Bielsko – Biała

Bielsko – Biała
22-10-01
Mikroekonomia ćwiczenia 2
Agregaty:
A D – C + I + Wp + En
I – inwestycje
C – konsumpcja
Wp – wydatki publiczne Państwa
En - Export netto
Export netto = Ex – In ( różnica Exportu i Importu )
Ex > In +
Ex < In –
Zagregowany popyt jest zgłaszany przez konsumentów
C i I to też agregaty
Potrzeby rozwijają się w miarę wzrostu wymagań ludzkiego organizmu ,
rozwoju , postępu , cywilizacji , psychicznych wymagań. Prawo zaspokajalności
potrzeb Gossena , mówi o kolejności zaspokajania potrzeb. Zgodnie z tym
prawem potrzeby powinny być zaspokajane od największych do najmniejszych (
od najbardziej do najsłabiej odczuwalnych ). W miarę zaspokajania tej potrzeby
jest ona co raz mniej odczuwalna.
Podział potrzeb :
1. potrzeby podstawowe – fizjologiczne
2. potrzeby wyższego rzędu
3. potrzeby indywidualne
4. potrzeby zbiorowe
Piramida potrzeb Abrahama Maslow’a :
Potrzeby samorealizacji
(zupełnie indywidualne zależą od każdego człowieka)
potrzeby uznania
(środowisko nas akceptuje , szanuje pomimo innego zdania)
potrzeby przynależności
(do klasy , partii politycznej , klubu sportowego )
potrzeby bezpieczeństwa
(nie tylko na ulicy , praca która zapewnia stabilizację)
potrzeby fizjologiczne
Zasoby – są to rzeczy służące do wytwarzania dóbr i usług zaspokajających
potrzeby ludzkie :
1. praca – podstawowe
2. ziemia – ze wszystkim co się znajduje na niej
3. kapitał rzeczowy , który się dzieli na środki pracy i przedmioty pracy (
środki pracy – szkoła , przedsiębiorstwa , maszyny przedmiot pracy ,
surowce , materiały )
4. technologia – sposób wykonania dobra
5. przedsiębiorczość – jako pewna umiejętność prowadzenia działalności (
wykorzystanie do tego parku maszynowego i kierowanie dobrze ludźmi
ich umiejętne wykorzystanie , ważne jest by dane przedsiębiorstwo miało
małe straty.
Dobro – przedmioty materialne i niematerialne ( dokumentacja technologiczna)
, pojęcie know how – to jest pewna wiedza dotycząca procesu produkcji albo
procesu zarządzania ludźmi , zmotywowanie zespołu ludzi do działania do
zaspokajania potrzeb, wiedza na temat tajników , których się nie zdradza ,
pewna umiejętność , sposoby zarządzania , umiejętność rozwiązywania
problemów z pracownikami.
Dobra konsumpcyjne – czyli przez konsumentów , gospodarstwa domowe
Dobra produkcyjne – przez przedsiębiorstwa
Usługi :
1. materialne
2. niematerialne
ad.1 materialne , to są te dzięki którym powstaje trwały efekt (nowa fryzura ,
odnowione mieszkanie)
ad.2 niematerialne to tylko przeżycia bez pozostawionego efektu np. obejrzany
film lub wysłuchana opera
3. konsumpcyjne
4. produkcyjne
Ekonomia pozytywna i normatywna przykłady ćw. 2
Krzywa transformacji produktu zwana jest także krzywą możliwości
produkcyjnych w praktyce bardzo często pojawia się potrzeba wyboru na
zasadzie „albo jedno albo drugie” lecz na zasadzie „czego więcej czego
mniej„wówczas trzeba dokonać podziału zasobu pomiędzy różne możliwe
proporcje produkcji i dokonać najlepszego wyboru struktury produkcji. Załóżmy
, że dysponujemy jednakowym kapitałem oraz jednakową liczbą pracowników
posiadających kwalifikacje do wytwarzania ciągników dla rolnictwa (środek
produkcji) oraz samochodów osobowych (dobro konsumpcyjne trwałego
użytkownika). Z tego samego zasobu kapitału i pracy można wytworzyć
następujące wielkości produkcji:
Możliwości produkcyjne
A
B
C
D
E
F
produkcja ciągników
W tys. Sztuk
500
400
300
200
100
0
produkcja samochod.
w tys. sztuk
0
160
250
320
380
400
Na tej podstawie wykreślamy krzywą możliwości produkcyjnych , zakładając ,
że rozporządzalne zasoby kapitału i pracy są w pełni i efektywnie wykorzystane
przy zastosowaniu najlepszej , znanej technologii. Punkty leżące powyżej
krzywej możliwości produkcyjnych ,np. H lub I wykraczają poza obszar
dopuszczalnego wyboru ekonomicznego. Reprezentują one wyższe rozmiary
produkcji , ale istniejące zasoby kapitału i pracy uniemożliwiają jej osiągnięcie.
