pankreatoduodenektomia wraz z regionalnymi węzłami chłonnymi, zwykle tylko okołotrzustkowymi Należy zbadać 10 węzłów chłonnych Powinny być zbadane następujące marginesy chirurgiczne: Przewodu żółciowego wspólnego Dwunastniczy lub żołądkowy Przeztrzustkowy Tylny trzustkowy Zaotrzewnowy (krezkowy)! Celem jest uzyskanie resekcji R0! Margines zaotrzewnowy: tkanka łączna zawierająca min. nerwy, przylegająca do 3-4 cm odcinka SMA; w KT między przyśrodkową granicą guza, a prawoboczną stroną SMA Rak trzustki resekcyjny Operacja + ? = standard Ponieważ mediana przeżycia po pankreatoduodenektomii wynosi 13-18 miesięcy (po resekcji R1 < 12 m-cy), a 5-letnie przeżycie nie przekracza 20% jest oczywiste, że sama operacja (aczkolwiek niezbędna) nie wystarcza, aby wyleczyć chorego z rozpoznanym rakiem resekcyjnym Ze względu na „uogólniony” charakter raka nawet ograniczonego do trzustki, podstawową kwestią pozostaje jaką terapię wybrać po operacji, nie zaś czy w ogóle ją stosować Kliniczne skale oceny stanu sprawności (PS - Performance Status) Skala WHO = ECOG = Zubroda (i Skala Karnofsky’ego) 0: brak objawów i normalna aktywność życiowa; pełna sprawność (100%) 1: niewielkie objawy i pacjent ambulatoryjny, i nie ma przeszkód w zwykłej codziennej aktywności życiowej (9080%) 2: obecne objawy i pacjent spędza w łóżku < 50% dnia, i czasami wymaga opieki pielęgniarskiej; może zadbać o większość swoich potrzeb osobistych (70-60%) 3: obecne znaczne objawy i pacjent spędza w łóżku > 50% dnia, i wymaga opieki pielęgniarskiej; niepełnosprawny (5040%) 4: obecne znaczne objawy i pacjent leżący cały czas w łóżku; w znaczącym stopniu niepełnosprawny i może wymagać szybkiej hospitalizacji (30-10%) Śmierć (0) Rak trzustki Leczenie adiuwantowe Pacjenci < 65 lat i PS wg WHO 0-2 Po resekcji, ale nie dłużej niż 8 tygodni od dnia operacji 1.Chemioterapia: Gemcytabina (GCB) w monoterapii 2.Chemioradioterapia: Gemcytabina lub 5-FU razem z tele-radioterapią 3.Radioterapia: Zwykle jako radioterapia śródoperacyjna (IORT) Rak trzustki Zaawansowany – leczenie Pacjenci < 65 lat i PS wg WHO 0-2 Terapia Indukcyjna: • CTH: GCB + Cis-platyna • CTH/RTH z GCB lub 5-FU Tak Downstaging – CT/EUS RESEKCJA Terapia adiuwantowa Nie Kontynuacja leczenia zachowawczego Rak trzustki Przerzutowy – leczenie CTH na bazie gemcytabiny (PS 2) standardem w leczeniu raka przerzutowego – wydłuża przeżycie i poprawia jakość życia Jakość życia mierzona tzw. clinical benefit response (CBR): Spadek dolegliwości bólowych o 50% trwający 4 tygodni Obniżenie ilości zażywanych leków przeciwbólowych trwające 4 tygodni Poprawa stanu ogólnego o 20% wg skali Karnofskiego równie ważna jak klasyczne wskaźniki skuteczności terapii, takie jak: odsetek odpowiedzi (RR), czas do progresji choroby (TTP), przeżycie wolne od progresji choroby (PFS) i przeżycie całkowite (OS) Leczenie objawowe: Przeciwbólowe (opioidy, NLPZ) Zmniejszające kacheksję (octan megestrolu ± dexametazon)