DEFINICJA GRUPY

advertisement
16/01/2016
DEFINICJA GRUPY
Grupa – dwoje lub więcej ludzi, którzy współoddziałują na siebie, dzielą
Jednostka w kontekście społecznym
wspólną definicję oraz ocenę siebie i zachowują się zgodnie z tą definicją
(Hong i Vaughan, 2002)
wykład 12
Źródło: Kenrick, Neuberg, Cialdini, 2002
Grupy
•
•
•
•
NIEGRUPY
(np. osoby spacerujące po
parku, ale nieświadome
swojej obecności)
Jednostki:
Nie mają na siebie
wpływu
Nie są od siebie zależne
Nie mają wspólnej
tożsamości
Nie istnieją między nimi
relacje strukturalne
•
•
•
•
PRZYPADKOWE
ZBIOROWOŚCI
(np. ludzie stojący w
kolejce po lody)
Jednostki:
Mogą na siebie
nawzajem wpływać
Nie są od siebie
zależne
Nie mają wspólnej
tożsamości lub mają
ją w minimalnym
stopniu
Nie istnieją między
nimi relacje
strukturalne
RZECZYWISTE
GRUPY – ZESPOŁY
Jednostki:
• Wpływają na siebie
nawzajem
• Są współzależne
• Mają poczucie
wspólnej tożsamości
i odrębności od
innych
• Istnieją między nimi
relacje strukturalne
GRUPY - ETAPY TWORZENIA
•
•
•
•
Grupy są zjawiskiem powszechnym
Grupy wywierają silny wpływ na swoich członków
Wpływ na jednostkę może być pozytywny lub negatywny
Zrozumienie procesów grupowych może pozwolić danej
grupie na zwiększenie jej pozytywnych wpływów na
jednostkę i na zmniejszenie wpływów negatywnych
• Grupy mogą być małe lub duże
• W każdej grupie tworzy się sieć komunikacyjna
Grupy - etapy tworzenia
1. Tworzenie. Grupa nie jest jeszcze grupą ale zbiorowiskiem osób. Na tym etapie
rozmawia się o celach grupy, jej definicji, nazwie, składzie, przywództwie, czasie
istnienia. Jednostki starają się ustalić swoją przynależność do grupy i zrobić na innych
wrażenie.
• Gdy zadanie jest bardzo ważne, gdy jednostki są mocno związane z
grupą, lub gdy cele jednostek i grupy są identyczne, wtedy wszystkie te
etapy stają się prawie niezauważalne.
2. Ścieranie. W wielu grupach występują konflikty gdy zaczyna się ustalanie i
modyfikowanie celów, przywództwa i innych ról, norm pracy i zachowania. Na tym etapie
uwydatnia się wiele osobistych priorytetów i występuje pewna wrogość między ludźmi.
Jeżeli zapanuje się nad tym okresem „docierania”, to wykrystalizują się realne cele,
procedury i normy. Ten etap jest szczególnie ważny dla testowania zaufania w grupie.
• Oczywiście grupa „dojrzewa” bardzo szybko i osiąga swój optymalny
poziom wydajności.
3. Normowanie. Grupa ustała normy i praktyczne zasady. Kiedy i jak będzie pracować, jak
będą podejmowane decyzje, jakie zachowania będą obowiązywać, jaki będzie poziom
pracy, stopień otwarcia i zaufania. Na tym etapie będzie dużo eksperymentów ze strony
jednostek, w celu przetestowania atmosfery w grupie i wzajemnych zobowiązań.
4. Działanie. Tylko wtedy jeżeli poprzednie trzy etapy zakończą się sukcesem, grupa
będzie w pełni dojrzała i będzie mogła być w pełni i odczuwalnie wydajna. Pewna
wydajność może być osiągnięta na każdym etapie rozwoju, ale jest prawdopodobne, że
będzie ona hamowana przez inne procesy związane z jej rozwojem i indywidualne
priorytety. Jeżeli np. sprawy przywództwa lub celów grupy są powracającymi tematami i
pojawiają się na każdym spotkaniu, mogą szkodzić pracy grupy.
• Częściej jednak zdarza się, że pewne sprawy nie są załatwione do końca
i wtedy proces dojrzewania grupy „schodzi do podziemia”, szczególnie
w okresie ‚„ścierania”.
• Kiedy tak się dzieje, mają miejsce zakulisowe rozgrywki, ukryte
priorytety, wykorzystywanie wpływów, tworzenie się podgrup,
aktywizowanie się liderów nieformalnych.
