DRI® Thyroxine (T4) Assay - Thermo Fisher Scientific

DRI® Thyroxine (T4) Assay
Do stosowania w diagnostyce in vitro
0454 (zestaw 100 ml)
10013070 (zestaw 500 ml)
Przeznaczenie
Przygotowywanie i przechowywanie odczynników
Ten homogeniczny test immunoenzymatyczny do kontroli stężenia tyroksyny służy do przeprowadzania testów ilościowych
pod kątem całkowitej ilości tyroksyny w ludzkiej surowicy lub osoczu.
Odczynniki są gotowe do użycia. Odczynniki nie wymagają przygotowania. Wszystkie składniki testu prawidłowo
przechowywane w temperaturze od 2°C do 8°C zachowują stabilność do daty ważności określonej na etykiecie.
Podstawowe informacje i wyjaśnienie działania testu
Pobieranie próbek i postępowanie z nimi
Tyroksyna (T4) jest syntetyzowana w obrębie pęcherzyków gruczołu tarczycowego i uwalniana do krwiobiegu przez złożony
system sprzężeń zwrotnych1. Czynność gruczołu tarczycowego jest regulowana przez hormon tyreotropowy (TSH) produkowany
i wydzielany przez przysadkę mózgową. Produkcja i wydzielanie hormonu TSH przez przysadkę przebiega w drodze stymulacji
przez tyreoliberynę (TRH), która jest uwalniana przez podwzgórze.
Większość tyroksyny obecnej w krwiobiegu wiąże się przede wszystkim z globuliną wiążącą tyroksynę (TBG) oraz, w drugiej
kolejności, z albuminą i prealbuminą wiążącą tyroksynę2,3. Tylko mniej niż 1% tyroksyny pozostaje we krwi w postaci
niezwiązanej, jako wolna tyroksyna T4. Podwyższone stężenie całkowitej tyroksyny powiązano z nadczynnością tarczycy,
schorzeniem wywołanym nadmierną ilością hormonu tarczycy w krwiobiegu, natomiast obniżone stężenie całkowitej tyroksyny
powiązano z niedoczynnością tarczycy, schorzeniem związanym z niedostatecznym stężeniem tyroksyny. Nieprawidłowe
stężenie tyroksyny we krwi może być spowodowane przez podstawową niewydolność gruczołu tarczycowego oraz wszelkie
choroby wpływające na układ tarczycowo-przysadkowo-podwzgórzowy. Pomiar stężenia całkowitej tyroksyny (wolnej oraz
związanej z białkiem) stanowi jeden z najczęściej stosowanych sposobów oceny czynności tarczycy pacjenta4.
Test DRI® Thyroxine Assay to homogeniczny test immunoenzymatyczny wykorzystujący gotowe do użycia odczynniki w postaci
płynnej. W teście wykorzystywany jest kwas 8- anilino-1-naftalenosulfonowy (ANS) służący do oddysocjowania tyroksyny
od białek wiążących osocze. Oddysocjowana tyroksyna w próbce konkuruje z tyroksyną oznaczoną dehydrogenazą glukozo6-fosforanową (G6PDH) o określoną liczbę miejsc wiążących specyficzne przeciwciała skierowane przeciwko tyroksynie
w roztworze. W przypadku braku tyroksyny w próbce tyroksyna oznaczona G6PDH zostaje związana przez specyficzne
przeciwciało, a aktywność enzymu zostaje zahamowana. Zjawisko to rodzi zależność pomiędzy stężeniem tyroksyny w próbce
oraz aktywnością enzymu. Aktywność enzymu G6PDH określa się spektrofotometrycznie przy długości fali wynoszącej 340 nm,
mierząc zdolność do przekształcania dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego (NAD) do NADH.
Materiały dostarczone
Przeciwciało / substrat. Zawiera monoklonalne przeciwciało skierowane przeciwko tyroksynie, kwas 8-anilino-1naftalenosulfonowy (ANS), glukozo-6-fosforan (G6P) i dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy (NAD) w buforze Tris z azydkiem
sodu w charakterze środka konserwującego.
Koniugat enzymu. Zawiera tyroksynę oznaczoną dehydrogenazą glukozo-6-fosforanową (G6PDH) w buforze Tris z azydkiem
sodu w charakterze środka konserwującego.
