Historia Chrześcijańskiej Dobroczynności

Historia Chrześcijańskiej
Dobroczynności
Czasy nowożytne
Proletariat
Czas rewolucji przemysłowej
Rewolucja przemysłowa
proces zmian społecznych, ekonomicznych i
politycznych, który został zapoczątkowany na
przełomie XVIII i XIX wieku w Anglii i był
związany z przejściem od produkcji
manufakturowej bądź rzemieślniczej towarów do
produkcji fabrycznej na dużą skalę.
W wyniku RP doszło do wielu przemian
społecznych, w wyniku których powstała
odrębna klasa społeczna zwana proletariatem.
Proletariat
Był skutkiem rewolucji przemysłowej w XIX
wieku. Ludzie zatrudnieni w fabryce określani
byli mianem proletariatu fabrycznego.
Rekrutowali się spośród zubożałych rolników
bądź też z pracowników upadających warsztatów
rzemieślniczych i manufaktur.
proletariat był ogromną, zamieszkującą
miasta rzesza ludzi żyjących w ubóstwie
Konferencja św. Wincentego
Konferencje Św. Wincentego a Paulo były
stowarzyszeniami charytatywnymi dla
niesienia materialnej, moralnej i religijnej
pomocy ubogiej ludności. Zostały
utworzone w 1843 r. przez profesora
Sorbony, wybitnego przedstawiciela
francuskiego liberalizmu katolickiego
Fryderyka Ozanama (1813-1853)
Jan Bosko – Don Bosko
duchowny włoski,
założyciel zgromadzenia
salezjanów i salezjanek,
święty Kościoła
katolickiego,
patron m.in. młodzieży,
uczniów, studentów.
CARITAS
CARITAS
Wyraz CARITAS pochodzi z
łacińskiego (w greckim Agape)
w teologii i moralności
chrześcijańskiej najwyższa
spośród 3 cnót, która polega na
miłości samego Boga BÓG JEST
MIŁOŚCIĄ i bliźniego, ze
względu na Boga.
CARITAS
powstał jako spontaniczny ruch w Kościele Katolickim na
rzecz tworzenia organizacji dobroczynnych w celu
skoordynowania działalności charytatywnej.
PARYŻ, 1890
Office central des institutiones charitables
Levebre
NIEMCY, Fryburg, 1897
Caritasverband
ks. Lorenz Werthmann
AMSTERDAM, Kongres Eucharystyczny 1924
Powstaje pomysł Caritas Catholica, która powstaje 2
lata później, a swoją siedzibę centalną obiera w
Bazylei
CARITAS W POLSCE
CARITAS W POLSCE
1895 - Związek Katolickich Towarzystw i Zakładów
Dobroczynnych koordynował pracę stowarzyszeń św. Wincentego
a’Paulo.
1907 - roku ks. Stanisław Adamski wraz z ks. Piotrem
Wawrzyniakiem zwołał w Poznaniu zebranie organizacyjne
Związku Polsko-Katolickich Towarzystw Dobroczynnych.
Związek czerpie wzorze z niemieckiego Caritasverband.
Poznański związek podjął inicjatywę twórczą kolejnych organizacji
Caritas w innych diecezjach odrodzonej Polski.
Nie powstał jednak zarząd centralny tych związków, z powodu wybuchu
wojny (1939).
Kłopoty związków
Koniec wojny przyniósł reaktywację związków.
1950 – prasowa nagonka na związki,
wprowadzenie rządowych komisarycznych
zarządów, ujawniano i prefabrykowano nadużycia
finansowe. Zdecentralizowanie Związków Caritas w
Polsce sprowadziło pomoc znów na poziom parafii.
1980 – Katowice, koordynacja pomocy dla osób
represjonowanych podczas stanu wojennego
1989
Caritas w Polsce jest instytucją Episkopatu
Polski.
1989 – reaktywacja CARITAS POLSKA
zasady Caritasu opierają się na dokumentach o
pracy charytatywnej z 1950. Co podkreśla ich
niezmienność i niezbywalny charakter.
Podlega i współpracuje z C. Internationa i
oddziałem C. Europa.
Aktualnie zarząd centralny koordynuje prace 44
ośrodków (archi-) diecezjalnych.
CARITAS POMAGA
CZYM
KOMU
Pomoc doraźna
bezrobotnym
Finansowa
chorym
Materialna
starszym
Pomoc długofalowa
dzieciom z
rodzin ubogich
migrantom
uchodźcom
bezdomnym
Wigilijne dzieło
pomocy dzieciom
Świece Caritas
Okno życia
Jałmużna
Wielkopostna
Świetlice
dziennego
pobytu
Kromka Chleba
Warsztaty Terapii
Zajęciowych
ADOPCJA NA
ODLEGŁOŚĆ
Stacje Opieki
Caritas
Kuchnie
dla
ubogich
Domy
Samotnej
Matki
Podział pozyskiwanych funduszy
kolonie i zimowiska
52%
10 groszy z każdej
świecy na pomoc
dzieciom w
najuboższych krajach
świata
1%
doraźna pomoc rodziną
wielodzietnym
10%
placówki wsparcia
22%
dożywianie dzieci
15%
Dziękuję za uwagę
Branie napełnia ręce,
dawanie zaś serce…
© 2008 SEBASTIAN JAKUBIEC