• Innymi słowy „ścieranie” nie akceptowane na zewnątrz, przebiega
często w sposób bardziej niszczący, skrywane pod etykietką wydajności,
faktycznie tę wydajność obniża.
1
16/01/2016
Struktura grup
• Normy - reguły obowiązujące wszystkich członków grupy
• normy nakazowe mówią, jak powinni się zachowywać
członkowie grupy
• normy zakazowe mówią, jak nie powinni się zachowywać
członkowie grupy
• Role grupowe – zachowania, których grupa oczekuje od swoich
członków zajmujących określone stanowiska (role odnoszą się do
poszczególnych członków grupy)
• Hierarchia pozycji społecznych – uporządkowanie członków
grupy pod względem władzy i możliwości wpływania na innych
Sieci komunikacyjne:
Struktura grup
• Sieć komunikacji – wzorzec przepływu informacji w grupie
łańcuch
- sieć scentralizowana - informacje płyną od jednego członka
(zwykle lidera) do wszystkich jednocześnie
- sieć zdecentralizowana - informacje rozchodzą się między
wszystkimi członkami i nie muszą przechodzić przez żadną
określoną osobę
• Spójność - siła więzi łączących członków grupy
koło
gwiazda
- spójność interpersonalna – członkowie grupy lubią ze sobą
przebywać
- spójność zadaniowa – członkowie grupy są bardzo
zaangażowani w wypełnianie wspólnych zadań
Konsekwencje przynależności do grupy
• Teoria kategoryzacji społecznych (Tajfel,1981)
- wzrost spostrzeganych różnic międzykategorialnych
- spadek spostrzeganych różnic wewnątrzkategorialnych (dotyczy
głównie grup obcych – tzw. efekt jednorodności grupy obcej)
- faworyzacja grupy własnej (bardziej pozytywne oceny i zachowania
kierowane do członków grupy własnej niż obcej)
• Teoria tożsamości społecznej (Tajfel, Turner,1986)
- ludzie mają skłonność do dzielenia napotykanych osób na kategorie
rak
Konsekwencje przynależności do grupy
• Teoria kategoryzacji społecznych (Tajfel,1981)
- wzrost spostrzeganych różnic międzykategorialnych
- spadek spostrzeganych różnic wewnątrzkategorialnych (dotyczy
głównie grup obcych – tzw. efekt jednorodności grupy obcej)
- faworyzacja grupy własnej (bardziej pozytywne oceny i zachowania
kierowane do członków grupy własnej niż obcej)
• Teoria tożsamości społecznej (Tajfel, Turner,1986)
- ludzie maja skłonność do dzielenia napotykanych osób na kategorie
- jedna z kategorii społecznych identyfikuje zawsze własną kategorię
podmiotu („my”), zaś pozostałe identyfikują grupy obce
- jedna z kategorii społecznych identyfikuje zawsze własną kategorię
podmiotu („my”), zaś pozostałe identyfikują grupy obce
- faworyzowanie własnej grupy to sposób obrony/podwyższania
- faworyzowanie własnej grupy to sposób obrony/podwyższania
samooceny - motyw autowaloryzacji
samooceny - motyw autowaloryzacji
2
16/01/2016
Aktywność w grupie
• Człowiek w grupie przejawia dwa rodzaje zachowań:
• Zachowania interpersonalne – nastawione na relacje w
zespole zachowania społeczne, stereotypowe (np.
podporządkowanie się opinii większości grupy, dążenie do
akceptacji przez grupę).
• Zachowania zadaniowe – innowacyjne,
zindywidualizowane, ukierunkowane na zadania
(angażujące zdolności umysłowe, podejmowanie wysiłku).
