klucz w bazie danych; indeks; geokod; klucz podstawowy (geomatyka), jedno lub kilka pól unikalnych (niepowtarzających się) w obrębie tabeli relacyjnego modelu bazy danych. Przy tabelach relacyjnych – klucz tabeli nadrzędnej. Klucz obcy – jedno lub kilka pól w tabeli podrzędnej relacyjnych baz danych, zawierające dane identyczne jak klucz podstawowy tabeli nadrzędnej. Klucz sztuczny (identyfikator, ID, autonumer) – jedno dodatkowe pole w tabeli, często nadawane automatycznie przez program, jednoznacznie identyfikujące rekordy; stosowane najczęściej, gdy brakuje naturalnego klucza podstawowego. Identyfikator musi być unikalny dla każdego rekordu. Może to być numer lub unikalny zbiór znaków. Towarzyszą mu zwykle pozostałe cechy tworzące tabelę atrybutów. Identyfikator obiektu wiąże atrybuty z lokalizacją przestrzenną opisywaną zwykle współrzędnymi układu odniesienia. ŹRÓDŁO (AUTOR) „Słownik geomatyczny” zawarty w publikacji „Geomatyka w Lasach Państwowych – Część II. Poradnik praktyczny”, CILP, Warszawa 2013 r.