Ogólnopolska Społeczna Kampania Przeciwko

Ogólnopolska Społeczna Kampania Przeciwko Meningokokom
Państwowy Powiatowy Inspektor we Włocławku informuje, że rozpoczęto
ogólnopolską kampanię przeciwko meningokokom pod nazwą ,, Stop
Meningokokom‘’.
Celem kampanii jest:
- zwrócenie uwagi publicznej na potencjalne niebezpieczeństwo, jakie może
stanowić inwazyjna choroba meningokokowa / zapalenie opon mózgowordzeniowych, sepsa /,
zminimalizowanie
skutków
zagrożenia
spowodowanego
zakażeniami
meningokowymi.
W Polsce nie ma epidemii sepsy, ale przebieg choroby bywa gwałtowny i
dramatyczny. Każde zachorowanie wywołuje zaniepokojenie wśród społeczeństwa.
Dlatego też, edukacja w tym zakresie ma tak duże znaczenie.
Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna we Włocławku prowadzi dystrybucję
materiałów informacyjno-edukacyjnych dotyczących w/w zakażeń do szkół i
placówek służby zdrowia na terenie miasta i powiatu włocławskiego.
Szczegółowe informacje dotyczące zakażeń meningokokowych znajdują się na
stronie internetowej www. meningokoki.com.pl oraz www.gis.pl.
Zakażenia meningokokowe
Inwazyjna choroba meningokokowa to ciężkie zakażenie przebiegające
najczęściej w postaci zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych iub posocznicy /
zakażenia uogólnionego /. Wywoływane jest przez bakterie z gatunku Neisseria
meningitidis, które podzielono na 13 grup serologicznych. W Polsce i Europie
zachorowania wywoływane są najczęściej przez meningokoki z grupy B i C.
Bakterie z grupy B powodują najczęściej zachorowania sporadyczne, natomiast
mniejsze lub większe epidemie wywołuje typ C.
Rezerwuarem zarazka, czyli środowiskiem naturalnym bakterii i źródłem
zakażenia jest wyłącznie człowiek - zarówno chory iak i nosiciel. Nosicielami
bakterii jest 20-40% populacji. Bezobjawowe nosicielstwo może utrzymywać się
przez kilka miesięcy nie wywołując żadnych objawów choroby.
Jak dochodzi do zakażenia ?
Drobnoustroje kolonizują jamę nosowo-gardłową i są przenoszone przez kontakt z
osobą chorą lub nosicielem:
 drogą kropelkową przez oddychanie powietrzem zawierającym
kropelki wydzieliny z gardła, nosa chorego lub nosiciela / kaszel, kichanie /,
 kontakt bezpośredni - podczas pocałunku,
 kontakt pośredni - picie lub jedzenie z jednego naczynia, używanie tych
samych sztućców, wspólne stosowanie narkotyków drogą wziewną.
Podwyższone ryzyko infekcji występuje w zbiorowiskach ludzkich np. w
żłobkach, przedszkolach, szkołach, internatach, akademikach, koszarach,
domach dziecka.
Do zakażenia może dojść w każdym wieku.
Małe dzieci i młodzież to grupy szczególnie narażone na zakażenie:
- dzieci w wieku od 3 miesięcy do 4 lat - z uwagi na nie wystarczająco dobrze
rozwinięty jeszcze system odpornościowy,
- młodzież w wieku 15-19 lat / największy odsetek nosicieli jest w tej grupie /- z
uwagi na kontakty z rówieśnikami: w szkole , na dyskotekach, podczas wspólnych
wyjazdów,
Objawy - w początkowej fazie podobne są do przeziębienia / gorączka, bóle
mięśniowe, stawowe, złe samopoczucie /. Mogą dołączyć się : bóle głowy,
nudności, wymioty, biegunka, sztywność karku, drgawki często świadczące o
zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych. Charakterystycznym objawem dla
postępującego zakażenia meningokokowego jest wysypka wybroczynowa plamki na skórze w postaci drobnych czerwonych punkcików zlewających się w
późniejszym okresie w duże plamy, które nie bledną pod naciskiem.
Powyższych objawów nie należy lekceważyć - natychmiast zgłosić sie do lekarza.
gdyż choroba może mieć gwałtowny i szybko postępujący przebieg. Zdarzają sie
przypadki piorunujące z nagłym pogorszeniem stanu chorego, wybroczynami i
wstrząsem.
Zapobieganie

zwiększenie odporności poprzez szczepienia. W Polsce dostępne są
szczepionki przeciwko meningokokom grupy A i C przeznaczone do
uodpornienia dzieci od 2 miesiąca życia, młodzieży i osób dorosłych; u osób
z bliskiego kontaktu z osobą zakażoną zaleca się chemioprofilaktykę

przecięcie dróg szerzenia się choroby poprzez stosowanie ogólnych
zasad higieny, częste wietrzenie pomieszczeń. W przypadku miejsc pobytu
zbiorowego, np. akademików, koszar - zmniejszenie liczby osób
przebywających w jednym pomieszczeniu.

unikanie ryzykownych zachowań sprzyjających zakażeniu.