pr jordanow

KONKURS
Koncepcja architektoniczno – urbanistyczna
rewitalizacji płyty Rynku w Jordanowie wraz z obszarem przyległym
ZAŁĄCZNIK NR 7
Charakterystyka Miasta ,
Spis treści ;
Gmina Miasto Jordanów – wprowadzenie –rys historyczny
1.1. Jordanów -rys historyczny
1.2. Zagospodarowanie przestrzenne
1.3. Sytuacja społeczna
1.4. Sytuacja gospodarcza
1.5. Baza turystyczno – wypoczynkowa
Lokalizacja
Miasto Jordanów położone jest na południu województwa małopolskiego w powiecie suskim na styku grup
górskich: Beskidu Wyspowego, Beskidu Makowskiego (Średniego) i Beskidu Żywieckiego (Pasmo
Babiogórskie). Miasto zlokalizowane jest w dolinie rzeki Skawy, na wysokości 450 m n.p.m. W odległości
kilkunastu kilometrów od Jordanowa znajdują się znane miejscowości uzdrowiskowe i wypoczynkowe jak
Rabka Zdrój i Maków Podhalański. Miasto stanowi dogodny punkt wyjściowy w otaczające pasma górskie.
W pobliżu Jordanowa krzyżują się ważne szlaki komunikacyjne: Kraków–Zakopane oraz Cieszyn, BielskoBiała, Rabka, Nowy Sącz, Przemyśl, Rzeszów. Natomiast w środku miasta krzyżują się szosy: Kraków,
Myślenice–Chyżne oraz Śląsk–Przemyśl, Rzeszów i Śląsk–Zakopane, Kraków. Przez Jordanów przebiega
trakcja kolejowa relacji Kraków–Zakopane. Dzięki temu miasto jest dobrze skomunikowane nie tylko
z otaczającymi miejscowościami, ale dalej położonymi, znaczącymi miastami. Odczuwalny jest jednak brak
obwodnicy miasta w ciągu drogi krajowej, co wywołuje uciążliwości w funkcjonowaniu centrum miasta.
1.1. Jordanów -rys historyczny
Założycielem miasta był wojewoda krakowski Wawrzyniec Spytek Jordan, który w 1564 r. uzyskał od króla
Zygmunta Augusta przywilej lokacyjny. Miasto założone zostało na terenie wsi Malejowa i nazwane
Jordanów od nazwy rodu swego założyciela.
Dzisiejszy układ urbanistyczny centrum miasta pochodzi z czasów jego lokacji. Jordanowski rynek stanowiła
drewniana parterowa zabudowa o konstrukcji zrębowej. Domy były przeważnie zwrócone szczytami do placu
i posiadały przejazdową sień, zwykle wspólną dla dwóch domów. Przy szczytach domów były zadaszone
ganki. Wybudowane w XVIII i pierwszej połowie XIX w. domy zniszczone zostały przez pożary lub w czasie II
WŚ. Ostatnie rozebrano w latach 80-tych XX w, ponoć ze względu na ich zły stan techniczny, nie bacząc, że
znajdowały się w katalogu zabytków.
Fot. Error! No text of specified style in document..1
Drewniana zabudowa Rynku rozebrana w latach 80-tych
XX w. (źródło: P. Matejko, 2003)
Fot. Error! No text of specified style in document..2
Tymczasowe obiekty handlowe na miejscu drewnianej
zabudowy (fot. A. Ostręga)
Duże rozmiary rynku świadczyły o tym, że w zamyśle jego założyciela miasto miało stać się ośrodkiem
handlu i rzemiosła. Takie zamierzenie zostało osiągnięte. Ordynacja Spytka Jordana z 1571 r. ustanowiła
poniedziałek dniem handlowym. Głośne na całą okolicę targi odbywały się na rynku, a miejscowi handlarze
zwolnieni byli z opłat targowych. W odróżnieniu od targów, o pozwolenie na organizację jarmarków
właściciele miasta musieli starać się u kolejnych królów, którzy wydawali przywileje na jeden, cztery lub 12
jarmarków w roku. To właśnie handel był podstawą szybkiego rozwoju miasta. Jordanów słynął z jarmarków
bydlęcych, handlu solą, garncarstwa i tkactwa. Istniały cechy: drzewny, metalowy, skórzany i tkacki.
