On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością, bo zburzył

Dlaczego próbujemy nawiązad cieplejsze relacje z Żydami Mesjanistycznymi.
Za tłumaczenie naszej motywacji niech posłuży fragment listu do Efezjan.
On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W
swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch
[rodzajów ludzi] stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i [w ten
sposób] jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż, w sobie
zadawszy śmierć wrogości. . Ef 2
W ostatnich latach na całym świecie można zaobserwowad rosnący ruch judaizmu mesjanistycznego.
Judaizm mesjanistyczny jest współczesnym ruchem religijnym o korzeniach sięgających
starożytności. Jego ożywienie, które nastąpiło w ostatnich latach, może zapowiadad przełom w
stosunkach żydowsko-chrześcijaoskich. Wierzący z narodów odnajdują korzenie swojej wiary i sięgają
to początku odnajdując swoją tożsamośd i jednośd. Współczesny ruch mesjanistyczny już teraz
stanowi prawdziwy, oparty na Słowie Bożym pomost między Żydami i chrześcijanami. Jest czymś
więcej niż dialog - jest narzędziem, skutecznie używanym przez Boga do przebudzenia duchowego w
narodzie wybranym i wśród narodów o tym mówi Michael Schiffman w swoim nauczaniu.
Doświadczenie Jeszui wzmaga wśród judeochrześcijan pragnienie uczestnictwa we wspólnocie
Kościoła. Daniel Juster w swojej pisze (Powrót do korzeni s.330) .. judaizm mesjanistyczny znajduje
się w fazie embrionalnej. Jak się do tego odnieść? Ufamy, że spotkamy się z tolerancją i
otwarciem. Potrzebujemy pomocy ze stron wszystkich nowotestamentalnych wierzących;
potrzebujemy ich mądrości i współpracy. Nie chcemy być traktowani z pogardą jak jakiś
dziwaczny twór. Czy nie oznacza to, że ty i ja jesteśmy odpowiedzialni za wzrost wspólnot
mesjanistycznych, który nie może się dokonad bez naszej otwartości i uznania wybrania żydów
niezależnie czy wierzą w Jezusa Mesjasza czy nie. Na drugim biegunie coraz silniej członki Ciała
Chrystusa widzą swoją niekompletnośd, widzą wiekowe zaniedbanie i odrzucenie jakie zafundowały
żydom wiernym Jezusowi i jednocześnie wiernym swojej tradycji, zmuszając ich do uczestnictwa we
wspólnocie na swoich warunkach. Można powiedzied, Duch Święty zaczyna pracowad w sercach
wierzących chrześcijan z narodów i z żydów, i każdy zaczyna uświadamiad sobie koniecznośd wymiany
i wzajemnego ubogacania, błogosławieostwa i budowania. Chcemy pogłębiad nasze zrozumienie i
budowad nasze bycie razem na gruncie przebaczenia i pojednania.
Pragniemy, by nasze myślenie, postrzeganie potrafiło widzied z perspektywy narodów jak i żydów.
Kościół ma żydowskie korzenie, a Nowy Testament lśni w świetle objawiania płynącego z Tekstów
Starotestamentalnych. Nie można zatem rozumied właściwie jeżeli nasze zrozumienie nie ma źródeł
w „korzeniu”. Zatem nie możemy bez siebie wejśd do doskonałości wg miary Chrystusa.
Pragniemy doświadczad wspólnego przebywania, rozmów i modlitwy, wyznając razem Jezusa, który
zespala nas w jedno. Chcemy powiedzied Żydom, że cieszymy się że odnaleźli Jeszuę, powiedzied im
że nie chcemy ich zmieniad, że cieszymy się ich dziedzictwem i chcemy ich przyjąd takimi jakimi są.
Pragniemy również by nasza postawa wyrażała przyjęcie i akceptację żydowskiej tożsamości w
Chrystusie, bo chociaż nie ma już Żyda i Greka to jednak podobnie jak nie ma już Kobiety i Mężczyzny,
odmiennośd jest ich wyraźna i konieczna do doskonalenia wzajemnej miłości i wzrostu zrozumienia.
