Nauczanie wartości - Cała Polska Czyta Dzieciom

Nauczanie wartości
SZACUNEK
www.calapolskaczytadzieciom.pl
Warszawa, styczeń 2014
Szacunek
jest to grzeczność połączona z troską o
uczucia i dobro innej osoby.
Składowe szacunku
-
Grzeczność – w słowach i zachowaniu;
-
Dbałość o uczucia i poszanowanie cudzej godności;
-
Dbałość o dobro innych – poszanowanie wolności
(do i od), przestrzeni prywatnej, w miarę możliwości:
zaspokajanie potrzeb innych osób, ochrona ich
interesów i własności;
-
Poszanowanie odmienności, akceptacja;
-
Dbałość o honor i dobre imię – własne oraz innych.
Komu i czemu należy okazywać szacunek?
- wszystkim osobom, a także sobie;
- cudzej własności (przedłużenie szacunku wobec
właściciela);
- dobrym tradycjom (przedłużenie szacunku wobec
wcześniejszych pokoleń);
- pracy i jej produktom (przedłużenie szacunku wobec
jej wykonawców i użytkowników);
- Ziemi, przyrodzie, zwierzętom;
- prawu, które służy dobru ogólnemu, zasadzie
równości ludzi;
- sprawiedliwemu państwu i jego instytucjom;
Szacunek okazujemy poprzez:
- uśmiech,
- przyjazne patrzenie w oczy osobie mówiącej do nas,
- spokojny i niezbyt głośny ton,
- kulturalny język, mówienie dzień dobry, przepraszam itp.
- przedstawianie się (gdy dzwonimy do kogoś),
- pytanie o zgodę osób we wspólnym pomieszczeniu zanim
zrobimy coś, co może zakłócić ich spokój lub komfort,
- zapamiętywanie cudzego imienia i nazwiska i prawidłowe
ich używanie,
- grzeczne gesty: przepuszczanie przez drzwi, ustępowanie
miejsca w środkach transportu,
- drobną pomoc, udzielanie informacji,
Szacunek okazujemy poprzez (c.d.):
-
prawdomówność,
słuchanie bez przerywania,
punktualność,
sprzątanie po sobie,
dbanie o cudze dobro,
mówienie z życzliwością o innych,
powstrzymywanie się od krytykowania (także siebie),
nieużywanie cudzych rzeczy bez zgody właściciela,
noszenie stroju stosownego do okazji.
Brak szacunku (lekceważenie)
przejawia się poprzez:
wulgarny język i gesty,
- przerywanie komuś wypowiedzi,
- niezwracanie uwagi na osobę, która do nas mówi (słuchamy
nie patrząc jej w oczy i nie przerywając swych zajęć),
- spóźnianie się,
- niedotrzymywanie słowa,
- bałaganienie we wspólnym mieszkaniu, pokoju,
- przekręcanie czyjegoś imienia i nazwiska,
- krytykowanie, zwłaszcza publiczne,
-
Brak szacunku (lekceważenie) przejawia
się poprzez (c.d.):
nieodpowiedni do okazji strój,
- brak higieny,
- pozostawianie po sobie nieporządku,
- krzyk, wyzwiska, obraźliwe określenia i epitety,
- lekceważenie potrzeb innych ludzi (np. hałasowanie
w nocy),
- „pożyczanie” sobie cudzej własności bez zgody
właściciela,
- czytanie cudzej korespondencji,
- zaglądanie – pod nieobecność gospodarzy i bez ich
zgody – do cudzych szaf, szuflad, toreb itd.
-
Bądźmy proaktywni w nauczaniu wartości!
Nie zakładajmy, że dzieci wiedzą, jak należy się
zachować. Często ktoś zachowuje się źle, gdy
nie wie, jak postąpić. Nie krytykujmy dzieci i nie
karzmy ich za błędy, ale uczmy właściwych
zachowań ze świadomością, że zasady
właściwego postępowania trzeba będzie
przypominać wielokrotnie.
Złote zasady szacunku:
Traktuj innych tak, jak sam chciałbyś
być traktowany.
Nigdy nikogo nie należy wprowadzać
w stan zakłopotania, zwłaszcza
publicznie.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.