praca-magisterska-7486

ZABURZENIA PSYCHOSEKSUALNE
Żadna podstawowa dziedzina życia w naszej kulturze nie jest obłożona tak
rozlicznymi przesądami i fałszywymi poglądami jak dziedzina życia
seksualnego.Żadna aktywność człowieka- i to od najwcześniejszego
dzieciństwa- nie jest tak systematycznie i w takim stopniu spaczona przez
rozliczne tabu, zakazy moralne, przepisy prawne i frustracje, jak aktywność
seksualna. Frustracja i zahamowania są częścią i udziałem procesu socjalizacji.
W każdej fazie rozwoju psychoseksualnego hamulce ze strony wpływów
socjalnych (rodzinny i pozarodzinnych, takich jak kościół, szkoła itp.)są tak
silne,że stwarzają stany silnej frustracji, mogące zniekształcić prawidłowy
proces rozwoju emocjonalnego. Sprzyja to powstawaniu wypaczeń rozwoju
psychoseksualnego, psychoseksualnego, więc rozwoju zaburzeń
psychoseksualnych.
W XVIII i na początku XIX wieku zboczenia płciowe uważano za objaw
zwyrodnienia umysłowego. Ponadto uważane one były za grzech. Ideler
przeciwstawiał się religijnej i demologicznej „epidemii” zboczeń płciowych
uważał je za chorobę, rebelię szatana przeciwko Bogu” a na Moresu de Tours
uważał zboczenia płciowe za zaburzenia stojące na pograniczu między
„chorobliwą psychologią” a „ogólną patologią”. Grohman zaliczył zboczenia w
skład zaburzenia psychicznego oznaczonego przez niego jako „moral insanity”.
Przez zaburzenie to rozumiał zmiany psychiki bez uszkodzenia zdolności
umysłowych. Ulrichs, występujący pod pseudonimem Numa Numantius, był
pierwszym, który w XIX wieku nie uważał homoseksualizmu za chorobę.
Krafft- Bing sądził, że wszystkie zboczenia płciowe są ważnymi, elementarnymi
zaburzeniami, od istoty i rodzaju, których zależy w dużej mierze rozwój
osobniczy, zwłaszcza zaś etyczny, estetyczny i socjalny. Mangan i Charkot
dokonują fizjologiczno-anatomicznego podziału zboczeń płciowych, opartego
na frenologii. Wreszcie Scholtz odrzuca pojecie „moral insanity” a wprowadza
jednostkę chorobową, która nazwał „moralną znieczulicą” i przez to dał jej
samodzielne miejsce w nonsologii psychiatrycznej. Przyjął on dziedziczność w
zboczeniach seksualnych, ale tylko częściowo, tj. tam gdzie była ona wyraźnie
widoczna. Natomiast silnie podkreślał wpływ środowiska i wychowania na
rozwój moralnej znieczulicy.
Jak zauważamy pojęcie zboczenia płciowego zmienia się. To, co jest
uważane za zboczenie w jednym społeczeństwie, części świata, czy epoce, może
być uważane za normalny przejaw życia seksualnego w innym społeczeństwie,
czasie czy miejscu. Niektórzy autorzy, np. Alle, pod pojęciem zaburzeń
psychoseksualnych opisują zboczenia płciowe, zaburzenia seksualne ilościowe
na tle psychogennym i prostytucję, natomiast ogóle nie podciągają pod ten
-1termin nerwicowych zaburzeń wzwodu, wytrysku i satysfakcji seksualnej.
Tenże autor rozpatruje zaburzenia psychoseksualne jako następujące zaburzenia
instynktowne:
1. Zaburzenia ekspresji instynktu seksualnego (koprofilia i koprofagia,
sadomasochizm i skoptofilia, ekshibicjonizm);
2. Zaburzenia obiektu instynktu seksualnego (homoseksualizm, pedofilia,
zoofilia, autoseksualizm, nekrofilia, gerontofilia, kazirodztwo i gwałt)
3. Zaburzenia bodźców instynktu seksualnego (transwestytyzm,
transseksualizm i fetyszyzm)
4. Zaburzenia siły instynktu seksualnego (seksualna awersja, hipowersja)
5. Prostytucja
Inni autorzy np. Schultz, pod pojęciem zaburzeń seksualnych rozumieją stany, w
których cel i życzenia seksualne są zdrowe, lecz cielesna czynność nie
podporządkowuje się tym życzeniom.
