Dzieci a homoseksualizm

Dzieci a homoseksualizm.
Gabriela Pietrzak
Homoseksualizm jest to osiąganie satysfakcji płciowej, seksualnej przez
utrzymywanie kontaktów z partnerem należącym do tej samej płci. Homoseksualizm męski
nazywany jest pederastią natomiast żeński określany jest jako miłość lesbijska.
2%-6% populacji ludności zaspokaja swoje potrzeby seksualne poprzez homoseksualizm.
Istnieją rozbieżności w ocenie rozmiaru rozpowszechnienia doświadczeń homoseksualnych,
jako jednostkowego epizodu w życiu .Z badań amerykańskich wynika, że kontakt
homoseksualny jednorazowy przeżyło 25%-37% populacji ludności. Natomiast podczas
badań w Polsce na czterysta dwanaście par małżeńskich przyznało się do kontaktów
homoseksualnych 5% mężczyzn, 4% kobiet z grupy kontrolnej. homoseksualny.
Według naukowca profesora Gerarda van den Aardweg z Haarlemu w Holandii
homoseksualizm jest zaburzeniem emocjonalnym rozwijającym się w okresie dzieciństwa i
dojrzewania. Chłopiec o skłonnościach homoseksualnych jest według profesora zwykle zbyt
rozpieszczony przez matkę lub niedoceniany przez ojca.
Inni badacze problemu jak profesor Zbigniew Lew – Starowicz twierdzi że przyczyny
orientacji homoseksualnej są bardzo zróżnicowane i obejmują: czynniki biologiczne, rodzinne
(np. matki nadmiernie opiekuńcze, uwodzicielskie wobec synów, nadmiernie karzące,
ojcowie wzbudzający lęk), osobowościowe (np. tendencje narcystyczne, lęk przed rolą
seksualną wobec drugiej płci), sytuacyjne (np. uwiedzenie na początku okresu dojrzewania,
następstwo wspólnej masturbacji z rówieśnikami tej samej płci), uwarunkowania powstałe na
skutek masturbowania się z towarzyszącą wyobraźnią o treściach homoseksualnych,
mechanizmy obronne (np. ucieczka w homoseksualizm w wyniku doznania ośmieszenia lub
odrzucenia przez partnera drugiej płci), są również przyczyny środowiskowe (np. gwałty
homoseksualne w internatach, zakładach karnych, homoseksualizm zastępczy)
Homoseksualizm jest problemem rodzinnym, środowiskowym, społecznym,
egzystencjalnym, religijnym. Problemy te są bardziej zauważane u homoseksualistów –
mężczyzn, gdyż łatwiej są rozpoznawani przez otoczenie. Jeżeli chodzi o kobiety, to lesbijki
łatwiej mogą ukryć swoją orientację przed otoczeniem ponieważ okazywanie czułości przez
kobiety, całowanie się, samotność, antymęskie postawy nikogo specjalnie nie dziwią.
Homoseksualna orientacja seksualna łączy się z problemami natury religijnej.
Watykan utrzymuje homoseksualizm jako rodzaj choroby zachęca do poddawaniu się
leczeniu. Dla wierzących homoseksualistów stan braku pełnej akceptacji wywołuje poczucie
winy, niepewności, zagubienia. Niektórzy rezygnują z życia seksualnego, aby dochować
wierności przykazaniom, inni żyją w poczuciu ciągłej winy.
Współcześnie homoseksualizm nie jest traktowany jako dewiacja czy choroba lecz nazwany
jest innością psychoseksualną.
Przyczyny homoseksualizmu
Współczesny psychiatra z Nowego Jorku Lawrence Hatterer odrzuca teorie XIX wieczne
na temat wrodzonego homoseksualizmu, hormonów, które powodowałyby upodobania do
tej samej płci, oraz genów homoseksualizmu. Na dzień dzisiejszy uważa się, że chłopiec
zbyt rozpieszczony przez matkę lub niedoceniony przez ojca ma skłonności
homoseksualne. Nieżyjący profesor Johan Leonard Arndt z Holandii prekursor leczenia
homoseksualistów powiedział : „ Nigdy nie widziałem szczęśliwego homoseksualisty”.