Fot. Error! No text of specified style in document..3 Jarmark
na Rynku, 1903 (źródło: P. Matejko, 2003)
Fot. Error! No text of specified style in document..4 Targ
na Rynku, 2007 (fot. M. Mieziewska-Drobny)
Z zachowanego opisu jordanowskiego Rynku wynika, że w latach 80-tych XIX w. ten obszerny plac
porośnięty był trawą, na którym wznosił się „zajęty kramami” drewniany ratusz, również zabudowa
mieszkalna była drewniana, a z murowanych obiektów wymienia się szkołę, plebanię i dom dla ubogich.
W 1911 pośrodku rynku wybudowano nowy murowany ratusz z podcieniami, gdzie znajdowały się, usunięte
po II WŚ, kramy.
Po śmierci Spytka Wawrzyńca rozbudowę miasta kontynuowała jego żona Anna. Była fundatorką kościoła
w Jordanowie, który miał być „godną ozdobą grodu”. W swojej historii, miasta nie omijały nieszczęścia takie
jak epidemie, które dziesiątkowały ludność, pożary, które wielokrotnie trawiły drewnianą zabudowę, a także
zawieruchy wojenne. W czasach zaboru austriackiego Jordanów stracił prawie całkowicie charakter miejski
(posiadał jedynie statut miasta). Ludność utrzymywała się głównie z rolnictwa, a tylko dla nielicznych
rzemieślników czy kupców praca na roli czy hodowla zwierząt stanowiła dodatkowy dochód.
2
Fot. Error! No text of specified style in document..5 Rynek z
Ratuszem, 1911 (źródło: P. Matejko, 2003)
Fot. Error! No text of specified style in document..6
Rynek z Ratuszem, 2007 (fot. A. Ostręga)
W XIX wieku powstają w mieście kolejne instytucje: szkoły, sąd powiatowy, urząd pocztowy i telegraficzny
oraz straż pożarna. Następuje rozwój miasta pod względem infrastrukturalnym i kulturowym. Duża w tym
zasługa aktywności mieszkańców, którzy organizując się w różne stowarzyszenia stawiali sobie za cel
poprawę sytuacji w miasteczku. Powstaje wówczas Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” i Ochotnicza Straż
Pożarna – obie instytucje aktywne były również na polu oświatowo–kulturalnym.
W 1884 r. do użytku oddany został odcinek Galicyjskiej Linii Transwersalnej przechodzący przez Jordanów.
Uruchomienie linii kolejowej miało niebagatelne znaczenie dla ożywienia gospodarczego regionu dzięki
ułatwieniu wymiany handlowej, zwłaszcza zasobów naturalnych. Rozwinęła się wówczas turystyka na
terenie Beskidów również i w Jordanowie. Miasto dostrzeżone zostało przez letników i wczasowiczów jako
miejsce wypoczynku i baza wypadowa w góry. W tym okresie Jordanów nazwany został przez
odwiedzających „Zielonym Miastem” ze względu na swoje walory wypoczynkowe.
Po I wojnie światowej władze miasta nawiązując do wizerunku Jordanowa jako „Zielonego Miasta” starają się
o jego rozwój jako miejsca idealnego do wypoczynku i turystyki. Cel ten osiągnięto. Dzięki walorom przyrody
i zdrowemu powietrzu Jordanów staje się miejscem letniskowym i uzdrowiskowym, przyciąga wielu
wczasowiczów, co przyczynia się do rozwoju miasta i poprawy sytuacji materialnej jego mieszkańców. Dla
propagowania funkcji letniskowych, uzdrowiskowych i turystycznych powstaje specjalna Komisja Letniskowa
(1928) oraz oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (1932). W mieście było wówczas schronisko
i stacje turystyczne, pensjonaty, hotele, wille i domki dla letników oraz obiekty dla uprawy sportów zimowych
i letnich. Komisja dbała o reklamę miasta w prasie i przewodnikach. W latach trzydziestych dwudziestego
wieku urząd pocztowy stęplował pocztówki nadawane w mieście kasownikiem „Letnisko Podkarpackie
Jordanów”.