Pod pojeciem zaburzeń psychoseksualnych, należy rozumieć coś więcej niż
tylko zaburzenia w seksualnym zachowaniu się lub seksualnym odczuwaniu.
Ogólnie rzecz biorąc zboczenia płciowe polegają na odchyleniach w kierunku
popędu seksualnego lub na nieprawidłowym sposobie jego realizacji.
Współczesne poglądy na powstawanie zboczeń płciowych nie są
ujednolicone. Istnieje wiele koncepcji, teorii i szkół tłumaczących powstawanie
zboczeń płciowych w sposób różnorodny, czasem przeciwstawny. W ostatnim
okresie czasu wielu autorów skłania się do przyjęcia politologii zboczeń
płciowych.
Teoria dziedziczności - Tą teorie przetrzymywali autorzy , którzy stwierdzili,
że homoseksualistami stają się przeważnie dzieci urodzone przez matki w wieku
starszym. Sugerowali oni anomalie chromosomalne, które jakoby towarzyszą
późnemu wiekowi matek i stają się przyczyną rozwoju homoseksualizmu.
Wszelkie powyższe rozważania nad odmiennością biologiczną zboczeńców
płciowych w sensie zmian zachodzących w ich chromosomach zostały obalone
przez najnowsze badania, które wykazały, że płeć chromatynowa i
chromosomalna jest zawsze zgodna z płcią anatomiczną, a nie jest zgodna z
płcią przeżywaną psychoseksualnie.
Rodzinne występowanie zboczeń- Niektórzy autorzy wskazują na rodzinną
skłonność do występowania zboczeń płciowych.
Teoria wewnątrzwydzielnicza- W myśl tej teorii zboczenia płciowe są
wrodzone i uwarunkowane zaburzeniami chemizmu płciowego. Nowsze
spostrzeżenia przemawiają za tym, że rodzaju zboczeń płciowych nie można
uzależnić od zmian endokrynnych.
- 2-
Teoria organiczno-mózgowa – Podstawą tej teorii stanowią zapatrywania,że
przyczyna zboczeń są zaburzenia biochemizmu kory mózgowej lub zaburzenia
organiczne mózgu. Teoria ta ma wielu przeciwników rekrutujących się
zwłaszcza z obozu zwolenników psychogenni zboczeń.
Zaburzenia płciowe a choroby psychiczne – Niektórzy autorzy
stwierdzają, ze zboczenia płciowe można by rozpatrywać jako choroby
psychiczne, inni traktują je jako objaw chorób psychicznych, a jeszcze inni
usiłują dowieść, że zboczenia płciowe odgrywają rolę w etiologii chorób
psychicznych.
Teoria psychosomatyczna- W ostatnich latach zaczęto zwracać uwagę na
pewne zaburzenia psychosomatyczne, które mają tkwić u podłoża zboczeń
płciowych i wpływać na ich rozwój. Opisano rolę zespołów psychoskórnych w
powstawaniu transwestytyzmy, a zwłaszcza masochizmu. Wychodząc z
założenia ze silne bóle skórne działają jako aphrodisicum u wielu ludzi,
przyjęto,że współistnienie podniecenia seksualnego z bólem fizycznym może
trwale kojarzyć i zdeterminować rozwój masochizmu- oczywiście przy pewnych
skłonnościach.
Teoria psychologicznego uwarunkowania zboczeń- W myśl tej teorii
zboczenia płciowe rozwijają się w następstwie niesprzyjających
psychologicznych warunków rozwoju człowieka, zwłaszcza w dzieciństwie.
