CHO_026_O...enie

Jolanta Gawlikowska



powierzenie mienia pracownikowi
niedoświadczonemu, bez sprawdzenia jego
kwalifikacji ogólnych i zawodowych,
przechowywanie mienia w pomieszczeniach
nieodpowiednich z uwagi m.in. na ciasnotę,
wilgoć, brak oświetlenia, możliwość występowania
gryzoni i różnego rodzaju insektów,
niewłaściwe zabezpieczenie mienia przed
kradzieżami z powodu braku odpowiedniego
zabezpieczenia w pomieszczeniach (kraty w
oknach, skoble czy kłódki u drzwi) oraz
niedostosowanie tych pomieszczeń do obrotu
danym towarem (np. przy sprzedaży
preselekcyjnej),



przydzielenie pracownikowi odpowiedzialnemu
materialnie za mienie pracodawcy niewłaściwego
personelu pomocniczego, a więc pracowników
nierozsądnych, a czasem nawet nieuczciwych,
niezwracanie uwagi na wnioski, skargi i prośby
pracownika, dotyczące trudności i kłopotów
związanych z wykonywaniem obowiązków
pracowniczych, takich jak: niewłaściwy sposób
dostaw towarów, brak należytego sprzętu,
opóźnianie dokumentacji w sprawach ewidencji itp.,
niewłaściwy zakres czynności danego pracownika,
odpowiedzialnego materialnie za mienie
pracodawcy, poprzez obciążanie go nadmiernie zbyt
wieloma obowiązkami, które mogą utrudnić mu
pracę nad powierzonym towarem,


wadliwe lub nieterminowe sporządzanie
remanentów, uniemożliwiających ustalenie
okresu, w którym powstał niedobór w towarach
powierzonych temu lub innemu pracownikowi,
brak dostatecznego nadzoru, kontroli czy opieki
ze strony pracodawcy lub osób go
reprezentujących w zarządzaniu zakładem
pracy nad niewykwalifikowanym personelem,
przydzielonym do pomocy danemu
pracownikowi materialnie odpowiedzialnemu za
mienie pracodawcy.
Nawiązując stosunek pracy każdy pracownik
staje się odpowiedzialny za siebie,
współpracowników, mienie pracodawcy,
dobre imię firmy itp.
W ślad za odpowiedzialnością idą kary.
Sprawdź, za co jesteś odpowiedzialny w
pracy i jakie konsekwencje z tego wynikają.
Odpowiedzialność to obowiązek ponoszenia
przewidzianych przez przepisy prawne
konsekwencji zachowania się własnego lub innych
osób. W zależności od przyjętego dla jej ustalenia
kryterium rozróżnia się wiele rodzajów
odpowiedzialności: cywilną, karną, konstytucyjną,
polityczną, prawną, itp. W odniesieniu do
pracownika możemy wyróżnić trzy rodzaje
odpowiedzialności:
 odpowiedzialność porządkową
 odpowiedzialność dyscyplinarną
 odpowiedzialność materialną
Odpowiedzialność materialna
Wyróżnia się dwa rodzaje odpowiedzialności
materialnej pracowników:
 odpowiedzialność za szkody wyrządzone
pracodawcy z winy pracownika
(odpowiedzialność materialna na zasadach
ogólnych),
 odpowiedzialność za mienie powierzone
pracownikowi.
...na zasadach ogólnych
Odpowiedzialność materialna na zasadach
ogólnych powstaje z chwilą podpisania umowy
o pracy, zatem nie wymaga stworzenia ani
podpisania żadnych dodatkowych oświadczeń
pracownika. Pracownik, który wskutek
niewykonania lub nienależytego wykonania
obowiązków pracowniczych ze swej winy
wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi
odpowiedzialność materialną na zasadach
ogólnych wskazanych w powołanych przepisach.