Kalibratory (sprzedawane oddzielnie)
Thyroxine Calibrator Kit (nr kat. 0476): Zawiera po 2 ml każdego z ujemnych kalibratorów, kalibratory tyroksyny
w stężeniach 2 µg/dl, 4 µg/dl, 8 µg/dl, 12 µg/dl i 20 µg/dl w ludzkiej surowicy z azydkiem sodu w charakterze środka
konserwującego.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Niniejszy test jest przeznaczony wyłącznie do użycia w diagnostyce in vitro. Odczynniki szkodliwe w przypadku połknięcia.
NIEBEZPIECZEŃSTWO: Test DRI Thyroxine (T4) Assay zawiera albuminę surowicy bydlęcej (ang. bovine serum albumin, BSA)
w stężeniu ≤0,1%.
H317 — Może powodować reakcję alergiczną skóry.
H334 — Może powodować objawy alergii lub astmy lub trudności w oddychaniu w następstwie wdychania.
Unikać wdychania mgły lub par. Zanieczyszczonej odzieży ochronnej nie wynosić poza miejsce pracy. Stosować rękawice
ochronne / odzież ochronną / ochronę oczu / ochronę twarzy. W przypadku niedostatecznej wentylacji stosować indywidualne
środki ochrony dróg oddechowych. W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody z mydłem. W PRZYPADKU
DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: W przypadku trudności z oddychaniem wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego
na świeże powietrze i zapewnić warunki do odpoczynku w pozycji umożliwiającej swobodne oddychanie. W przypadku
wystąpienia podrażnienia skóry lub wysypki: zasięgnąć porady / zgłosić się pod opiekę lekarza. W przypadku wystąpienia
objawów ze strony układu oddechowego: skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ lub lekarzem. Wyprać zanieczyszczoną
odzież przed ponownym użyciem. Zawartość / pojemnik usuwać zgodnie z przepisami lokalnymi / regionalnymi / krajowymi /
międzynarodowymi.
Odczynniki stanowiące składniki testu zawierają azydek sodu w stężeniu ≤0,09%. Unikać kontaktu ze skórą i błonami
śluzowymi. Wszelkie zanieczyszczone miejsca należy przemyć obficie wodą. W przypadku dostania się produktu do oczu lub
połknięcia go należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Azydek sodu może reagować z ołowianymi i miedzianymi
elementami instalacji wodno-kanalizacyjnej, tworząc azydki metali o właściwościach potencjalnie wybuchowych.
Pozbywając się takich odczynników, należy zawsze spłukiwać je dużą ilością wody, aby nie dopuścić do nagromadzenia
się dużej ilości azydków. Metalowe powierzchnie narażone na kontakt z azydkami należy przemywać 10% roztworem
wodorotlenku sodu.
Nie należy używać odczynników po upłynięciu daty ważności.
Tyroksyna jest wrażliwa na działanie światła. Wszystkie odczynniki zawierające tyroksynę (koniugat enzymu, kalibratory,
próbki kontrolne i próbki pobrane od pacjentów) należy przechowywać w sposób pozwalający zminimalizować działanie
bezpośredniego światła słonecznego.
W przypadku otrzymania uszkodzonego opakowania należy skontaktować się z lokalnym przedstawicielem pomocy
technicznej.
Do testu można użyć zarówno surowicy, jak i osocza. Wykazano, że antykoagulanty, takie jak heparyna, cytryniany,
szczawiany i EDTA, nie wpływają zakłócająco na test. Zaleca się użycie świeżej próbki surowicy. Jeśli próbka nie może zostać
poddana natychmiastowej analizie, można ją przechowywać w temperaturze chłodzenia do jednego tygodnia lub w stanie
zamrożonym do jednego miesiąca. Należy unikać wielokrotnego rozmrażania i ponownego zamrażania. Należy dołożyć
starań, aby zapobiec dostaniu się do próbki większej ilości zanieczyszczeń. Zaleca się wirowanie próbek o wysokiej mętności
przed poddaniem ich analizie.
Wszystkie próbki surowicy lub osocza należy traktować tak, jakby były potencjalnie zakaźne.5
Narzędzia
Do wykonania niniejszego homogenicznego testu immunoenzymatycznego potrzebne są analizatory do chemii klinicznej
pozwalające na utrzymanie stałej temperatury, pipetowanie próbek, mieszanie odczynników, dokonywanie pomiarów
reakcji enzymatycznych przy długości fali 340 nm i dokładne odmierzanie czasu reakcji.
