Skutki chrapania negatywnie wpływają na koncentrację, wydajność

Skutki chrapania negatywnie wpływają na koncentrację, wydajność w pracy
i bezpieczeństwo na drodze.
Chrapanie może być powodem przewlekłego zmęczenia, senności, bólu głowy
i obniżenia nastroju, podobnie jak w depresji.
U takich osób zwiększa się ryzyko nadciśnienia tętniczego, zawału serca czy udaru mózgu.
Chrapanie jest objawem zespołu zburzeń oddychania podczas snu. Z chrapaniem zwykle łączą się
bezdechy, które mogą mieć groźne skutki. Bezdechy to obserwowane
w czasie snu przerwy w oddychaniu, trwające zwykle kilka sekund, powtarzające się
wielokrotnie w każdej godzinie snu.
Chrapanie jest oznaką dodatkowych przeszkód na drodze powietrza, przepływającego przez
górne drogi oddechowe. Źródłem efektów dźwiękowych podczas snu są drgania ruchomych
struktur gardła znajdujących się w strumieniu powietrza.
Strukturami tymi są: podniebienie miękkie i języczek. Te anatomiczne części gardła,
u osoby chrapiącej, zwykle są znacznie pogrubiałe, przerośnięte, luźno zwisają, zwężając gardło.
Skutkiem są turbulencje przepływającego powietrza.
Osoby chrapiące, podczas snu, najczęściej zmuszone są do oddychania przez usta
z powodu upośledzonej drożności nosa. Oddychający swobodnie nosem, znajduja się
w dużo korzystniejszej sytuacji, ponieważ przechodzące przez gardło do płuc powietrze, omija z
tyłu podniebienie i języczek nie powodując ich wibracji.
Można uznać, że główne przyczyny chrapania to: upośledzona drożność nosa i zmiany
anatomiczne gardła środkowego. Chrapanie to problem kobiet i mężczyzn. Ocenia się, że ten
dotyczy około 30% dorosłych.
Diagnostykę przyczyn chrapania rozpoczyna konsultacja laryngologa, który ocenia anatomię
górnych dróg oddechowych, rozpoznaje ewentualne stany zapalne nosa i zatok przynosowych. W
diagnostyce zespołu zaburzeń oddychania podczas snu bardzo istotne jest badanie nocne, które
jest konieczne dla ustalenia, czy chrapaniu towarzyszą bezdechy i jak groźne są ich skutki.
Podczas takiego badania, w czasie jednej nocy monitorując pewne parametry, dokonuje się oceny
przebiegu snu. Badanie jest bezbolesne i nieinwazyjne. Rozpoczyna się wieczorem i kończy rano.
Wyniki tego badania pozwalają stwierdzić, czy w czasie snu oprócz chrapania występują
niebezpieczne przerwy w oddychaniu czyli bezdechy senne. Okazuje się, że wielu chrapiących
pacjentów z zaburzeniami oddychania w czasie snu ma wskazania do leczenia operacyjnego.
Najnowocześniejszą i najmniej inwazyjną metodą leczenia chrapania jest radiochirurgia z
zastosowaniem fal elektromagnetycznych o wysokiej częstotliwości. Efektem zabiegów jest
poprawa drożności nosa, co poprawia oddychanie w ciągu dnia jak i w nocy. Celem jest
zwiększenie sprężystość tkanek podniebienia, ogranicznie ich wibracji, zmniejszenie oporów
powietrza, a przez to zmniejszenie lub zlikwidowanie chrapania. Zabieg jest mało inwazyjny,
wykonywany w trybie ambulatoryjnym i przeprowadzany
w znieczuleniu miejscowym. Trwa od 20 do 40 minut. Pacjent szybko wraca do normalnej
aktywności. Efekt terapeutyczny osiąga się po 4- 6 tygodniach.
U około 80 % pacjentów zadowalający efekt leczenia chrapania metodą radiochirurgii osiągany
jest po wykonaniu jednego zabiegu. W razie potrzeby, po upływie 3 miesięcy przeprowadzany
jest II etap leczenia .
Zastosowanie radichirurgii jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży, u osób z zaburzeniami
krzepnięcia krwi, przyjmujących leki z grupy antykoagulantów oraz mających wszczepiony
rozrusznik serca.
Radichirurgia jest nowoczesną, bardzo cenną metodą leczenia zespołu zaburzeń oddychania
podczas snu. Pozwala uzyskać dobry efekt terapeutyczny przynosząc ulgę pacjentowi i dużą
satysfakcję lekarzowi. Jest możliwa do przeprowadzenia bez hospitalizacji. Wykonanie zabiegu
nie zabiera dużo czasu pacjentowi i nie wiąże się z długim okresem rekonwalescencji, spełniając
oczekiwania szybkiego i efektywnego leczenia dużej grupy ludzi czynnych zawodowo.