Antybiotyki beta-laktamowe szeroko stosowana grupa antybiotyków bakteriobójczych, do której zalicza się: penicyliny, cefalosporyny, karbapenemy Antybiotyki te mają wiązanie beta-laktamowe, które ulega rozerwaniu pod wpływem określonych enzymów, tzw. beta-laktamaz produkowanych przez niektóre bakterie – jednak spektrum substratowe poszczególnych enzymów jest różne. Wszystkie antybiotyki beta-laktamowe hamują biosyntezę ściany komórki bakteryjnej, co uniemożliwia namnażanie się kolejnych pokoleń bakterii. Mechanizm działania penicylin jako antybiotyków polega na blokowaniu aktywności enzymów bakteryjnych – transpeptydaz (PBP) biorących udział w ostatnim etapie syntezy peptydoglikanu ściany komórki bakteryjne Paciorkowce, Gronkowce, Clostridium, Actinomyces Aminoglikozydy grupa bakteriobójczych antybiotyków o szczególnym znaczeniu w zwalczaniu groźnych zakażeń wywołanych bakteriami Gram-ujemnymi. Działanie bakteriobójcze polega na zakłócaniu syntezy białek bakteryjnych, w tym tych, które wchodzą w skład błony komórkowej. Zanim jednak antybiotyk będzie mógł zadziałać w ten sposób, musi dostać się do wnętrza komórki bakteryjnej. Transport leku jest aktywny i zachodzi przy udziale tlenu i energii. Ulega zatem zahamowaniu w warunkach beztlenowych i przy niskim pH. Przenikanie do komórki bakteryjnej ulega nasileniu w obecności związków blokujących biosyntezę ściany – np. antybiotyków β-laktamowych. Aminoglikozydy I generacji: streptomycyna, paromomycyna, neomycyna, kanamycyna Aminoglikozydy II generacji: gentamycyna, netylmycyna, sisomycyna, tobramycyna, amikacyna Aminoglikozydy III generacji: daktynomycyna, sepamycyna Tetracykliny antybiotyków o szerokim spektrum działania, pierwotnie otrzymywana ze szczepów promieniowca Streptomyces aureofaciens. Ich mechanizm działania polega na hamowaniu biosyntezy białka (zapobiegają wiązaniu się aminoacylo-tRNA z miejscem A rybosomu, blokując tym samym podjednostki 30S rybosomów bakteryjnych) i zaburzaniu procesów energetycznych w komórkach bakteryjnych. Tetracykliny charakteryzują się szerokim spektrum obejmującym bakterie Gramdodatnie i Gram-ujemne, chlamydie (np. Chlamydophila pneumoniae), riketsje i krętki. Makrolidy Działanie makrolidów związane jest z wiązaniem się z podjednostką 50S rybosomu bakterii, unieczynnianiem tRNA powodującym przedwczesne zakończenie syntezy łańcucha peptydowego (zahamowanie translokacji peptydylotransferazy). Mechanizm oporności bakterii polega na syntezie metylazy metylującej miejsce docelowego działania antybiotyku (oporność MLSB), zaburzeniu przechodzenia przez ścianę komórkową lub aktywnemu wypompowywaniu leku z komórki. Zakres działania Spektrum przeciwbakteryjne jest bardzo szerokie i obejmuje wszystkie bakterie tlenowe i beztlenowe inne niż Enterobacteriaceae (wyjątkiem jest aktywność azytromycyny wobec Shigella) i Pseudomonas aeruginosa, a ponadto zachowuje aktywność wobec Chlamydia, Toxoplasma gondii, Campylobacter, Bordetella pertussis. Jako jedne z niewielu antybiotyków są skuteczne wobec bakterii atypowych, nieposiadających własnej ściany komórkowej lub żyjących wewnątrz komórek gospodarza. Ryfamycyny grupa antybiotyków pochodzenia naturalnego, wytwarzanych przez bakterię Amycolatopsis mediterranei lub produkowanych na drodze syntezy chemicznej. Należą do szerszej grupy antybiotyków ansamycynowych. Są szczególnie przydatne w leczeniu mykobakteriozy, w tym gruźlicy i trądu, oraz zakażenia bakteriami wchodzącymi w skład Mycobacterium avium complex (MAC). Zawierają macierzyste związki ryfamycynowe, jak również pochodne: ryfampicynę, ryfabutynę, ryfapentynę i ryfaksyminę.