Aby można było dochodzić od pracownika
odszkodowania z tytułu odpowiedzialności
ogólnej za wyrządzoną pracodawcy szkodę,
muszą łącznie zaistnieć następujące przesłanki:
 nie wykonanie lub nienależyte wykonanie przez
pracownika obowiązków, czyli działanie lub
zaniechanie mające charakter bezprawny,
 czyn pracownika ma charakter nieumyślny i jest
zawiniony,
 pracodawca musi ponieść szkodę,
 pomiędzy czynem pracownika a szkodą musi
zachodzić związek przyczynowo-skutkowy.
Pracownik nie ponosi odpowiedzialności za
szkodę lub jej cześć w przypadku, gdy:
 szkodę spowodowała inna osoba np. inny
pracownik albo osoba nie zatrudniona w danym
zakładzie,
 szkodę spowodował pracodawca, np. wskutek
nie przekazania pracownikowi instrukcji
technologicznej do prowadzonej pracy,
 szkoda obciąża pracodawcę z tytułu ryzyka
prowadzonej działalności, pracownik popełnił
błąd, dopuszczając tym samym do powstania
szkody, ale ten błąd trzeba uznać jako
dopuszczalny.
1. Odpowiedzialność porządkowa
Za nieprzestrzeganie przez pracownika
ustalonego porządku, regulaminu pracy,
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz przepisów przeciwpożarowych
pracodawca może stosować:
1) karę upomnienia,
2) karę nagany.
Za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów
przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez
usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w
stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w
czasie pracy – pracodawca może również
stosować karę pieniężną.
Przepisy dotyczące odpowiedzialności
porządkowej mają charakter bezwzględnie
obowiązujący i nie jest możliwe umowne ich
ograniczenie, wyłączenie czy rozszerzenie, ani
co do rodzaju kar porządkowych, ani zakresu
ich stosowania.
Uwaga: Zmiany od 01. 01. 2004
Zgodnie z nowym brzmieniem art. 108 § 1 k. p.
za nieprzestrzeganie przez pracownika
ustalonej organizacji i porządku w procesie
pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także
przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i
obecności w pracy oraz usprawiedliwiania
nieobecności w pracy, pracodawca może
stosować:
1) karę upomnienia
2) karę nagany.
2. Procedura nakładania kar porządkowych
Kara nie może być zastosowana po upływie 2
tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu
obowiązku pracowniczego i po upływie 3
miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia.
Kara może być zastosowana tylko po uprzednim
wysłuchaniu pracownika. Jeżeli z powodu
nieobecności w zakładzie pracy pracownik nie
może być wysłuchany, bieg dwutygodniowego
terminu nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega
zawieszeniu do dnia stawienia się pracownika
do pracy.
O zastosowanej karze pracodawca zawiadamia
pracownika na piśmie, wskazując rodzaj
naruszenia obowiązków pracowniczych i datę
dopuszczenia się przez pracownika tego
naruszenia oraz informując go o prawie
zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego
wniesienia. Odpis zawiadomienia składa się
do akt osobowych pracownika. (art. 109 –
110 k. p.).
Odpowiedzialność pracownika za szkodę
wyrządzoną pracodawcy
Art. 114. Pracownik, który wskutek niewykonania
lub nienależytego wykonania obowiązków
pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy
szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną
według zasad określonych w przepisach niniejszego
rozdziału.
Art. 115. Pracownik ponosi odpowiedzialność za
szkodę w granicach rzeczywistej straty
poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne
następstwa działania lub zaniechania, z
którego wynikła szkoda.
Art. 116. Pracodawca jest obowiązany wykazać
okoliczności uzasadniające
odpowiedzialność pracownika oraz wysokość
powstałej szkody.
Art. 117. § 1. Pracownik nie ponosi
odpowiedzialności za szkodę w takim zakresie,
w jakim pracodawca lub inna osoba przyczyniły
się do jej powstania albo zwiększenia.
§ 2. Pracownik nie ponosi ryzyka związanego z
działalnością pracodawcy, a w szczególności
nie odpowiada za szkodę wynikłą w związku z
działaniem w granicach dopuszczalnego ryzyka.
§ 3. (skreślony).