Czynniki mogące wpływać na rozwój zboczenia płciowego:
 Czynniki ogólne środowiskowe- Np. liczne zakazy heteroseksualne,
nieodpowiednie warunki środowiska maja wpływ na powstanie





kazirodztwa ;w rozwoju nekrofilii dużą rolę odgrywa alkoholizm oraz
środowiskowy, ustawiczny kontakt z trupami;
Uwiedzenie-Jak wynika z badań, orientacja płciowa dokonuje się
między 9 a 14 r.ż. W tym czasie w warunkach prawidłowych,
wykształca się prawidłowy heteroseksualny popęd płciowy. W
warunkach nieprawidłowych może się rozwinąć popęd homo lub
biseksualny. Osoby uwiedzone miedzy 9 a 14 rokiem życia
przekształcają się częściowo w homoseksualistów wyłącznych,
częściowo w biseksualistów.
Niewłaściwe środowisko rodzinne- Odgrywa duzą rolę w powstawaniu
zboczeń płciowych.
Urazy psychiczne
Teoria psychoanalityczna- Czynnikiem wywołującym zaburzenia w
prawidłowym rozwoje popedu płciowego wg Freuda , są urazy w
dzieciństwie
Teoria wieloczynnikowa- na powstawanie zaburzeń ma wpływ więcej
czynników niż jeden
- 3Popęd płciowy u człowieka składa się z biologicznie uwarunkowanej,
lecz niewyspecjalizowanej, podstawowej potrzeby człowieka, na której w
postaci nadbudowy spoczywa ukształtowanie jakościowe i ilościowe, będące
wynikiem wpływów społecznych. Energia popędu płciowego jest uzależniona
od kultury osobniczej, a pośrednio od kultury społecznej. Tradycyjne ujecie
popędu płciowego uzależniające go tylko od zmian somatycznych, a ściślej
mówiąc hormonalnych, stosuje się do popędu seksualnego u zwierząt. U
człowieka na popęd płciowy składają się czynniki psychosomatyczne, przy
czym udział czynników psychicznych jest olbrzymi. Siła libido, rozumianej jako
zespół potrzeb seksualnych uwarunkowana jest częściowo hormonalnie, a
częściowo psychologicznie. Hormony odgrywają znaczną rolę jako
„rozruszniki” popędu płciowego w okresie dojrzewania. Natomiast w okresie
dojrzałości płciowej ciężar przesuwa się raczej na czynniki psychiczne i one w
decydujący sposób wpływają na przejawy popędu płciowego.
Najbardziej interesującym dla mnie i chyba najbardziej kontrowersyjnym
zaburzeniem psychoseksualnym jest HOMOSEKSUALIZM, dlatego
charakterystykę tego zaburzenia omówię w sposób szczegółowy, oraz
przedstawię dwie rozmowy z homoseksualistami, które sama przeprowadziłam,
przytoczę również kilka wypowiedzi młodych osób na temat
HOMOSEKSUALIZMU W XXI w.
Homoseksualizm to popęd płciowy do tej samej płci. Nazwa homoseksualizm
jest pochodzenia greckiego: homoios= ten sam. Po za tym używa się
następujących synonimów: inversio sexualis, perversio In obiecto,
homoerotyzm, uranizm. Dla określenia kobiecej odmiany pociągu do tej samej
płci używany jest termin sahismus( od greckiej poetki Sappho), tribadia lub
miłość lesbijska. Homoseksualizm nie jest zboczeniem występującym jedynie u
ludzi. Pociąg do tej samej płci i niechęć do płci przeciwnej zaobserwowano m.
In. U szczurów, myszy, małp i kotów
Hipotez dotyczących powstawania homoseksualizmu istnieje wiele,żadna
jednak nie wyjaśnia w sposób niebudzący wątpliwości mechanizmu
powstawania tego zboczenia. Omówię bliżej tylko te z możliwości przyczyn
powstawania homoseksualizmu, które mogą wystąpić i mieć znaczenie w czasie
pracy z dziećmi i młodzieżą
Zagadnienie częstości występowania homoseksualizmu również budzi
różnorodne opinie; niektórzy badacze sądzą nawet, iż 50% mężczyzn i 28%
kobiet ma pragnienia, doświadczenia lub marzenia o treści homoseksualnej
Niektóre źródła homoseksualizmu
1.Błędne wychowanie seksualne:
Dziecko rodzi się z określona płcią anatomiczna, natomiast jego orientacja
psychoseksualna jest nieustalona.