Fot. Error! No text of specified style in document..7
Pensjonat Willa Wanda, 1932 r. (źródło: P. Matejko, 2003)
Fot. Error! No text of specified style in document..8
Ośrodek wypoczynkowy ASTRA, 2007 r. (fot. A. Ostręga)
Podczas wojny miasto w 60–70% zostało zniszczone. Jego powojenną rozbudowę i rozwój niweczy pożar
(1967). W latach 70-tych powstaje Jordanowska Fabryka Armatur i rozbudowuje się Spółdzielnia Prac
3
Przemysłu Odzieżowego „Jordanowianka”. Powstają kolejne zakłady związane z przetwórstwem drewna
i przemysłem muzycznym.
Od 1975 następują zmiany administracyjne, prowadzące ostatecznie w 1992 r. do rozdziału Miasta
Jordanów i Gminy Jordanów. Dziś miasto Jordanów jest po Makowie Podhalańskim najmniejszym miastem
w powiecie suskim. Jest też miastem najstarszym.
Tradycje organizowania targów przetrwały do dziś i w każdy poniedziałek na jordanowskim Rynku
odbywa się targ. Jednak handel ten nie ma już takiego znaczenia jak sto lat temu (istotne,
ponadlokalne znaczenie, przyciągające kupców nie tylko lokalnych, ale również spoza Jordanowa).
Natomiast tradycje Jordanowa jako miejscowości letniskowo–uzdrowiskowej podupadły, o czym
świadczy słabo rozwinięta i niskiej jakości baza turystyczno–wypoczynkowa oraz brak obiektów
rekreacyjnych i kulturowych i atrakcyjnej oferty spędzania wolnego czasu.
Należy zatem zadać pytanie, jaką funkcję w Małopolsce, powiecie suskim pełni dziś Jordanów, a jaką
rolę pełnić powinien biorąc pod uwagę uwarunkowania przyrodnicze, ekonomiczne, kulturowe
i historyczne. Wydawać by się mogło, że naturalną konsekwencją górskiego położenia, wiodąca
winna być turystyka. Natomiast historia miasta ukształtowała gospodarkę jako przemysłowousługową (przy czym usługi te mają charakter głównie lokalny), a turystyka i rekreacja stanowią
marginalną część. Biorąc pod uwagę uwarunkowania historyczne (Jordanów był ważnym ośrodkiem
wypoczynkowym po I WŚ, a także po II WŚ do pożaru) oraz przyrodnicze (klimatyczne
i krajobrazowe) naturalnym wydaje się, że głównym czynnikiem kształtowania miejskiej gospodarki
powinna być właśnie turystyka.
W związku z innymi priorytetami rozwoju gospodarczego kraju w latach 60-70-tych Jordanów utracił
funkcje wypoczynkowo-rekreacyjne, na rzecz rozwoju przemysłu, co w konsekwencji przemian
ustrojowych przyczyniło się do zmniejszenia znaczenia miasta w regionie. Ponadto, funkcja
Jordanowa jako centrum handlowego została mocno osłabiona i sprowadzona głównie do lokalnej
działalności.
1.2. Zagospodarowanie przestrzenne
Ukształtowanie powierzchni. Geograficznie miasto usytuowane jest w rozległej strefie pogórzy, pomiędzy
Beskidem Żywieckim i Beskidem Wyspowym. Cechą obszaru jest urozmaicona rzeźba, charakteryzująca się
przemieszaniem form właściwych pogórzom wysokim, średnim i niskim. Połowę powierzchni miasta, w jego
granicach administracyjnych zajmują wzgórza, z przewagą średnich, o dość stromych stokach
i deniwelacjach rzędu 50-100 m. Pozostały obszar to płaskie podnóża wzniesień, szerokie dna dolin i kotlin.
Przez miasto przepływa rzeka Skawa, która stanowi ważne źródło wody zarówno dla celów komunalnych jak
i przemysłowych. Skawa jest odbiornikiem dużej ilości ścieków, głównie komunalnych z miejscowości
zlokalizowanych w jej zlewni.
Przyroda Jordanowa. Na terenie miasta Jordanowa znajdują się pomniki przyrody takie jak: zespół parkowy
Chrobocze, zadrzewienie wąwozu Chrobocze w sąsiedztwie parku, grupa 4 drzew w otoczeniu kościoła oraz
sosna pospolita przy drodze Jordanów–Łętownia. Cennym zespołem krajobrazowo-przyrodniczym jest góra
Przykrzec z atrakcyjnymi punktami widokowymi na dolinę Skawy, Beskid Wyspowy, Gorce, Tatry i Pasmo
Babiogórskie.