Art. 118. W razie wyrządzenia szkody przez kilku
pracowników każdy z nich ponosi
odpowiedzialność za część szkody stosownie do
przyczynienia się do niej i stopnia winy. Jeżeli
nie jest możliwe ustalenie stopnia winy i przyczynienia
się poszczególnych pracowników do
powstania szkody, odpowiadają oni w częściach równych.
Art. 119. Odszkodowanie ustala się w wysokości
wyrządzonej szkody, jednak nie może ono
przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia
przysługującego pracownikowi w dniu
wyrządzenia szkody.
Art. 120. § 1. W razie wyrządzenia przez pracownika
przy wykonywaniu przez niego obowiązków
pracowniczych szkody osobie trzeciej, zobowiązany
do naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca.
§ 2. Wobec pracodawcy, który naprawił szkodę
wyrządzoną osobie trzeciej, pracownik ponosi
odpowiedzialność przewidzianą w przepisach
niniejszego rozdziału.
Art. 121. § 1. Jeżeli naprawienie szkody następuje
na podstawie ugody pomiędzy pracodawcą i
pracownikiem, wysokość odszkodowania może być
obniżona, przy uwzględnieniu wszystkich
okoliczności sprawy, a w szczególności stopnia winy
pracownika i jego stosunku do obowiązków
pracowniczych.
§ 2. Przy uwzględnieniu okoliczności
wymienionych w § 1 wysokość
odszkodowania może być także obniżona
przez sąd pracy; dotyczy to również
przypadku, gdy naprawienie szkody
następuje na podstawie ugody sądowej.
Art. 121. § 1. W razie niewykonania ugody
przez pracownika, podlega ona wykonaniu
w trybie przepisów Kodeksu postępowania
cywilnego, po nadaniu jej klauzuli
wykonalności przez sąd pracy.
§ 2. Sąd pracy odmówi nadania klauzuli
wykonalności ugodzie, jeżeli ustali, że jest
ona sprzeczna z prawem lub zasadami
współżycia społecznego.37
Kodeks pracy – stan prawny 1 stycznia 2012 r.
Art. 122. Jeżeli pracownik umyślnie wyrządził
szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia
w pełnej wysokości.
Art. 123. (skreślony).
Art. 124. § 1. Pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem
zwrotu albo do wyliczenia się:
1) pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności,
2) narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także
środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze,
odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym
mieniu.
§ 2. Pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę
w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z
obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.
§ 3. Od odpowiedzialności określonej w § 1 i 2 pracownik może
się uwolnić, jeżeli wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od
niego niezależnych, a w szczególności wskutek niezapewnienia
przez pracodawcę warunków umożliwiających zabezpieczenie
powierzonego mienia.
Art. 125. § 1. Na zasadach określonych w art. 124
pracownicy mogą przyjąć wspólną
odpowiedzialność materialną za mienie powierzone
im łącznie z obowiązkiem wyliczenia się.
Podstawą łącznego powierzenia mienia jest umowa o
współodpowiedzialności materialnej, zawarta na
piśmie przez pracowników z pracodawcą.
§ 2. Pracownicy ponoszący wspólną odpowiedzialność
materialną odpowiadają w częściach określonych w
umowie. Jednakże w razie ustalenia, że szkoda w
całości lub w części została spowodowana przez
niektórych pracowników, za całość szkody lub za
stosowną jej część odpowiadają tylko sprawcy
szkody.
Art. 126. § 1. Rada Ministrów określi w drodze
rozporządzenia zakres i szczegółowe zasady
stosowania przepisów art. 125 oraz tryb łącznego
powierzania mienia.
§ 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może
określić warunki odpowiedzialności za szkodę w
mieniu, o którym mowa w art. 124 § 2 i w art. 125:
1) w ograniczonej wysokości, ustalonej tym
rozporządzeniem,
2) na zasadach przewidzianych w art. 114-116 i 118.
Art. 127. Do odpowiedzialności określonej w art.
124-126 stosuje się odpowiednio przepisy art. 117,
121, 1211 i 122.