Podobnie jak oni włączyli nas do Kościoła nakładając na nas tylko to co konieczne. Tak samo idąc w
kierunku wizji Soboru Jerozolimskiego II (http://www.tjcii.pl/) chcemy powiedzied, Żydom, że
oczekujemy ich przyjścia, jak młodszy syn chcemy im powiedzied, że nasza radośd będzie pełna jak
zobaczymy ich obok siebie, że cieszymy się z ich wierności Bogu, że pomimo wielkiego ucisku
utrzymali przekazane im przez Boga dziedzictwo. Paweł pisze, Wolałbym bowiem sam być pod
klątwą [odłączony] od Chrystusa dla [zbawienia] braci moich, którzy według ciała są moimi
rodakami. Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie
Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice. Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus
według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.Rz9,3-5
Potrzebujemy mądrości starszego Brata płynącej z towarzyszenia Ojcu, jego zrozumienia pism,
ponownie chcemy odczytad Ewangelię widzianą od „korzenia” odczytujemy to jako źródło odnowy
prowadzące nas ku rzeczom nowym o których mogliśmy dotychczas tylko, marzyd i śnid Nie
wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję
rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie? Otworzę też drogę na pustyni,
ścieżyny na pustkowiu.Iz43,18-19.
Jednocześnie przepraszamy i smucimy się, że synowie Kościoła uczestniczyli w zabijaniu swego
własnego Ciała ukrytego w Izraelu. Chcemy widzied oblubienicę piękną, gotową na przyjście
Oblubieoca. Zatem nie możemy o tym nie mówid i o tym nie świadczyd, że z dwóch utworzył jedno i
dla swojej pełni obydwaj potrzebują siebie, są dla siebie koniecznością … aż dojdziemy wszyscy
razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary
wielkości według Pełni Chrystusa. Ef 4,13
Modlimy się z Kościołem, modlimy się ze wspólnotą mesjaoską, modlimy się z Pawłem , który w
sercu swoim odczuwam wielki smutek i nieprzerwany ból, by cały Izrael ujrzał Jeszuę swoją
chwałę, i ekscytuje nas myśl….Jeżeli zaś ich upadek przyniósł bogactwo światu, a ich
pomniejszenie - wzbogacenie poganom, to o ileż więcej przyniesie ich zebranie się w całości! Do
was zaś, pogan, mówię: będąc apostołem pogan, przez cały czas chlubię się posługiwaniem
swoim w tej nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej
niektórych z nich doprowadzę do zbawienia. Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu
pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia? Rz 11,12-
15.
Nie może byd tak, że jakiekolwiek negatywne nastawienie do Żydów powoduje ich powstrzymywanie
się od uznania Jeszui, co wprost oznacza zatrzymanie Chwalebnego Przyjścia Pana. Odnowienie myśli
o żydowskich korzeniach chrześcijaostwa prowadzi nas nieuchronnie do, dla nas nieobecnej, a dla
naszych Braci wciąż żywej, perspektywy mesjaoskiej, chwały Izraela, nadziei Izraela, Chwalebnego
przyjścia Chrystusa. Marana tha – przyjdź Panie Jezu.
Uważamy, że każdy na miarę danego mu zrozumienia powinien angażowad się w burzenie tego muru
wrogości. Pragniemy również błogosławid lud Izraela z miłości, ale i z roztropności ponieważ mówi
Pismo ….. Błogosławieni niech będą, którzy błogosławią ciebie, a przeklęci, którzy ciebie
przeklinają. Lb 24,9 .
Objawem naszego zaangażowania w tę sprawę jest próba pogłębienia zrozumienia tekstów Pisma
Świętego odczytywanych z perspektywy dziedzictwa Izraela, z perspektywy starszego Brata, który
nieustannie trwa w obecności Ojca. Zmuszeni jesteśmy przez Ducha Świętego, dopisad dalszą częśd
przypowieści o Synu Marnotrawnym, zmuszeni jesteśmy dopisywad kolejne rozdziały Dziejów
Apostolskich. Sam Jezus zachęca nas do zagłębiania się w to, co przygotowuje, do wchodzenia w
przestrzeo pragnieo serca Ojca.. Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz /jeszcze/
znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie
będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe.
