Artykuł prasowy

poniedziałek, 01 marca 2015 r.
Pierwszy dzień wizyty w Atenach
Motto:
„Jeśli chcesz ulżyć swojemu sercu, zatańcz.”
Grek Zorba
I. Uroczysta impreza powitalna w szkole
Dziś rozpoczął się pierwszy dzień naszej wizyty w Grecji, w ramach europejskiego programu Erasmus+.
Grupa w składzie: Marta Markowicz, Barbara Socha, Mirosława Kubicka, Aleksandra Misiak, Justyna
Oszust, Fabian Szęszoł i Gabriel Chmiel udała się do 1st Gymnasium of Galatsi w Atenach. Młodzież
tej szkoły radośnie przywitała wszystkich gości śpiewem, tańcem, muzyką i typowo greckimi
smakołykami.
Nie obyło się oczywiście bez charakterystycznej dla tego kraju zorby. Na placu przed szkołą uczniowie
w tradycyjnych, greckich strojach zaprezentowali pokaz tego, jakże dynamicznego i ekspresywnego
tańca. Potem zaprosili do swojego tanecznego korowodu również gości.
Ten popularny, nie tylko w Grecji, ale na całym świecie taniec nazywa się inaczej sirtaki. Został on
stworzony w 1964 r. na potrzeby filmu pt. „Grek Zorba” w reżyserii Mihalisa Kakogiannisa,
a zrealizowanego na podstawie książki Nikosa Kazantzakisa. Główny bohater powieści i filmu to
Aleksy Zorba - człowiek wolny, żyjący w ścisłym związku z naturą, poddający się jej prawom, czerpiący
radość ze wszystkiego, co go otacza. Niczym Odys błądzi po morzach i lądach, a także między teoriami
i systemami. Zorba odczuwa istnienie ziemi, wody, zwierząt i Boga. W momentach silnych wzruszeń,
kiedy nie potrafi znaleźć odpowiednich słów, bierze w dłonie santuri, gra i tańczy, wyrażając tym
sposobem swój zachwyt, cierpienie, radość i ból, swoją filozofią życia.
santuri - instrument strunowy
Na całym świecie ludzie tańczą, kiedy są szczęśliwi. Grecy natomiast potrafią poderwać się do tańca
także wtedy, kiedy chcą zrzucić z siebie ból i stawić czoło przeciwnościom losu. Psychikę i charakter
Greków odzwierciedla wspaniale literacka postać Zorby, który mówi:
„ [...] Ilekroć przytłoczy mnie jakieś uczucie, ono woła - zatańcz, a ja tańczę i to przynosi mi ulgę. Kiedy mój
synek Dimitrakis zmarł w Chalkidikie, też poderwałem się i zacząłem tańczyć. [...] Ale gdybym w tamtej
chwili nie zaczął tańczyć, naprawdę oszalałbym z bólu.”
Taniec Zorby klimatem i choreografią zbliżony jest do greckich tańców ludowych. Łączy on szybką
i wolną wersję tańca chasapiko. Tancerze (tradycyjnie tylko mężczyźni) tworzą linię, kładąc dłonie na
ramionach sąsiada. Sirtaki jest zdrobnieniem od Sirtόs, nazwy najbardziej tradycyjnego rodzaju
ludowego tańca greckiego. Współcześnie sirtáki jest atrakcją regionalną, graną w tawernach lub dla
turystów w hotelach, na tzw. wieczorach greckich.
II. „Dzień kulturowy - architektura” - warsztaty
A. Grecka architektura
Architektura starożytnej Grecji to przede wszystkim liczne świątynie budowane na cześć różnych bóstw.
Jednak wspaniałość greckiej architektury nie polegała na wysokim poziomie techniki, lecz na
genialnym wyczuciu proporcji oraz wyostrzonej świadomości perspektywy. Od najdawniejszych czasów
Grecy budowali liczne świątynie, w których oddawali cześć bogom. Charakterystycznymi dla greckiej
architektury obiektami były teatry budowane na wolnym powietrzu czy obiekty sportowe, jak stadiony
i hipodromy - budowle przeznaczone do wyścigów konnych i wyścigów rydwanów. W architekturze
greckiej wyodrębniły się trzy porządki o odmiennych proporcjach, detalach i zastosowaniu: dorycki,
joński i koryncki. Podczas warsztatów w greckiej szkole budowaliśmy Partenon z puzzli 3D oraz
malowaliśmy - z użyciem określonych kolorów - obrazki przedstawiające znane zabytki.