- 4Dziecko przekonuje się o swej przynależności do jednej płci na podstawie wielu
czynników i obserwacji własnych.
2.Opóźnione pokwitania
Wówczas, nietypowy, bo infantylny wygląd zewnętrzny i dziecięce brzmienie
głosu wpłynąć mogą na zmianę orientacji psychoseksualnej.
3.Wady fizyczne
Zjawisko podobne do przedstawionego w pkt 2 może wystąpić, gdy dorastający
chłopiec ma np. widoczna wadę fiz. Lub inną wadę np. wymowy. Wówczas
może szukać przyjaźni lub nawet później miłości wśród starszych osobników
swojej płci, a więc tam gdzie jego wada nie odgrywa już takiej roli.
4.Pierwsze stosunki płciowe
Innym punktem wyjścia homoseksualizmu może być fakt,że często pierwsze
kontakty płciowe młodzieży odbywają się zbyt szybko, byle jak. Sprawiają ból i
zawód. Na tym tle ewentualne propozycje kontaktów homoseksualnych często
wypadają atrakcyjnie i ponętnie.
5.Homoseksualizm „przymusowy”
Osobne zagadnienie stanowi problem homoseksualizmu wśród młodzieży w
internatach, szkołach monoedukacyjnych, klasztornych czy domach
specjalnych. W środowiskach wyłącznie jednopłciowych, odizolowanych od
kontaktu z płcią odmienna łatwo może dojść do związków homoseksualnych,
spowodowanych brakiem możliwości zaspokojenia popędu często już
rozbudzonego na drodze kontaktów heteroseksualnych
Skłonności homoseksualne w wieku dojrzewania i po nim nie musza
przejawiać się fizycznymi kontaktami z osobami tej samej płci. Czasami
manifestują się jedynie aktami kanonistycznymi połączonymi z marzniemy o
treści homoseksualnej.
Przejawy popędu homoseksualnego dziewcząt, młodych kobiet są znacznie
trudniejsze do uchwycenia niż u chłopców i mężczyzn. Ze względu na większą
uczuciowość kobiet zwyczaje i obyczaje zezwalają w naszych warunkach na
wiele – nawet publicznie manifestowanych –pieszczot i poufałości itp., które nie
byłyby tolerowane w odniesieniu do chłopców i mężczyzn.
U większości młodzieży w okresie dojrzewania występuje przejściowa faza
pociągu do tej samej płci ( faza homofilna), pozbawiona jednak przeważnie
silniejszego zabarwienia seksualnego. Szczególnie wyraźna faza ta zaznacza się
u dziewcząt zawierają one w tym okresie „dozgonne” (w grupie jednej płci)
przyjaźnie „ ubóstwiają” koleżankę, nauczycielkę itp.
Duża część homoseksualistów akceptuje swoje skłonności i uważa za
naturalne. Niektórzy z nich utwierdzają samych siebie i innych w
przekonaniu,że skłonności te są wyższym hierarchicznie etapem rozwoje
człowieka. Ale są też osoby, które nie akceptują swoich skłonności uważają je
za nienaturalne, zboczone i chorobliwe.
-5-
Wstydzą się okazywania swoich zainteresowań i skrzętnie skrywają je przed
otoczeniem a zwłaszcza przed swoją rodzina
Jak homoseksualizm postrzegają młodzi ludzie XXI wieku? Przedstawiam
kilka wypowiedzi z forum dyskusyjnego z dnia 15.XII 2002,tematem który
sama zainicjowałam był temat : HOMOSEKSUALIZM W XXI w.
