PROWADZĄCY: Prof. Nadzieja Drela Prof. Krystyna Skwarło-Sońta Dr Magdalena Markowska Dr Paweł Majewski Rok akad. 2013/2014 Semestr zimowy, czwartek, 8.30-10 Tydzień Data Temat wykładu Prowadz 1 03.10.13 Podstawy funkcjonowania układu odpornościowego i neuroendokrynowego - mechanizmy odbioru i przekazywania informacji przez układ odpornościowy i neuroendokrynowy KSS 2 10.10.13 Neuroendokrynoimmunologia: nowa dziedzina badań interdyscyplinarnych - podstawowe szlaki komunikacji między układem odpornościowym i neuroendokrynowym, rola neuroprzekaźników, neuropeptydów, hormonów i cytokin w przekazywaniu informacji między układami i regulacji aktywności układu odpornościowego KSS 3 17.10.13 OUN w rozwoju i regulacji układu odpornościowego. Rola głównych osi regulacyjnych: HPA, HPG i HPT. podwzgórze-przysadka nadnercza, Prezentacja antygenów w ośrodkowym układzie nerwowym: weryfikacja poglądów o immunologicznym uprzywilejowaniu mózgu KSS 4 24.10.13 Rola regulacji neuroendokrynowej w utrzymywaniu homeostazy w układzie odpornościowym w warunkach zależnych i niezależnych od aktywacji antygenowej. Udział hormonów, neuroprzekaźników, neuropeptydów i cytokin w utrzymaniu homeostazy układu odpornościowego i tolerancji na własne antygeny w warunkach niezależnych od antygenów obcych oraz w przebiegu infekcji ND 5 31.10.13 Stan zapalny: rola w rozwoju prawidłowej odpowiedzi immunologicznej, regulacja przez układ neuroendokrynowy, chroniczny stan zapalny. Charakterystyka stanu zapalnego i jego rola w rozwoju prawidłowej i patologicznej odpowiedzi immunologicznej (przykłady chorób związanych z chronicznym stanem zapalnym) PM 6 07.11.13 Odpowiedź organizmu na stres – wpływ stresu na odpowiedź immunologiczną. Definicja stresu i przebieg reakcji stresowej, skutki działania stresu ostrego i chronicznego na odporność MM 7 14.11.13 Rola hormonów w aktywności układu odpornościowego w przebiegu ciąży. Zmiany profilu hormonalnego w przebiegu ciąży, przydatność parametrów immunologicznych do śledzenia prawidłowości przebiegu ciąży, rola hormonów i cytokin w regulacji odporności w przebiegu ciąży ND 8 21.11.13 Plastyczność interakcji między układem odpornościowym i neuroendokrynowym, ich rola w patogenezie stanu zapalnego i chorób związanych z chronicznym stresem. Interakcje układu neuroendokrynowego i odpornościowego w życiu płodowym i noworodkowym i ich skutki w odporności w życiu dorosłym MM 9 28.11.13 Regulacja neuroendokrynowa w chorobach infekcyjnych, alergii, chorobach autoimmunizacyjnych i nowotworowych, wpływ zmian okołodobowych i sezonowych aktywności układu odpornościowego na objawy kliniczne chorób MM 10 5.12.13 Rola zegara biologicznego w synchronizacji procesów odpornościowych: rytmy biologiczne w organizmie człowieka, rozwój rytmów okołodobowych u człowieka, rola hormonów w dobowych zmianach zachodzących w układzie odpornościowym KSS 11 12.12.13 Interakcje między układem odpornościowym i neuroendokrynowym w przebiegu starzenia: przejawy i mechanizmy starzenia się układu odpornościowego, osie HPG i HPA w regulacji mechanizmów odpornościowych w procesie starzenia ND 12 19.12.13 Modelowe oddziaływania między układem neuroendokrynowym i odpornościowym. Rozwój psychoneuroimmunologii, najczęściej stosowane modele doświadczalne in vitro oraz z wykorzystaniem zwierząt laboratoryjnych, układ odpornościowy w depresji PM 13 09.01.14 Metody badania zmian zachodzących w układzie odpornościowym pod wpływem hormonów, neuroprzekaźników i neuropeptydów. Testy biologiczne w badaniach laboratoryjnych i diagnostyce klinicznej ND 14 16.01.14 Wykorzystanie