ANALIZA AKCJI
advertisement
ANALIZA AKCJI (INSTRUMENTY UDZIAŁOWE RYNKU KAPITAŁOWEGO) Możemy wyróżnić cztery grupy metod wykorzystane w analizie akcji: – metoda analizy kursów akcji jako podstawę wykorzystuje kursy akcji oraz związane z nimi informacje dotyczące obrotu akcjami (w szczególności wielkość obrotów); możemy wyodrębnić trzy grupy metod analizy kursów akcji: ● analiza techniczna - stosowana najczęściej przy krótkoterminowym podejmowaniu decyzji, zakłada występowanie „wzorców” zachowań, które można zidentyfikować w czasie (trend) ● modele ekonometryczne – modele stosowane w ekonometrii finansowej wykorzystujące narzędzia statystyki matematycznej np. stopy zwrotu ● modele matematyczne – mają z reguły bardziej skomplikowaną konstrukcję, która często nie daje się zapisać w relatywnie prostej formie, tak jak w przypadku modeli ekonometrii finansowej. – analiza fundamentalna analiza przeprowadzana jest na podstawie informacji dotyczących spółki oraz jej szeroko rozumianego otoczenia – analiza portfelowa powstaje poprzez powiązanie dwóch charakterystyk inwestycji, dochodu i ryzyka – analiza behawioralna zakłada racjonalność działania pojedynczego inwestora i całego rynku, a analiza dotyczy odstępstw od racjonalności (pojęcie euforii na rynku i paniki na rynku) WYCENA AKCJI Ostatnim etapem analizy fundamentalnej jest wycena akcji, która zgodnie z definicją polega na określenia wartości akcji spółki, odzwierciedlającej jakość spółki. Może być przeprowadzana niezależnie od pozostałych etapów analizy fundamentalnej, w celu oszacowania ewentualnego niedowartościowania ceny akcji. Podobnie jak w przypadku samej analizy akcji, również w przypadku wyceny mamy do czynienia z kilkoma podejściami. Podstawowe podejścia przy wycenie akcji: – podejście księgowe gdy wartość akcji to wartość księgowa akcji – podejście likwidacyjne polega na dokonaniu wyceny spółki jako portfela aktywów, a jej wartość określa się jako cenę sprzedaży tych aktywów – podejście opcyjne w tym przypadku wykorzystuje się pojęcie opcji (instrumentu pochodnego służącego m. in. Do zabezpieczenia się przed ryzykiem), wówczas kapitał własny może być traktowany jako pozycja długa w opcji call, dług – jako suma pozycji długiej w instrumencie dłużnym wolnym od ryzyka i opcji krótkiej w opcji put wystawionej na wartość aktywów spółki – podejście mnożnikowe jest to metoda wyceny względnej, wycena akcji danej spółki powstaje na podstawie akcji innych spółek, które uznawane są za spółki podobne dodanej – podejście dochodowe jest najczęściej stosowaną metodą wyceny opartą o metodę zdyskontowanych przepływów pieniężnych, którą wykorzystywaliśmy przy wycenie obligacji. ∞ Ct P=∑ t t =1 1r gdzie r – wymagana stopa zwrotu (inaczej dochodu) inwestora Trudność wyceny to pojawiająca się we wzorze nieskończoność, czyli bezterminowość akcji, dlatego n Ct RV n P=∑ t 1r n t =1 1r gdzie RV n - wartość rezydualna po n okresach Kolejnym kluczowym problemem jest określenie, co rozumiemy przez pojęcie przepływu pieniężnego z tytułu posiadania akcji. Są co najmniej trzy możliwości: • model zdyskontowanych dywidend • model zdyskontowanych wolnych przepływów pieniężnych • model zysku rezydualnego MODEL ZDYSKONTOWANYCH DYWIDEND W tym modelu przepływ pieniężny z tytułu posiadania akcji utożsamia się z dywidendami, a zatem otrzymujemy zależność: ∞ Dt P=∑ t t =1 1r gdzie Dt - dywidenda na 1 akcję otrzymana w okresie t ● MODEL STAŁEGO TEMPA WZROSTU DYWIDENDY (MODEL GORDONA) jest to najprostszy i najczęściej stosowany wariant modelu zdyskontowanych dywidend. Zakłada się w nim, że stopa zwrotu dywidendy jest i pozostanie stała na zawsze ze stałą stopą wzrostu D1 D 1g P= = 0 r− g r− g gdzie P - wartość akcji, g - stopa wzrostu dywidendy, D1 - dywidenda wypłacona w następnym roku, D 0 - ostatnio wypłacona dywidenda, r - wymagana stopa zwrotu dodatkowo g =EOF∗ f gdzie EOF - stopa zwrotu z kapitału własnego, jako iloraz zysku zatrzymania i zysku netto f - wskaźnik zatrzymania, określony ● WARIANT DWUETAPOWY MODELU GORDONA przez M lat zakłada się wzrost dywidendy w stałym tempie tempie g g 0 , a następnie już tylko w ● MODEL H - WARIANT MODELU GORDONA przez początkowy okres stopa spada liniowo od g 0 do g ,a następnie rośnie w stałym g D 1g D0 H g 0 −g P= 0 r− g gdzie H jest połową lat okresu liniowego spadku