Punkt G natomiast oznacza , że przy tym samym zasobie czynników
wytwórczych wytwarzamy łącznie mniejszą produkcję (200 tys. Ciągników +
200 tys. Samochodów). Faktycznie zaś przy 200 tys. Ciągników można by
wytworzyć 320 tys. Samochodów lub przy 200 tys. Samochodów można by
wytworzyć około 350 tys. Ciągników. W obu przypadkach łączna produkcja
byłaby większa. W tym sensie krzywa możliwości produkcyjnych reprezentuje
na całej swojej długości najlepszą , możliwą do wytworzenia strukturę produkcji
przy nie zmienionym zasobie czynników wytwarzania. Jeśli zasób kapitału i
pracy wzrośnie , wówczas krzywa możliwości produkcyjnych przesunie się
odpowiednio na prawo (co ilustruje linia przerywana). Będziemy mieli wówczas
do czynienia ze wzrostem gospodarczym oraz z postępem technicznym. Przy
wzroście zasobu czynników produkcji oraz ich pełnym i efektywnym
wykorzystaniu wzrośnie także produkcja. Możliwe będzie wytwarzanie zarówno
większej liczby ciągników , jak i samochodów lub też znaczne zwiększenie
produkcji jednego wyrobu przy nie zmienionej produkcji drugiego. W naszej
analizie przyjmuję krzywą możliwości produkcyjnych wypukłą w stosunku do
początku układu osi współrzędnych. Ten kształt krzywej ilustruje problem
substytucyjności obu analizowanych dóbr , tzn. że zwiększenie produkcji
jednego dobra jest możliwe tylko za cenę zmniejszenia produkcji drugiego
dobra. W naszej analizie przyjmuję krzywą możliwości produkcyjnych wypukłą
w stosunku do początku układu osi współrzędnych . Ten kształt krzywej
ilustruje problem substytucyjności obu analizowanych dóbr , tzn. że zwiększanie
produkcji jednego dobra jest możliwe tylko za cenę zmniejszenia produkcji
drugiego dobra. Stopa substytucji byłaby wielkością stałą , gdyby krzywa
możliwości produkcyjnych była linią prostą o nachyleniu ujemnym. Wówczas
zwiększenie produkcji jednego dobra wymagałoby zawsze takiego samego
zmniejszenia produkcji innego dobra. Przy założeniu stałego zasobu czynników
produkcji przesuwanie części tych czynników (przy założeniu doskonałej ich
podzielności ) z jednej dziedziny do innej powoduje , że na początku przyrosty
produkcji samochodów w stosunku do zmniejszonej produkcji ciągników są
duże , ale w miarę kontynuowania tego procesu stosunek efektów dodatnich do
efektów ujemnych jest coraz mniejszych. Mówimy więc , że działa tu prawo
malejącego przyrostu produkcji zwiększonej ( w naszym przykładzie
samochodów) w stosunku do przyrostu nakładów przesuwanych z produkcji
zmniejszonej ( ciągników). Substytucja produkcji ciągników jest możliwa , ale
tylko za cenę coraz mniejszego przyrostu produkcji samochodów.
Zgodnie z prawem malejącego przyrostu produkcji w stosunku do ponoszonych
nakładów , krzywa możliwości produkcyjnych jest wypukła w odniesieniu do
początku układu osi współrzędnych , czyli maleje coraz szybciej. W podanym
przykładzie przejście z wariantu B do wariantu C oznacza zwiększenie
produkcji samochodów ze 160 do 250 tys. Rocznie , ale dokonuje się to kosztem
zmniejszenia produkcji ciągników z 400 do 300 tys. Sztuk. Przy przejściu zaś z
wariantu D do wariantu E nastąpiłoby zwiększenie produkcji samochodów z 320
do 380 tys. Sztuk , ale kosztem zmniejszenia produkcji ciągników z 200 do 100
tys. Sztuk . W pierwszym przypadku kosztem alternatywnym dla dodatkowej
produkcji 90 tys. Sztuk samochodów byłaby utrata produkcji 100 tys.
Ciągników . W drugim zaś koszt alternatywny byłby wyższy gdyż dodatkowa
produkcja 60 tys. Sztuk samochodów musiałaby byś okupiona zmniejszeniem
produkcji ciągników także o100 tys. Sztuk.
Krzywa możliwości produkcyjnych jest więc zbudowana nie tylko według
prawa malejącego przyrostu produkcji na jednostkę nakładu , ale także
według prawa rosnącego kosztu alternatywnego.
Krzywa możliwości produkcyjnych przedstawia – przy każdej wielkości
produkcji jednego dobra – maksymalną , możliwą produkcję drugiego dobra.
Nasiłowski – dwa prawa:
1. prawo malejącego przyrostu produkcji zwiększonej
2. prawo rosnącego kosztu alternatywnego