Masaż ramienia Pozycja do masażu

METODYKA MASAŻU
KLASYCZNEGO
mgr fizjoterapii
Aleksandra Bartkiewicz
Poszczególne grupy mięśniowe dzielą
się na mięśnie:
- mięśnie głowy i szyi
- kończyny górnej
- kończyny dolnej
- grzbietu,
- klatki piersiowej.
Mięsień płatowy szyi
(musculus splenius cervicis)
Przyczep początkowy: guzki tylnych wyrostków
poprzecznych C1-C3
Przyczep końcowy: wyrostki kolczyste Th3-Th5
Ruch:
- Mięśnie płatowe głowy obracają głowę do tyłu w
stronę działającej grupy mięśni.
- Obustronnie działając mięśnie prostują głowę.
- W skurczu jednostronnym pochyla i obraca głowę w
swoją stronę.
Mięsień mostkowo- obojczykowo- sutkowy
(musculus sternocleidomastoideus)
Przyczep początkowy: koniec mostkowy obojczyka i
powierzchnia przednia rękojeści mostka
Przyczep końcowy: wyrostek sutkowaty kości
skroniowej oraz boczna część kości potylicznej.
Ruch:
- W pozycji leżącej umożliwia podniesienie głowy,
- Przy ustalonej głowie unosi mostek (podczas
wdechu- pomocnicza funkcja wdechowa).
- Przy jednostronnym skurczu powoduje odgięcie
głowy w bok z obróceniem twarzy w stronę przeciwną
i nieco do góry.
- Obustronny skurcz mięśnia unosi głowę do góry.
Masaż głowy i szyi
Masaż głowy obejmuje masaż części
owłosionej głowy oraz masaż twarzy.
W masażu leczniczym kierunek masażu
określa przebieg naczyń żylnych, chłonnych
oraz przebieg mięśni twarzy.
Masaż leczniczy głowy stosuje się w
bezsenności, bólach głowy, porażeniach nerwu
twarzowego i nerwobólach nerwu trójdzielnego,
po zabiegach chirurgicznych w obrębie głowy.
MASAŻ GŁOWY
Skórę owłosioną głowy masuje się oburącz
opuszkami palców od okolicy ciemieniowej w
kierunkach bocznych do kąta żuchwy.
Część potyliczną masuje się zsuwając ręce
za uszami na kark. Stosuje się głaskanie i
rozcieranie.
Szczególną odmianę stanowi koliste, lekkie,
trwające 10 minut, głaskanie opuszkami
palca trzeciego lub czwartego w okolicy
skroniowej. Celem tego głaskania jest
działanie uśmierzające bóle głowy.
MASAŻ TWARZY
Masaż twarzy – obejmuje opracowanie mięśni twarzy
w trzech częściach topograficznych, odpowiadających
unerwieniu przez nerw twarzowy (VII). Są to część
żuchwowa, szczękowa i czołowa.
Masaż wykonuje się symetrycznie oburącz opuszkami
palców od linii środkowej twarzy do okolicy kąta
żuchwy.
Stosuje się głaskanie, rozcieranie, oklepywanie i
wibracje. W fazie końcowej stosuje się ćwiczenia
bierne i czynne mięśni mimicznych twarzy.
MASAŻ SZYI
Masaż szyi obejmuje głaskanie przedniej jej
części i opracowanie mięśni mostkowoobojczykowo- sutkowych.
Głaskanie mięśnia płatowatego szyi wykonuje
się oburącz, począwszy od żuchwy do
węzłów chłonnych nadobojczykowych.
Masaż mięśni M-O-S wykonuje się wzdłuż
przebiegu włókien mięśniowych, stosując
głaskanie i ugniatanie opuszkami palców
pierwszego i drugiego.
STAWY KOŃCZYNY GÓRNEJ
1. Stawy obręczy kończyny górnej
a) staw mostkowo-obojczykowy
(articulatio sternoclavicularis)
- powierzchnie stawowe: wcięcie obojczykowe rękojeści mostka oraz
koniec mostkowy obojczyka
- jama stawowa przedzielona krążkiem stawowym na część boczną i
przyśrodkową: zwiększenie ruchomości stawu
- torebka stawowa: wzmocniona przez więzadło mostkowoobojczykowe przednie i tylne, w. międzyobojczykowe i w. żebrowoobojczykowe
- ruchy w stawie: unoszenie, obniżanie, wysuwanie, cofanie, obrót
obojczyka dookoła jego osi długiej
- rodzaj stawu: staw wieloosiowy kulisty
b) staw barkowo-obojczykowy
(articulatio acromioclavicularis)
- powierzchnie stawowe: wyrostek barkowy
łopatki i koniec barkowy obojczyka
- krążek stawowy: między powierzchniami
stawowymi
- torebka stawowa wzmocniona przez: w.
barkowo-obojczykowe, w. kruczoobojczykowe
- ruchy w stawie: unoszenie, obniżanie, wysuwanie,
cofanie, obrót obojczyka dookoła jego osi długiej
- rodzaj stawu: staw wieloosiowy kulisty
2. Staw ramienny (articulatio humeri)
- powierzchnie stawowe: głowa kości
ramiennej i wydrążenie stawowe łopatki
- obrąbek stawowy: pogłębia i powiększa
wydrążenie stawowe łopatki
- torebka stawowa: zawiera więzadło
kruczo-ramienne
- ruchy w stawie: zginanie, prostowanie,
odwodzenie, przywodzenie, odwracanie,
nawracanie, obwodzenie
- rodzaj stawu: wieloosiowy, kulisty, wolny
3. Staw łokciowy (articulatio cubiti)
a) staw ramienno-łokciowy
(articulatio humeroulnaris)
- powierzchnie stawowe: bloczek kości
ramiennej (główka) i wcięcie bloczkowe
kości łokciowej (panewka)
- ruchy: zginanie i prostowanie
- rodzaj stawu: zawiasowy, jednoosiowy
b) staw ramienno-promieniowy
(articulatio humeroradialis)
- powierzchnie stawowe: główka kości
ramiennej i dołek głowy kości
promieniowej
- rodzaj stawu: dwuosiowy, obrotowozawiasowy
- ruchy: zginanie i prostowanie,
nawracanie, odwracanie
c) staw promieniowo-łokciowy bliższy
(a. radioulnaris proximalis)
- powierzchnie stawowe: główka- obwód
stawowy głowy kości promieniowej,
panewka- wcięcie promieniowe kości
łokciowej
- torebka stawowa: wspólna dla wszystkich
trzech stawów; więzadło poboczne
łokciowe i poboczne promieniowe
- ruchy: nawracanie i odwracanie;
sprzężony z ruchem w stawie
promieniowo-łokciowym dalszym
- rodzaj: jednoosiowy, obrotowy
4. Staw przedramienia
a) staw promieniowo-łokciowy bliższy
b) staw promieniowo-łokciowy dalszy
(a. radioulnaris distalis)
- powierzchnie stawowe: głowa kości
łokciowej i wcięcie łokciowe k.promieniowej
- inne elementy: krążek stawowy (trójkątny,
przylegający do głowy kości łokciowej),
błona włóknista międzykostna (wiąże kości
w jedną konstrukcję)
- ruchy: nawracanie, odwracanie
- rodzaj stawu: jednoosiowy obrotowy
5. Stawy bliższe ręki
a) staw promieniowo-nadgarstkowy
(a. radiocarpea)
- pow. stawowe: główka- kości szeregu bliższego
nadgarstka (bez k.grochowatej), panewkapowierzchnia stawowa nadgarstkowa kości
promieniowej oraz dalsza powierzchnia krążka
stawowego, który oddziela głowę k. łokciowej od kk.
