choroba wieku dzieciEcego , Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Kamieniu Pomorskim, Sekcja Epidemiologii Różyczka to wirusowa choroba zakaźna. Przenosi się z człowieka na człowieka drogą kropelkową lub przez kontakt z przedmiotami zanieczyszczonymi wydzieliną z gardła, krwią, moczem, kałem. Jedynym rezerwuarem wirusa jest człowiek. Jest charakterystyczną chorobą wieku dziecięcego przebiegająca dość łagodnie. Różyczka niebezpieczna jest dla kobiet w ciąży, może doprowadzić do poważnych zaburzeń w rozwoju płodu. Zakaźność choroby trwa od 7 dni przed pojawieniem się wysypki do 5-8 dni po jej ustąpieniu. Okres inkubacji wirusa może trwać od dwóch do trzech tygodni. Podatność na zakażenie jest powszechna. Najczęściej na różyczkę chorują dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Zachorować mogą także osoby dorosłe. Większość zachorowań na różyczkę przypada na zimę i wiosnę. Co 6–8 lat notuje się zwiększenie częstości zachorowań. Zapadalność w latach epidemicznych wynosi 1200 na 100 tysięcy mieszkańców. W okresie między epidemiami corocznie choruje do 45 na 100 tysiecy osób. W około połowie przypadków zakażenie przebiega bezobjawowo. Raz przebyta różyczka daje odporność na całe życie. Wstępnie różyczka może się objawiać gorszym samopoczuciem, bólami głowy i mięśni, zapaleniem gardła i spojówek, stanami podgorączkowym . Dobę przed wystąpieniem wysypki dochodzi do bolesnego powiększenia węzłów chłonnych, zwykle karkowych, zausznych i szyjnych. Następnie pojawia się różowa wysypka na tułowiu i kończynach, która po 2–3 dniach znika samoistnie. Powiększenie węzłów chłonnych Zmiany skórne u chorego na różyczkę Niekiedy mogą wystąpić objawy wskazujące na zapalenie stawów (głównie drobnych stawów dłoni i kolan) oraz innych powikłań wynikających z zapalenia mózgu, jąder, zmian skórnych. Różyczka jest chorobą, której można skutecznie zapobiegać poprzez szczepienia. W Polsce szczepienie przeciwko różyczce, zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych, jest obowiązkowe i wykonuje się je łącznie ze szczepieniem przeciwko śwince i odrze (1 szczepionka). Pierwsze szczepienie wykonuje się u dzieci w 13-14 miesiącu życia, natomiast dawkę przypominającą podaje się w 10 roku życia. Poleca się, aby kobiety planujące ciążę, które nie przebyły zakażenia w sposób naturalny i nie zostały zaszczepione lub nie pamiętają tych danych, poddały się przed planowaną ciążą badaniu stężenia swoistych przeciwciał klasy IgG w surowicy. Jeśli przeciwciała IgG nie zostaną wykryte oznacza to brak odporności. Wówczas kobiety powinny się zaszczepić, a zajście w ciążę planować za minimum 3 miesiące po szczepieniu. Źródła: gis.gov.pl abczdrowie.pl/rozyczka pediatria.mp.pl/choroby/chorobyzakazne