Procedura wykonania testu
Analizatory chemiczne o wskazanej specyfikacji są odpowiednie do przeprowadzenia niniejszego homogenicznego testu
immunoenzymatycznego. Przed przeprowadzeniem testu należy zapoznać się z instrukcjami dotyczącymi poszczególnych
zastosowań odnoszącymi się do każdego testu oraz z parametrami używanymi w przypadku każdego z analizatorów.
Kontrola jakości i kalibracja
Zgodnie z dobrą praktyką laboratoryjną zaleca się korzystanie z próbek kontrolnych w celu zatwierdzenia kalibracji oraz
zapewnienia prawidłowego działania testu. Do tego celu można użyć różnorodnych dostępnych na rynku materiałów
kontrolnych obejmujących wiele poziomów. Należy upewnić się, że wyniki uzyskane z użyciem materiału kontrolnego
mieszczą się w wyznaczonym zakresie. System należy ponownie skalibrować w celu użycia nowych odczynników lub jeśli
wartości uzyskane z użyciem materiału kontrolnego wykraczają poza wyznaczony zakres. Wszystkie wymagania dotyczące
kontroli jakości należy realizować zgodnie z obowiązującymi przepisami lokalnymi i/lub krajowymi oraz z wymogami
akredytacyjnymi.
Interpretacja wyników i danych
Wyniki pomiaru stężenia tyroksyny w próbce są automatycznie poddawane pomiarom przez analizator do chemii klinicznej.
Nie jest konieczne wykonanie żadnych czynności w celu dostosowania danych.
Próbki o stężeniu wyższym niż 20 μg/dl mogą być podawane jako >20 μg/dl lub zostać rozcieńczone z użyciem kalibratora
ujemnego. Wartość dla rozcieńczonej próbki uzyskuje się poprzez pomnożenie wyniku przez współczynnik rozcieńczenia.
Na zależność pomiędzy stężeniem tyroksyny w surowicy lub osoczu oraz odpowiedzią kliniczną może mieć wpływ wiele
różnych czynników. Wśród nich należy wymienić wiek, płeć i stan zdrowia pacjenta, stosowana terapia lekowa, choroba
nietarczycowa, ciąża, przyjmowanie estrogenu lub środków antykoncepcyjnych oraz genetycznie uwarunkowany wzrost lub
spadek stężenia globuliny wiążącej tyroksynę (TBG). W związku z wyżej wymienionymi okolicznościami pomiar stężenia
całkowitej tyroksyny powinien być wykorzystywany wyłącznie jako procedura wstępna podczas badań przesiewowych.1
Dokładna diagnoza czynności tarczycy powinna zostać uzupełniona o inne testy diagnostyczne, takie jak wskaźnik wolnej T4
(FTI), TSH, T3, TRH, itp., a także o badanie kliniczne przeprowadzone przez lekarza.
Oczekiwane wartości
Ustalono, że zakres stężeń T4 u pozornie zdrowych pacjentów wynosi od 4,5 do 12 μg/dl. Jako, że na „normalne” zakresy
mogą wpływać wiek, płeć, dieta, lokalizacja geograficzna oraz inne czynniki, każde laboratorium powinno określić własne
oczekiwane wartości dla tej procedury.
Ograniczenia
Czułość, określana jako najniższe stężenie dające się odróżnić od surowicy ujemnej na poziomie ufności 95%, to
0,7 μg/dl. Niniejszy test został zoptymalizowany pod kątem określenia stężenia tyroksyny wyłącznie w surowicy lub osoczu, a
nie w krwi pełnej. W rzadkich przypadkach u pacjentów mogą występować autoprzeciwciała, które zakłócają przebieg testu
i powodują, że uzyskany w nim wynik jest zaniżony.
Piśmiennictwo
Typowa charakterystyka wyników
1. Ingbar SH, Woeber KA. The Thyroid Gland. In: Text Book of Endocrinology. Williams RH. ed. Philadelphia, PA; WB
Saunders Company, 95 (1974).
2. Robbins J. „Thyroxine-Binding Protein in Serum” In: Laborator Diagnosis of Endocrine Disease. Saunderman and
Saunderman eds., St. Louis, MO; Warren H. Green, Inc., 221 (1971).
3. Larsen PR, et al. „Immunoassay of Thyroxine in Unextracted Human Serum”, J. Clin. Endocrinol. Metal., 37, 177
(1973).