nadgarstka
- torebka stawowa: wzmocniona 6.więzadłami
- ruchy: zginanie dłoniowe i grzbietowe, łokciowe i
promieniowe, obwodzenie
- rodzaj stawu: kłykciowy dwuosiowy
b) staw śródnadgarstkowy
(a. mediocarpea)
- powierzchnie stawowe: oba szeregi
kości nadgarstka (łódeczkowata,
księżycowata, grochowata,
trójgraniasta oraz czworoboczna
większa, mniejsza, główkowata i
haczykowata)
6. Stawy dalsze ręki
a) staw śródręcznonadgarstkowy (a.
carpometacarpea)
- powierzchnie stawowe: szereg dalszy
kości nadgarstka oraz podstawy kości
śródręcza
- torebka stawowa: w. nadgarstkowośródręczne grzbietowe i dłoniowe
b) staw śródręczno- nadgarstkowy
kciuka (a. carpometacarpea pollicis)
- powierzchnie stawowe: kość
czworoboczna większa nadgarstka i
podstawa I kości śródręcza
- ruchy: odwodzenie, przywodzenie
kciuka, przeciwstawianie i
odprowadzanie, obwodzenie
- rodzaj: dwuosiowy, siodełkowy
c) stawy śródręczno-paliczkowe
(a. metacarpophalangeae)
- powierzchnie stawowe: głowy kości
śródręcza i podstawy paliczków
bliższych
- torebka wzmocniona więzadłami
pobocznymi
d) staw sródręczno-paliczkowy kciuka
- rodzaj stawu: zawiasowy, jednoosiowy
e) stawy międzypaliczkowe
(a. interphalangeae manus)
- powierzchnie stawowe: paliczki bliższe i
środkowe z paliczkami środkowymi i
dalszymi
- rodzaj: zawiasowy, jednoosiowy
- ruchy: zginanie, prostowanie
Mięśnie działające na obręcz
kończyny górnej
- m. czworoboczny grzbietu (trapezius)
- m. równoległoboczny (rhomboideus)
- m. dźwigacz łopatki (levator scapulae)
- m. zębaty przedni (serratus anterior)
- m. piersiowy mniejszy (pectoralis minor)
- m. podobojczykowy (subclavius)
Mięśnie stawu ramiennego
- m. naramienny (deltoideus)
- m. piersiowy większy (pectoralis major)
- m. najszerszy grzbietu (latissimus dorsi)
- m. obły większy (teres major)
- m. obły mniejszy (teres minor)
- m. podłopatkowy (subscapularis)
- m. nadgrzebieniowy (supraspinatus)
- m. podgrzebieniowy (infraspinatus)
- m. kruczo-ramienny (coracobrachialis)
- m. dwugłowy ramienia (biceps brachii)
- m. trójgłowy ramienia (triceps brachii)
Mięśnie stawu łokciowego
- m. dwugłowy ramienia (biceps
brachii)
- m. trójgłowy ramienia (triceps
brachii)
- m. ramienny (brachialis)
- m. ramienno- promieniowy
(brachioradialis)
- m. łokciowy (anconeus)
Mięśnie stawu promieniowołokciowego
- m. dwugłowy ramienia (biceps brachii)
- m. odwracacz przedramienia (supinator)
- m. nawrotny czworoboczny (pronator
quadratus)
- m. nawrotny obły (pronator teres)
- m. ramienno- promieniowy
(brachioradialis)
Mięśnie stawów
bliższych ręki
- zginacz promieniowy nadgarstka
(m. flexor carpii radialis)
- zginacz łokciowy nadgarstka
(m. flexor carpii ulnaris)
- dłoniowy długi (m. palmaris longus)
- zginacz powierzchowny palców (flexor
digitorum superficialis)
- zginacz głęboki palców (flexor digitorum
profundus)
- zginacz długi kciuka (flexor pollicis longus)
- prostownik promieniowy długi
nadgarstka (extensor carpii radialis longus)
- prostownik promieniowy krótki
nadgarstka (extensor carpii radialis brevis)
- prostownik łokciowy nadgarstka (extensor
carpii ulnaris)
- prostownik palców (extensor digitorum)
- odwodziciel długi kciuka (abductor pollicis
longus)
- prostownik długi kciuka (extensor pollicis
longus)
- prostownik wskaziciela (extensor indicis)
10. m. szeroki szyi
11. m. czworoboczny
12. wyrostek barkowy
13. m. naramienny
14. m. kruczo-ramienny
15. głowa boczna m. trójgłowego ramienia
16. m. dwugłowy ramienia
17. dół łokciowy
18. ż. odpromieniowa
19. m. ramienno-promieniowy
20. ścięgno m. zginacza promieniowego nadgarstka
21. bruzda promieniowa przedramienia
22. kłąb
23. dół nadobojczykowy większy
24. obojczyk
25. trójkąt naramienno-piersiowy
26. m. piersiowy większy
27. głowa długa m. trójgłowego ramienia
28. bruzda przyśrodkowa m. dwugłowego ramienia
29. głowa przyśrodkowa m. trójgłowego ramienia
30. m. ramienny
31. ż. odłokciowa
32. nadkłykieć przyśrodkowy k. ramiennej
33. ż. pośrodkowa łokcia
34. ż. pośrodkowa przedramienia
35. ścięgno m. dłoniowego długiego
36. kłębik
4. wyrostek łokciowy
6. m. prostownik łokciowy nadgarstka
7. m. prostownik palców
11. ścięgno m. prostownika palców
14. m. prostownik promieniowy długi
nadgarstka 15. m. prostownik promieniowy
krótki nadgarstka
18. ścięgno m. prostownika długiego kciuka
21. m. obły większy
22. głowa przyśrodkowa m. trójgłowego
ramienia
23. miejsce palpacji n. łokciowego
24. m. zginacz łokciowy nadgarstka
25. sieć żylna
26. wyrostek barkowy
27. m. naramienny
28. głowa boczna m. trójgłowego ramienia
29. ż. odpromieniowa
30. tabakierka anatomiczna
METODYKA MASAŻU
KOŃCZYNY GÓRNEJ
Masaż kg wykonuje się najczęściej w pozycji
siedzącej (indywidualne podejście w
zależności od stanu pacjenta).
Masaż kg polega na opracowaniu nie tylko
mięśni, ale również stawów i
powierzchownych naczyń.
MASAŻ RĘKI
Pozycja:
Przy masażu ręki przedramię powinno spoczywać na
stole.
Metodyka masażu:
- głaskanie powierzchowne i głębokie w obrębie dłoniowej
i grzbietowej części ręki oraz łokciowej i promieniowej
strony przedramienia (udrażnianie naczyń żylnych i
chłonnych)
- w fazie właściwej opracowuje się szczegółowo mm:
* kłębu (odwodziciel krótki kciuka, zginacz krótki kciuka,
przywodziciel kciuka, przeciwstawiacz kciuka);
* kłębiku (odwodziciel palca V, zginacz krótki palca V,
przciwstawiacz palca V);
* mm. międzykostne i glistowate z równoczesnym
opracowaniem ścięgien mm. długich ręki po stronie
grzbietowej i dłoniowej).