syntetycznych hormonów w terapii chorób alergicznych, autoimmunizacyjnych oraz związanych z chronicznym stanem zapalnym. Syntetyczne glukokortykoidy: mechanizm działania, wrażliwość na glukokortykoidy zależna od wieku i płci ND 15 23.01.14 Najnowsze problemy neuroendokrynoimmunologii. Osiągnięcia i postępy w dziedzinie neuroendokrynoimmunologii i psychoneuroimmunologii PM 16 30.01.14 Egzamin pisemny Krystyna Skwarło-Sońta Zakład Fizjologii Zwierząt [email protected] Wykład 1., 3.10.2013 Wykład 2., 10.10.2013 HEMATOLOGIA – NAUKA O KRWI I O CHOROBACH KRWI Bursa Fabrycjusza lub jej odpowiednik Grasica Limfocyty T Limfocyty B Odpowiedź humoralna Odpowiedź komórkowa Szpik kostny linia mieloidalna komórki pnia linia limfoidalna (ukierunkowanie) POCHODZENIE LIMFOCYTÓW BiT (dojrzewanie) prekursor LiT dojrzały LiB grasica kontakt z antygenem wtórne narządy limfoidalne komórki plazmatyczne przeciwciała kontakt z antygenem (dojrzewanie) dojrzały LiTh dojrzały LiTc kontakt z antygenem limfocyt w mikroskopie świetlnym limfocyt cytotoksyczny w mikroskopie skaningowym limfocyt B w mikroskopie elektronowym Działanie komórek odpornościowych własne tkanki własne własne Obce MHC klasy I występują na powierzchni wszystkich komórek w organizmie prezentują antygeny pochodzenia endogennego np. białka wirusowe lub zmienione białka własne współdziałają z limfocytami Tc MHC klasy II występują na powierzchni komórek prezentujących antygen (APC) prezentują antygeny pochodzenia egzogennego współdziałają z limfocytami Th Pierwotnie: substancja powodująca powstawanie przeciwciał (ang. antibody generating) Obecnie: czynniki wywołujące aktywację układu odpornościowego, czyli takie (nonself), przeciw którym kierowana jest odpowiedź odpornościowa Epitopy albo determinanty antygenowe to struktury powierzchniowe antygenu, odpowiedzialne za immunogenność antygenu Niekompletne antygeny to hapteny Pierwotne narządy (gruczoły) limfoidalne: grasica i szpik kostny (analog bursy Fabrycjusza ) – ŚRODOWISKO DOJRZEWANIA LIMFOCYTÓW Wtórne narządy (gruczoły) limfoidalne: śledziona, węzły i grudki chłonne – MIEJSCA KONTAKTU LIMFOCYTÓW Z ANTYGENAMI Komórki odpornościowe: leukocyty i produkowane przez nie cytokiny – NOŚNIKI INFORMACJI W UKŁADZIE ODPORNOŚCIOWYM I POZA NIM MIGDAŁKI WĘZŁY CHŁONNE GRASICA ŚLEDZION A WYROSTEK ROBACZKOWY KĘPKI PEYERA W JELICIE CIENKIM WĘZŁY CHŁONNE SZPIK KOSTNY NACZYNIA LIMFATYCZNE Tworzą syncytium funkcjonalne, dzięki któremu powstaje szczególne mikrośrodowisko, umożliwiające dojrzewanie tymocytów Wydzielają białka, tworzące błonę podstawną torebki grasicy (bariera krew-grasica) Dzięki kontaktowi z naczyniami krwionośnymi ostarczają tymocytom składniki odżywcze i czynniki wzrostowe Komórki opiekuńcze (typ VI nabłonka grasiczego) pobierają tymocyty w procesie EMPERIOPOLEZY –stwarzają szczególny rodzaj kontaktu międzykomórkowego komórki nabłonka i makrofagi grasicy produkują peptydy o charakterze wewnątrzwydzielniczym (interleukiny i hormony, w tym także neuropeptydy); są to czynniki odpowiedzialne za wewnątrzgrasicze dojrzewanie limfocytów, polegające głównie na ekspresji antygenów powierzchniowych TCR/CD3; stymulują odpowiedź splenocytów na mitogeny i IL-2; wywierają wpływ na funkcjonowanie osi podwzgórzowo – przysadkowej; ich poziom zmniejsza się z wiekiem, w miarę jak postępuje atrofia grasicy Tymulina – nonapeptyd wiążący Zn, tzw. facteur thymique serique Tymozyna α1 (28 aa) i β4 (48 aa) - pochodzą z mieszaniny kilkudziesięciu polipeptydów, wydzielanych przez nabłonek grasicy i komórki ciałek Hassala Tymopoetyna – (49 aa) i jej