teatr już w przedszkolu

advertisement
TEATR JUŻ W
PRZEDSZKOLU
Zabawy w teatr należą do najbardziej lubianych przez dzieci form. Już
maluchy chętnie bawią się w teatr, odtwarzając sytuacje z życia rodzinnego,
przedstawiając role osób z najbliższego otoczenia: mamy, taty czy nauczycielki.
Łatwo można zauważyć, jak wielką radość sprawia dzieciom przygotowanie
przedstawienia dla kolegów i nauczycielki, a szczególnie dla rodziców i
dziadków.
Teatrzyki wprowadzam się w przedszkolu w różnych sytuacjach. Zabawy w
teatr dostarczają wielu artystycznych przeżyć, ukazują piękno utworów
literackich, wzbogacają wiedzę o świecie, uspołeczniają i wyzwalają twórczą
ekspresję.
Zabawy w teatr uczą:






nawiązywania serdecznych kontaktów z rówieśnikami
dostrzegania dobra i zła oraz potrzeb innych ludzi
okazywania radości i smutków
rozwiązywania konfliktów
sposobu spędzania wolnego czasu przeznaczonego na swobodna zabawę
kreatywności
W mojej pracy z dziećmi w
różnym wieku zawsze bardzo
ważne jest aby w sali, gdzie
pracuję zawsze znajdował się
kącik, w którym znajdują się
elementy teatralne. Mam w sali
drewniany teatrzyk, kukiełki,
które w każdej chwili, za moją
zgodą dzieci wykorzystują do
różnych zabaw w teatr.
Umożliwia
to
dzieciom
samodzielne podejmowanie prób
grania w różnych scenkach
teatralnych co rozwija w nich kreatywność i logiczne myślenie.
W pracy z małymi dziećmi od lat wykorzystuję także pacynkę krasnala
Hałabały, która towarzyszy dzieciom przez całą edukację przedszkolną i umila
im przyswajanie niektórych wiadomości i umiejętności. Dzieci w towarzystwie
Hałabały lepiej zjedzą obiadek, lepiej posprzątają po zabawie, chętniej
przekraczają próg przedszkola w pierwszych dniach września a tym samym
poznają postać z opowiadań L. Krzemienieckiej, z którą się bardzo zżywają.
Można powiedzieć, że teatr i w ogóle sztuka w życiu dziecka jest bardzo
ważnym środkiem kształtowania jego osobowości, rozwija zdolność
spostrzegania, dostarcza obrazowej, konkretnej wiedzy o świecie i człowieku,
przełamuje stereotypy myślowe i prowokuje do nowego widzenia i nowego
sposobu oceny zjawisk, rozszerza zakres osobistego doświadczenia, ułatwia
podjęcie decyzji w nowych trudnych sytuacjach życiowych, dostarcza zasad i
wzorów moralnego zachowania, kształci wrażliwość moralną, pełni funkcję
ideologiczną, pełni funkcje patriotyczne, wzmacnia poczucie więzi narodowej,
harmonizuje rzeczywistość, wypełnia funkcję integrującą (w sensie społecznym)
tworząc nowe i wzmacniając istniejące więzi społeczne, ma znaczenie
adaptacyjne, umożliwiając przystosowanie dziecka do społeczeństwa, kształci
kulturę zachowania i obyczajów, kształci kulturę uczuć, pełni rolę
szczęściotwórczą, daje poczucie pełnej wartości, dostarcza prawdziwej
rozrywki, rozwija dyspozycje twórcze dzieci.
Dzieci
nie
tylko
uwielbiają
oglądać
przedstawienia ale i wspaniale w nich uczestniczą
jako
aktorzy,
przedstawiając
różne
wyimaginowane postacie. Tadeusz Kudliński,
jeden ze znanych, w Polsce teatrologów,
zastanawiając się nad źródłem upodobań do
przybierania na siebie cudzej postaci stwierdził,
że są one człowiekowi przyrodzone, tkwią w jego
naturze i można je określić jako pierwotny,
odziedziczony instynkt. Udawanie kogoś innego
płynie z dążenia do wydania się lepszym,
groźniejszym, ważniejszym niż się w istocie jest.