Mięśnie ręki
Mm. międzykostne
(mm.interossei)
Mm. międzykostne
dłoniowe
Mm. międzykostne
grzbietowe
Początek: kość śródręcza IIPoczątek: zwrócone do siebie
strona łokciowa, k.śródręcza IV powierzchnie dwu sąsiednich
i V- str.promieniowa;
kości śródręcza I-V;
Przyczep: rozcięgno
grzbietowe i torebki stawów
śródręczno- paliczkowych II, IV
i V palca, po tej samej stronie,
na której leżą początki
śródręczne.
Przyczep: torebki stawów
śródręczno- paliczkowych oraz
rozcięgna grzbietowe II-IV
palca.
- masaż stawów międzypaliczkowych i
śródręczno- paliczkowych
* każdy palec masuje się osobno w kierunku od
paliczka dalszego do bliższego, głaskając
jedną ręką raz za boczne, raz za przedniotylne powierzchnie paliczków dalszych;
* rozcieranie stawów międzypaliczkowych i
śródręczno- paliczkowych wykonuje się
dwupalcowo kciukiem i palcem wskazującym.
- masaż śródręcza
* rozpoczyna się głaskaniem mięśni kłębu i
kłębiku, następnie głaskanie wzdłuż przestrzeni
międzykostnych po stronie dłoniowej;
* na mm. kłębu i kłębiku wykonujemy również
rozcieranie, ugniatanie szczypcowe,
oklepywanie i wibrację.
* na powierzchni grzbietowej stosuje się
głaskanie i rozcieranie.
W fazie utrwalającej wykonuje się głaskanie
głębokie i powierzchowne w obrębie reki i
przedramienia oraz ruchy bierne i czynne we
wszystkich stawach ręki.
Masaż przedramienia
Pozycja do masażu:
Przedramię układa się w pozycji semipronacji
(„półodwróconej”) tak, by kości przedramienia były
zwrócone do siebie równolegle.
Zespół mm. zginaczy znajduje się po stronie łokciowej
a prostowników po stronie promieniowej.
W czasie masażu mm. zginaczy ręka powinna być
lekko zgięta (ok.30 st.) dłoniowo w nadgarstku.
W czasie masażu mm.prostowników ręka powinna
być lekko zgięta grzbietowo w nadgarstku.
PRZEDRAMIĘ
Grupa przednia - powoduje zgięcie dłoni,
nadgarstka i palców :
(1) Mięsień nawrotny obły - / m. pronator teres / nawraca i zgina przedramię w stawie
łokciowym
(2) Mięsień dłoniowy długi - / m.palmaris longus /
- zginacz dłoni
(3) Mięsień zginacz promieniowy nadgarstka - /
m. flexor karpi ulnaris / - zgina i odwodzi rękę w
stronę łokciową
(4) Mięsień zginacz powierzchowny palców - / m.
flexor digitorum superficialis / - zgina palce
(5) Mięsień odwracacz - / m .supinator / - odwraca
przedramię
(6) Mięsień zginacz długi palucha - / m. flexor
pallicis longus / - zgina kciuk
(7) Mięsień zginacz głęboki palców - / m. flexor
digitorium profundus / - zgina dalszy staw
miedzypaliczkowy
(8) Mięsień nawrotny czworoboczny - / m.
pronator quadratus / - nawraca przedramię
PRZEDRAMIĘ
Grupa tylna - prostują nadgarstek i palce
Mięsień prostownik łokciowy
nadgarstka - / m. extensor carpi
ulnaris / - prostuje nadgarstek i
odwodzi łokciowo
Mięsień prostownik palców - / m.
extensor digitorum / - prostuje palce
dłoni
Mięsień prostownik wskaziciela - /
m. extensor indicis / - prostuje palec
wskazujący
Mięsień prostownik krótki kciuka - /
m. extensor pollicis brevis / - prostuje
kciuk
Metodyka masażu przedramienia:
1.Faza wstępna: głaskanie powierzchowne i
głębokie:
- wzdłuż mm. zginaczy kg a następnie
- wzdłuż mm. prostowników kg od nadgarstka
do dołu pachowego.
1. Głaskanie zginaczy
2.Głaskanie prostowników
2. W fazie właściwej:
* głaskanie, rozcieranie, ugniatania szczypcowe lub
oburęczne opuszkami palców, oklepywanie i wibracja)
opracowuje się kolejno:
-zespół mm. zginaczy ręki i palców (zginacz promieniowy
nadgarstka, zginacz łokciowy nadgarstka, m. dłoniowy długi,
zginacz powierzchowny palców, zginacz głęboki palców,
zginacz długi kciuka)
-zespół mm. prostowników ręki i palców (prostownik
promieniowy długi i krótki nadgarstka, prostownik łokciowy
nadgarstka, prostowniki długie palców);
* głaskanie, rozcieranie na:
- stawach nadgarstka (staw śródręczno- nadgarstkowy,
śródnadgarstkowy, promieniowo- nadgarstkowy).
1. Głaskanie zginaczy
2. Rozcieranie zginaczy
3. Ugniatanie zginaczy
4. Wałkowanie przedramienia
2. Rozcieranie prostowników
3. Ugniatanie prostowników
4. Oklepywanie prostowników
5.Wibracja labilna prostowników
3. W fazie utrwalającej wykonuje się:
* głaskanie głębokie i powierzchowne w
sposób podobny jak na początku zabiegu
oraz
* ruchy bierne i czynne we wszystkich
stawach nadgarstka, w tym ruchy pronacji i
supinacji.
Masaż ramienia
Pozycja do masażu: najlepiej siedząca
Metodyka masażu ramienia:
w czasie masażu opracowuje się kolejno:
- mm. zginacze przedramienia (dwugłowy
ramienia, ramienny, ramienno- promieniowy)
- mm. prostowniki przedramienia (trójgłowy
ramienia, łokciowy)
- staw łokciowy.
Kość
ramienna
Kość łokciowa
Kość promieniowa
Kość łopatki
Mięśnie zginacze ramienia
M. dwugłowy ramienia
(m. biceps brachii)
Przyczep początkowy:
- głowa długa: guzek
nadpanewkowy łopatki
- głowa krótka: wyrostek
kruczy łopatki;
Przyczep końcowy:
guzowatość kości
promieniowej.
M. ramienny
(m. brachialis)
Przyczep początkowy:
Dolna połowa przedniej
powierzchni trzonu kości
ramiennej;
Przyczep końcowy:
guzowatość kości łokciowej.
