Ceremonial Zywego Rozanca

Ceremoniał Żywego Różańca
Przedruk Ceremoniału Żywego Różańca wydanego z polecenia Prowincjała Polskiej Prowincji Dominikanów, ul. Freta 10,
Warszawa, z dnia 2.11.1983 r. Reg. Prow. 294/83
Imprimatur
Za zgodą Kurii Diecezjalnej Warszawsko-Praskiej z dnia 17.02.1993 r. nr 79/K/93
bp Stanisław Kędziora
Wikariusz generalny
ks. Mariusz Wójtowicz
Notariusz
Ceremoniał Żywego Różańca powstał z troski o dobro duchowe Narodu polskiego i rozwój religijno-moralny
obecnych i przyszłych pokoleń. Ufamy, że Żywy Różaniec, jako wypróbowane narzędzie Opatrzności Bożej zjednoczenia
ludzi z Bogiem i z braćmi oraz środek uświęcania dusz, pomoże młodemu pokoleniu skutecznie wytrwać w wierze Ojców.
Pragniemy również w ten sposób uczcić stulecie objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, podczas których wyraziła
Ona życzenie: „Chcę, abyście codziennie odmawiali Różaniec”.
Duszpasterze, katecheci, misjonarze i wierni świeccy – jako dzieci Kościoła i Narodu polskiego – niech na serio
wypełniają różańcowe orędzie Matki Bożej z Gietrzwałdu!
o. Szymon Niezgoda, dominikanin,
Promotor Różańca świętego w Polsce
Prymas Polski
Warszawa, dnia 7 września 1977 r.
DEKRET
Przychylając się do prośby Prowincjała Zakonu OO. Dominikanów w Warszawie, na mocy szczególniejszych
upoważnień, udzielonych Nam przez Stolicę Apostolską, niniejszym zatwierdzamy CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA
według załączonego tekstu; z zachowaniem pozostałych przepisów prawa kościelnego.
(-) + Stefan Kard. Wyszyński
Prymas Polski
Część I
CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA
1. ŻYWY RÓŻANIEC oznacza:
a) Życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą
ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne tajemnice naszego
odkupienia. Z tego też powodu Różaniec nazywamy streszczeniem lub zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii,
b) Życie wiarą, nadzieją i miłością; należeć bowiem do Żywego Różańca znaczy – wierzyć w istnienie Boga i wierzyć
Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Bogu i dla Boga – ludzi,
c) Oznacza jakby elektrownię duchową, która zasila wiernych mocą Bożą i pobudza ich do czynu apostolskiego, czyli do
praktycznej działalności apostolskiej, jak praca wśród ubogich, chorych, rodzin wielodzietnych, rodzin alkoholików,
zaniedbanych religijnie i moralnie, dbałość o dom Boży, o szaty liturgiczne, krzewienie cnót moralnych, zwłaszcza
czynnej miłości bliźniego i sprawiedliwości społecznej itd.,
d) Żywy Różaniec jest jakby niezdobytą twierdzą obronną, albowiem broni jednostkę, rodzinę i społeczeństwo przed
śmiercią duchową, mianowicie przed ateizmem i laicyzmem, przed indyferentyzmem religijnym, przed zepsuciem
obyczajów, zwłaszcza w życiu małżeńskim i rodzinnym, przed alkoholizmem itp.,
e) Żywy Różaniec składa się z żywych róż. Każda róża posiada piętnaście* osób, z których każda odmawia codziennie
jeden dziesiątek Różańca, czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w róży
codziennie cały Różaniec – piętnaście* tajemnic. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.
2. PRZYJMOWANIE DO ŻYWEGO RÓŻAŃCA
A. Przyjmowanie do Żywego Różańca dokonuje się w kościele, najlepiej przy ołtarzu Matki Bożej, po Mszy świętej lub
nabożeństwie, zwłaszcza z okazji takich uroczystości jak miesiąc październik, Pierwsza Komunia święta, misje parafialne
1
lub rekolekcje. Względy praktyczne przemawiają za tym, aby w różach małych dzieci zelatorem lub zelatorką był starszy
chłopiec lub starsza dziewczynka.
CEREMONIE przyjęcia do Żywego Różańca są następujące:
Ks. Dyrektor ubrany w komżę, stułę i białą kapę, intonuje przy ołtarzu hymn do Ducha Świętego: Veni Creator Spiritus (O
Stworzycielu Duchu, przyjdź).