A oto efekty tej pracy!
B. Polska architektura
Polska architektura jest bardzo różnorodna i zależy przede wszystkim od konkretnego stylu, który
dominował w Polsce w danym wieku. Warsztaty w greckiej szkole poświęcone były jednak stylowi
gotyckiemu w polskiej architekturze. Młodzież budowała z puzzli 3D Kościół Najświętszej Maryi Panny
w Krakowie, zwany Mariackim. Front bazyliki zdobią dwie wieże o różnej wysokości, wyższa ma 81
metrów, niższa – 69 metrów. Z tej pierwszej, co godzinę grany jest Hejnał Mariacki. Kościół Mariacki
w swym wnętrzu kryje prawdziwe perełki. Główną jest oczywiście ołtarz Wita Stwosza, który jest
największym tego rodzaju ołtarzem w Europie.
A tak przebiegały warsztaty zorganizowane przez polską grupę.
C. Litewska architektura
Litewska architektura jest odzwierciedleniem stylów, jakie dominowały w Europie w poszczególnych
wiekach. Grupa litewska zaproponowała wszystkim uczestnikom naszego projektu zbudowanie z puzzli
zamku w Trokach. Ta zabytkowa budowla była wznoszona w wiekach XIV i XV. przez wielkiego księcia
litewskiego Kiejstuta i jego syna Witolda, który w 1430 zmarł na zamku. Troki były w tym okresie
ważnym ośrodkiem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Począwszy od XVII w. zamek popadał w ruinę.
Przed II wojną światową polscy historycy sztuki rozpoczęli zabezpieczanie obiektu, a w latach 1951–
1961 zostały w nim podjęte prace rekonstrukcyjne, które nadały mu obecny kształt. Zamek jest dziś
ważną atrakcją turystyczną Litwy.
Poniżej zdjęcia z warsztatów przeprowadzonych przez litewską młodzież.
D. Turecka architektura
Turecka architektura to przede wszystkim meczety - typowe dla całego obszaru kulturowego islamu.
Imponujące są także mauzolea, czyli grobowce władców i ważnych urzędników czy duchownych. Mają
one kształt wielokąta lub koła i kryte są stożkową kopułą. Budowano je początkowo z cegły i kamienia,
a później tylko z kamienia. Portale były bogato rzeźbione. Świecka architektura była reprezentowana
przede wszystkim przez pałace i zamki. Turecka grupa zaproponowała nam zbudowanie jednej, wielkiej
budowli, a w niej na poszczególnych kondygnacjach i oknach mieściły się zdjęcia najsłynniejszych
tureckich zabytków. Można by powiedzieć, że budowla ta była metaforą historii tureckiej architektury.
A oto parę zdjęć z tych wspólnych zajęć.
E. Architektura Polinezji Francuskiej
Polinezja Francuska to symbol raju na Pacyfiku. Ale na przybyszach prawie wszystko sprawia tu
wrażenie tymczasowości, np. bungalowy. Są one utrzymane w lokalnym stylu. Dachy pokryte są
strzechą z liści palmowych. Mają one drewniane wykończenia i różnorakie malowidła. Grupa z Moorei
zaproponowała nam wykonanie fragmentu pokrycia dachowego z liści palmowych.
A oto parę fotografii z tych oryginalnych zajęć.
F. Niemiecka architektura
Niemiecka architektura to przede wszystkim mur pruski. W Polsce był on znany od średniowiecza często spotykany w miastach, zamkach, kościołach. Rozpowszechnił jednak dopiero w XIX w. Mur
pruski jest to rodzaj ściany szkieletowej, wypełnionej murem z cegły. Jego konstrukcja drewniana jest
widoczna na zewnątrz i może być traktowana jako element dekoracyjny. Ceglane pola elewacji, zwykle
już w trakcie użytkowania budynku są tynkowane i bielone.
A tak przebiegały warsztaty poświęcone tej tematyce.
III. „Pireus nocą” – wyjazd do Microlimano
Pireus to najważniejszy port starożytnych Aten. Leży na górzystym półwyspie, 8 km od stolicy Grecji.