Grupa przednia - zginacze ramienia
(1) Mięsień dwugłowy ramienia - /m.
biceps brachii/
(2) Mięsień ramienny - / m. brachialis/ zgina ramię w łokciu
(3) Mięsień kruczo - ramienny - /m.
coracobrachialis/ - zgina i przywodzi
ramię, stabilizuje staw ramienny
Grupa tylna - prostują kończynę w
stawie łokciowym
(4) Mięsień trójgłowy ramienia - /m.
tricipitis brachii/
(5) Mięsień łokciowy - /m. anconeus/
M.ramienno- promieniowy
(m.brachioradialis)
Przyczep początkowy:
brzeg boczny kości
ramiennej;
Przyczep końcowy:
wyrostek rylcowaty kości
promieniowej
• M. trójgłowy ramienia
(triceps brachii)
• p.p.:
- głowa długa: guzek
podpanewkowy łopatki
- głowa przyśrodkowa: tylna
pow.ierzchnia k.ramiennej
poniżej bruzdy
n.promieniowego
- głowa boczna: tylna
pow.ierzchnia k.ramiennej
powyżej bruzdy
n.promieniowego
•p.k.: wyrostek łokciowy
k.łokciowej
• M. łokciowy (m.anconeus)
• p.p.:
• nadkłykieć boczny kości
ramiennej
• p.k.: wyrostek łokciowy
kości łokciowej
M. naramienny
(m.deltoideus)
Początek: barkowa część
obojczyka, wyrostek
barkowy łopatki, grzebień
łopatki;
Przyczep: guzowatość
naramienna kości
ramiennej.
Masaż mięśni ramienia
1. Głaskanie zginaczy ramienia prawego masuje się ręką
prawą, a prostowników ramienia prawego (tego samego)
ręką lewą.
2. Rozcieranie na mięśniach ramienia wykonuje się chwytając
brzusiec mięśni dłoniową stroną wyprostowanych palców
obu rąk.
3. Ugniatanie wykonuje się w sposób typowy oburącz.
4. Można zastosować wałkowanie.
5. Oklepywanie
6. Wibracja
Masaż stawów ramienia
Głaskanie i rozcieranie stawu łokciowego:
wykonuje się od strony dołu łokciowego,
wyrostka łokciowego i strony bocznej, głównie
opuszkami kciuków.
W czasie masażu st. łokciowego kończyna
powinna być zgięta w łokciu pod kątem 90 st.
Faza utrwalająca:
Głaskanie końcowe mięśni i stawów
przedramienia.
Ćw. bierne i czynne w stawie łokciowym.
Masaż obręczy kończyny górnej
Masaż obręczy barkowej wykonuje się w pozycji siedzącej
najczęściej z podparciem głowy.
W czasie masażu obręczy barkowej opracowuje się kolejno:
- mięśnie ruchowe i ustalające łopatkę (czworoboczny,
równoległoboczny, dźwigacz łopatki, zębaty przedni)
- mięśnie obrotowe ramienia (podłopatkowy, obły większy i
mniejszy, podgrzebieniowy)
- m. przywodzące ramię (piersiowy większy, najszerszy
grzbietu)
- m. odwodzące i unoszące ramię (nadgrzebieniowy,
kruczoramienny, naramienny).
Ten schemat postępowania znajduje zastosowanie w
zaburzeniach funkcji narządu ruchu.
Mięśnie przywodzące ramię:
1. M. najszerszy grzbietu
p.p. wyrostki kolczyste Th 7-12, 7-12 żebr, kość
krzyżowa, kość biodrowa
p.k. grzebień guzka mniejszego kości
ramiennej
2. M. piersiowy większy
p.p. mostkowa część
obojczyka, chrząstki IIVI/VII żebra, pochewka
mięśnia prostego brzucha
p.k. grzebień guzka
większego kości ramiennej
Mięśnie odwodzące i
unoszące ramię
1. M. nadgrzebieniowy
p.p. dół nadgrzebieniowy łopatki
p.k. guzek większy kości
ramiennej
2. M.kruczo- ramienny
p.p. wyrostek kruczy łopatki
p.k. trzon kości ramiennej
przyśrodkowo od
m.naramiennego
3. M. naramienny
p.p. barkowa część obojczyka,
wyrostek barkowy łopatki,
grzebień łopatki;
p.k. guzowatość naramienna kości
ramiennej.
Mięśnie ruchowe i
ustalające łopatkę:
1.M. czworoboczny
grzbietu
p.p. wyrostki kolczyste
Th, wiązadło karkowe,
kresa karkowa górna
kości potylicznej
p.k. grzebień łopatki,
wyrostek barkowy
łopatki, koniec
barkowy obojczyka
2. M. równoległoboczny
p.p. wyrostki kolczyste C 6-7, Th
1-4, więzadło karkowe
p.k. brzeg przyśrodkowy łopatki
3. M. dźwigacz łopatki
p.p. wyrostki poprzeczne Th 1-4
p.k. kąt górny łopatki
4. M. zębaty przedni
p.p. I-IX żebro, powierzchnia
zewnętrzna
p.k. brzeg przyśrodkowy łopatki
Mięśnie obrotowe ramienia
1. M. podłopatkowy
p.p. powierzchnia żebrowa łopatki
p.k. guzek mniejszy kości ramiennej
2. M. obły większy
p.p. dolny kąt łopatki
p.k. grzebień guzka
mniejszego k.ramiennej
3. M. obły mniejszy
p.p. brzeg boczny łopatki
p.k. guzek większy kości ramiennej
4. M. podgrzebieniowy
p.p. dół podgrzebieniowy łopatki
p.k. guzek większy kości ramiennej
Masaż mięśni wchodzących w skład mięśni
grzbietu – patrz masaż tułowia.
W dysfunkcji splotu barkowego nie wykonuje
się masażu mięśni piersiowych, mięśnia
zębatego przedniego, najszerszego grzbietu i
podłopatkowego.
Metodyka masażu obręczy kończyny górnej
Faza wstępna
1. Głaskanie powierzchowne i głębokie części
górnej i pośrodkowej m. czworobocznego w
kierunku wyrostka barkowego (stroną dłoniową obu
rąk).
2. Głaskanie powierzchowne i głębokie m.
naramiennego (osobno część przednią i tylną);
kciuki obu rąk przesuwamy przez środek mięśnia,
pozostałe palce przesuwają się do przedniej i tylnej
części mięśnia, tak by na wysokości wyrost6ka
barkowego łopatki kciuk dołączył do nich w kierunku
dołu pachowego.
Faza właściwa
Na m. naramiennym i czworobocznym (części górnej i
pośrodkowej) wykonujemy:
Głaskanie/ Rozcieranie/ Ugniatanie/ Oklepywanie.
Rozcieranie i ugniatanie m. naramiennego rozpoczyna się
od przyczepu dolnego (od guzowatości naramiennej kości
ramiennej) raz w kierunku obojczyka, raz w kierunku łopatki.
Torebkę stawu barkowego rozciera się ze wszystkich stron
(by dojść do torebki stawowej od przodu: pacjent układa rękę
na lędźwiach; by dojść do torebki od tyłu: ręka pacjenta
powinna spoczywać na barku drugiego ramienia; by dojść od
dołu pachowego pacjent układa rękę na barku masażysty.
Faza utrwalająca
Głaskanie głębokie i powierzchowne okolicy karku i okolicy
naramiennej
Ruchy bierne i czynne w stawie ramiennym.
Masaż całościowy
kończyny górnej
Pełny masaż kg:
-masaż mięśni obręczy barkowej
-masaż mięśni kończyny górnej wolnej:
-masaż m. zginaczy potem prostowników
ramienia
-masaż m. zginaczy potem prostowników
przedramienia
-masaż m. zginaczy potem prostowników ręki
-opracowanie stawów kończyny górnej po
zakończonym masażu mięśni kg.
Po masażu kolejnego stawu należy stosować
głębokie głaskanie obejmujące dany staw w
kierunku dołu pachowego.