On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest
moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.J16,12-15
Rozmyślając na ten temat, zerknąłem na słowa magisterium Kościoła i jaka była moja radośd, gdy
pragnienia mojego serca znalazły swoje tak silne potwierdzenie i tym silniejsze przynaglenie do
działania. Historia Kościoła i Izraela są ze sobą połączone, co więcej nie ma historii Kościoła bez
Izraela. Widzimy jak Bóg porusza serca chrześcijan by dad świadectwo miłości Izraela, widzimy jak lud
Izraela otwiera się na swoją nadzieję, która ukryta jest w Jeszui. Chwała niech będzie Ojcu, że
pozwolił nam żyd w tak ekscytujących czasach i otwiera nasze oczy na to co przygotował przed
wiekami.
Mam nadzieję że i wasze serca zapłoną myśląc o tym co nas czeka.
Z magisterium Kościoła Katolickiego, kilka proroczych zdao.
Katechizm Kościoła Katolickiego mówi:
Chwalebne przyjście Chrystusa - nadzieja Izraela
673 Od Wniebowstąpienia przyjście Chrystusa w chwale jest bliskie, nawet jeśli nie do nas należy
"znad czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą" (Dz 1, 7). Przyjście eschatologiczne może
wypełnid się w każdej chwili nawet jeśli to przyjście i ostateczna próba, która je poprzedzi, są jeszcze
"zatrzymane"
I coś z dreszczykiem…
674 Przyjście Mesjasza w chwale jest zatrzymane w każdej chwili historii do momentu uznania Go
przez "całego Izraela" (Rz 11, 26; Mt 23, 39), którego częśd została dotknięta "zatwardziałością" (Rz
11, 25) w "niewierze" (Rz 11, 20) w Jezusa. Św. Piotr mówi do Żydów w Jerozolimie po
Pięddziesiątnicy: "Pokutujcie więc i nawródcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nadeszły
od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi
zatrzymad aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta
swoich świętych proroków" (Dz 3, 19-21). Św. Paweł kontynuuje za nim: "Jeżeli ich odrzucenie
przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do
życia?" (Rz 11, 15). Wejście "całości" Izraela (Rz 11, 12) do zbawienia mesjaoskiego, w ślad za
wejściem "pełni pogan" (Rz 11, 25) 568 , pozwoli Ludowi Bożemu zrealizowad "miarę wielkości
według Pełni Chrystusa" (Ef 4, 13), gdy Bóg będzie "wszystkim we wszystkich" (1 Kor 15, 28).
DEKLARACJA O STOSUNKU KOŚCIOŁA DO RELIGII NIECHRZEŚCIJAOSKICH
DRN 4. Zagłębiając tajemnicę Kościoła, święty Sobór obecny pamięta o więzi którą lud Nowego
Testamentu zespolony jest duchowo z plemieniem Abrahama.
Kościół bowiem Chrystusowy uznaje, iż początki jego wiary i wybrania znajdują się według Bożej
tajemnicy zbawienia już u Patriarchów, Mojżesza i Proroków. Wyznaje, że w powołaniu Abrahama
zawarte jest również powołanie wszystkich wyznawców Chrystusa, synów owego Patriarchy według
wiary, i że wyjście ludu wybranego z ziemi niewoli jest mistyczną zapowiedzią i znakiem zbawienia
Kościoła. Przeto nie może Kościół zapomnied o tym, że za pośrednictwem owego ludu, z którym Bóg
w niewypowiedzianym miłosierdziu swoim postanowił zawrzed Stare Przymierze, otrzymał
objawienie Starego Testamentu i karmi się korzeniem dobrej oliwki, w którą wszczepione zostały
gałązki dziczki oliwnej narodów. Wierzy bowiem Kościół, że Chrystus, Pokój nasz, przez krzyż pojednał
Żydów i narody i w sobie uczynił je jednością.
