Nic się urzędnikom nie przedawnia! Konstytucja Rzeczpospolitej - Art. 44. mówi - Bieg przedawnienia w stosunku do przestępstw, nie ściganych z przyczyn politycznych, popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych lub na ich zlecenie, ulega zawieszeniu do czasu ustania tych przyczyn. Prawo konstytucyjne Opieszałość organów ścigania wobec funkcjonariuszy publicznych Bez łatwego przedawnienia W niektórych przypadkach mimo opieszałości organów ścigania wobec funkcjonariuszy publicznych karalność przestępstwa ustanie później, niż wynikałoby to z kodeksu karnego. Ostatnio prasa wielokrotnie informowała o dziwnej opieszałości organów ścigania wobec niektórych osób pełniących funkcje publiczne. Warto w związku z tym przypomnieć brzmienie art. 44 konstytucji: „Bieg przedawnienia w stosunku do przestępstw, nie ściganych z przyczyn politycznych, popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych lub na ich zlecenie ulega zawieszeniu do czasu ustania tych przyczyn”. Cytowany przepis ma zastosowanie w odniesieniu do przypadków zaniechania ścigania, które miały miejsce po wejściu w życie konstytucji. Dotyczy to również sytuacji, gdy samo przestępstwo zostało popełnione przed wejściem w życie obowiązującej ustawy zasadniczej z 1997r. W świetle art. 8 ust. 2 konstytucji art. 44 jest stosowany bezpośrednio, nie jest zatem potrzebne powtórzenie treści tego przepisu w ustawie zwykłej. Ustawa zwykła nie może ponadto zwierać regulacji, które w jakikolwiek sposób zmieniałyby lub osłabiały znaczenie powołanego artykułu konstytucji. Należy dalej wyjaśnić, że art. 44 musi być wykładany zgodnie z obowiązującymi w Polsce zasadami wykładni konstytucji. Interpretator musi brać pod uwagę ustalone znaczenie danego terminu przyjęte w doktrynie prawa konstytucyjnego zastane w chwili wejścia w życie konstytucji poprzez ustawy. Przez przestępstwa „nie ścigane” należy rozumieć przestępstwa, które nie były faktycznie ścigane poprzez podjęcie skutecznych działań zmierzających do wykrycia i ukarania sprawców. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy organy ścigania nie podjęły żadnych działań, jak i sytuacji, gdy organy ścigania wszczęły formalnie postępowanie, ale celowo nie podejmowały przez pewien czas innych działań lub tylko pozorowały ściganie, podejmując działania, które nie miały na celu doprowadzenia do ukarania rzeczywistych sprawców. Przesłanką stosowania art. 44 jest zaistnienie przyczyn natury politycznej. Należy podkreślić, że zawieszenie biegu przedawnienia ma miejsce wyłącznie w okresie trwania tych przyczyn. W wielu przypadkach udowodnienie, że właściwe organy państwowe jedynie pozorowały ściganie, kierując się przy tym motywami politycznymi, może być bardzo trudne lub wręcz niewykonalne. Stosowanie analizowanego przepisu wymaga w każdym razie starannego zbadania okoliczności konkretnej sprawy i wykazania, że rzeczywiście miały miejsce przesłanki, o których mowa w art. 44. Zawieszenie biegu przedawnienia dotyczy wyłącznie przestępstw popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych lub na ich zlecenie. Istotne jest to, czy dana osoba była funkcjonariuszem publicznym w chwili popełnienia przestępstwa. Warto przypomnieć, że funkcjonariuszem takim jest m. in. osoba będąca pracownikiem organu państwowego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe. Jak się wydaje, w art. 44 konstytucji chodzi o czyny pozostające w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy publicznych, jakkolwiek nie zostało to powiedziane jednoznacznie. Nie ulega wątpliwości, że wielu opisywanych w prasie przypadków opieszałości organów wymiaru sprawiedliwości art. 44 konstytucji nie dotyczy. Nie jest jednak prawdą, że we wszystkich przypadkach takiej opieszałości karalność przestępstwa nie może ustać później, niż wynikałoby to z przepisów kodeksu karnego. Krzysztof Wojtyczek Doktor nauk prawnych, adiunkt w Katedrze Prawa Konstytucyjnego Uniwersytetu Jagiellońskiego Opinia została opublikowana w "Rzeczpospolitej" Autor: Tytuł: Stan prawny: Wiesław Skrzydło Komentarz do art.44 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej 2013.03.01 Artykuł ten ma istotne znaczenie w stosunkach wewnętrznych państwa. W okresie Polski Ludowej, szczególnie w latach stalinowskiego terroru, popełniono wiele przestępstw o charakterze politycznym, przeprowadzono wiele sfingowanych procesów zakończonych m.in. wyrokami śmierci. Sprawcy tych czynów nie mogli być ścigani w odpowiednim czasie. Przestępstwa te obciążają przede wszystkim funkcjonariuszy służb specjalnych (Urząd Bezpieczeństwa), ale także niektórych pracowników organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości. W tej sytuacji stosowanie przepisów o przedawnieniu ścigania wobec sprawców tych przestępstw nie znajduje żadnego uzasadnienia. Konstytucja stanowi też, iż przestępstwo tego rodzaju ulega zawieszeniu aż do momentu ustania tych przyczyn. Postanowienie to odnosi się zarówno do przestępstw popełnionych w przeszłości, jak i mogących zaistnieć w przyszłości.