W czasach wczesnego antyku był kamienistą wyspą. Z biegiem czasu stał się portem o dużym
znaczeniu. Dziś jest jednym z najważniejszych centrów przemysłowych Grecji. Jeśli ktoś chce odpocząć,
coś zjeść, napić się kawy, zobaczyć piękne jachty, to może udać się do Microlimano – pięknej zatoki
położonej w porcie Pireus. Nauczyciele z grupy Erasmusa mieli okazję tam być na jednej z kolacji.
wtorek, 02 marca 2015 r.
Drugi dzień wizyty w Atenach
Motto:
„Najpiękniejszą rzeczą, jakiej możemy doświadczyć jest oczarowanie tajemnicą. Jest to
uczucie, które stoi u kolebki prawdziwej sztuki i prawdziwej nauki. Ten, kto go nie zna
i nie potrafi się dziwić, nie potrafi doznawać zachwytu, jest martwy, niczym zdmuchnięta
świeczka.”
Albert Einstein
I. Zwiedzanie
Ateny kojarzą się głównie ze starożytnymi zabytkami. Pobyt w Atenach
bez wizyty na Akropolu jest niepełny. Akropol to położone w Atenach
wapienne wzgórze o wysokości względnej 90 m (157 m n.p.m.).
W czasach mykeńskich był ufortyfikowanym wzgórzem, na którym
zbudowano cytadelę. W okresie późniejszym stał się miejscem kultu.
Podczas odbudowy zainicjowanej przez Peryklesa powstał tu kompleks
świątyń: Partenon, Erechtejon, Apteros, sanktuarium Artemidy,
Propyleje.
Partenon główna
świątynia poświęcona
patronce miasta Atenie, to jedna z najbardziej
rozpoznawalnych budowli na świecie. Świątynię
Ateny wzniesiono w najbezpieczniejszym miejscu,
które w czasach wojny było schronieniem dla
obywateli miasta. Uważana jest za doskonały
przykład klasycznej architektury, arcydzieło sztuki
rzeźbiarskiej.
Na Akropolu zobaczymy także Erechtejon,
świątynię zbudowaną w porządku jońskim.
Poświęcona była Posejdonowi i Atenie.
Wzniesiono ją na cześć Erechteusza – jednego
z pierwszych władców ateńskich. O powstaniu
Erechtejonu krąży legenda. Otóż, gdy Ateny nie
były jeszcze rozwiniętym miastem, Posejdon i
Atena toczyli spór, kto będzie opiekunem
miasta. Problem mieli rozstrzygnąć mieszkańcy, którzy mieli zadecydować, czyj dar był cenniejszy.
Posejdon uderzył swoim trójzębem w skałę, z której wytrysnęło słone źródło (obecnie jest tam studnia,
postawiona pośrodku Erechtejonu), Atena podarowała oliwkę, którą mieszkańcy uznali za cenniejszy dar
niż woda. Tam, gdzie toczył się ten spór, postawiono
świątynię, czyli Erechtejon na uczczenie owego
wydarzenia.
Warto znaleźć jeszcze czas na obejrzenie Odeonu,
czyli muzycznego teatru, a także znajdujących się na
zboczach Akropolu dwóch antycznych teatrów Heroda
i Dionizosa . Zwiedzenie tego wszystkiego to już jeden
dzień z głowy.
Osoby mające apetyt na odkrywanie
starożytności
powinny
zobaczyć Agorę rynek, na którym koncentrowało się życie
miejskie starożytnych Aten. Zachowała się tu
dorycka świątynia Hefajstosa, a w
zrekonstruowanej Stoi Attalosa znajduje
muzeum, gdzie wystawiono eksponaty
z wykopalisk na Agorze. Na ich drodze
powinien się też znaleźć Keramikos, czyli główny
cmentarz
starożytnych
Aten,
ruiny
Forum
Rzymskiego, świątynia Zeusa Olimpijskiego oraz
prowadzący do świątyni łuk Hadriana. Osoby lubiące
zwiedzać muzea powinny się udać do Muzeum
Akropolu w Atenach lub do Narodowego Muzeum
Archeologicznego, w którym zgromadzone zostały
eksponaty pochodzące głównie sprzed naszej ery.