Zawsze też ma Kościół przed oczyma słowa Apostoła Pawła odnoszące się do jego ziomków, "do
których należy, przybrane synostwo i chwała, przymierze i zakon, służba Boża i obietnice; ich
przodkami są ci, z których pochodzi Chrystus wedle ciała" (Rz 9,4-5), Syn Dziewicy Maryi. Pamięta
także, iż z narodu żydowskiego pochodzili Apostołowie, będący fundamentami i kolumnami Kościoła,
oraz bardzo wielu spośród owych pierwszych uczniów, którzy ogłosili światu Ewangelię Chrystusową.
Według świadectwa Pisma świętego Jerozolima nie poznała czasu nawiedzenia swego i większośd
Żydów nie przyjęła Ewangelii, a nawet niemało spośród nich przeciwstawiło się jej
rozpowszechnieniu. Niemniej, jak powiada Apostoł, Żydzi nadal ze względu na swych przodków są
bardzo drodzy Bogu, który nigdy nie żałuje darów i powołania. Razem z Prorokami i z tymże
Apostołem Kościół oczekuje znanego tylko Bogu dnia, w którym wszystkie ludy będą wzywały Pana
jednym głosem i "służyły Mu ramieniem jednym" (Sf 3,9).
Skoro więc tak wielkie jest dziedzictwo duchowe wspólne chrześcijanom i Żydom, święty Sobór
obecny pragnie ożywid i zalecid obustronne poznanie się i poszanowanie, które osiągnąd można
zwłaszcza przez studia biblijne i teologiczne oraz przez braterskie rozmowy.
A chod władze żydowskie wraz ze swymi zwolennikami domagały się śmierci Chrystusa, jednakże to,
co popełniono podczas Jego męki, nie może byd przypisane ani wszystkim bez różnicy Żydom
wówczas żyjącym, ani Żydom dzisiejszym. Chociaż Kościół jest nowym Ludem Bożym, nie należy
przedstawiad Żydów jako odrzuconych ani jako przeklętych przez Boga, rzekomo na podstawie Pisma
świętego. Niechże więc wszyscy dbają o to, aby w katechezie i głoszeniu słowa Bożego nie nauczali
niczego, co nie licowało z prawdą ewangeliczną i z duchem Chrystusowym.
Poza tym Kościół, który potępia wszelkie prześladowania, przeciw jakimkolwiek ludziom zwrócone,
pomnąc na wspólne z Żydami dziedzictwo, opłakuje - nie z pobudek politycznych, ale pod wpływem
religijnej miłości ewangelicznej - akty nienawiści, prześladowania, przejawy antysemityzmu, które
kiedykolwiek i przez kogokolwiek kierowane były przeciw Żydom. Chrystus przy tym, jak to Kościół
zawsze utrzymywał i utrzymuje, mękę swoją i śmierd podjął dobrowolnie pod wpływem bezmiernej
miłości, za grzechy wszystkich ludzi, aby wszyscy dostąpili zbawienia. Jest więc zadaniem Kościoła
nauczającego głosid krzyż Chrystusowy jako znak zwróconej ku wszystkim miłości Boga i jako źródło
wszelkiej łaski.
Jan Paweł II 13 kwietnia 1986 roku w Synagodze Większej w Rzymie
Religia żydowska nie jest dla naszej religii rzeczywistością zewnętrzną, lecz czymś wewnętrznym.
Stosunek do niej jest inny aniżeli do jakiejkolwiek innej religii. Jesteście naszymi umiłowanymi bradmi
i, można powiedzied, naszymi starszymi bradmi.
Rozmowa prywatna z Michaelem Schiffmanem
http://mezczyzni.net/main/index.php?option=com_content&view=article&id=93:michealschiffman&
catid=4:spotkania&Itemid=74
Blog Michaela Schiffmana http://michelleschiffman.wordpress.com/
Resztka Izraela powraca – Odrodzenie Judaizmu Mesjanistycznego Michael Schiffman
W książce autor przedstawia: historię judaizmu mesjanistycznego, począwszy od pierwszego wieku
naszej ery aż do dzisiaj. Umiejscawia judaizm mesjanistyczny w kontekście dziedzictwa kulturowego i
myśli...
Do zobaczenia na weekendzie
Do zobaczenia na uwielbieniu
Pozdrawiam w Chrystusie
Robert Golej