W okolicy Jordanowa znajduje się Babiogórski Park Narodowy utworzony w celu ochrony unikalnych
walorów krajobrazowych i przyrodniczych Babiej Góry. Park włączony został do międzynarodowej sieci
rezerwatów biosfery UNESCO. Na terenie powiatu suskiego znajduje się południowo-wschodnia część
Parku Krajobrazowego Beskidu Małego.
Na terenie Jordanowa panuje specyficzny mikroklimat dzięki czemu można skutecznie leczyć wiele chorób,
głównie układu oddechowego, co potwierdzają specjaliści (źródło: strona www powiatu suskiego).
4
W Jordanowie znajdują się obiekty i ich zespoły wpisane do rejestru i ewidencji zabytków:
 Drewniany dwór „Chrobacze” z ogrodem dworskim i alejami dojazdowymi z początku XVIII w.,
położony ok. 2,5 km od centrum (Ks. A-329 i Ks. A-526),
 Ratusz Miejski zlokalizowany na środku jordanowskiego Rynku zaprojektowany przez Jana Sas
Zubrzyckiego i oddany do użytku w 1911 r. oraz Rynek w obrębie pierzei (Ks. A-789),
 Figura Św. Jana Nepomucena z XVII w., znajdująca się na skrzyżowaniu głównych szlaków
komunikacyjnych w centrum Rynku. Św. Jan Nepomucen jest patronem „dobrej sławy” oraz
opiekunem dróg i mostów, a także orędownikiem w czasie powodzi (Ks. B-148),
 Budynek „Poczekaj” z początku XVIII w. znajdujący się przy ulicy Kolejowej 10, na dawnym szlaku
solnym prowadzącym z Wieliczki na Węgry. Na parterze budynku znajdował się zajazd, gdzie na
posiłek i wypoczynek zatrzymywali się kupcy, a w piętrowej części budynku były pokoje dla gości (Ks.
A-788),
 Kościół Parafialny pw. Przenajświętszej Trójcy, a zarazem Sanktuarium Matki Bożej Trudnego
Zawierzenia – Pani Jordanowskiej, z 1913 r. z wyposażeniem i drzewostanem. (Ks. A-754 i Ks. B-14),
 Budynek byłego Sądu Grodzkiego zlokalizowany przy Rynku 2, zaprojektowany również przez Jana
Sas Zubrzyckiego. Obecnie w budynku mieszczą się: Urząd Gminy w Jordanowie, Urząd Pocztowy,
Miejski Ośrodek Kultury w Jordanowie.
 Przydrożne kapliczki z XVII i XVIII w.
Ze względu na turystyczny charakter miasta wspomnieć należy również o zabytkach znajdujących się
w najbliżej okolicy Jordanowa. W Łętowni znajduje się kościół z XVIII w., zaliczony do zabytków I klasy, na
Wysokiej zabytkowy dwór z XVI w.
Komunikacja. Jordanów ma bardzo dobrze zorganizowaną sieć połączeń środkami komunikacyjnymi,
będącymi własnością prywatnych przewoźników co sprawia, że można szybko i wygodnie dojechać do
Krakowa, Zakopanego, Rabki, a także okolicznych miejscowości. Przez miasto przebiega droga krajowa nr
28 dzięki temu przez Jordanów przejeżdżają przelotowe autobusy PKS ze Śląska w kierunku Zakopanego,
Rzeszowa, Przemyśla. Komunikację na trasie Kraków - Zakopane i Sucha Beskidzka - Nowy Sącz zapewnia
także linia kolejowa wraz ze stacją w Jordanowie.
Przedstawiony powyżej potencjał Jordanowa w postaci interesującej i bogatej historii, zachowanego
dziedzictwa kulturowego i historycznego układu przestrzennego oraz walorów przyrodniczych,
a także umiejscowienie miasta w przestrzeni geograficznej na ważnych szlakach komunikacyjnych,
predestynują Jordanów do pełnienia w Małopolsce ważnego ośrodka rozwoju turystyki
wypoczynkowej, a szczególnie aktywnej turystyki górskiej. Wydaje się również, że istotne znaczenie
dla rozwoju miasta i okolic będzie miało udokumentowanie i wykorzystanie specyficznego
mikroklimatu, na bazie którego mogłaby rozwinąć się również turystyka uzdrowiskowa. Specyficzny
mikroklimat to istotny czynnik marketingowy, który powinien zostać wykorzystany w promocji
miasta.