Jego pacjenci często narzekali na samotność, brak ustabilizowania w kontaktach i
depresje.(Wprost 06.2003)
Związane są z nieprawidłową lub niedostateczną czynnością hormonalną w okresie
płodowym – lub noworodkowym .Według przypuszczeń naukowców występują
nieprawidłowości w wydzielaniu hormonów gonadotropowych u homoseksualistów.
Jak dotąd nie znaleziono „genu homoseksualnego” i badacze są coraz bardziej sceptyczni
w tym względzie. Natomiast toczy się wiele dyskusji wokół tematu czy istnieją
predyspozycje genetyczne, które sprzyjają orientacji homoseksualnej .Zdania naukowców
są bardzo podzielone. Homoseksualność uwarunkowana jest procesami zachodzącymi w
okresie rozwoju płodowego, jako dowód przytoczyć można wyniki badań endokrynologa
G.Dornera z Berlina z 1988 roku. Przyczynowymi czynnikami bi -homoseksualizmu są
również prenatalne wpływy psychosocjalne. Na około 1000 przebadanych
homoseksualistów mężczyzn - większość z nich urodziła się w czasie wojny lub zaraz po
jej zakończeniu. Matki homoseksualnych miały bardzo silne przeżycia stresowe w trakcie
trwania ciąży. (Boczkowski K.1987)
Mogą istnieć inne przyczyny częstego występowania homoseksualizmu w niektórych
rodzinach lub w pewnych środowiskach. Pierwsza z nich będzie to niewłaściwy wpływ
otoczenia na rozwijające się dzieci. Znaczy to że homoseksualizm będzie rozwijał się
częściej u dzieci z tych rodzin gdzie brak jest ojca lub stosunki między rodzicami są
wrogie. Matka stara się związać ze sobą syna, próbuje uczynić z niego partnera w walce z
ojcem. Wiele ojców będących często poza domem, mający złe kontakty ze swoją żoną ma
wpływ na przyszłą orientację swoich dzieci. Zwiększają ryzyko stania się przez dzieci
homoseksualistami. Drugą przyczyną mogą być czynniki charakterologiczne, które
predysponują do rozwoju osobowości homoseksualnej. Osoby nieśmiałe, introwertyczne, z
silnym poczuciem lęku i niepokoju mają tendencje rozwoju homoseksualnego. Jednak
nadal pozostaje pytanie otwarte w jakim stopniu czynniki charakterologiczne
predysponujące są wrodzone, a w jakim stopniu nabyte na skutek oddziaływania
środowiska. Istota problemu leży w zaburzeniu całego trójkąta matka – ojciec – syn .Winę
za to nie ponosi dziecko, lecz nieprawidłowe stosunki między matką a ojcem, z nazbyt
zaborczą matką w stosunku do swojego syna oraz odrzucającym go ojcem. Wydaje się, że
decydującym jest tutaj postępowanie matki pragnącej wyłączności w stosunku do syna
przy niepowodzeniu związku uczuciowego z mężem lub jego kompletnego braku. Według
badań Abe i Morana średnia wieku matek homoseksualistów jest wyższa od średniej wieku
matek heteroseksualnych. Faktem jest, że synowie matek starszych są bardziej skłonni do
rozwoju tendencji homoseksualnych. Fakt ten może łączyć się ze zmianami genetycznymi
występującymi w starzejącej się komórce jajowej, albo z nadmiernie opiekuńczym i
zaborczym wpływem matek w wieku starszym. Około 40 % badanych homoseksualistów
wyrażało opinię, że matki ich były zaborcze, nadmiernie opiekuńcze, kontrolujące. Jeden z
badanych tak przedstawia swoją matkę: ”Zawsze uważała mnie za inwalidę i miała
nadzieję, że nigdy nie będę w tak dobrym stanie, aby móc ją opuścić „.Jak wynika z