Stoa Attalosa
Muzeum Akropolu Ateńskiego
Narodowe Muzeum Archeologiczne w Atenach
II. Zakupy, jedzenie, zabawa
Ateny słyną z najlepszych restauracji w Grecji. Znajduje się tu wiele pięknych kawiarenek czy tawern. Na
południowym zachodzie, u stóp Akropolu leży Plaka , najstarsza dzielnica Aten i zarazem najczęściej po
Akropolu odwiedzane przez turystów miejsce. Deptaki wśród starych domów zastawione są
kawiarnianymi stolikami. Pełno tu sklepików z bardzo różnym asortymentem od skórzanych, greckich
sandałów, T-shirtów ze śmiesznymi napisami po butiki znanych na całym świecie marek. Tutaj kupimy
statuetkę Ateny, najmodniejsze buty lub ziarenko ryżu z wyrytym imieniem. Ten, kto chce kupić coś
naprawdę wyjątkowego, powinien się jednak wybrać na jeden z największych pchlich targów na świecie
- Monastiraki. Bazar położony jest w starej części miasta, niedaleko Akropolu. Można tu kupić
dosłownie wszystko - oryginalne, warte majątek starocie, jak i zupełnie bezwartościowe rupiecie.
środa, 03 marca 2015 r.
Trzeci dzień wizyty w Atenach
I. Zwiedzanie Muzeum Archeologicznego w Delfach
Muzeum w Delfach zbudowane zostało
w 1903 r. po zakończeniu głównych prac
wykopaliskowych prowadzonych przez Szkołę
Francuską w Atenach. Po odrestaurowaniu
i powiększeniu w latach 1950-1960 muzeum to
zostało zreorganizowane przez jego kustoszy
w celu uzyskania ekspozycji jednocześnie
spójnej i estetycznie zadowalającej. Posiada
wyłącznie
przedmioty
znalezione
na
obszarze Delf. Jest jednym z najważniejszych
– obok ateńskiego i olimpijskiego - muzeów
archeologicznych w Grecji. Wyrocznia delficka
była miejscem pielgrzymek antycznych
Greków poszukujących boskich porad w
sprawach polityki, wojny czy też miłości.
II. Pobyt w Arachovie
Arachova to znany, grecki kurort narciarski
czwartek, 04 marca 2015 r.
Czwarty dzień wizyty w Atenach
I. Pobyt na stadionie Panathinaikon
Stadion wykonany jest z dobrego marmuru. To jedna z najbardziej znaczących, zrekonstruowanych
budowli ateńskich. Zbudowany został w latach 330 – 329 p.n.e. przez Lykurgosa na wielkie igrzyska.
Później został przebudowany przez Herodesa Atticusa do formy, którą odnaleziono podczas
wykopalisk w 1870 roku. Jego wymiary to 204,7 m długości i 33.35 m szerokości. Pomieścić mógł do
80.000 widzów. Aktualnie stadion często jest miejscem ważnych wydarzeń kulturalnych.
II. Zmiana warty przed parlamentem greckim
Do jednych z najpopularniejszych ceremoniałów w Atenach należy zmiana warty. Jest to wydarzenie
niezwykłe. Zmiana warty to ukłon w stronę greckiej historii. Od lat niezmienny rytuał ma ciekawą oprawę.
Żołnierze wykonują serię dziwacznych kroków, przebrani są w symboliczny i oryginalny strój, czym
przyciągają uwagę turystów. Spektakl powtarzany jest co godzinę i odbywa się przy Grobie Nieznanego
Żołnierza.
III. Mararon
Maraton to miasto w starożytnej i nowożytnej Grecji. W dniu 12 września 490 r. p.n.e. Grecy
i Persowie stoczyli tu bitwę zakończoną zwycięstwem Hellenów. Według legendy po zwycięskiej bitwie
wysłano do Aten posłańca Filippidesa, by obwieścić zwycięstwo i ostrzec przed zbliżającą się flotą
perską. Ten dotarłszy na miejsce ogłosił nowinę i padł z wycieńczenia. Na pamiątkę tego wydarzenia
rozgrywany jest bieg maratoński na dystansie 42,195 km. Dyscyplina ta jest obecna na nowożytnych
igrzyskach olimpijskich od ich pierwszej edycji (Ateny 1896 r.).