KANDYDACI trzymają w ręku różaniec, kapłan zaś dokonuje poświęcenia różańców według formuły:
„Na cześć i chwałę Bogarodzicy, Dziewicy Maryi, na pamiątkę tajemnic życia, śmierci i zmartwychwstania Pana naszego
Jezusa Chrystusa, błogosławię + i poświęcam + te różańce, w imię Ojca + i Syna i Ducha Świętego. Amen”.
Poświęcone różańce kropi wodą święconą.
Następnie przyjmowani powtarzają za kapłanem akt ofiarowania siebie Matce Bożej:
„Ciebie, Najświętsza Maryjo Panno, Królowo Różańca świętego, biorę sobie dzisiaj za Patronkę i Opiekunkę. Proszę Cię
pokornie, abyś we wszystkich potrzebach moich – teraz i w godzinę śmierci mojej – wspierała mnie swoją pomocą.
Amen”.
Ceremonię przyjęcia kończy kapłan słowami:
„Zostaliście przyjęci do Żywego Różańca i do udziału w odpustach różańcowych. Módlcie się wytrwale i żyjcie w miłości,
a Bóg pokoju i łaski niech będzie z wami. Amen”.
B. W każdej parafii należy prowadzić Księgę Żywego Różańca, do której wpisuje się imię i nazwisko przyjętych. Wpisania
do Księgi dokonuje się w zakrystii lub w innym odpowiednim pomieszczeniu, w zależności od liczby przyjmowanych.
ŻYWE RÓŻE zakłada się wśród dzieci, młodzieży, ojców i matek. Na czele róży stoi zelator lub zelatorka oraz ich
zastępcy. Zelatorów mogą wybierać sami członkowie Żywego Różańca przy współudziale ks. Dyrektora. Każda róża
obiera sobie Patrona, od którego bierze swą nazwę, np.:
– Róża św. Bernardetty (dziewczynki)
– Róża św. Dominika Savio (chłopcy)
– Róża Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej (młodzież żeńska)
– Róża św. Maksymiliana (młodzież męska)
– Róża Matki Boskiej Bolesnej (matki)
– Róża św. Józefa (ojcowie).
Członkowie Żywego Różańca naśladują gorliwie cnoty Najśw. Maryi Panny. Uroczyście obchodzą święta swego Patrona,
najlepiej w najbliższą niedzielę. Zamawiają Mszę świętą i przystępują do sakramentów świętych. Jest to jakby ich
uroczystość imieninowa w Żywym Różańcu. Pierwsza Komunia święta stwarza doskonałą okazję przyjęcia wszystkich
dzieci do Żywego Różańca, aby przezeń związać ich na całe życie z Chrystusem, którego przyjmują w Komunii świętej.
Podobnie doskonałą okazją wpisania do Księgi Różańcowej niosą rekolekcje lub misje parafialne, podczas których od
samego początku należy wiernych przygotować i nastawić na uroczyste przyjęcie do Różańca świętego, podkreślając
równocześnie, że założenie lub odnowienie Żywego Różańca w parafii jest praktycznym celem tych ćwiczeń religijnych.
W podobnym duchu należy wykorzystywać miesiąc październik. W ostatnią niedzielę października można urządzić
specjalne nabożeństwo, zakładając nowe róże i uzupełniając dotychczasowe. Przy uzupełnianiu, przyjęcie do Żywego
Różańca odbywa się bez uroczystych ceremonii i polega na samym wpisaniu imienia i nazwiska do Księgi, w miejsce
osoby, która umarła lub na stałe wyjechała.
3. MIESIĘCZNA ZMIANA TAJEMNIC RÓŻAŃCOWYCH
Raz w miesiącu, zwykle w pierwszą niedzielę, członkowie Żywego Różańca dokonują zmiany tajemnic różańcowych. Nie
trzeba tłumaczyć, jak ważne to nabożeństwo! Istnieje podwójny system zmiany tajemnic, mianowicie przez losowanie i
przez ciągłą kolejność tajemnic. Drugi system jest praktyczniejszy, ponieważ z góry wiadomo, jaką tajemnicę otrzyma się
w następnym miesiącu, zachowany jest większy porządek miesięcznej zmiany; każdy zaś z członków winien posiadać
tajemnice w formie książeczki, a nie tylko na osobnych kartkach.
a) Miesięczna zmiana tajemnic może się odbywać w domu (np. u zelatorki), jeśli domy zbyt są oddalone od kościoła.
