LEKI RESUSCYTACYJNE – drogi podawania :

WWW.RatownictwoMedyczne.Friko.p1
Stany Zagrożenia Życia – Leki resuscytacyjne
LEKI RESUSCYTACYJNE – drogi podawania:
-

dożylna – in vena (i.v.)
dotchawicza – in tvachea (i.t.)
doustna – peroz
doodbytniczo – per rectum (p.r.)
ADRENALINA (epinefryna): środek silnie działający na receptory α, zwęża naczynia,
poprawia przepływ wieńcowy i mózgowy; jest agonistą receptorów β; ma działanie
izotropowe i hronotropowe na serce (zwiększa siłę skurczu); dawka:


asystolia i migotanie komór: 1 mg i.v. co 3-5 minut, max. dawka ok. 3 mg
przy podawaniu i.t. musi być dwa razy większa = 2 mg rozcieńczać do 10 mg
soli podawać co 3-5 minut (do decyzji);
– stosowana jest jako lek w astmie, we wstrząsach i ostrych odczynach alergicznych; w laryngologii
i stomatologii służy między innymi do zmniejszania krwawienia (silnie zwęża naczynia błon
śluzowych); używa się jej też w zabiegach resuscytacyjnych (reanimacja) przy zatrzymaniu
czynności serca; zwęża obwodowe naczynia krwionośne, rozszerza źrenice, a w większych
stężeniach powoduje podniesienie ciśnienia krwi; stosowana w lecznictwie przy zaburzeniach
krążenia, dychawicy oskrzelowej, w stanach uczuleniowych;
WSKAZANIA: wszystkie rodzaje NZK, wstrząs anafilaktyczny, wstrząs kardiogenny; zatrzymanie
akcji serca (asystolia lub migotanie komór);

DWUWĘGLAN SODU: w rutynowym postępowaniu resuscytacyjnym nie jest zalecany;
należy go ograniczyć w sytuacjach takich jak:
-
wydłużenie resuscytacji powyżej 15 minut;
wcześniejsze wystąpienie kwasicy metabolicznej (podwyższony potas);
hiperkaliemia – wzrost poziomu potasu powyżej 5,5 µmol / l ;
dawka:

1 mili ekwiwalent / 1 kg masy ciała i.vi
– (soda oczyszczona – spożywcza) ten prosty środek działa jako substancja alkalizująca –
niwelująca wytwarzany w mięśniach kwas mlekowy; środek ten powodować może w zbyt dużych
ilościach kłopoty żołądkowe;

LIDOKAINA: farmakologiczny defibrylator, lek antyarytmiczny, stosowany w
zaburzeniach rytmu komorowego, tachykardii komorowej, migotaniu komór i profilaktyce;
dawka:


początkowo w bolusie 1-1,5 mg/kg masy ciała a potem 0,5-3 mg/ kg masy
ciała w kroplówce
dalsze dawki: po powrocie krążenia spontanicznego podajemy we wlewie
kroplowym 2-4 mg/kg masy ciała
– lek miejscowo znieczulający; również skuteczny lek przeciwarytmiczny stosowany w
niemiarowościach komorowych serca o różnej etiologii oraz niemiarowościach występujących na
skutek zatrucia glikozydami nasercowymi;

ATROPINA: zalecana w bradykardii lub asystolii; należy unikać podawania u osób z
blokiem 2° typu Mobitz i blokiem 3°; stosujemy ostrożnie u osób z niedokrwieniem mięśnia
sercowego ponieważ może zwiększyć stopień niedokrwienia; dawka:


przy asystolii 1 mg i.v. co 3-5 minut, max. dawka 3 mg (ampułki)
nie przekroczyć przy bradykardii 0,5 mg i.v. co 5 minut do max. dawki 2 mg
– rozszerza źrenice, w większych dawkach przyspiesza czynność serca; stosowana głównie jako
lek rozkurczowy; stosowana jest jako lek znoszący skurcze mięśni gładkich (tkanka mięśniowa)
1
WWW.RatownictwoMedyczne.Friko.p1
Stany Zagrożenia Życia – Leki resuscytacyjne
przewodu pokarmowego i oskrzeli, rozszerzający źrenice (także w celu ułatwienia badania oka),
hamujący czynność gruczołów wydzielania wewnętrznego;
WSKAZANIA: asystolia, czynność elektryczna bez wyczuwalnego tętna z częstością komór < 60 /
min., bradykardia, blok serca;

CHLOREK WAPNIA: powinien być ograniczony do szczególnych przypadków resuscytacji:
-
hipokalcemii – za mały poziom wapnia;
hiperkaliemii;
zatrucia brokerami kanału wapniowego;
ostrożność należy zachować przy podawaniu preparatów wapnia pacjentom
w trakcie terapii naparstnicą, szczególnie gdy podejrzewa się zatrucie tym
preparatem;
dawka:


0,1 ml / kg masy ciała w bolusie i.v.
MAGNEZ (siarczan magnezu): niedobór powoduje zaburzenia rytmu serca, dlatego też
trzeba go uzupełnić; można go stosować w pomocy doraźnej, ale lepiej w szpitalu po
elektrolizie; dawka:

1-2 g siarczanu magnezu w soli fizjologicznej (100ml) przez 1-2 minuty
KIG = POTAS + INSULINA +GLUKOZA – podajemy przy kipokaliemii, aby potas nam wszedł do
komórki; insulina – jest transporterem glukozy i potasu do komórki;
– przy zaburzeniach rytmu również niedobór potasu może komplikować uporczywe migotanie
komór;
WSKAZANIA: zaburzenia w EKG ( torsades de pointes), profilaktyka zawału mięśnia serca,
rzucawka, niedobór magnezu;
2