syntetyczna pochodna tymopentyna – wysokie powinowactwo do receptora Ach – przypuszczalny udział w chorobach autoimmunizacyjnych NARZĄDY LIMFOIDALNE PTAKA szyszynka Hormon bursy Fabrycjusza - Bursyna: Lys-His-Gly-NH2 grasica śledziona jelita ślepe bursa Fabrycjusza Obraz histologiczny bursy Fabrycjusza Wykryta przez B. Glicka zależność między ciężarem bursy Fabrycjusza a rozwojem gonad u samców kury Bursyna: Lys-His-Gly-NH2 Indukuje in vitro powstawanie dojrzałych LiB ptaków (kurczęta) i ssaków (myszy) z komórek prekursorowych (brak wpływu na LiT) Bursynę syntetyzują komórki nabłonkowe i dendrytyczne pęcherzyków bursalnych (bliskie sąsiedztwo dojrzewających LiB 1990 – wykryto bursynę u ssaków w szpiku kostnym (funkcjonalny analog bursy Fabrycjusza) i wątrobie (nabłonek przewodów żółciowych) TRH: pGlu-His-Pro (tyreoliberyna) neuropeptyd podwzgórzowy, stymuluje uwalnianie TSH i PRL z przysadki, hamuje uwalnianie GH, stymuluje mitozy w korze nadnerczy, hamuje spontaniczną proliferację splenocytów myszy in vitro CMI: pGlu-His-Gly-NH2/OH (colon mitosis inhibitor) izolowany z jelita, hamuje spontaniczną proliferację komórek krypt jelitowych, znosi hamujący wpływ TRH na splenocyty Patogen ODPOWIEDŹ IMMUNOLOGICZNA Przeciwciała (Ig) zainfekowana komórka cytoliza Limfocyt Tc Komórki plazmatyczne Li B pamięci Makrofag Li B Interleukina 2 Komórka Th Interleukina 1 Termin cytokiny (z greckiego: cyto = komórka i kinos = ruch) określa dużą grupę związków o różnym pochodzeniu i budowie, będących peptydami, białkami lub glikoproteinami. Działają jako cząsteczki regulatorowe lub sygnałowe w stężeniach od nano- (10-9 M) – do piko- (10-12 M) molowych. HORMONY Powstają w wyspecjalizowanych narządach (gruczoły dokrewne) Krążą w stężeniach nano- i najczęściej podlegają zmianom tylko o jeden rząd wielkości CYTOKINY Produkowane przez więk-szość komórek jądrzastych, zwłaszcza w nabłonkach i śródbłonkach oraz w osiadłych makrofagach W stanie podstawowym występują w ilościach piko- ale po pobudzeniu wzrastają nawet i 1000x Klasyfikacja na podstawie miejsca powstawania, funkcji oraz efektorów: Interleukiny – skierowane ku leukocytom – przeważnie produkowane przez Li Th, nadawane obecnie nowo odkrywanym cytokinom Limfokiny – powstają w limfocytach Monokiny – powstają wyłącznie w monoctach Interferony – działanie antywirusowe Czynniki wzrostu kolonii (CSF) – stymulują wzrost komórek w podłożach półstałych Chemokiny – pośredniczą w chemotaksji międzykomórkowej Plejotropizm i redundancja cytokin utrudniają wprowadzenie wyraźnych podziałów Dotychczas scharakteryzowano ponad 130 różnych cytokin, działających plejotropowo Przyczyny tej plejotropii: stanowią wysoce heterogenną rodzinę związków; są produkowane przez bardzo różne typy komórek: odpornościowe, nabłonkowe, śródbłonek, komórki zrębu tkankowego; istnieje ogromna różnorodność receptorów i/lub ich izoform o różnym powinowactwie do tej samej cytokiny, często występujących na różnych typach komórek docelowych; działają często w sieciach sprzężeń zwrotnych (ujemnym i dodatnim), kontrolujących syntezę i uwalnianie innych biologicznie aktywnych cząsteczek, w tym także dalszych cytokin; aktywność biologiczna danej cytokiny jest wysoce zależna od kontekstu działania czyli jest modyfikowana przez różne czynniki wewnątrz- i pozakomórkowe, zwłaszcza przez obecność innych cytokin Reasumując: cytokiny regulują w sposób redundancyjny i często pokrywający się, wiele funkcji biologicznych, tak różnorodnych jak: Proliferacja Różnicowanie Chemotaksja Zapalenie Odpowiedź immunologiczna Apoptoza POZIOM STRATEGICZNY