Przemoc seksualna w rodzinie. Przemoc domowa

 zachodzi, kiedy
członek rodziny, mąż,
żona lub partner próbuje zdominować
fizycznie lub psychicznie drugiego
partnera, dzieci, rodziców, dziadków,
teściów, używając przewagi fizycznej,
gróźb, szantażu, w celu zranienia
moralnie lub fizycznie.
Destruktywna krytyka i słowne ubliżanie: np. krzyki,
oskarżanie, wyzwiska, werbalne groźby.
 Taktyka nacisków: grożenie (niedawaniem pieniędzy,
wyłączaniem telefonu, zabraniem samochodu,
popełnieniem samobójstwa, złożeniem na skargi do
instytucji socjalnych)
 Nadużycie zaufania: kłamstwa, okazywanie zazdrości,
zdradzanie, niedotrzymywanie obietnic i wspólnych
uzgodnień
 Przemoc seksualna: gwałcenie (zmuszanie siłą i
groźbą czy zastraszaniem do współżycia płciowego,
współżycie wtedy, gdy ofiara tego nie chce),
upokarzające traktowanie z powodu orientacji
seksualnej
 Brak szacunku: upokarzanie ofiary przy innych,
nieodpowiadanie na pytania ofiary.



Objawy przemocy seksualnej u dzieci możemy podzielić na somatyczne i
psychiczne. Wśród bezpośrednich skutków somatycznych należy wymienić:
* urazy zewnętrznych narządów płciowych,
* przerwanie błony dziewiczej,
* ciąża,
* infekcje przenoszone drogą płciową,
* urazy odbytu,
* infekcje jamy ustnej,
Równie długa jest lista następstw psychicznych, do których możemy zaliczyć:
* nadmierna erotyzacja dziecka (prowokacyjne i uwodzicielskie zachowanie
seksualne, agresywne zachowania wobec rówieśników)
* obniżony nastrój,
* lęk, niepokój (problemy w szkole, zaburzenia snu),
* poczucie winy, niska samoocena,
* myśli samobójcze,
* nadpobudliwość psycho- ruchowa,
* trudności w koncentracji,

Osoby dorosłe, które były wykorzystywane w
dzieciństwie cechuje niższa samoocena, skłonności
do zaburzeń nastrojów i problemów
Interpersonalnych. Mogą wystąpić u nich zaburzenia
psychotyczne, zaburzenia osobowości, depresje, a
nawet próby samobójcze. Ofiary w dorosłym życiu
mogą również przejawiać tendencje do zachowań o
charakterze przestępczym oraz do stosowania
przemocy także wobec dzieci.
Trudno jest ustalić zasięg tego zjawiska, gdyż przemoc
seksualna to temat tabu. Na utrzymaniu tajemnicy zależy nie
tylko sprawcy, ale także dziecku, które boi się, wstydzi, jest po
prostu zagubione i nie wie, do kogo zwrócić się o pomoc.
Zależy na tym także pozostałym domownikom zwłaszcza, jeśli
sprawcą był ktoś z rodziny.
Wbrew powszechnym mniemaniom sprawcami
większości nadużyć seksualnych nie są ludzie
dziecku obcy – częściej są to członkowie rodziny,
sąsiedzi, przyjaciele domu, nauczyciele i
znajomi.
 Ofiarami czynów lubieżnych są najczęściej dzieci
w wieku 7 – 12 lat, przy czym wiele przypadków
dotyczy dzieci w wieku przedszkolnym, nie
wyłączając niemowląt. Dziewczęta znacznie
częściej niż chłopcy są obiektami zachowań
seksualnych, choć liczba przypadków
zgłaszanych przez chłopców wyraźnie rośnie.

powinno usłyszeć, że nie jest winne
temu, co się stało,
nie ponosi winy za to, że nie powiedziano
mu o tym od razu. Jego złe samopoczucie,
lęki, napady płaczu czy złości są całkowicie
zrozumiałe i miną. Jego ciało jest nadal
niewinne,
nie jest jedyne – co roku to samo spotyka
wiele dzieci.
Pierwszy etap w pracy z ofiarą przemocy
seksualnej to diagnoza, a dalej odpowiednia
terapia.
 Dziecko
 Profilaktyka
przemocy seksualnej wobec
dzieci powinna się odbywać od
najwcześniejszych lat. W rodzinie, w
szkole, w świetlicy. Powinna ona polegać
nie tylko na dostarczaniu informacji o
czyhających zagrożeniach, ale przede
wszystkim uczyć dzieci mówienia NIE,
czyli tzw. asertywności. Ponadto należy
dziecku wskazać, gdzie i u kogo należy
szukać pomocy.