Homoseksualizm w XXI wieku
„Myślę, ze to zaburzenie sexualne..bo człowiek został tak samo
stworzony...Czyli miał kochać druga strone.. Mężczyzna kobieta a kobieta
mężczyznę nie inaczej!!” Marcin, 24 lata
„Może warto najpierw poczytać o starożytnym modelu "rodziny"... Zmienia on
bardzo perspektywę postrzegania obecnego "liberalizmu" w tym względzie”
Michał ,25
Moje pytanie:
A co z homoseksualizmem teraz? Mówi się o tym wszędzie czyt. się
wszędzie..Problem Homoseksualizmu staje się nie być wcale problemem; pytam
Homoseksualiste,co dla Ciebie znaczy homoseksualizm a on- "to cecha
charakteru, nic więcej"......
A oto kilka odpowiedzi które dostałam:
„Jeśli oni sie kochają to dla nich jest to normalnosc. Jesli mi nie szkodzą- to
niech sobie żyją jak chca, ja jestem za rodzina złożona z męża i żony oraz
dzieci, ale nie namawiam homoseksualistów do takiego sposobu na zycie. Wiec
niech oni mnie tez nie namawiają. Mówiac "oni" nie dyskryminuje ich skoro tak
wyrażają swe uczucia, pragnienia i dostraja je od drugiej osoby, to, czemu nie...
choć jak widzę 2.mezczyzn w sypialnianym zbliżeniu - to jakiś dreszcz mnie
przechodzi. ale skoro im dobrze…. Gosia, 26
Homoseksualizm
XXI wieku
Chcesz znać nasze opinie na temat homoseksualizmu... hm, ciekawe
dlaczego? Ale mniejsza o to.
Słyszałem gdzieś, że homoseksualiści we wczesnym dzieciństwie (od ok. 2
r.ż.) przejawiają zazwyczaj zabawy typowe dla płci przeciwnej, np. chłopcy
bawią się lalkami a dziewczynki samochodzikami, utożsamiają się z płcią
przeciwną, a nawet przebierają się w ubranka przeciwnej płci. Ciekawostką
dla mnie jest to, że generalnie takie doświadczenia mają transseksualiści. A
tu mówią, że w mniejszym nasileniu homoseksualiści również. Karlo, teraz
chyba nieco rozumiesz moje zapatrywanie się na tą sprawę - być może
homoseksualizm wynika z jakiegoś niezbyt prawidłowego rozwoju mózgu w
życiu prenatalnym. Oczywiście, z punktu widzenia biologii byłby to jakiś
maleńki drobiazg, nierobiący większej różnicy... Jednak konsekwencje dla
zachowania się, czy po prostu dla psychiki mogą być odmienne. Ostatnio
bada się nawet różnice w liniach papilarnych między hetero a homo, i ponoć
znajduje się różnice. A wiadomo, że linie papilarne kształtują się jeszcze w
łonie matki...
Nawet, jeśli jest to zaburzenie - to przecież wszyscy wiemy, że
homoseksualiści są normalnymi ludźmi. Nie mają żadnych zaburzeń
psychicznych, procesy poznawcze przebiegają u nich równie sprawnie jak u
ludzi heteroseksualnych. Preferencja partnerów seksualnych tej samej płci
zaczyna ujawniać się w okresie dojrzewania płciowego, wówczas, kiedy jest
największy "chaos w głowie" - kiedy nikt nie wie, dlaczego coś jest takie a
coś jest siakie. I nagle ktoś widzi, że jest... Właśnie - co jest? Inny?
Odmienny? Jest kimś dziwacznym? Czymś złym? Potępieńcem? Czy rodzi
się niechęć do heteroseksualnych osób, czy też może niechęć do
homoseksualnych i zaprzeczanie własnym preferencjom? Co się dzieje
wówczas umyśle takiego młodego człowieka? No... Wiadomo, że z
akceptacją siebie bywa różnie i to nie tylko ze względu na preferencje
seksualne. Ale co tam... Tak tylko chciałem dodać taką myśl.