W fazie utrwalającej niezbędne jest
wykonywanie ruchów biernych i czynnych we
wszystkich stawach kg.
MASAŻ KLATKI
PIERSIOWEJ
Masaż klatki piersiowej polega na opracowaniu:
- mięśni piersiowych
- mięśni zębatych przednich
- mięśni międzyżebrowych (zewnętrznych i
wewnętrznych).
M. piersiowy większy (m. pectoralis major)
p.p. mostkowa część obojczyka,
mostek, chrząstki II-VI/VII żebra,
pochewka mięśnia prostego
brzucha
p.k. grzebień guzka większego
kości ramiennej.
M. piersiowy mniejszy
(m. pectoralis minor)
p.p.: III-V żebro
p.k.: wyrostek kruczy łopatki
M. zębaty przedni (m. serratus anterior)
p.p. I-IX żebro, powierzchnia zewnętrzna
p.k. brzeg przyśrodkowy łopatki
Mm. międzyżebrowe
- zewnętrzne:
p.p.: dolna krawędź wyżej leżącego żebra na
zewnątrz od bruzdy żebra (bruzda żebra biegnie
wzdłuż krawędzi dolnej po jej wewnętrznej stronie)
p.k.: górna krawędź niżej leżącego żebra
- wewnętrzne
p.p.: dolna krawędź
wyżej leżącego żebra
do wewnątrz od
bruzdy żebra
p.k.: górna krawędź
niżej leżącego żebra
Metodyka masażu klatki piersiowej
1.Faza wstępna:
Głaskanie powierzchowne i głębokie mięśni
piersiowych, zębatych przednich i
międzyżebrowych.
Kierunek głaskania: zgodny z przebiegiem
mięśni:
- mm. piersiowe: od mostka do dołu pachowego;
- m. zębaty przedni: od linii pachowej na
wysokości IX żebra skośnie w górę w kierunku
łopatki;
- mm. międzyżebrowe: od mostka do kręgosłupa.
2. Faza właściwa:
• Głaskanie, rozcieranie, ugniatanie i oklepywanie
mięśnia piersiowego większego:
- u mężczyzn w trzech pasmach: górnym, pośrodkowym i
dolnym;
- u kobiet w paśmie górnym (ze względu na gruczoł
piersiowy- na nim stosuje się specjalny masaż
wyłącznie przy utrudnionej laktacji);
• Głaskanie i rozcieranie opuszkami palców mm.
zębatych przednich i międzyżebrowych.
• Oklepywanie łyżeczkowe, wibracja i wstrząsanie przy
odpowiedniej pozycji drenażowej stosuje się przy
chorobach układu oddechowego.
MASAŻ BRZUCHA
Masaż brzucha:
- masaż powłok brzusznych
- masaż jamy brzusznej (zabieg lekarski)
http://www.youtube.com/watch?v=ENsUIulLJJI
Masaż powłok brzusznych
Masaż ten stosuje się w przypadku:
- osłabienia mięśni brzucha
- blizn pozabiegowych w obrębie mięśni
brzucha
- kolki gazowej u dzieci (głaskanie
powierzchowne)
- zaburzeń motoryki jelit (po uwzględnieniu
przeciwwskazań).
M. skośny brzucha
- zewnętrzny
p.p.: powierzchnia zewn.
żeber V-XII
p.k.: warga zewn. grzebienia
kości biodrowej, więzadło
pachwinowe
- wewnętrzny
p.p.: powięź piersiowo- lędźwiowa,
kresa pośrednia grzebienia
kości biodrowej, 2/3 boczne
więzadła pachwinowego
p.k.: krawędzie dolne trzech
dolnych żeber
M. prosty brzucha
p.p.: powierzchnia zewnętrzna chrząstek
żebrowych V-VII, wyrostek mieczykowaty
p.k.: gałąź górna kości łonowej,
przednia powierzchnia
spojenia łonowego
M. poprzeczny brzucha
p.p.: powierzchnie wewnętrzne chrząstek
żebrowych VII-XII, wyrostki żebrowe kręgów
lędźwiowych, warga wewnętrzna grzebienia
kości biodrowej, boczna część więzadła
pachwinowego
p.k.: kresa biała
Metodyka masażu powłok
brzusznych
1. Głaskanie powierzchnią dłoniową rąk wzdłuż
przebiegu mięśni prostych i skośnych
brzucha w kierunku od góry ku dołowi.
2. Rozcieranie i oklepywanie mm. skośnych
i prostych brzucha.
3. Rolowanie/ zwijanie tkanki łącznej brzucha
w kierunku od linii pośrodkowej do boków.
Masaż powłok brzusznych uwzględniający
oddziaływanie na jelita:
1. Głaskanie płasko ułożonymi dłoniowymi
powierzchniami rąk lub brzegiem łokciowym
ręki; wykonywanie ruchu okrężnego zgodnie
z ruchem wskazówek zegara (od prawego
talerza biodrowego nad pępkiem ku lewemu
talerzowi biodrowemu).
MASAŻ GRZBIETU
•
Masaż grzbietu obejmuje opracowanie
dużych grup mięśni, powierzchownie
leżących (czworoboczny grzbietu, najszerszy
grzbietu) oraz mięśni głębokich (prostownik
grzbietu).
Pozycja ułożeniowa:
leżenie przodem z zastosowaniem wałków i
półwałków.
• Mięsień czworoboczny
• Można wyróżnić w mięśniu 3 części:
• zstępującą, poprzeczną i wstępującą.
• p.p. wyrostki kolczyste Th, wiązadło
karkowe, kresa karkowa górna kości
potylicznej
•
p.k. grzebień łopatki, wyrostek barkowy
łopatki, koniec barkowy obojczyka
• Funkcja: pociągnięcie baków ku tyłowi,
• M. najszerszy grzbietu
• Przyczep początkowy (pp): dolne kręgi piersiowe, powięź
piersiowo- lędźwiowa, grzebień biodrowy oraz dolne żebra.
• Wszystkie włókna zbiegają się w kierunku dołu pachowego
• Przyczep końcowy (pk)- grzebień guzka mniejszego kości
ramiennej.
• Funkcja: mięsień opuszcza podniesione ramię przywodzi do tyłu
oraz obraca do wewnątrz.
• Prostownik grzbietu
Metodyka masażu grzbietu
1. Głaskanie powierzchowne/ głębokie,
rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie i
wibracja mięśni leżących
powierzchownie:
- karkową część mięśni masuje się od
potylicy i wyrostka kolczystego C7 do
wyrostka barkowego łopatki (m.
czworoboczny grzbietu);
- piersiową część od wyrostków kolczystych
Th do wyrostka barkowego łopatki i do
dołów pachowych (m. czworoboczny
grzbietu);
• 2. Głaskanie powierzchowne/ głębokie,
rozcieranie, ugniatanie (w tym rolowanie,
piłowanie, śrubowanie i chwyt
podłopatkowy), oklepywanie i wibracja
(labilna lub stabilna) prostownika grzbietu
(od kości krzyżowej do guzowatości
potylicznej po obu stronach wyrostków
kolczystych kręgów całego kręgosłupa).