ETAPY RÓŻNICOWANIA: Długotrwał ugotrwałe wpł wpływy hormonalne Niezależ Niezależne od antygenó antygenów POZIOM ALARMOWY AKTUALNE DZIAŁANIE: Kró Krótkotrwał tkotrwałe efekty hormonalne Zależne od antygenó antygenów REASUMUJĄC: REAKCJA ZAPALNA Fibroblasty Podwzgórze Komórki śródbłonka Antygen TOCZĄCY SIĘ PROCES CHOROBOWY WPŁYWA NA SAMOPOCZUCIE I ZACHOWANIE hamowanie apetytu hamowanie popędu płciowego działanie nasenne zmiany nastroju pobudzanie gorączki IL-1 stymulowanie osi HPA i/lub IL-6 aktywacja odpowiedzi ostrej fazy hamowanie osi HPG, HPT, uwalniania prolaktyny aktywacja układu współczulnego hamowanie wzrostu modulacja odpowiedzi czynników zapalnych i immunologicznych SICKENSS BEHAVIOR jako MECHANIZM ADAPATCYJNY Kontakt z patogenem aktywuje APC, które zaczynają produkować cytokiny prozapalne. Pod ich wpływem OUN zmienia priorytety behawioralne, a zachowanie chorego zwierzęcia ułatwia aktywację procesów zwalczających patogeny. Sickness behavior wzmacnia odporność i przyspiesza powrót do stanu prawidłowego. a) 2-5h GH limfocyt PRL IL-2 PRL PRL limfocyt b) TRH TSH limfocyt T limfocyt T limfocyt B wzrost produkcji przeciwciał CRH β -end IL-1 makrofag limfocyt B wzrost cytotoksyczności komórka NK działanie przeciwbólowe (analgesia) β -end neuron obwodowy Hormony i neuropeptydy układu odpornościowego Komórki produkujące Hormony i neuropeptydy powstające w nich Limfocyty T ACTH, endorfiny, TSH, GH, PRL, metenkefalina, IGF-1 gonadotropina kosmówkowa, Limfocyty B ACTH, endorfiny, GH, IGF-1 Makrofagi ACTH, endorfiny, GH, SP, IGF-1, natriuretyczny peptyd przedsionkowy (ANP) Splenocyty gonadotrpiny, CRH Tymocyty CRH, GnRH, AVP, OT Granulocyty i komórki tuczne VIP, SOM Megakariocyty NPY JAK FUNKCJONUJE SZYSZYNKA ? Najdłużej znany gruczoł neuroendokrynowy Z najkrótszym życiorysem naukowym XVII w – KARTEZJUSZ: SZYSZYNKA JEST SIEDLISKIEM DUSZY CH3O CH2 CH2 NH N H N-acetylo-5-metoksytryptamina C O CH3 SZYSZYNKA SCN AKSON WSPÓŁCZ. MELATONINA JEST HORMONEM CIEMNOŚCI Światło 460 – 480 nm SZLAK SIATKÓWKOWOPODWZGÓRZOWY RHT MELATONINA ZWÓJ SZYJNY GÓRNY CH2 CH2 NH2 serotonina N H N-Acetylotransferaza AA-NAT CH2 N H CH2 NH C CH3 O N-Acetyloserotonina HydroksyindoloO-metylotransferaza HIOMT CH2 N H CH2 NH C O melatonina CH3 Melatonina: zima zegar i kalendarz wiosna lato jesień zima ciemność FUNKCJE MELATONINY: • SYNCHRONIZACJA Z OTACZAJĄCYMI WARUNKAMI ŚWIETLNYMI (ssaki) I ROLA ZEGARA BIOLOGICZNEGO (ptaki i niższe kręgowce) • regulacja rozrodu • regulacja motoryki przewodu pokarmowego • termoregulacja • regulacja krążenia • zmiatacz wolnych rodników • regulacja odporności jądrowe receptory: błonowe związane z białkami G (i, o, q, z) sklonowane Mel1a Mel1b klasyfikacja farmakologiczna MT1 MT2 Mel1c RQ2 MT3 RZRα i β LOSY MELATONINY W ORGANIZMIE [Boutin et al., 2005] WYSTĘPOWANIE MIEJSC WIĄŻĄCYCH MELATONINĘ W OUN KRĘGOWCÓW SCN visual system pars tuberalis pars distalis mammals + - + + birds + + - - reptiles + + - - amphibian s + + - - group Cassone and Natesan, 1997 MELATONINA w ODPORNOŚCI chirurgiczna funkcjonalna (LL) (Csaba i Barath, 1975, Del Gobbo i wsp., 1989) (Maestroni i wsp., 1987) szyszynka inwolucja grasicy skutki odwracane przez wieczorne odpowiedź zastrzykikomórkowa Mel aktywność NK Px synteza przeciwciał farmakologiczna (Maestroni i wsp., 1987) związana z wiekiem (Pierpaoli i Regelson, 1994) szyszynka bursyna ? Mel ? synteza Mel ? bursa Fabrycjusza Mel Mel ? grasica hormony grasicy Melatonina szpik kostny ? receptory Mel komórki odpornościowe synteza Mel ? endogenne opioidy ROLA OSI SZYSZYNKOWO-ODPORNOSCIOWEJ Dziękuję za uwagę