To tylko niektóry z wypowiedzi, wydaje mi się,że najbardziej obrazują
myślenie młodego pokolenia, a co na to sami Homoseksualiści? Na koniec pracy
dołączę dwie rozmowy, które przeprowadziłam - postrzeganie
homoseksualizmu przez nich samych, dzieciństwo, jak są postrzegani…
Warto również wspomnieć o innych zaburzeniach takich jak
SADYZM - zboczenie polegające na znajdowaniu zadowolenia, a częściej
rozkoszy płciowej w zadawaniu cierpień molarnych, psychicznych i fizycznych
swojemu partnerowi. Sadyzm częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet.
Dotknięci nim są najczęściej ludzie słabi, zawiedzieni, niepewni. U podłoża
sadyzmu leża często wieloletnie rozczarowania, zawiść, gorycz.
MASOCHIZM – zboczenie płciowe polegające na doznawaniu silnego uczucia
rozkoszy w trakcie zadawanych przez partnera cierpnie fizycznych
psychicznych. W lżejszych przypadkach masochista sam zadaje sobie cierpienia.
FETYSZYZM – Polega na odczuwaniu podniecenia i przyjemności w
zetknięciu z przedmiotami (najczęściej bielizną) osoby ukochanej.
- 7Przedmioty te – fetysze- służą najczęściej do wzmagania podniecenia w czasie
aktów onanizmu lub nawet w czasie stosunku płciowego;
ZOOFILIA- Jest to znajdowanie zadowolenia lub rozkoszy płciowej w
stosunkach ze zwierzętami. Popęd do zwierząt ma najczęściej charakter
namiastkowy (zastępczy).Często występuje u osób niedorozwiniętych
umysłowo.
TRANSWESTYTYZM- Jest to skłonność do przebierania się w stroje płci
przeciwnej, celem doznania uczucia zadowolenia płciowego, przyjemności.
Transwestytyzm może występować u ludzi z zaburzoną orientacja
psychoseksualną.
EKSHIBICJONIZM- Jest to popęd do obnażania się celem osiągnięcia
zadowolenia seksualnego. Jest to demonstrowane pokazywanie obnażonych
narządów płciowych pewnego oddalenia osobnikom zazwyczaj przeciwnej płci;
OCIERACTWO- Zboczenie to polega na tym,że mężczyźni wykorzystują tłok
w zbiorowiskach ludzi, ażeby niepostrzeżenie zbliżyć się do kobiety. Przez ten
anonimowy i niezobowiązujący kontakt osiągają oni zaspokojenie seksualne;
PIGMALIONIZM- Jest to zboczenie polegające na miłości erotycznej
skierowanej ku obrazowi, fotografii, rzeźbie lub rycinie.
PEDOFILIA- Skłonność do podejmowania kontaktów seksualnych z dziećmi. U
pedofilów spostrzega się cechę fetyszyzmu, gdyż właściwym bodźcem
podniecającym jest niedojrzałość ciała dziecięcego;
NARCYZM- Skłonność do zachwycania się własnym ciałem.Polega na
występowaniu podniecenia seksualnego przy oglądaniu własnego nagiego ciała
lub jego odbicia w lustrze
GERONTOFILIA- Skłonność do starych wiekiem osób jako partnerów
seksualnych
WNIOSKI
Z badań przeprowadzonych na 250 zboczeńcach płciowych wynika:
 Rodzaj skłonności zboczonych może zmieniać się w ciągu życia
osobniczego
 Osobniczego strasznym wieku może dochodzić u niektórych osób do
regresji w zakresie orientacji psychoseksualnej;
 Granice między zboczeniem „właściwym a „zastępczym” w wielu
przypadkach są płynne i trudne do ustalenia
 Rodzaj uprawianych zboczonych praktyk seksualnych może się zmieniać
w ciągu życia osobniczego
 Między utrzymywaniem uregulowanego, prawidłowego współżycia
seksualnego a nasileniem się skłonności zboczonych istnieje stosunek
odwrotnie proporcjonalny
-8-