Biegi maratońskie nawiązujące do tego wydarzenia współcześnie rozgrywane są na całym świecie, co
miastu zapewnia niesłabnącą sławę. Małe miasteczko, malowniczo położone wśród rozległych łąk
odwiedzane jest głównie z powodu pobliskiego, otoczonego parkiem, pomnika i krypty upamiętniających
starożytne starcie. W mieście znajduje się również muzeum poświęcone historii pobliskich terenów.
Poszukiwaczy spokoju i relaksu przyciągają tutaj rozległe plaże, które choć walorami turystycznymi
dorównują tym położonym w większych miejscowościach, nie są tak przeludnione. Wrażenie na
wszystkich przybywających do Grecji zrobi z pewnością jezioro Maraton – sztuczny zbiornik będący
jednym z głównych źródeł wody w Atenach. Otoczony siecią kamiennych ścieżek i mostów, położony
w sąsiedztwie lasu stanowi idealny teren na wieczorny spacer.
piątek, 05 marca 2015 r.
Piąty dzień wizyty w Atenach
I. Mykeny
Mykeny to starożytne, greckie miasto znajdujące się
w północno - wschodniej części Peloponezu. Według
mitologii
Mykeny
założył
Perseusz.
Miasto
zamieszkiwali Achajowie, ale w 1100 r. p.n.e. cytadela
została zdobyta przez Dorów. Jednym z mitycznych
królów tego miasta był Agamemnon, zdobywca Troi.
W tym miejscu prowadzone były wykopaliska, m. in.
przez Henryka Schliemanna.
Skarbiec Atreusza, zwany grobem Agamemnona
Zabudowania położone na zboczu wzgórza otaczają potężne mury cyklopowe. Do wnętrza prowadziły
dwie duże bramy: Lwia Brama datowana na ok. 1250 p.n.e., Tylna Brama oraz dwie mniejsze. Podczas
rozbudowy cytadeli poszerzono jej obszar i część nekropolii została włączona w jej obszar. Do
najbardziej znanych grobowców odnalezionych na terenie nekropolii należą skarbiec Atreusza, zwany
też grobem Agamemnona.
II. Epidauros
Teatr Wielki w Epidauros to starożytna budowla powstała najprawdopodobniej ok. 330 r. p.n.e.,
zaprojektowana przez Polikleta Młodszego. Widownia mieści ponad 14 tysięcy widzów. Teatr cechuje
się doskonałą akustyką, wskutek czego szept czy szelest na scenie słychać było nawet w najbardziej
oddalonym rzędzie. Widownia teatru zachowała się w dobrym stanie, głównie dlatego, że aż do XIX w.
była ona przykryta warstwą ziemi. Nadal są tu wystawiane dramaty starożytnych greckich dramaturgów,
w tym Sofoklesa, Eurypidesa czy Ajschylosa.
III. Nauplion
Nauplion to niewielkie miasto położone na Peloponezie. W starożytności pełniło ważne funkcje jako
miasto portowe, obecnie jest to elegancki kurort. Nad miastem górują ruiny zamku Palamidi, z którego
rozpościera się wspaniały widok na okolicę. Tuż przy nabrzeżu znajduje się wysepka z zamkiem
Bourtzi, który został zbudowany w 1473 r. przez Wenecjan w celu obrony przed Turkami. Warto także
przejść się po starym mieście i nabrzeżu.
IV. Kanał Koryncki
Kanał Koryncki to kanał wodny żeglugi morskiej w Grecji, łączący Morze Egejskie z Morzem Jońskim.
Kanał ten przecina Przesmyk koryncki, oddzielając tym samym Peloponez od głównej części Grecji,
czyniąc go faktycznie wyspą. Niemal u wylotu Kanału Korynckiego leżą miasta Korynt i Lutraki. Dzięki
niemu niektóre statki mogą zaoszczędzić 400 km podróży, którą musiałyby odbyć wokół Peloponezu.
Jego szerokość sprawia, że jest on zbyt wąski dla nowoczesnych dużych jednostek. Używany jest przez
statki turystyczne. Rocznie pokonuje go około 11 000 statków.
V. Lutraki
Miasto na brzegu Zatoki Korynckiej, jedno z najbardziej popularnych, greckich kąpielisk. Mieliśmy okazję
tam być!
VI. Pożegnanie
Na pobycie w Lutraki zakończyliśmy naszą podróż po Grecji. Na pożegnanie odbyła się dyskoteka, która
trwała do późnych godzin nocnych.