• 3. Głaskanie głębokie i powierzchowne
KOŃCZYNA DOLNA
•
•
•
•
Masaż stopy
Masaż podudzia
Masaż uda
Masaż obręczy kończyny dolnej
Budowa miednicy
KOŚĆ UDOWA
• Najdłuższa kość szkieletu. Jak wszystkie kości długie posiada
koniec bliższy, dalszy i trzon.
Konic bliższy składa się z:
- Głowy kości udowej o kształcie kuli: wchodzi w skład stawu
biodrowego. Na jej powierzchni jest dołek do którego przyczepia
się więzadło głowy k. udowej.
- Szyjka k. udowej- łączy głowę z trzonem. Od jej nachylenia zależy
czy mamy do czynienia z biodrem szpotawym, czy koślawym.
Jeśli kąt jest mniejszy niż ok. 128 stopni- szpotawe, większykoślawe.
- Krętarz większy- duża wyniosłość wystająca ku górze. Dobrze
wyczuwalny- przyczepiają si do niego liczne m. miednicy.
- Krętarz mniejszy- położony niżej
Trzon k. udowej
- Guzowatość pośladkowa- przyczep m. pośladkowego wielkiego.
• Koniec dalszy k. udowej
Służy do połącznie z kością piszczelową i
rzepką w stawie kolanowym.
Zbudowany z 2 wypukłych kłykci:
przyśrodkowego i bocznego. Na kłykciach
tych znajdują się powierzchnie stawowe.
Od tyłu rozdziela je dół międzykłykciowy.
Od przodu łączą się tworząc powierzchnię
stawową dla rzepki. Częsci najdalej
wysunięte na boki obu kłykci to
nadkłykcie.
Kość piszczelowa
Kość strzałkowa
•
Kość piszczelowa- należy do kości długich. Koniec bliższy łączy
się z kością udową w stawie kolanowym oraz ze strzałką w
stawie piszczelowo-strzałkowym.
•
Na końcu bliższym są 2 kłykcie: przyśrodkowy i boczny a na nich
odpowiednio powierzchnie stawowe: przyśrodkowa i boczna.
Pomiędzy
powierzchniami
stawowymi
jest
pole
międzykłykciowe. Pole międzykłykciowe jest rozdzielone
wyniosłością na pole przednie i tylne. Pomniżej kłykci jest
guzowatość piszczeli.
•
Koniec dalszy- połączenie ze stopą w stawie skokowogoleniowym. Na nim znajduje się kostka przyśrodkowa oraz 2
powierzchnie stawowe. 1 powierzchnia jest na kostce
przyśrodkowej, a druga na dolnej powirzchni końca dalszego
• Strzałka- leży po stronie bocznej k. piszczelowej. Jest
dużo cieńsza.
Koniec bliższy tworzy:
- głowa strzałki- na niej jest pow. stawowa do
połączenia z k. piszczelową (staw piszczelowostrzałkowy).
Koniec dalszy:
- przedłuża się w kostkę boczną, na której jest pow.
stawowa łącząca z k. skokową stopy (staw skokowogoleniowy).
- łączy się za pośrednictwem więzozrostu z k.
piszczelową.
KOŚCI STOPY
• Stęp zbudowany jest z 7 kości:
skokowej, piętowej, łódkowatej, sześciennej i 3 klinowatych
(boczna, pośrednia, przyśrodkowa)
•
-
•
-
Kości śródstopia I – V
Kości długie łączące się z kośćmi stępu w stawach stępowośródstopnych
Głowy tworzą połączenia z paliczkami bliższymi w postaci stawó
śródstopno-paliczkowych
Kości palców
Paluch – ma 2 paliczki (bliższy i dalszy)
II- V – mają 3 paliczki (bliższy, środkowy, dalszy)
MIĘŚNIE KOŃCZYNY DOLNEJ
M. piszczelowy przedni
• Dochodzi do brzegu przyśrodkowego stopy; kończy się po stronie
podeszwowej kości klinowatej przyśrodkowej i I kości śródstopia.
• Silny prostownik odpowiedzialny za zgięcie grzbietowe stopy.
Trójgłowy łydki
• składa się z 3 głów: 2 głów m. brzuchatego łydki i 1 głowy m.
płaszczkowatego.
• M. brzuchaty łydki położony najbardziej powierzchownie; ma 2 głowy boczną
i przyśrodkową. Łączą się u dołu tworząc silne ścięgno Achillesa. Ścięgno
Achillesa kończy się na guzie piętowym.
• M. piszczelowy przedni
• Dochodzi do brzegu przyśrodkowego stopy; kończy się po stronie
podeszwowej kości klinowatej przyśrodkowej i I kości śródstopia.
• Silny prostownik odpowiedzialny za zgięcie grzbietowe stopy.
• TRÓJGŁOWY ŁYDKI• składa się z 2 głów: m. brzuchatego łydki i
m. płaszczkowatego.
• M. brzuchaty łydki położony najbardziej
powierzchownie; ma 2 głowy boczną i
przyśrodkową. Łączą się u dołu tworząc silne
ścięgno Achillesa. Ścięgno Achillesa kończy
• M. prostownik palców długi
• Dzieli się na 4 ścięgna kończące się na
grzbietowej stronie palców II- V.
• Zgina stopę i palce
• w kierunku grzbietowym
M. Prostownik palucha długi
• Kończy się długim ścięgnem na
grzbietowej stronie palucha
• Funkcja: zginanie stopy w kierunku
grzbietowym oraz prostowanie palucha
Mięśnie uda- grupa tylna
Mięsień dwugłowy uda
• Głowa długa zaczyna się
na guzie kulszowym
• Głowa krótka na trzonie
kości udowej.
• Wspólne ścięgno
końcowe przyczepia się
na głowie strzałki.
Mięśnie uda- grupa przednia
Czworogłowy uda
• 4 głowy tworzące odrębne mięśnie:
- m. prosty uda- zaczyna się na k. biodrowej
(kolec biodrowy przedni dolny )
- M. obszerny boczny- zaczyna się na trzonie
k. udowej
- M. obszerny przyśrodkowy- trzon k. udowej
- M. obszerny pośredni- trzon k. udowej.
•
•
Wszystkie 4 głowy łączą się w 1 ścięgno końcowe
obejmujące rzepkę, przyczepiające się do jej
brzegów i kończy na guzowatości kości piszczelowe.j
Główna funkcja- prostownik stawu kolanowego
Mięśnie uda- grupa przyśrodkowa
•
Mięsień przywodziciel długi ma kształt trójkąta. Jest wydłużony.
Rozpoczyna się na kości łonowej i kończy na wardze
przyśrodkowej kresy chropowatej kości udowej. Jego czynność
polega na przywodzeniu, unoszeniu oraz obracaniu uda na
zewnątrz.
•
Mięsień przywodziciel wielki znajduje się w najgłębszej
warstwie mięśni uda. Jest jednym z największych mięśni ciała.
Ma kształt trójkąta. Rozpoczyna się na powierzchni przedniej
gałęzi dolnej kości łonowej oraz gałęzi kości kulszowej i stronie
bocznej guza kulszowego. Włókna końcowe znajdują się na
kresie chropowatej kości udowej oraz na guzku przywodziciela
powyżej nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej. Czynność
mięśnia polega na przywodzeniu, obracaniu, prostowaniu oraz
zginaniu stawu biodrowego.