Korzyści związane z pracą grupową
- możliwy jest podział pracy
specjalizacja
- członkowie grupy mogą się od siebie uczyć i uzupełniają się jeśli chodzi o
wiedzę, umiejętności i posiadane informacje
- członkowie grupy udzielają sobie wsparcia i wzajemnie się motywują
- członkowie grupy mogą stymulować się intelektualnie oraz wzajemnie
korygować swoje błędy i niewłaściwe decyzje
- sprawniejsi w danej dziedzinie członkowie grupy kompensują słabości
pozostałych osób
- niektóre zadania nie są możliwe do zrealizowania przez jednostki, można
je wykonać tylko przy współpracy kilku (lub wielu) osób
Próżniactwo społeczne
Czynniki zmniejszające próżniactwo społeczne
• Badania Ringelmanna (1920) – przeciąganie liny
• Duża spójność grupy, silna identyfikacja jednostki z grupą
• Zmniejszenie wysiłku i zaangażowania jednostki w trakcie wykonywania
pracy zespołowej określa się jako próżniactwo społeczne
• Spostrzeganie wykonywanego zadania jako ważnego
• Im bardziej liczebna grupa, w tym większym stopniu poszczególni jej
członkowie wycofują wysiłek pracując wspólnie (w miarę zwiększania
liczebności grupy, maleje wydajność pojedynczego pracownika)
• Spadek efektywności jednostek w trakcie rozwiązywania zadania
grupowego wynika przede wszystkim ze spadku motywacji indywidualnej,
choć pewien wpływ może tu mieć także niewłaściwa koordynacja
wysiłków poszczególnych osób
• Poczucie jednostki, że może wnieść znaczący wkład w
wykonanie zadania
• Możliwość identyfikacji indywidualnego wkładu jednostki w
osiągnięty przez grupę wynik
• Nastawienie kolektywistyczne
• Tendencja do próżniactwa społecznego ujawnia się bardziej w grupach
złożonych z samych mężczyzn
Definicja wpływu społecznego
• Zmiana w zachowaniu spowodowana prawdziwym lub
wyobrażonym naciskiem ze strony innych osób (Kernick i in.
2001)
• Proces, w wyniku którego dochodzi do zmiany zachowania,
opinii lub uczuć człowieka wskutek tego, co robią, myślą lub
czują inni ludzie (Wojciszke 2002)
Przejawy wpływu społecznego
• Uleganie(nagroda, kara, władza)
• Identyfikacja (atrakcyjność)
• Internalizacja (wiarygodność)
• Naśladownictwo
• Konformizm
• Posłuszeństwo wobec autorytetu
3
16/01/2016
Konformizm
• Dostosowanie własnego zachowania i sposobu myślenia
jednostki do zachowania i sposobu myślenia grupy,
niezależnie od tego czy ze względu na inne kryteria ma ono
pozytywny czy negatywny charakter.
• Zmiana spowodowana jest rzeczywistym lub wyobrażonym
naciskiem grupy.
• Konformizm informacyjny
(w sytuacji niepewności)
• Nieświadomy konformizm
(zarażanie emocjami)
• Syndrom grupowego myślenia
(grupa ludzi podejmując decyzje myśli bardzo podobnie lub
wręcz identycznie)
• Dyfuzja odpowiedzialności w tłumie
(bezczynny świadek jako konformista)
Tendencyjne spostrzeganie
członków grupy własnej i do grupy obcej
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
asertywny
dokładny
ostrożny
patriota
pewny siebie
elastyczny
nieugięty
niefrasobliwy
pracowity
pełen rezerwy
oddany
nieustępliwy
prostolinijny
sprytny
dociekliwy
odważny
taktowny
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
rozpychający się łokciami
drobiazgowy
tchórzliwy
nacjonalista
zarozumiały
chwiejny
sztywny
leniwy
zaharowany
snob
fanatyczny
małoduszny
naiwny
przebiegły
wścibski
nieroztropny
Nieszczery
Mechanizmy spostrzegania innych ludzi
5. Efekt kontaktu
im częstszy jest kontakt oceniającego z ocenianym, tym ocena jest
bardziej pozytywna.
6. Ukryte teorie osobowości
Intuicyjne, indywidualne modele osobowości ludzkiej oraz wyobrażenia
o związkach pomiędzy cechami osobowościowymi, które służą do
wnioskowania i oceny innych ludzi.
7. Efekt pierwszego wrażenia
bardzo często oceniający posługuje się wrażeniem, jakie wywarł na nim
pracownik przy pierwszym spotkaniu. Towarzyski, elokwentny =
inteligentny
8. Kompetencje zawodowe
często znacznie ostrzej oceniani są ludzie mający to samo wykształcenie
lub ten sam zawód co osoba oceniająca, niż pracownicy o innym profilu
zawodowym.
Mechanizmy spostrzegania innych ludzi
1. Mechanizm efektu hallo
polega na skłonności do tworzenia spójnego afektywnie obrazu innej
osoby. Polega to na przypisywaniu innym na podstawie pewnej cechy (o
silnym ładunku emocjonalnym) innych cech o tym samym znaku.
2. Mechanizm projekcji
ocenianemu przypisuje się uczucia, myśli lub koncepcje oceniającego.