1.3. Sytuacja społeczna
Struktura demograficzna i społeczna
Miasto Jordanów zamieszkuje 5113 osób (dane koniec grudnia 2006 r.). Średnia gęstość zaludnienia wynosi
więc ok. 243 osoby/km kw., natomiast średnia
gęstość zaludnienia dla powiatu suskiego
5%
12%
6%
7%
wynosi 119 osób/km kw. Ludność miasta jest
populacją młodą, bowiem odsetek osób w wieku 17%
9%
przedprodukcyjnym wynosi 21,6%, w wieku
produkcyjnym
64,5%,
a
w
wieku
5
9%
9%
26%
0 do 4
5 do 9
10 do 14
15 do 19
20 do 24
25 do 29
30 do 49
50 do 64
65 i więcej
poprodukcyjnym 13,9% (rys 2.1). W okresie od 1999-2006 przyrost naturalny kształtował się w granicach od
-8 do 19 osób na rok, przy czym w 2006 r. był ujemny (-1). Zjawiskiem negatywnym jest ujemne saldo
migracji, świadczące o odpływie ludności. Generalnie wynika to z braku miejsc pracy.
Rys. Error! No text of specified style in document..1 Struktura
wiekowa mieszkańców Jordanowa (źródło: Strategia rozwoju ..,
2007)
Wśród placówek kulturowych wymienić należy Miejski Ośrodek Kultury w Jordanowie oraz miejską
bibliotekę. Miejski Ośrodek Kultury zajmuje się kultywowaniem tradycji regionalnych oraz rozwijaniem
zainteresowań dzieci i młodzieży w różnego rodzaju kołach twórczych. W siedzibie ośrodka mieści się
galeria, gdzie podziwiać można prace artystów z ziemi jordanowskiej. Miejski Ośrodek Kultury jest
organizatorem wielu corocznych imprez, konkursów oraz wystaw. Biblioteka miejska, z której korzysta
głównie młodzież i dzieci posiada księgozbiór o charakterze uniwersalnym, a także wciąż uzupełniany
księgozbiór regionalny. Budynek biblioteki miejskiej wymaga prac remontowych i adaptacyjnych (adaptacja
pomieszczeń strychu na dział biblioteki dziecięcej lub samodzielnej sali internetowej) .
Z bezpłatnego dostępu do internetu można skorzystać w czytelni Biblioteki Miejskiej, gdzie znajdują się
trzy stanowiska. W Miejskim Ośrodku Kultury zlokalizowanym przy Rynek 2 znajduje się kafejka internetowa.
W pracownie komputerowe wyposażone są szkoły: podstawowa i gimnazjum.
W mieście działa kilka klubów sportowych np. Ludowy Klub Sportowy JORDAN, Uczniowski Klub Sportowy
SPRINT, Sekcja Brydża Sportowego. Organizowane są cykliczne imprezy sportowe. Brak jest jednak
wystarczającej infrastruktury sportowej i rekreacyjnej dla dzieci i młodzieży np. wielofunkcyjnych boisk
sportowych, ośrodka sportów ekstremalnych co wpływa na poziom sportowego wychowania młodzieży
i zaspokojenie potrzeb w zakresie rekreacji mieszkańców miasta. Boisko sportowe, z którego korzysta
obecnie Ludowy Klub Sportowy wymaga modernizacji, budowy nowego ogrodzenia, dostosowania płyty
boiska do wymogów Polskiego Związku Piłki Nożnej, a także wykonania prac wykończeniowych przy
zapleczu socjalnym.
1.4. Sytuacja gospodarcza
Działalność gospodarcza i rolnicza
Część istniejących niegdyś na terenie Jordanowa dużych zakładów przemysłowych w wyniku reform uległa
prywatyzacji lub likwidacji, co pociągnęło za sobą zwolnienia pracowników. Obecnie działalność prowadzi
559 podmiotów gospodarki narodowej, w tym (GUS, grudzień 2006 r.):
 30 w sektorze publicznym,
 529 w sektorze prywatnym (działalność gospodarczą prowadzą: 434 osoby fizyczne, a ponadto spółki
handlowe, spółdzielnie, stowarzyszenia i organizacje społeczne).
