Dysleksja

Wszyscy pewnie znają bajkę
Andersena o brzydkim kaczątku,
ale nie każdy wie, że jej autor
był dyslektykiem. Jako uczeń
miał kłopoty z ortografią, mylił
litery, a nauka języków obcych
była dla niego ciężarem.
Podobne problemy przeżywa
wiele osób z dysleksją.
Słynni ludzie z dysleksją:
1. Tomasz Alwa Edison, słynny wynalazca
(1847 – 1931)
2. Albert Einstein, twórca teorii względności
(1879 – 1955)
3. Winston Churchill, brytyjski mąż stanu
(1874 – 1965)
4. Agata Christie, autorka powieści
kryminalnych (1891 – 1976)
5. Hans Christian Andersen, autor baśni dla
dzieci (1805 – 1875)
Co to jest
dysleksja?
Dysleksja rozwojowa
to specyficzne trudności
w czytaniu i pisaniu u
dzieci o prawidłowym
rozwoju umysłowym.
Do tego zespołu objawów należą:
 dysleksja – trudności w czytaniu
 dysortografia – kłopoty z opanowaniem
poprawnej pisowni (w tym także nagminne
popełnianie błędów ortograficznych,
pomimo werbalnej znajomości zasad
orograficznych)
 dysgrafia – problem z kaligrafią, czyli
tzw. brzydkie pismo, trudne czasami do
odczytania przez samego piszącego
 dyskalkulia – zaburzenia zdolności
matematycznych – niski poziom
rozumowania operacyjnego, kłopoty z
pojęciami abstrakcyjnymi np. pojęciem
liczby, wielkości
Dysleksja – mistrzyni paradoksów
dziecko niby widzi , a nie widzi
 dziecko jest inteligentne, ale nie umie
nauczyć się pisać ani czytać
dziecko umie lecz nie umie
 dziecko chce się uczyć i uczy się, lecz jest
posądzane o lenistwo
Przyczyny tych trudności
spowodowane są:
mikrouszkodzeniami tej części kory
mózgu, która odpowiedzialna jest za
pamięć, rozwój języka, orientację,
postrzeganie wzrokowe i słuchowe.
Uwarunkowania tych zaburzeń są
wielorakie:
 dziedziczność
 uszkodzenie układu nerwowego
(podczas ciąży i porodu o
nieprawidłowym przebiegu czy we
wczesnym dzieciństwie)
 zaburzenia hormonalne
Dysleksję pogłębia:
 Zbyt późne rozpoznanie trudności u
dziecka
 Zbyt późne rozpoczęcie terapii
pedagogicznej
 Zaniedbanie środowiska rodzinnego
 Niekompetencja nauczycieli uczących
Dekalog dla rodziców dzieci
dyslektycznych
opr.: prof.dr hab. Marta Bogdanowicz
NIE - "nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe".
1. Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego,
niezdolnego, złego lub leniwego.
2. Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że
zmobilizujesz je to do pracy.
3. Nie łudź się, że dziecko "samo z tego
wyrośnie", "weźmie się w garść", "przysiądzie
fałdów" lub że ktoś je z tego "wyleczy".
4. Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka
pozbawionego specjalistycznej pomocy
ograniczą się do czytania i pisania i skończą
się w młodszych klasach szkoły podstawowej.
5.
Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych,
aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie
zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń.
TAK - "strzeżonego Pan Bóg strzeże".
6.
Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego
potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby
zapobiec trudnościom szkolnym.
7. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować
trudności dziecka: na czym polegają i co jest
ich przyczyną. Skonsultuj się ze specjalistą
(psychologiem, pedagogiem, logopedą).
8.
Aby jak najwcześniej pomóc dziecku:
• zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem,
co najskuteczniej mu pomaga,
• korzystaj z odpowiedniej literatury i
fachowej pomocy nauczyciela - terapeuty
(w formie terapii indywidualnej i grupowej),
• bądź w stałym kontakcie z nauczycielem i
pedagogiem szkolnym.
9. Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym
przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka
w jego kłopotach szkolnych.
10. Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za efekty
jego pracy, ile za włożony w nią wysiłek.
Spraw, aby praca z dzieckiem była przyjemna
dla was obojga.
Opracowała: Jolanta Sikora
nauczyciel PSP nr1 w Nowej Soli
styczeń 2005r.