dalszych badań 69 % matek homoseksualistów miało najważniejszą cechą - ich
zachowanie łączyła niezwykła intymność w stosunkach ze swoimi synami. Matki te
wiązały emocjonalnie ze sobą synów przez preferujące i uwodzicielskie zachowanie,
wyróżniały ich z grona rodzeństwa, starały się opóźniać rozwój cech męskich u wybranego
syna, uczyniły synów swoimi powiernikami kłopotów i sekretów, zwierzały się ze spraw
ściśle osobistych, a niekiedy ujawniały szczegóły z życia intymnego. Uważa się czasami,
że homoseksualizm może być wynikiem braku wychowania seksualnego. Część
psychiatrów uważa, że można uniknąć nastawienia homoseksualnego poprzez właściwą
edukację seksualną. Grupa badanych 65% nie otrzymywała żadnej edukacji seksualnej
mówiąc na przykład : ”Matka była zbyt zażenowana, aby wspomnieć o takich rzeczach”,
lub „Ojciec udzielił mi wyjaśnień, gdy doglądał kur”. Nastawienie rodziców do spraw
seksualnych było podobne u homoseksualistów i heteroseksualnych.70 % rodziców dzieci
orientacji homoseksualnej niechętnie rozmawiała na tematy związane z płcią. Stosunek do
spraw płci miał charakter umoralniający, zabarwiony nastawieniem religijnym. Sprawy
płci były tylko ujmowane w kontekście małżeństwa. Poza nim seks był niemoralny,
niebezpieczny, zabroniony. Z badań wynikało jasno, że wychowanie seksualne było w
większości przypadków niedostateczne. Większość informacji na temat podstawowych
problemów seksualnych badani dowiedzieli się od rówieśników, a konkretne dane o
chorobach wenerycznych po wstąpieniu do wojska.
W naszym kraju zdarzają się profesjonaliści i nieprofesjonaliści, którzy angażują się w
„leczenie” homoseksualizmu; nawet jeśli nie deklarują otwarcie, iż uważają
homoseksualizm za chorobę. Dobry terapeuta raczej wychodzi z założenia akceptacji tego
stanu, szczególnie kiedy problem przenosi się na relację obu płci.
Dzisiejsze dążenia kierują państwo, społeczeństwo do większej tolerancji i akceptacji
takich zachowań, aby uniknąć niepotrzebnej izolacji a nawet wrogości wobec takich osób.
Literatura:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Boczkowski K.- Homoseksualizm, Warszawa 1988, PZWL
Boczkowski K.- Płeć człowieka, Warszawa 1987, PZWL
Calolini R. i inni – Psychologia społeczna, Warszawa 2002
Domachowski W.- Przewodnik psychologii społecznej, Warszawa 1998
Jaczewski A.-Erotyzm dzieci i młodzieży, Warszawa 1970, PZWL
Kopaliński W.-Słownik wyrazów obcych, Warszawa 1983, Wiedza Powszechna
Kupisiewicz – Dydaktyka ogólna, Warszawa 1998
Lew-Starowicz Z. – Homoseksualizm, Warszawa 1999
Lew-Starowicz Z – Seks nietypowy, Warszawa 1988, IWZZ
Pieter J.- Praca naukowa, Katowice 1960, Wydawnictwo Śląsk
Pilch Z.-Zasady badań pedagogicznych, Warszawa 1998, Wydawnictwo Akademickie
Żak
Reber Arthur S. – Słownik psychologii, Warszawa 2000, Wydawnictwo Naukowe
Scholar
Ryś Maria – Ku dojrzałości osobowej (rozwijanie dojrzałej osobowości),
Warszawa1997, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej MEN
Szewczuk. W.- Słownik psychologiczny, Warszawa 1985
Wesołowska M. - Przekonania młodzieży dotyczące homoseksualizmu i jego
przyczyn, Warszywa 2004
Wprost, 8.06.2003 - artykuł: Seksualne nawrócenie, autor Górny Grzegorz
6 luty 2012, Siemianowice Śl.