Np. Oceniający - "karierowicz" będzie się dopatrywał u osoby ocenianej
cech karierowiczostwa.
3. Fałszywe poczucie powszechności –
• Przypisywanie innym ludziom przeżyć, zachowań, cech osobowości
określonej zbiorowości ludzi.
4. Tendencja centralna
mechanizm oceniania wszystkich skalą przeciętności. Oceniający unika
ocen ekstremalnych. Zjawisko to występuje często jako obawa o wynik
oceny lub niemożności ich zróżnicowania.
Mechanizmy wnioskowania
o przyczynach zachowania
1. Podstawowy błąd atrybucyjny
oznacza, że przypisujemy zachowaniu innych ludzi przyczyny wewnętrzne,
natomiast własnemu zachowaniu przypisujemy przyczyny zewnętrzne.
2. Asymetria atrybucyjna
dotyczy skłonności ludzi do wnioskowania o przyczynach zachowania w
zależności od jego skutków. Ludzie upatrują przyczyn własnych sukcesów
w samym sobie (włożonym wysiłku i zdolnościach), przyczyn zaś
niepowodzenia – we właściwościach środowiska.
3. Uproszczone ujmowanie przyczynowości
Jeżeli człowiek wie o wystąpieniu określonego stanu będącego przyczyną
jakiegoś zdarzenia, skłonny jest pomniejszać wpływ innych przyczyn.
4
16/01/2016
Mechanizmy wnioskowania
o przyczynach zachowania
Czynniki ułatwiające uleganie grupie:
• Jednomyślność grupy
Grupa własna
Grupa obca
Pozytywne
wyniki (sukces)
atrybucja wewnętrzna
(np. duże zdolności)
atrybucja zewnętrzna
(np. szczęśliwy traf)
Negatywne
wyniki
(niepowodzenie)
atrybucja zewnętrzna
(np. pech)
atrybucja wewnętrzna
(np. brak uzdolnień)
Mechanizmy grupowe mające wpływ na
zachowanie jednostki w grupie













Facylitacja
Dążenie do integracji (konformizm)
Deindywiduacja
Dyfuzja odpowiedzialności
Aktywizacja
Liberalizacja
Przesunięcie ryzyka
Interakcje wewnątrzgrupowe
Wpływ autorytetu
posłuszeństwo wobec autorytetu
Fałszywa jednomyślność
Wiara w moralność grupy
Stróże prawomyślności
Wady i zalety pracy grupowej
• Wartościowanie rozwiązania zadania
• Skład grupy (specjaliści – eksperyment Millgrama, osoby
znaczące, osoby podobne),
• Brak poczucia bezpieczeństwa (niepewność swojej pozycji w
grupie )
• Osobowość (niska samoocena, niepewna samoocena,
pragmatyzm).
Wady i zalety pracy grupowej
• Większe zasoby wiedzy i informacji;
• Bardziej zróżnicowane zasoby i podejście do problemu;
• Sprzeczne rozwiązania wariantowe
• Stymulacja intelektualna
• Bardziej liczna akceptacja rozwiązań;
• Lepsze zrozumienie decyzji;
• Korekta błędów
• Atut większości w akceptacji rozwiązań
• Dominacja jednej osoby (przywódcy)
• Spadek motywacji
• Depersonalizacja
Skuteczne i nieskuteczne zachowania w grupach
Skuteczne zachowania
Nieskuteczne zachowania
• Wcześniejsze zaangażowanie
 Wzajemne wypróbowywanie pomysłów
 Namawianie do z góry przyjętych opinii
• Efekt autora;
 Słuchanie po to, aby zrozumieć
 Słuchanie po to, by odrzucić albo nie
słuchanie w ogóle
• Brak zgodności celów, wartości;
 Gotowość do zmiany stanowiska
 Obrona własnego stanowiska do końca
• Sprzeczność interesów;
 Wszyscy członkowie uczestniczą w
dyskusji
 Dyskusja zdominowana przez kilku
członków
 Znajdowanie podniety w różnicy zdań
 Negatywne reakcje na różnice zdań
 Interakcje i dochodzenie do zgodności
 Nawracanie pozostałych przez
interakcje z poszczególnymi osobami z
osobna
• Skłonność członków grupy do „wybicia się”
• Zmiana poglądów.
• Autocenzura
• Cenzura grupy
• Uproszczenie zadania
• Przedwczesne decyzje
• Iluzje jednomyślności
5
Download