Wówczas wszyscy członkowie Żywego Różańca spotykają się raz w miesiącu w domu, pod kierunkiem zelatora dokonują
zmiany tajemnic, pogłębiają więź wzajemnej miłości i zachęcają się do współpracy w działalności apostolskiej oraz do
wytrwania w nabożeństwie maryjnym. Od czasu do czasu w ich spotkaniach uczestniczy kapłan, przemawia do nich,
podaje intencje modlitewne i przypomina o wielkiej roli, jaką oni odgrywają w życiu Kościoła. Maryja także liczy na ich
modlitwę.
b) Zmiana tajemnic różańcowych w kościele odbywa się osobno dla dzieci, młodzieży, ojców i matek. Następuje ona po
Mszy świętej lub po wieczornym nabożeństwie. Zawsze przewodniczy jej ks. Dyrektor, który w kilku słowach zachęca do
życia chrześcijańskiego, podaje miesięczną intencję, błogosławi tajemnice przyniesione przez zelatora do ołtarza,
wymienia nazwiska zmarłych w ostatnim miesiącu członków Żywego Różańca, odmawia jeden dziesiątek Różańca i
kończy nabożeństwo pieśnią maryjną.
2
4. OBOWIĄZKI W ŻYWYM RÓŻAŃCU
A. Obowiązki członków Żywego Różańca:
1. Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka Różańca.
2. Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych (kto sześć razy z własnej winy opuści nabożeństwo, należy go
wykreślić).
3. Częste przystępowanie do sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych.
4. Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.
5. Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.
6. Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modłach za spokój jego duszy.
UWAGA: Święta Penitencjaria, na mocy specjalnego i wyraźnego indultu Stolicy Apostolskiej z dnia 25 października 1967
r. udzieliła członkom Żywego Różańca odpustu zupełnego osiem razy w roku, mianowicie:
1. W dniu przyjęcia do Żywego Różańca,
2. Narodzenia Pana Jezusa,
3. Zmartwychwstania Pańskiego,
4. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie,
5. Wniebowzięcia Matki Bożej,
6. Królowej Różańca świętej,
7. Niepokalanego Poczęcia Maryi,
8. Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny (Ofiarowania Pańskiego).
Odpust ten mogą uzyskać pod zwykłymi warunkami, którymi są: spowiedź i Komunia święta, modlitwa według intencji
Ojca Świętego, przynajmniej prywatne odnowienie postanowienia wiernego zachowywania Statutu Stowarzyszenia
Żywego Różańca (por. In. Anal. Ord. Praedic. 38/25 X 1967/s. 309).
B. Obowiązki zelatora
1. Sprawdza obecność członków Żywego Różańca na nabożeństwie.
2. Dostarcza tajemnicę z intencją modlitewną nieobecnym.
3. Zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród chorych i ubogich.
4. Zbiera miesięczne składki, np. na Mszę świętą.
5. Odwiedza chorych członków i otacza ich miłością.
6. Czuwa, by róża posiadała pełny skład – 15* osób. Jest to jeden z ważniejszych obowiązków zelatora.
7. Pilnuje, aby róża wypełniała zlecone sobie zadania apostolskie.
8. Utrzymuje stałą łączność między różą a ks. Dyrektorem.
UWAGA: Wszyscy zelatorzy Żywego Różańca tworzą Radę Żywego Różańca, która spośród siebie wybiera
przełożonego i zastępcę. Jego zadania są następujące:
1. Zwołuje Radę co kwartał i na niej przewodniczy.
2. Kieruje pracami Rady.
3. Jest stałym łącznikiem między Radą a ks. Dyrektorem.
C. Obowiązki Dyrektora Żywego Różańca:
1. Sam codziennie odmawia Różaniec i bardzo sobie ceni jego wartość.
2. Zna swoje stowarzyszenie i rozwija w nim działalność duszpasterską.
3. Przyjmuje do Żywego Różańca i dba o Księgę różańcową.
4. Co kwartał wygłasza konferencję dla wszystkich członków Żywego Różańca, może im wyświetlać filmy różańcowe,
misyjne i inne.
5. Prowadzi miesięczną zmianę tajemnic, zapowiada intencję modlitewną oraz odpusty różańcowe.
6. Dba o procesje różańcowe, zwłaszcza w pierwszą niedzielę października i w Nowy Rok do Najświętszego Imienia
Jezus (nowy Różaniec w intencji pokoju).