W stosunku do roku poprzedniego nastąpił spadek ilości podmiotów działających w sferze publicznej.
Działalność gospodarcza koncentruje się głównie na usługach oraz handlu. Sieć placówek handlowych jest
dobrze rozwinięta i zaspokaja w pełni potrzeby mieszkańców miasta oraz turystów.
W zależności od przyczyny konieczne będzie podjęcie odpowiednich działań naprawczych, które zmienią tą
niekorzystną sytuację.
2%
21%
36%
Rys. Error! No text of specified style in
document..2 Podmioty Gospodarki
6
41%
rolnictwo
przemysł
handel
usługi
Narodowej zarejestrowane w rejestrze REGON (źródło: GUS) (przemysł: obejmuje również przetwórstwo przemysłowe;
usługi: budowlane, gastronomiczne, hotelarskie, transportowe, wolne zawody)
Strukturę agrarną charakteryzuje duże rozdrobnienie gruntów, na terenie Jordanowa znajduje się 866
gospodarstw rolnych, w tym 865 gospodarstw indywidualnych. 41,62% to gospodarstwa indywidualne
powyżej 1 ha. Przeciętna wielkość gospodarstwa rolnego wynosi 3,06 ha co sprawia, że utrzymanie się
wyłącznie z produkcji rolnej nie jest możliwe. Produkcja dominujących w strukturze obszarowej bardzo
małych gospodarstw nastawiona jest na samozaopatrzenie. Czynnikami ograniczającymi produkcję rolną
poza dużym rozdrobnieniem gospodarstw, jest krótki okres wegetacji, duże nachylenie stoków, niskie klasy
bonitacyjne oraz niski poziom wskaźnika jakości rolniczej przestrzeni produkcyjnej wynoszący 46,1 pkt (wg
IUNG) co plasuje region na jednym z ostatnich miejsc w kraju.
Rolniczo–wypoczynkowy charakter miasta jest jego atutem. Celowym jest wykorzystanie
atrakcyjnego położenia miasta, czystego środowiska i działalności rolniczej dla rozwoju ubogiej
obecnie bazy noclegowej sprzyjającej rozwojowi agroturystyki czy ekoturystyki.
1.5. Baza turystyczno – wypoczynkowa
Rozwój gospodarczy miasta realizowany może być w oparciu o jego charakter wynikający z położenia
w rejonie ugruntowanych tradycji letniskowych i w węźle szlaków turystycznych. W związku z tym stan
aktualny oraz uwarunkowania rozwoju bazy turystyczno–wypoczynkowej zostaną szerzej przeanalizowane.
Trasy turystyczne. Miasto stanowi dogodny punkt wyjściowy w otaczające pasma górskie. Z centrum
prowadzi pięć szlaków turystycznych na:
1) Babią Górę – najwyższy poza Tatrami szczyt w Polsce 1725 m.n.p.m., trasa wiedzie przez Bystrą,
Police, Krowiarki, Sokolicę,
2) Turbacz przez Rabkę i Stare Wierchy,
3) Luboń Wielki przez Luboń Mały,
4) Beskidy przez Górę Ludwiki,
5) Łysinę przez Balową i Lubień.
Pod kościołem w Jordanowie zaczyna się Szlak Papieski na
Ziemi Jordanowskiej. Szlak prowadzi przez Toporzysko na
Wysoką, gdzie na Górze Ludwiki włącza się do szlaku
łączącego Turbacz z Babią Górą poprzez Halę Krupową. Na
odcinku Jordanów–Toporzysko biegnie przez tzw. Polankę
Harcerską, gdzie w podzięce za uniknięcie tragedii w 1946 r.
harcerze własnoręcznie wybudowali kapliczkę.
Fot. Error! No text of specified style in document..9 Drogowskaz z
trasami turystycznymi w Rynku (fot. A. Ostręga)
O ile sieć szlaków turystycznych jest bardzo dobrze rozwinięta, rozbudowy wymagają trasy rowerowe
zarówno na terenie powiatu jak i miasta Jordanów. W okolicach Jordanowa biegną dwa szlaki rowerowe
liczące w sumie 54,3 km. W chwili obecnej jeden z nich (zielony) przebiega częściowo przez Jordanów.