•
Mięsień przywodziciel krótki znajduje się w warstwie środkowej
mięśni uda. Rozpoczyna się na powierzchni przedniej gałęzi
dolnej kości łonowej i kończy na wardze przyśrodkowej kresy
chropowatej. Jego czynność polega na przywodzeniu, obracaniu
na wewnątrz oraz zginaniu uda.
•
Mięsień smukły to długi mięsień, płaski i cienki. Jego przyczep
początkowy znajduje się na gałęzi dolnej kości łonowej oraz
gałęzi kości kulszowej, a przyczep końcowy - poniżej guzowatości
kości piszczelowej. Czynność mięśnia polega na przywodzeniu
oda, prostowaniu i obracaniu go na zewnątrz. Na staw kolanowy
jego działanie polega na zginaniu i obracaniu kolana do
wewnątrz.
•
Mięsień grzebieniowy jest mięśniem spłaszczonym. Rozpoczyna
się wzdłuż grzebienia kości łonowej, na guzku łonowym oraz
więzadle łonowym górnym. Włókna kończą się na kresie
grzebieniowej kości udowej. Czynność mięśnia polega na
przywodzeniu, zginaniu i obracaniu uda na zewnątrz.
Dodatkowo mięsień pomaga w zakładaniu nogi na nogę.
Mięśnie uda- grupa boczna
•
•
•
•
Mięsień naprężacz powięzi szerokiej napina powięź szeroka uda, zgina
staw biodrowy, już zgięty staw kolanowy zgina dalej, a wyprostowany
umacnia. Odwodzi i nawraca udo. Unerwiony przez n. pośladkowy górny
(L4-S1).
Mięsień rozpoczyna się na zewnętrznej powierzchni grzebienia biodrowego
pomiędzy kolcem biodrowym przednim górnym a guzkiem biodrowym.
Oprócz przyczepu kostnego jego włókna rozpoczynają się również na
blaszce głębokiej powięzi szerokiej uda.
Spłaszczony brzusiec mięśnia biegnie ku dołowi i przechodzi w płaskie
ścięgno łączące się z przednim brzegiem pasma biodrowo-piszczelowego.
Pasmo biegnie po bocznej stronie uda i ostatecznie przyłącza się na górnej
części kości piszczelowej.
Mięsień otoczony jest blaszkami powięzi szerokiej.
Miednica- m. pośladkowy
Pośladkowy wielki (gluteus maximus)
• Rozpoczyna się przyczepem na kości
krzyżowej i na talerzu kości biodrowej.
• Kończy na guzowatości pośladkowej
kości udowej.
• Utrzymuje pionową postawę, jest
najsilniejszym prostownikiem stawu
biodrowego; obraca udo na zewnątrz; może
przywodzić lub odwodzić udo.
Pośladkowy średni (gluteus medius) i
mały (gluteus minimus)
• oba rozpoczynają się na powierzchni
pośladkowej talerza biodrowego i
kończą na krętarzu większym kości
udowej.
MASAŻ KOŃCZYNY DOLNEJ
•
Pozycja leżąca (z zastosowaniem wałków i
półwałków)- przodem/ tyłem/ bokiem.
1. Masaż stopy
- głaskanie powierzchowne i głębokie (tylnej
grupy mięśni podudzia, str. podeszwowa i str.
grzbietowa stopy), rozcieranie, ugniatanie i
oklepywanie bocznej i przyśrodkowej części
podeszwowej stopy;
- głaskanie głębokie i powierzchowne;
- ruchy bierne/ czynne w stawach stopy.
• 2. Masaż podudzia
- głaskanie powierzchowne i głębokie
zginaczy podudzia (brzuchaty łydki,
płaszczkowaty, piszczelowy tylny, zginacz
długi palucha i palców) oraz prostowników
(piszczelowy przedni, strzałkowy długi i
krótki…) oraz ścięgna Achillesa;
- rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie,
wibracja zginaczy i prostowników i Achillesa;
- głaskanie głębokie i powierzchowne i
Achillesa;
- ćwiczenia bierne i czynne stawu skokowego.
3. Masaż uda
Opracowanie
- grupy tylnej (m.dwugłowy uda, półbłoniasty,
półścięgnisty)
- przedniej (czworogłowy uda, krawiecki)
- przyśrodkowej (przywodziciel długi, wielki i
krótki)
- bocznej (naprężacz powięzi szerokiej)
- okolic stawu kolanowego.
Pozycja: leżąca przodem i tyłem.
1. Rozpoczęcie masażu uda
Głaskanie powierzchowne i głębokie
(obejmujące) uda
poniżej stawu kolanowego/ dołu
podkolanowego- z ominięciem samego dołu- w
kierunku pachwiny i bocznie.
2. Faza właściwa
• Strona tylna:
Głaskanie, rozcieranie, ugniatanie,
oklepywanie i wibracja:
poniżej dołu podkolanowego w okolicy
głowy strzałki i kłykcia przyśrodkowego
kości udowej w kierunku fałdy
pośladkowej.
• Strona przednia
Głaskanie, rozcieranie, ugniatanie,
oklepywanie i wibracja m.
czworogłowego uda:
poniżej rzepki wzdłuż naczyń uda w
kierunku kolca biodrowego przedniego
górnego /SIAS/ kości biodrowej, z
uwzględnieniem głowy pośredniej,
przyśrodkowej, bocznej i prostej mięśnia
czworogłowego uda.
• Strona przyśrodkowa
Głaskanie obejmujące, rozcieranie,
ugniatanie, oklepywanie
przywodzicieli uda:
od przyśrodkowej guzowatości kości
piszczelowej w kierunku pachwiny; w
górnej 1/3 części bliższej odcinka uda
ruchy prowadzi się bliżej linii
pośrodkowej uda w celu uniknięcia
strefy erogennej.
• Strona boczna
Głaskanie, rozcieranie, ugniatanie,
oklepywanie i wibracja naprężacza
powięzi szerokiej:
od głowy kości strzałkowej do bocznej
części kolca biodrowego przedniego
górnego (SIAS).
• Masaż stawu kolanowego
Głaskanie i rozcieranie
uwzględniając ścięgno rzepki i boczne
brzegi rzepki (rozcieranie wykonuje się po
obu stronach rzepki; wzdłuż brzegów
rzepki schodzi się ku dołowi w kierunku
szpary stawowej, a wzdłuż niej do dołu
podkolanowego, następnie z powrotem
do brzegu rzepki i dalej ku dołowi do
guzowatości piszczeli).
3. Zakończenie masażu uda
Głaskanie głębokie i powierzchowne
uda
oraz
Ćwiczenia bierne i/lub czynne w
stawie kolanowym.
MASAŻ OBRĘCZY KOŃCZYNY
DOLNEJ
1. Głaskanie powierzchowne i głębokie mięśni pośladkowych
od kości krzyżowej do krętarza większego kości udowej.
2. Głaskanie, rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie i wibracja
od kości krzyżowej do krętarza większego kości udowej, wzdłuż przebiegu mięśni.
3. Masaż okolicy stawu biodrowego
Udo powinno znajdować się w odwiedzeniu i rotacji wewnętrznej; stosuje się
głaskanie i rozcieranie w okolicy nadkrętarzowej.