7. Współpracuje z katechetami w celu przyjmowania do Żywego Różańca dzieci i młodzieży.
8. Współpracuje z Promotorem Prowincjalnym lub Diecezjalnym w dziele krzewienia Różańca świętego.
Część II
ZMIANA TAJEMNIC RÓŻAŃCOWYCH
I. WPROWADZENIE
1. Żywy Różaniec założony w 1826 r. przez Marię Paulinę Jaricot, zatwierdzony przez papieży i poddany jurysdykcji
zakonu dominikańskiego, w formie dzisiejszej ustalony już wcześniej przez papieża – dominikanina św. Piusa V, składa
3
się z trzech części: radosnej, bolesnej i chwalebnej oraz z piętnastu tajemnic wiary, objawionych w Ewangelii i
dotyczących życia, śmierci i chwały Jezusa i Maryi*.
2. Żywy Różaniec jest więc jakby streszczeniem Ewangelii – z tej racji jest:
a) modlitwą trynitarną – skierowaną ku Trójcy Świętej,
b) modlitwą chrystocentryczną – ukierunkowaną na Chrystusa, „przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie”,
c) modlitwą eklezjalną – modlitwą całego Kościoła, „papieży, biskupów, kapłanów, zakonników i wiernych świeckich”,
d) modlitwą maryjną – o Maryi, do Maryi i z Maryją, „jest darem Maryi”.
3. Kontemplacji rozważań różańcowych nie należy ograniczać jedynie do piętnastu tajemnic, lecz obejmować umysłem
także inne tajemnice odkupienia, jak np. chrzest Jezusa w Jordanie, działalnośćc publiczną Chrystusa, ustanowienie
Eucharystii, powtórne przyjście Chrystusa w chwale, powszechne zmartwychwstanie ciał i sąd ostateczny. Tak pojęty
Różaniec ukazuje Chrystusa i Maryję w pełniejszych wymiarach. Wizja bowiem sakramentalnego i eschatologicznego
życia Kościoła wchodzi niejako do istoty Różańca, jako zbawczego dzieła Trójcy Świętej, z pełnym zaangażowaniem
Maryi, Matki ludu Bożego. Albowiem eklezjalny charakter modlitwy różańcowej mówi o zaangażowaniu całego ludu
Bożego w zbawcze dzieło Ojca, Syna i Ducha Świętego, w relacji Maryi do Chrystusa Odkupiciela, do całego ludu i do
każdego z nas.
4. Żywy Różaniec jest modlitwą dzieci, młodzieży, ojców i matek. Ważne jest, by w parafii Żywy Różaniec rozpoczynać
już od dzieci. Stąd duszpasterze winni dopilnować, aby z okazji Pierwszej Komunii świętej wszystkie dzieci komunijne
zostały zorganizowane w kółkach Żywego Różańca. Wykonanie tego zadania należy zaliczyć do ważnych osiągnięć
duszpasterskich, zaniedbanie zaś trzeba uznać za stratę szansy, najczęściej już nie do odrobienia.
5. W kółku różańcowym winien być odmówiony codziennie cały Różaniec, to znaczy piętnaście* tajemnic, przy czym
każdy rozważa swoją tajemnicę w odniesieniu do Trójcy Świętej, do Kościoła, do Maryi i do własnego życia. Każda
bowiem tajemnica różańcowa jest także tajemnicą mojego życia, mojego szczęścia, mojego zbawienia. Należy
przypominać i zachęcać, aby we wspólnocie różańcowej nikt nie zapominał i nie zaniedbywał odmówienia swojej
tajemnicy, ponieważ wielkość i skuteczność tej modlitwy polega także na modlitewnym przeżywaniu we wspólnocie
całego zbawczego dzieła od zwiastowania do ukoronowania w niebie.
6. Jeśli chodzi o czasokres rozważania tajemnicy, to jego minimum stanowi przylgnięcie sercem, to znaczy rozumem i
wolą – oczywiście w wierze, nadziei i miłości – do Chrystusa i Maryi w danej tajemnicy. Właśnie to przylgnięcie, a nie
samo powtarzanie 10 razy Zdrowaś, Maryjo, stanowi o tym, że jest to modlitwa „różańcowa”, ustna i myślna, zewnętrzna i
wewnętrzna, angażująca całego człowieka, modlitwa ludzi myślących, inteligentnych!
