góry izerskie plb020009
advertisement
GÓRY IZERSKIE PLB020009 Dolina Izery w Górach Izerskich Fot. Grzegorz Rąkowski Obszar jest położony przy granicy państwowej z Republiką Czeską i obejmuje polską część Gór Izerskich wraz z fragmentem Pogórza Izerskiego. Najwyżej wzniesioną część obszaru tworzą pasma Wysokiego Grzbietu z kulminacją Wysokiej Kopy (1126 m n.p.m.) i Grzbietu Kamienickiego z kulminacją Kamienicy (974 m). Góry Izerskie należą do najstarszych gór w Polsce. Charakterystyczną cechą ich rzeźby są stosunkowo strome, zalesione stoki i występujące w partiach grzbietowych wypłaszczenia, które zajmują doliny rzeczne, unikatowe torfowiska wysokogórskie oraz hale górskie, z których największa jest Hala Izerska. Na położonym na wysokości ponad 800 m n.p.m. rozległym wypłaszczeniu meandrując wśród torfowisk płynie rzeka Izera, wzdłuż której biegnie polsko-czeska granica państwowa. W Górach Izerskich wyróżnia się trzy piętra roślinne: piętro pogórza oraz piętra regla dolnego i regla górnego. Lasy, zajmujące większą część powierzchni obszaru, to głównie bory świerkowe pochodzące ze sztucznych nasadzeń. Największą wartość przyrodniczą mają położone w najwyższych partiach obszaru wysokogórskie torfowiska i łąki. W granicach omawianego obszaru znajdują się: siedliskowy obszar Natura 2000 Torfowiska Gór Izerskich PLH020047 (4765,0 ha) i część obszaru Łąki Gór i Pogórza Izerskiego PLH020102 oraz 2 rezerwaty przyrody: „Krokusy w Górzyńcu” (3,90 ha) i „Torfowiska Doliny Izery” (529,36 ha), a także część Obszaru Chronionego Krajobrazu „Karkonosze-Góry Izerskie”. Zachowaniu i utrzymaniu siedlisk cennych gatunków ptaków na omawianym obszarze sprzyja dobrze zachowana piętrowa struktura zbiorowisk roślinnych, ochrona rezerwatowa najcenniejszej pod względem przyrodniczym części obszaru oraz ekstensywna gospodarka rolna prowadzona na nieleśnych obszarach Pogórza Izerskiego. Do najważniejszych zagrożeń awifauny i jej siedlisk na tym terenie należą: wycinka starych drzewostanów, usuwanie drzew dziuplastych, melioracje leśne, zarastanie terenów otwartych stanowiących ostoje cietrzewia, zwiększający się ruch na szlakach turystycznych, rozbudowa infrastruktury turystycznej, budowa dróg oraz zmiana dotychczasowego użytkowania rolniczego terenów na Pogórzu Izerskim: zaniechanie użytkowania łąkarskiego i zalesianie terenów porolnych bądź też intensyfikacja wypasu i zamiana łąk w pola orne. Dzięcioł zielonosiwy Fot. Grzegorz i Tomasz Kłosowscy Góry Izerskie stanowią ważną ostoję lęgową kuraków leśnych, sów, dzięciołów oraz ptaków związanych z siedliskami górskimi. Jest to jedna z najważniejszych krajowych ostoi lęgowych cietrzewia Tetrao tetrix (42–61 osobników, ponad 5% ogólnokrajowej populacji lęgowej) i sóweczki Glaucidium passerinum (12–20 par lęgowych, ponad 3% ogólnokrajowej populacji lęgowej). Stosunkowo znaczą liczebność osiągają także tutejsze populacje lęgowe włochatki Aegolius funereus (20–30 par lęgowych, ponad 1% ogólnokrajowej populacji lęgowej) i dzięcioła zielonosiwego Picus canus (16–24 par lęgowych, blisko 1% ogólnokrajowej populacji lęgowej). Powierzchnia: 20 346,50 ha Rok zatwierdzenia: 2011 Region geograficzny: Sudety Zachodnie Mezoregiony: Góry Izerskie, Pogórze Izerskie Położenie administracyjne: województwo dolnośląskie, powiaty jeleniogórski, lwówecki i lubański Sprawujący nadzór nad obszarem: Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska we Wrocławiu plac Powstańców Warszawy 1 50-153 Wrocław tel: 71 340 68 07, fax: 71 340 68 06 e-mail: [email protected] www.wroclaw.rdos.gov.pl Dane Bazy Danych Ogólnogeograficznych, będące treścią niniejszego opracowania, są materiałem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, prowadzonego przez Głównego Geodetę Kraju na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Osoby korzystające z tych materiałów nie mają prawa do ich zwielokrotniania, sprzedawania, udostępniania lub w inny sposób wprowadzania do obrotu lub rozpowszechniania ich treści w całości bądź we fragmentach, w szczególności do ich przesyłania lub udostępniania w systemach i sieciach komputerowych lub jakichkolwiek innych systemach teleinformatycznych.