Dążenie to jest szczególnie silnie właśnie u dzieci,
które w zabawach ,, na niby”, nie nakłaniane
przez nikogo, same koniecznie chcą być kimś innym. Jest to dążenie do
uzyskania znaczenia do wyjścia ograniczonych jeszcze możliwości działania w
świecie realnym-do świata fikcji. To przebywanie w świecie fikcji daje
dzieciom wiele sposobności do budzenia podziwu i zainteresowania sobą innych
dzieci oraz ludzi dorosłych. Kryje się w tym marzenie i tęsknota za cudowną
odmianą samego siebie.
Teatr daje dziecku szansę na odbiór i uzewnętrznienie doświadczeń własnych
oraz społecznych i na ekspresję. Jest miejscem gdzie poza mową werbalną
występuje mowa symboli, której dziecko uczy się odczytywać. W czasie
przedstawienia dziecko przejmuje rolę granej postaci opracowując ruchem,
gestem, mową, mimiką, śpiewem kogoś innego.
Tworzenie spektaklu teatralnego wymaga jak w każdym innym przypadku
dostosowania inscenizowanego tekstu literackiego do poziomu nadawcy i
odbiorcy.
Praca nad przygotowywaniem przedstawień utwierdza mnie w przekonaniu o
pozytywnym wpływie zabawy w teatr na dziecięce umysły. Tą formę pracy
uważam za wysoce aktywizującą. Dobór aktorów do ról odpowiadających
predyspozycjom dzieci, umożliwia im osiągnięcie satysfakcji, podnosi poczucie
własnej wartości. W czasie pracy nad spektaklami podnosi się, poprzez
wzmocnienie motywacji, poziom funkcjonowania w wielu sferach – pamięć
słuchowa, ruchowa, słowna; koncentracja, mowa ( słownictwo, artykulacja )
percepcja słuchowa oraz koordynacja wzrokowo – ruchowa.
Jeżeli przedszkolaki prowadzimy do teatru po raz
pierwszy czy po raz pierwszy przygotowujemy
przedstawienie w sali dla kolegów czy innych grup
to zawsze należy pamiętać o tym aby pouczyć
dzieci o ich kulturalnym zachowaniu się podczas
całego pobytu na przedstawieniu.
Podczas przedstawień w sali wprowadzić można
bilety, które dziecko „kupuje” na niby w
zainscenizowanej kasie, afisze, które starsze dzieci
mogą przygotować wraz z panią, gongi,
zaczynające i kończące przedstawienie. Naprawdę
to bardzo urozmaica
całość przygotowań
i emocje są jeszcze
większe. Dzieci czują się tak jak w prawdziwym
teatrze i uczą się co jest charakterystyczne dla
udziału w przedstawieniu.
Każdy pobyt w teatrze lub obejrzenie
przedstawienia w przedszkolu – jak wiadomo z
doświadczenia, znajduje natychmiast odbicie w
zabawach dziecięcych, które są czasami dla nas
przyglądających
się
z
boku
bardzo
niespodziewane
i
twórcze.
Słuchanie
improwizacji małych dzieci wzbudza czasami mój zachwyt, bo nigdy żaden
dorosły nie wpadłby na takie pomysły jakie mają dzieci. Branie udziały w
przedstawieniach znajduje także odzwierciedlenie w pracach plastycznych
dzieci (szczególnie tych starszych), które tworzą swoje kukiełki, wycinają je,
przymocowują patyczki a później znów bawią się w teatr improwizując różne
teksty. Na twarzach dzieci widać wtedy radość twórczą – po prostu dobrze się
bawią.
Nasze teatrzyki to po prostu spontaniczna
zabawa dzieci. W każdej chwili zamieniamy
się w aktorów i bawimy się grą w teatr.
Opracowanie:
nauczycielka
Publicznego Przedszkola
w Rydzynie
Beata Musielak
Download