„Do Was, więc, umiłowani Bracia Kapłani, do Was, Dziatwo mała i droga Młodzieży, do Was, utrudzone Matki i
upracowani Ojcowie, zwracam się z gorącym wezwaniem: weźmy Różaniec do ręki!” (zob. Stefan Kard. Wyszyński:
Wszystko postawiłem na Maryję, s. 61)
II. PROGRAM NABOŻEŃSTWA
1. Miesięczną zmianę tajemnic różańcowych rozpoczynamy pieśnią różańcową, na przykład:
– Zawitaj, Królowo Różańca Świętego,
– Królowej Anielskiej śpiewajmy,
– Jak paciorki Różańca,
– Różańcowa Pani nieba, ziemi itp.
2. Następnie dyrektor Żywego Różańca (w razie nieobecności przełożony Rady Żywego Różańca, zelator lub zelatorka)
zapowiada i wyraźnie wyjaśnia intencje modlitewne: ogólną, misyjną i ewentualnie szczegółową. Intencje na każdy
miesiąc wydrukowane są: w kalendarzyku Księży Werbistów, w dwumiesięczniku Papieskie Intencje Misyjne, w Gościu
Niedzielnym oraz na osobnych planszach na cały rok (Wyd. Ap. Modl.).
Przemówienie na temat intencji modlitewnych należy sumiennie przygotować, z zapałem wygłosić i nigdy nie zbywać byle
jak! Zawsze umiejętnie nawiązać do liturgicznych czytań niedzielnych lub do święta maryjnego. Od tego zależy stan i
rozwój Żywego Różańca w parafii.
3. Po wyjaśnieniu intencji modlitewnych, duszpasterz informuje:
a) o zmarłych członkach wspólnoty różańcowej, odmawiając w ich intencji Ojcze nasz, Zdrowaś, Maryjo i Wieczny
odpoczynek,
b) o terminach Mszy „różańcowych” w ostatnim miesiącu, zamówionych przez kółko różańcowe,
c) jeśli w miesiącu przypada określone święto maryjne (zob. rozdział IV) informuje o możliwości uzyskania odpustu
zupełnego,
4
d) wyznacza zadania i prace apostolskie w parafii, jak np. odwiedzanie chorych, opieka nad ubogimi i samotnymi, nad
zaniedbanymi pod względem religijnym lub moralnym, adorację przy Grobie Pańskim i wiele, wiele innych. Bez tego
apostolskiego zaangażowania Żywy Różaniec marnieje i usycha,
e) zachęca do gorliwej modlitwy i czynnej miłości bliźniego,
f) jeśli warunki sprzyjają, zachęca do stawiania pytań, wolnych wniosków i chętnie udziela odpowiedzi – wszak Żywy
Różaniec jest żywą wspólnotą Kościoła.
4. Stojąc przed ołtarzem, kapłan błogosławi i tasuje tajemnice, które wierni odbierają od swoich zelatorów.
Mogą je losować przez dowolny wybór lub według systematycznej kolejności tajemnic. Drugi sposób jest praktyczniejszy i
odpowiedniejszy (zob. rozdział III). Należy dopilnować zmiany tajemnic dzieci, młodzieży, ojców i matek. Ważna jest
praca systematyczna. Niech o tym wie cała wspólnota parafialna; niech miesięczną zmianę tajemnic śledzi z
zainteresowaniem i odczuwa pragnienie przystąpienia do Żywego Różańca.
5. Zmianę tajemnic różańcowych kończymy pieśnią maryjną.
Jeśli warunki pozwalają, można odmówić dziesiątek Różańca lub Pod Twoją obronę. Gdy w parafii istnieje zwyczaj
prowadzenia zmiany tajemnic różańcowych w domu, można przeczytać odpowiedni urywek Ewangelii lub lektury religijnej
i dłużej się pomodlić, śpiewając religijne pieśni (byle nie plotkować!).
____________________
* 20 – po ogłoszeniu listu o Różańcu, Rosarium Virginis Mariae, Ojca Świętego Jana Pawła II, w którym zamieścił 5
nowych tajemnic światła (1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie, 2. Objawienie się Pana Jezusa w Kanie Galilejskiej, 3.
Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia, 4. Przemienienie na górze Tabor, 5. Ustanowienie Eucharystii),
odmawianych jako druga część Różańca.
5