Infrastruktura turystyczno–wypoczynkowa
Bazę noclegową Jordanowa stanowią dwie prywatne kwatery i ośrodek gastronomiczno-rekreacyjnowypoczynkowy ”ASTRA” . Kwatery prywatne znajdują przy:
 ul. Zakopiańskiej 138 – 40 miejsc noclegowych
 ul. 3-go Maja 4 (w samym centrum miasta) – 10 miejsc noclegowych.
Kwatery prywatne nie posiadają zaplecza gastronomicznego.
7
Na terenie powiatu suskiego znajduje się 183 różnego rodzaju miejsc noclegowych, oprócz kwater
prywatnych i gospodarstw agroturystycznych, których jest największa liczba są to schroniska, pensjonaty,
domy wczasowe i wypoczynkowe, ośrodki kolonijne, hotele, motele i inne. Wynika z tego, że w mieście
Jordanowie znajduje się jedynie 1,6% powiatowej bazy noclegowej.
Bazę gastronomiczną miasta stanowią restauracje i karczmy:
1) Restauracja „Zodiak” ul. Piłsudskiego 1
2) Restauracja "Astra" ul. Piłsudskiego 112
3) Restauracja "Kuchnia Włoska" Rynek
4) Karczma "Przykiec" ul. Przykiec 226
5) Karczma „Przystań u Lipy” ul. 3 Maja 47
oraz kawiarnie i bary:
6) Kawiarnia, Rynek 19
7) Kawiarnia "Cafe Pub Royal" Rynek 3
8) Bar "Carlo" ul. 3 Maja 73
9) Klub Siódemka
10) Karczma na Kamieńcu ul. Rynek
11) Restauracja
–
Pizzeria
Gracja
8
Stan infrastruktury sportowo-rekreacyjnej i kulturowej oraz bazy noclegowej jest dalece
niewystarczający. W mieście nie ma naturalnych kąpielisk, ani ogólnodostępnych obiektów
sportowo-rekreacyjnych, tak pożądanych dla miasta o turystyczno-wypoczynkowym charakterze.
Jedyny basen, a także mały kort tenisowy i grilowisko znajduje się na terenie ośrodka Astra.
Wzbogacenie oferty aktywnego spędzania czasu, zróżnicowanej względem pór roku, wieku
i zamożności jest istotne zarówno ze względu na potrzeby mieszkańców Jordanowa jak i turystów.
Koniecznym jest również rozwinięcia bazy noclegowej – urozmaicenie i poprawa standardu.
Analogicznie, wzbogacona powinna być również oferta kulturowa. Zasadnym byłoby oparcie jej
w pewnym zakresie o tradycje lokalne/regionalne budując tym samym tożsamość miasta
i zwiększając jego atrakcyjność. Odczuwalny jest brak takich obiektów jak kina, teatry, kluby. Są to
jednak obiekty, których budowa i utrzymanie wymagałoby dużych nakładów finansowych na
wybudowanie i utrzymanie. Rozwiązaniem byłoby udostępnienie jednego obiektu/pomieszczenia
i przygotowanie go do organizacji gościnnych występów teatralnych czy pokazów filmowych.
Bogata oferta sportowo-rekreacyjna i kulturowa to czynnik zatrzymujący turystów na dłuższy czas
aniżeli tylko przejazd czy nocleg przed wypadem w góry, a w konsekwencji przysparzający
dochodów właścicielom/zarządcom poszczególnych obiektów. Brak takich obiektów i oferty
związanej z ich funkcjonowaniem uniemożliwi rozwój funkcji rekreacyjno-wypoczynkowej, jakie
miasto pełniło w przeszłości.
Podsumowanie diagnozy miasta. Charakterystyka uwarunkowań przestrzennych, przyrodniczych
i kulturowych, a także istniejące tradycje wypoczynkowe zarówno miasta jak i rejonu wskazują na
możliwość i potrzebę rozwoju infrastruktury turystyczno–wczasowej. Walory przyrodnicze
i kulturowe, dogodne skomunikowanie z dużymi aglomeracjami oraz wzrastający popyt na
wyspecjalizowane usługi turystyczno-wypoczynkowe stwarzają podstawy do budowy zaplecza dla
tych usług. Miasto ma szansę na umocnienie swojego znaczenia jako ośrodka wypoczynku
i turystyki, co przełoży się na poprawę sytuacji społeczno – gospodarczej.
9