4. Penney M, O’Sullivan J. Total or Free Thyroxine as a Primary Test of Thyroid Function. Clin. Chem., 33, 170 (1987).
5.Podręcznik „Biosafety in Microbiological and Biomedical Laboratories” (Bezpieczeństwo biologiczne
w laboratoriach mikrobiologicznych i biomedycznych) wydany przez Centers for Disease Control / National
Institutes of Health (Centra ds. Zwalczania Chorób / Narodowe Instytuty Zdrowia). 1988.
Poniższe typowe wyniki zostały wygenerowane z użyciem analizatora do chemii klinicznej Hitachi 717:
Dokładność
Precyzję częściową i całkowitą testu oceniono z użyciem trzech poziomów środków kontroli stężenia T4 w surowicy. Zgodnie
ze zmodyfikowanym protokołem instytutu CLSI dotyczącym precyzji, próbki poddano testom w 6 powtórzeniach na test, dwa
razy dziennie przez 5 dni, przy łącznej wartości N = 60.
Poziom
W ramach testu
Całkowite
n=60
Średnie (μg/dl)
Odchylenie
standardowe
(μg/dl)
CV%
Odchylenie
standardowe
(μg/dl)
CV%
1
4,1
0,14
3,4
0,28
6,9
2
11,0
0,41
3,7
0,81
7,4
3
16,2
0,62
3,8
1,05
6,5
Czułość
Czułość, określana jako najniższe stężenie dające się odróżnić od surowicy ujemnej na poziomie ufności 95%, to 0,7 μg/dl.
Dokładność
108 próbek klinicznych o stężeniu T4 wynoszącym od 1,3 μg/dl do 87,1 μg/dl zbadano z użyciem testu DRI Thyroxine
EIA Assay oraz dostępnego w sprzedaży testu do oznaczania stężenia T4. Określono korelację z równaniem regresji
DRI (y) = 1,02 (x) - 0,63 oraz wskaźnikiem korelacji (r) wynoszącym 0,993.
Swoistość
Związki o strukturze chemicznej podobnej do struktury tyroksyny oraz niektóre stosowane jednocześnie związki poddano
testom pod kątem możliwej reaktywności krzyżowej w ramach testu do oznaczania stężenia tyroksyny. Wartość procentowa
reaktywności krzyżowej została określona jako wartość procentowa równoważnego stężenia T4 ustalonego po dodaniu
testowanego stężenia związku wchodzącego w reakcję krzyżową do surowicy bez T4.
Stężenie
Trójjodotyronina (T3)
Kwas trijodotyrooctowy
związku chemicznego Poddane testom (μg/dl)
10
Reaktywność krzyżowa (%)
3,2*
10
0,5*
Kwas tetrajodotyrooctowy
10 000
25,3*
3,5-dijodotyronina
10 000
0,0
3,5-dijodotyrozyna
10 000
0,0
Jodotyrozyna
10 000
0,0
Metimazol
10 000
0,0
Fenylobutazon
10 000
0,0
Fenytoina
10 000
0,0
Propylotiouracyl
10 000
0,0
Tyrozyna
10 000
0,0
Acetaminofen
100 000
0,0
Kwas acetylosalicylowy
100 000
0,0
* Stężenia wykorzystywane w testach znacznie przewyższają normalne stężenie poszczególnych związków w surowicy. W związku z tym reaktywność
krzyżowa nie jest klinicznie istotna.
Zakłócający wpływ próbek hemolizowanych (do 800 mg/dl hemoglobiny), lipemicznych (do 1000 mg/dl trójglicerydów lub
400 mg/dl cholesterolu) i żółtaczkowych (do 30 mg/dl bilirubiny) na test nie jest klinicznie istotny.
Microgenics Corporation
46500 Kato Road
Fremont, CA 94538 USA
USA — wsparcie dla klientów
i pomoc techniczna:
1-800-232-3342
Aktualną wersję ulotki można pobrać z witryny:
www.thermoscientific.com/diagnostics
Inne kraje:
Prosimy o kontakt z lokalnym przedstawicielem firmy Thermo Fisher Scientific.
0475-7
2015 09
2
Microgenics GmbH
Spitalhofstrasse 94
D-94032 Passau, Niemcy
Tel.: +49 (0) 851 886 89 0
Faks: +49 (0) 851 886 89 10