4. Ćwiczenia bierne i/lub czynne w stawie biodrowym
MASAŻ
IZOMETRYCZNY
Rodzaje skurczów mięśnia
skurcz izotoniczny- mięsień skraca swą
długość bez zmiany napięcia
(charakterystyczny dla pracy dynamicznej/
kinetycznej, np. m. dwugłowy ramienia przy
zginaniu stawu łokciowego);
* skurcz izometryczny- wzrost napięcia przy
niezmienionej długości mięśnia (praca
statyczna, np. napinanie mm. pośladkowych,
żwaczy).
Masaż izometryczny
początkowo stosowany był przede wszystkim
jako masaż sportowy, ale jego działanie może
być wykorzystane w szerszy sposób.
Zabiegi te stosuje się do głównie do leczenia
efektu zmęczenia mięśni po intensywnych
treningach czy wysiłku fizycznym (masaże
mają za zadanie przywrócić mięśniom siłę i
masę oraz wzmocnić je w celu ochrony przed
urazami i nadwyrężeniem).
Masaż izometryczny to terapia rehabilitacyjna stosowana w przypadku
częściowego zaniku lub osłabienia mięśni (do podobnych sytuacji dochodzić
może w wyniku unieruchomienia kończyn czy urazów).
Masaże wykonywane podczas skurczu izometrycznego sprawdzają się również w
kuracjach odchudzających, modelujących i redukujących tkankę tłuszczową.
Zabiegi te zastępują standardowe ćwiczenia fizyczne, pozwalając na zbudowanie
masy mięśniowej, jak i pobudzenie krążenia limfy.
Odchudzające właściwości masażu izometrycznego sprawiły, iż technika
wykorzystywana w rehabilitacji sportowej, została zaadoptowana przez
kosmetykę estetyczną. Częstotliwość i specyfika kuracji jest ustalana
indywidualnie i zależy między innymi od ilości zbędnej tkanki tłuszczowej
pacjenta.
Aby zweryfikować skuteczność serii masaży izometrycznych stosuje się pomiary
poszczególnych części ciała dające obraz osiąganych rezultatów.
Masaż izometryczny
Masaż izometryczny używany jest jako:
- masaż powodujący wzrost masy i siły mięśniowej,
nadający określonym częściom ciała pożądany kształt (bez
konieczności wykonywania wysiłku fizycznego)
- masaż stosowany w leczeniu skutków zmęczenia mięśni
spowodowanych dużym wysiłkiem fizycznym
(rozpowszechniony w środowisku sportowym, gdzie
zapobiega uszkodzeniom różnego rodzaju mięśni, które
ulegają nadwyrężeniu podczas treningów sportowych)
- rodzaj rehabilitacji uszkodzonych, bądź unieruchomionych
kończyn.
- masaż wyszczuplający/ redukujący tkankę
tłuszczową (zmniejsza obwody tłuszczowe przez upchnięcie
tkanki tłuszczowej w przestrzeniach między komórkowych).
Przeciwskazania:
- niepełny zrost kostny
- przerwanie ciągłości skóry
- nadciśnienie
- miesiączka
- ciąża
- choroby zakaźne niewyleczone
- choroby przenoszone przez krew
- gorączka
Masaż izometryczny
- ma na celu szybki przyrost masy i siły mięśni
- masaż wykonuje się w napięciu
izometrycznym mięśnia stanowiącym ok. 8095 % napięcia max.
Masaż izometryczny można wykonywać na
jednorodnych grupach mięśni lub na
poszczególnych mięśniach.
Pozycje do masażu należy dobierać w taki
sposób, by uzyskać silny skurcz izometryczny
mięśnia bez zewnętrznych obciążeń.
PRZYKŁADOWE POZYCJE NAPIĘCIOWE:
- czworoboczny uda: leżąc tyłem podciągamy palce
stopy zginając grzbietowo stopę w kostce, kolano
dociskamy do podłoża;
- brzuchaty łydki: leżąc przodem podciągamy palce
stopy zginając stopę podeszwowo;
- dwugłowy uda: unosimy nogę, kolano proste;
- pośladki: unosimy nogę i delikatnie w bok),
- kończyna górna: złożone dłonie jak do modlitwy
- brzuch: leżąc tyłem zginamy kończyny dolne w
stawach biodrowych i kolanowych i delikatnie
unosimy klatkę piersiową odrywając łopatki od
podłoża.
Przed serią zabiegów wykonujemy pomiar
obwodu części ciała poddawanej terapii:
pomiaru kończyny dolnej- uda dokonujemy 10-20
cm nad kolanem;
podudzia: 10-20 cm poniżej kolana;
kończyny górnej: na ramieniu 10-20 cm powyżej
łokcia;
przedramienia: 10-20 cm. poniżej łokcia.
Pomiaru kontrolnego dokonujemy ok. 2 tyg. po
rozpoczęciu zabiegów (można codziennie).
Uwaga! Efekty możliwe do obserwacji po 3 tyg.
Sposób wykonywania masażu izometrycznego
składa się z 3 faz:
1. Faza przygotowawcza
Czas trwania ok. 8-10min, wykonywane techniki z masażu klasycznego na
mięśniu rozluźnionym, stosując naprzemiennie głaskanie, rozcieranie,
ugniatanie.
Cel: uzyskanie przekrwienia mięśnia i pobudzenie proprioreceptorów.
2. Faza właściwa
- na mięśniu znajdującym się w stanie skurczu izometrycznego przez ok. 5-20
sek.) wykonuje się intensywne rozcieranie lub wibrację;
- w przerwach między skurczami (trwającymi 30 sek.) stosuje się wstrząsanie w
celu rozluźnienia mięśnia;
- cykl skurczu i przerwy powtarza się 6-12 razy w czasie jednego zabiegu.
3. Faza końcowa
Czas trwania: ok. 5 min; wykonuje się masaż klasyczny zmniejszający
powysiłkowy tonus mięśniowy, stosując technikę głaskania, rozcierania i
wstrząsania.
Różnica między masażem a
treningiem izometrycznym
Masaż izometryczny
Trening izometryczny
wykonywanie masażu
na napiętych
izometrycznie mięśniach
Rozpoczynanie i kończenie
Zabiegu masażem
klasycznym
napinanie
izometryczne
mięśni
Masaż izometryczny można stosować:
- codziennie przez miesiąc lub
- 3x w tygodniu przez trzy miesiące w
połączeniu z innymi zabiegami.
Podczas stosowania masażu izometrycznego
obserwuje się w pierwszym okresie trwającym
ok.12 dni zmniejszenie obwodów masowanej
kończyny przy równoczesnym przyroście siły.
Zjawisko to tłumaczy fakt, że tkanka tłuszczowa
jest szybko redukowana, co w efekcie zmniejsza
obwód kończyny (dot. osób z grubszą warstwą
tkanki tłuszczowej).
Po cyklu zabiegów obserwowano ok. 20%-wy
przyrost siły mięśniowej.
Przyrost siły i masy mięśniowej jest reakcją
adaptacyjną organizmu do nowych warunków
obciążenia. Ma to związek z pobudzaniem
centralnego układu nerwowego.
Przyrost siły i masy mięśni pod wpływem
masażu izometrycznego jest ograniczony w
czasie: początkowo szybki, później wolniejszy
by osiągnąć w końcu fazę „plateau”, kiedy to
organizm przestaje reagować na ten rodzaj
obciążenia. Okres ten występuje po ok. 9-12
miesiącach stosowania zabiegów masażu
izometrycznego.